Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 stycznia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił D. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 stycznia 2017 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. /decyzja – k. 290 – 291 plik I akt ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji w dniu 23 lutego 2017 r. złożyła wnioskodawczyni D. K.. Ubezpieczona wskazała, że jej stan zdrowia pomimo wielu lat intensywnego leczenia nie uległ poprawie i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji. /odwołanie – k. 2 – 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji. /odpowiedź na odwołanie – k. 8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni D. K. urodziła się (...) Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest technikiem odzieżowym. Ukończyła także Policealne Studium (...). Obecnie pracuje jako kosmetyczka w niepełnym wymiarze czasu pracy (6 godzin) od 12 lat. Pracuje na kosmetykach hipoalergicznych, nie pracuje w narażeniu na substancje chemiczne drażniące układ oddechowy i uczulenia. /okoliczności bezsporne/

Posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. /okoliczności bezsporne/

Wnioskodawczyni do dnia 31 grudnia 2016 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. /okoliczności bezsporne/

W dniu 2 grudnia 2016 r. złożyła ponownie wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. /wniosek – k. 282 – 285 akt ZUS/

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 22 grudnia 2016 r. rozpoznano u ubezpieczonej astmę oskrzelową bez upośledzenia wydolności oddechowej – w spirometrii bez obturacji, ostatnio bez częstszych zaostrzeń, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, stan po przebytym operacyjnym leczeniu raka sutka prawego – kwadratektomia – w 2011 r. po chemio i radioterapii w trakcie hormonoterapii bez danych na wznowę, chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji układu, zespół cieśni nadgarstka prawego z zachowaną sprawnością manualną. Lekarz orzecznik uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy. /orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 292 – 293 plik I akt ZUS, k. 75 – 77 dokumentacji medycznej/

W dniu 30 grudnia 2016 r. ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. /sprzeciw – k. 77 dokumentacji medycznej/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej astmę oskrzelową z okresowymi zaostrzeniami infekcyjnymi, bez istotnego upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, przebyte leczenie raka piersi prawej w 2011 r. bez wznowy, zespół cieśni nadgarstka prawego bez upośledzenia sprawności ręki, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19 stycznia 2017 r. nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy. /orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 294 – 295 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 89 – 91 dokumentacji medycznej/

U D. K. występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez objawów bólowych, powikłań korzeniowych, zespół cieśni nadgarstka bez obecności objawów porażennych. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanej objawów korzeniowych i oponowych, objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących powodować istotne ograniczenia sprawności ruchowej w postaci niedowładów czy porażenia kończyn oraz jawnych objawów bólowych powikłań korzeniowych, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Objawów o takim charakterze nie stwierdzono podczas badania przez K. Lekarską ZUS w dniu 9 stycznia 2017 r. Brak jest danych o ich leczeniu zgodnie z wpisami w karcie Poradni N-chirurgicznej szpitala im. B. z dnia 16 stycznia 2017 r. (nie opisano objawów chorobowych) i w dniu 15 marca 2017 r. opisano zmniejszenie się objawów bólowych. Z neurologicznego punktu widzenia brak jest więc podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności wnioskodawczyni do pracy zgodnej z aktualnym poziomem kwalifikacji zawodowych i którą wnioskodawczyni aktualnie wykonuje. /opinia biegłego sądowego lekarza neurologa dr n. med. J. Z. – k. 13 – 14/

W sądowym badaniu kardiologicznym u wnioskodawczyni stwierdzono nadciśnienie tętnicze wyrównane, astmę oskrzelową. Ubezpieczona jest relatywnie dość dobrego ogólnego stanu zdrowia (z punktu widzenia schorzeń kardiologicznych). Ubezpieczona nie jest po przebytym zawale serca, nie była kwalifikowana do inwazyjnego leczenia (tj. zabiegi angioplastyki tętnic wieńcowych). Na chwilę obecną brak jest danych na zaawansowana niewydolność serca, czy cechy znacznego uszkodzenia mięśnia sercowego. Z kardiologicznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy. Ewentualne zaostrzenia chorobowe winny być realizowane w ramach czasowego zasiłku chorobowego. /opinia lekarza biegłego sądowego kardiologa dr n. med. R. G. – k. 19 – 20/

W sądowym badaniu onkologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni raka piersi prawej po kwadrantektomii z limfadenektomią po uzupełniającej chemio i radioterapii (...), po hormonoterapii. W listopadzie 2011r. ubezpieczona przeszła operację częściowej resekcji piersi prawej z węzłami chłonnymi z powodu raka. W wyniku leczenia uzyskano całkowite wyleczenie z choroby nowotworowej. Nie stwierdzono u wnioskodawczyni cech choroby nowotworowej. Rokowanie jest dobre. Z onkologicznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy. /opinia lekarza biegłego sądowego onkologa S. F. – k. 21 – 22/

