Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Sałacińska

Protokolant: protokolant sądowy Lena Fremmel

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2017 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy B. S.

przeciwko (...) w W.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania B. S.

od decyzji (...) w W. z dnia (...) znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 266/16

UZASADNIENIE

Decyzją (...) w W. z dnia (...) znak: (...) - organ rentowy odmówił ubezpieczonej B. S. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 17 lutego 2016 roku. W uzasadnieniu tej decyzji ZUS wskazał, że orzeczeniem z dnia 21 kwietnia 2016 roku Komisja Lekarska ZUS orzekła, że stan zdrowia ubezpieczonej nie uzasadnia przyznania jej prawa do tego świadczenia, bowiem nie jest ona niezdolna do pracy.

(decyzja ZUS z dnia 27.04.2016r. – k. 29 akt rentowych, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 27 akt rentowych)

Od powyższej decyzji B. S. wniosła odwołanie, w którym wskazała, że ustalenia komisji lekarskiej są błędne, gdyż w jej składzie nie było specjalisty z zakresu ortopedii i rehabilitacji i medycyny pracy oraz zarzuciła komisji lekarskiej pominięcie faktu, że odwołująca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jako architekt – audytor, która wiąże się z pracą przy komputerze. Ponadto lekarz medycyny pracy nie dopuściłby ubezpieczonej do pracy, o czym świadczy notatka z wizyty u lekarza ortopedy oraz zaświadczenie wydane przez lekarza medycyny pracy. Odwołująca wnosiła o zmianę decyzji i przyznanie jej świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu niezdolności do pracy.

(odwołanie – k. 1 - 2 )

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując argumentację wskazaną w uzasadnieniu skarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. S. prowadzi własną działalność gospodarczą, jako architekt - audytor, pracowała w biurze, a także nadzorowała w terenie wykonywany projekt, co wymagało od niej wchodzenia na drabinę, dach, chodzenia po nierównościach. W dniu 18 sierpnia 2015 roku uległa wypadkowi drogowemu w wyniku, którego doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego.Nie była hospitalizowana, zapatrzona w kołnierz ortopedyczny, otrzymała leki przeciwbólowe, zalecono jej kontrolę ortopedyczną, przebyła leczenie rehabilitacyjne ambulatoryjnie, ostatnie zabiegi miała w lutym 2016 r. Odwołująca cierpi na przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego, drętwienie palców obu rąk i zawroty głowy. W dniu 2 sierpnia 2016 roku doznała w czasie pracy stłuczenia lewego stawu kolanowego i obu stawów nadgarstkowych. W badaniu RTG kręgosłupa szyjnego stwierdzono wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe, także w badaniu RTG kręgosłupa lędźwiowego z dnia 5 sierpnia 2011 roku stwierdzono wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe. W badaniu MR kręgosłupa szyjnego z dnia 14 października 2016 roku stwierdzono dehydratację i obniżenie wysokości krążków międzykręgowych C5-C6 i C6-C7. W badaniu neurologicznym stwierdzono niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa we wszystkich odcinkach, nie stwierdzono upośledzenia siły i precyzyjnej sprawności obu rąk. Odwołująca się jest sprawna ruchowo, wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolna do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Nie stwierdzono niezdolności do wykonywania pracy w zawodzie architekta od 17 lutego 2016 roku z powodu rozpoznawanych schorzeń. Zaświadczenie wystawione przez specjalistę rehabilitacji z dnia 23.11.2016 roku nie daje podstaw do rozpoznania istotnego zaostrzenia schodzenia narządu ruchu po dniu 16.02.2016r.

(dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii K. K. – k. 14- 14 verte, opinia biegłej z zakresu neurologii J. S. – k. 39-39 verte)

Przejściowe, chwilowe zawroty głowy, nie są objawem wymagającym leczenia. Istnienie dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów kolanowych w przebiegu choroby zwyrodnieniowej nie powoduje automatycznie długotrwałej niezdolności do pracy. Odwołująca posiada jedynie zaburzenia czucia powierzchniowego w zakresie nerwów łokciowych obustronnie. Przedkładana przez odwołującą karta wizyty w poradni rehabilitacyjnej w dniu 5.01.2017r. nie zawiera oceny szczegółowej narządu ruchu, konsultacja neurochirurgiczna z dnia 4.04.2017r., potwierdza konieczność kontynuacji leczenia rehabilitacyjnego, które może być prowadzone w ramach zasiłku chorobowego, ale nie potwierdza długotrwałej niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

