Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej---------------------

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2018 r. w Złotoryi

sprawy

A. P.

urodz. (...) w Z.

syna K. i H. z d. P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 lutego 2018 roku w Z. woj. (...) kierował samochodem osobowym marki F. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikami kolejno 0,89 mg/l, 0,87 mg/l oraz 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi VI Wydział Grodzki o sygn. akt VI K 40/07 z dnia 22 lutego 2007 roku, oraz wbrew wydanej Decyzji Starosty (...) o nr WK. (...) z dnia 12.03.2007 roku o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii (...)

to jest o czyn z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk i art. 180a kk przy zast. art. 11§2 kk

I  uznaje oskarżonego A. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk i art. 180a kk przy zastosowaniu art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk w zw. z art. 11§3 kk przy zastosowaniu art. 37a kk skazuje go na karę 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka;

II  na podstawie art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

III  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie (...) (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV  na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 70 złotych oraz wymierza mu opłatę w wysokości 500 złotych.

Sygn. akt II K 293/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 28 lutego 2018 r. około godz. 22.00 w Z. na ulicy (...) prowadził samochód marki F. (...) o nr rej (...) w stanie nietrzeźwości. W chwili I badania o godz. 22.10 miał 0,89 mg/l, w chwili II badania o godz. 22.26 - 0,87 mg/l, a w chwili III badania o godz. 22.44 miał 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Alkohol spożywał on tego samego dnia.

W dniu 12 marca 2007 r. Starosta (...) cofnął A. P. uprawnienia do kierowania pojazdami, objętymi kategorią (...) prawa jazdy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. P. – k. 19-20, 21-22,

wyniki badania alkometrem– k. 2,

informacja Starostwa Powiatowego w Z. – k. 5,

odpis decyzji nr (...) – k. 8.

A. P. ma 58 lat, ma wykształcenie średnie, jest mechanikiem pojazdów samochodowych, utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga miesięcznie około 3000 złotych, jest rozwodnikiem, ma troje dorosłych dzieci, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Był karany za czyn z art. 178a§1 kk (wyrok Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 22.02.2007 r. w sprawie VI K 40/07), popełniony w dniu 16 grudnia 2006 r., a także za inne czyny. Odbywał karę pozbawienia wolności. Był karany za wykroczenia z art. 94§1 kw w dniu 04.02.2015 r., z art. 92§1 kw w dniu 02.08.2006 r., w dniu 24.09.2005 r.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 19, 21,

karta karna – k. 10-11,

odpisy wyroków – k. 12, 13, 32,

informacja o wykroczeniach drogowych – k. 26-31.

A. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budziły wątpliwości sądu.

Wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy, potwierdzone wynikami badania jego stanu trzeźwości, sąd uznał za wiarygodne.

Sąd w pełni podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego co do kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego. Oskarżony prowadził bowiem w stanie nietrzeźwości samochód w ruchu lądowym, będąc już karanym za czyn z art. 178a§1 kk, a także pomimo decyzji, cofającej mu uprawnienia doprowadzenia samochodu osobowego (art. 180a kk).

Zgodnie z art. 178a§4 kk, zachowanie takie zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat (sąd wymierzył karę na podstawie przepisu prawnego przewidującego najsurowszą karę w myśl art. 11§3 kk).

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd, stosownie do treści art. 53 kk, wziął pod uwagę przede wszystkim stopień winy i społecznej szkodliwości jego czynu, które uznał za dość znaczne. Oskarżony prowadził samochód w stanie dość znacznego stopnia nietrzeźwości, bez żadnej szczególnej potrzeby życiowej, co choć w części mogłoby łagodzić wymowę jego zachowania. Trudno bowiem za taką potrzebę uznać konieczność udania się z ulicy (...) na Wojska Polskiego, które dzieli góra kilkaset metrów. Oskarżony nadto prowadził samochód w warunkach ruchu miejskiego i to na drodze, prowadzącej do szpitala, ale o godzinie, o której natężenie ruchu jest niskie. Ponadto, oskarżony spożywał alkohol w tym samym dniu. Sąd wziął uwagę również względy prewencji, w tym indywidualnej, gdyż oskarżony był już karany za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a także względy prewencji generalnej, związane ze znaczną ilością tego typu występków, mimo surowej polityki karnej ustawodawcy w tym zakresie i licznych informacji medialnych o dużej liczbie zatrzymywanych nietrzeźwych kierowców.

Mając na uwadze te okoliczności, sąd uznał jednak, że właściwszą karą będzie kara o charakterze wolnościowym. W ocenie sądu bowiem od poprzedniego przestępstwa oskarżonego minęło niemal dziesięć lat, od tego czasu oskarżony nie był karany, a zatem można uznać, iż ustabilizował swój sposób życia. Ilość stawek dziennych grzywny (dwieście pięćdziesiąt) sąd dostosował do wspomnianego dość znacznego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, natomiast wysokość dziennej stawki ze względu na średnią sytuację materialną oskarżonego sąd ustalił na kwotę 20 złotych.

Z tych względów, na podstawie art. 178a§4 kk w zw. z art. 11§3 kk przy zastosowaniu art. 37a kk orzeczono, jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Sąd miał obowiązek orzec wobec oskarżonego, co do zasady, dożywotni środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, stosownie do treści art. 42§3 kk. Brak było takich cech w inkryminowanym zachowaniu oskarżonego, które mogłyby zostać uznane za wyjątkowy wypadek, pozwalający na orzeczenie tego zakazu na czas krótszy. Z tych względów, sąd orzekł, jak w punkcie II wyroku.

W myśl art. 43a§2 kk, sąd miał obowiązek orzec świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej dziesięciu tysięcy złotych. Sąd uznał, mimo dość wysokiego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, że wystarczająco dolegliwe, z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, będzie określenie wysokości świadczenia właśnie na poziomie dziesięciu tysięcy złotych, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, pracującego dorywczo, ale uzyskującego dochody w wysokości 3000 złotych miesięcznie, sąd uznał, iż brak podstaw do stwierdzenia, iż nie jest on w stanie ponieść kosztów sądowych i opłaty i orzekł, jak w punkcie IV wyroku, obciążając go obowiązkiem uiszczenia tych należności.