U wnioskodawczyni istnieje także astma oskrzelowa atopowa, przewlekły alergiczny nieżyt nosa oraz uczulenie na kwas acetolosalicylowy, układ oddechowy wydolny. Choroba ma przebieg całoroczny, przebiega z okresowymi zaostrzeniami – zwykle infekcyjnymi, które wymagają intensyfikacji leczenia poprzez stosowanie glikokortykosteroidów systemowych oraz antybiotyków. W ostatnich trzech latach ubezpieczona jeden raz w roku wymagała kilkudniowego pobytu w szpitalnym oddziale o profilu pulmonologicznym, ostatni raz w styczniu 2018 r. W trakcie pobytu w szpitalu nie została ostatecznie zakwalifikowana do leczenia biologicznego astmy. Wykonane wówczas badanie spirometryczne ujawniło jednie niewielkiego stopnia obturacyjne zaburzenia wentylacji płuc – a więc typowe dla astmy: (...):92%N, (...): 74%N, (...)%69%. D. K. opuściła szpital w stanie stabilnym oraz z zaleceniem stosowania typowych leków przeciwastmatycznych, bez glikokortykosteroidów systemowych. Wnioskodawczyni pozostając pod specjalistyczną opieką pulmonologiczną jest leczona bardzo nowoczesnymi lekami o działaniu przeciwzapalnym oraz usprawniającym wentylację płuc. Powyższe powoduje, że przebieg choroby nie jest aktualnie ciężki oraz nie powoduje u ubezpieczonej inwalidztwa oddechowego. Z pulmonologicznego punktu widzenia aktualny stan zdrowia wnioskodawczyni pozwala aby wykonywała dowolne prace administracyjno – biurowe oraz lekkie prace fizyczne – po przyuczeniu stanowiskowym – z profilaktycznym przeciwskazaniem jedynie do ciężkiej pracy fizycznej oraz narażającej jej układ oddechowy na działanie czynników uszkadzających i uczulających. Zaostrzenia astmy oskrzelowej mogą być leczone u ubezpieczonej w ramach krótkotrwałych zwolnień lekarskich. Wnioskodawczyni po 31 grudnia 2016 r. odzyskała zdolność do pracy zarobkowej, którą obecnie kontynuuje. Ubezpieczona jest zdolna do pracy odpowiedniej dla poziomu posiadanych kwalifikacji. /opinia biegłego sądowego lekarza pulmonologa dr n. med. J. G. - k. 59 – 62, pisemna opinia uzupełniająca – k. 72 – 73/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa i kardiologa, onkologa i biegłego z zakresu medycyny pracy i pulmonologii dr n. med. J. G..

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłego pulmonologa J. G. w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w pisemnej opinii uzupełniającej. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych sądowych.

Ustalając stan faktyczny Sąd pominął opinię biegłego pulmonologa dr n med. A. M. uznając opinię biegłego sądowego dr n. med. J. G. za bardziej szczegółową i wyczerpującą, odnoszącą się szczegółowo do zarzutów organu rentowego zgłoszonych w piśmie z dnia 26 września 2017 roku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2017 r. poz. 1383 z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

Biegli rozpoznali u ubezpieczonej: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym obecnie bez objawów bólowych, powikłań korzeniowych, zespół cieśni nadgarstka bez obecności objawów porażennych, nadciśnienie tętnicze wyrównane, astmę oskrzelową, raka piersi prawej po kwadrantektomii z limfadenektomią po uzupełniającej chemio i radioterapii (...), po hormonoterapii obecnie bez cech choroby nowotworowej.

W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili bardzo szczegółowo dlaczego w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawczyni. Podali, że schorzenia wnioskodawczyni mają taki charakter i występują z takim nasileniem, że nie przekładają się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Biegły pulmonolog dr J. G. w złożonej opinii pisemnej i opinii pisemnej uzupełniającej, co istotne odpowiadając także na pytania wnioskodawczyni, odniósł się do jej stanu zdrowia odnosząc go bezpośrednio do zdolności do wykonywania pracy zarobkowej, zgodnej z jej kwalifikacjami.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)).

Jednakże opinię innego biegłego sądowego Sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy opinia, która została już złożona do sprawy zawiera istotne braki, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku, II CR 817/73, niepubl).

Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84, Legalis nr 49256).

Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie zostały wydane opinie przez dwóch biegłych tożsamej specjalizacji – pulmonologii. Sąd opierając swoje orzeczenie na opinii biegłego sądowego J. G. kierował się faktem, iż była ona zdecydowanie bardziej wyczerpująca i podnosiła wszelkie aspekty stanu zdrowia ubezpieczonej.

Sąd pominął opinię biegłego A. M., gdyż jak słusznie zauważył organ rentowy stanowisko biegłej jest niezgodne ze stanem faktycznym sprawności wnioskodawczyni potwierdzonym przez nią samą kontynuowaną od wielu lat, pomimo świadczenia rentowego, aktywnością zawodową na stanowisku, które jest zgodne zarówno z poziomem jej kwalifikacji zawodowych, jak i wykształceniem kierunkowym.

Wnioskodawczyni już wcześniej miała przyznane prawo do renty z przyczyn onkologicznych, nie mniej jednak, co wynika wprost z opinii biegłego onkologa, stan jej zdrowia się poprawił – obecnie brak jest cech choroby nowotworowej u D. K..

W tym miejscu należy zauważyć, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom w przypadku zmiany kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustania lub ponownego powstania. O zmianach w prawie do świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzanego przez lekarza orzecznika ZUS oraz komisję lekarską ZUS, która dokonuje oceny niezdolności do pracy, jej stopnia i trwałości. Podkreślić też należy, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11, Lex nr 1215286).

W związku z powyższym ponad wszelką wątpliwość stwierdzić należy, że wnioskodawczyni nie jest, w świetle przepisów obowiązującego prawa, osobą spełniającą przesłanki do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił je jako niezasadne.

K.K.-W.