(dowód: uzupełniająca opinia biegłego z zakresu ortopedii K. K. – k. 61, uzupełniająca opinia biegłej z zakresu neurologii J. S. – k. 70)

Stan zdrowia B. S. poprawił się, w lipcu 2016 roku podjęła się wykonywania prac projektowych, do których musiała zdobyć dodatkowe kwalifikacje, nadal przyjmuje leki od neurologa, obecnie zawiesiła działalność. Nie pracuje jako architekt, leczjako projektant w domu na komputerze. Od momentu wypadku nie prowadzi samochodu i boi się również jeździć samochodem, jako pasażer.

(dowód: zeznania B. S. protokół z rozprawy z dnia 25.11.2016r. – k. 18-19, zeznania B. S. protokół z rozprawy z dnia 4.10.2017r. – k. 79)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z opinii biegłych, przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania.

Odnośnie opinii biegłego z zakresu neurologii Sąd miał na uwadze, że biegły w sposób fachowy wypowiedział się, co do stanu zdrowia odwołującej pod względem neurologicznym.

Opinia biegłego z zakresu ortopedii również została uznana przez Sąd w całości za wiarygodną.

Sąd miał na uwadze, iż opinie biegłych były ze sobą zgodne i zawierały spójne i przekonujące wnioski. Biegli jednoznacznie stwierdzili, że odwołująca nie była niezdolna do pracy od dnia 17 lutego 2016 roku.

Opinie biegłych lek. K. K. i lek. J. S., Sąd uznał za podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia, przyjmując zawarte w nich ustalenia za własne, gdyż były one logiczne i wyczerpujące.

Organ rentowy nie kwestionował ani nie wnosił żadnych uwag do opinii biegłego z zakresu ortopedii oraz neurologii(k. 80).

Odnośnie zeznań odwołującej B. S. (protokół rozprawy z dnia 4.10.2017r.) Sąd miał na uwadze, że odwołująca wnosiła szereg zastrzeżeń do opinii lekarzy ortopedy i neurologa, zarzucając wyciąganie wniosków bez zapoznania się z całością udostępnionego przez ubezpieczoną materiału związanego z oceną jej stanu zdrowia i zdolności do pracy, a także obowiązków zawodowych architekta. B. S. kwestionowała także podstawę oceny sprawności obu rąk dokonaną przez biegłego neurologa oraz zakwestionowała wiarygodność oceny zdrowia, którą biegli dokonali po upływie roku od orzeczenia komisji lekarskiej ZUS. W ocenie Sądu przeprowadzone badania zostały wykonane fachowo i w sposób nie budzący wątpliwości, o czym świadczą wnioski zawarte w opiniach biegłych dotyczące stanu zdrowia i dolegliwości odwołującej, które zostały dokładnie opisane. Ponadto opinie biegłych są spójne i korespondują ze sobą zarówno pod względem oceny zdrowia i występujących schorzeń u B. S.. Ponadto biegli w opiniach uzupełniających wyczerpująco odnieśli się do zarzutów do opinii stawianych przez odwołującą i logicznie wyjaśnili sporne kwestie.

Sąd miał również na uwadze, że odwołująca na rozprawie w dniu 4 października 2017 roku nie składała już żadnych dodatkowych wniosków dowodowych.

Organ rentowy nie zgłaszał zastrzeżeń do opinii biegłych, ani też nie wnosił o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie było odwołanie B. S. od decyzji odmawiającej przyznania jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Zgodnie z regulacją z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity – Dz. U. z 2016 roku, poz. 372; dalej jako: ustawa zasiłkowa) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Z treści powyższego przepisu wynika, że istnieją dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego było zasadne tj. : stwierdzenie niezdolności do pracy ubezpieczonego oraz stwierdzenie, że jego stan zdrowia rokuje pomyślnie na odzyskanie przez niego zdolności do pracy.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd w toku niniejszego postępowania wynika, że stan zdrowia B. S., zarówno pod względem ortopedycznym jak i neurologicznym, nie uzasadniał uznania, aby odwołująca od dnia 17 lutego 2016 roku była niezdolna do pracy. W związku ze zdolnością odwołującej do pracy, nie spełniała ona od dnia 17 lutego 2016 roku przesłanek do przyznania jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Tym samym należy uznać, iż decyzja wydana przez ZUS była prawidłowa i zasadna, zaś odwołanie podlega oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.