Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2017 r. został zwrócony wniosek A. K. (1) o udzielenie zabezpieczenia.

Wydane zarządzenie poprzedzone było wezwaniem wnioskodawcy do uiszczenia opłaty od wniosku, oraz uzupełnienia innych braków w postaci podania numeru PESEL, oznaczenia strony przeciwnej wraz z podaniem imienia i nazwiska, adresu zamieszkania lub nazwy i adresu siedziby, uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek, w tym uprawdopodobnienie roszczenia oraz interesu prawnego udzielenia zabezpieczenia, złożenie pisma stanowiącego odpowiedź na zobowiązanie i jego odpisu, W zakreślonym tygodniowym terminie obarczonym rygorem zwrotu wniosku braki nie zostały uzupełnione w sposób należyty. Wnioskodawca nie uprawdopodobnił okoliczności uzasadniających wniosek, w tym nie uprawdopodobnił roszenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Wniosek został zwrócony na podstawie art. 130 § l k.p.c. w związku z art. 13 §2 k.p.c.

W wywiedzionym zażaleniu A. K. (1) zaskarżając zarządzenie w całości wskazał na jego sytuację materialną brak możliwości uiszczenia jakichkolwiek kosztów, wskazał, że przepisem prawnym będącym podstawą żądania zabezpieczenia są przepisy art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej w związku art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej art. 19 ust. l Traktatu w związku akapitem piątym Preambuły do Karty Praw Podstawowych. Stwierdził, że wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy M. w W. wydany w sprawie XVI C2159/13 jest niezgodny z art. 47 Karty Prawa Podstawowych w związku art. 58 § l k.c., dlatego egzekucja komornicza zainicjowana na podstawie tego wyroku jest niezgodna z prawem i jest ona istotą zabezpieczenia.

Powołał dwa rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego wskazując ich sygnatury.

Wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i nadanie wnioskowi o zabezpieczenie roszczenia biegu.

Powołując przepis art. 267 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej w związku z art. 47 karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej wnosił o zwrócenie się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym na tle przedmiotowej spraw, gdyż sprawa ma charakter unijny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne i podlegało oddaleniu.

Jak wynika z akt sprawy A. K. (1) wystąpił z wnioskiem o zabezpieczenie przed wszczęciem postępowania w sprawie na podstawie art. 733 k.p.c. (k. 10, wyjaśnienie A. K. z 30.10. 2017 r.). Do tego rodzaju wniosku ma zastosowanie także art. 730 ¹ § l k.p.c., statuujący, że udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Celem postępowania zabezpieczającego jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej osobom tej pomocy potrzebującym oraz w szerszej perspektywie umożliwienie wykonania zapadłego w sprawie orzeczenia. Zabezpieczenia udziela się wówczas, gdy podmiot żądający takiej ochrony uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, istniejący wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (art. 730 ¹ § 2 k.p.c.). Brak wykazania istnienia choćby jednego z tych wymogów stanowi przeszkodę do uwzględnienia wniosku o zabezpieczenie. Z kolei zgodnie z art. 755 § l pkt 3 k.p.c., jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, w szczególności sąd może zawiesić postępowanie egzekucyjne.

Prawidłowa jest konstatacja i stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu zarządzenia o zwrocie, że braki wniosku o zabezpieczenie, po wezwaniach do ich usunięcia nie zostały w całości usunięte przez wnioskodawcę. W sytuacji nie usunięcia wszystkich braków złożonego wniosku o zabezpieczenie bezprzedmiotowym jest podnoszona w zażaleniu kwestia braku możliwości uiszczenia przez skarżącego opłaty od wniosku. Wnioskodawca po wezwaniu

z dnia 11 listopada 2017 r. (k. 9) wskazał podmiot przeciwko, któremu występuje z wnioskiem o zabezpieczenie. W piśmie 4 grudnia 2017 r. (k. 20) podał, że jest nim Skarb Państwa Sąd Rejonowy dla (...) w W.. Jednak poza stwierdzeniem przez skarżącego, że to ten Sąd wydał wyrok, który naruszył jego gwarancje wynikające z przepisu art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej nie zostały przytoczone inne okoliczności świadczące np. o nieprawidłowościach a jeśli to, jakich w toku tego postępowania. Wskazać należy, że powołany przez skarżącego przepis art. 47 stanowi:

„Każdy, kogo prawa i wolności zagwarantowane przez prawo Unii zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem, zgodnie z warunkami przewidzianymi w niniejszym artykule.

Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy. Każdy ma możliwość uzyskania porady prawnej, skorzystania z pomocy obrońcy i przedstawiciela.

Pomoc prawna jest udzielana osobom, które nie posiadają wystarczających środków, w zakresie, w jakim jest ona konieczna dla zapewnienia skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. *

Odnosząc się do kwestii spełnienia przesłanek z art. 730 ¹ § l k.p.c. i analizując zarzuty zażalenia nadal brak jest przesłanek do stwierdzenia, iż wniosek o zabezpieczenie został uprawdopodobniony tylko poprzez powołanie się na powyższy przepis i stwierdzenie, że wydany wyrok jest nieprawidłowy a dokonane na jego podstawie zajęcie komornicze bezprawne. Uprawdopodobnienie roszczenia w postępowaniu zabezpieczającym, przy uwzględnieniu treści art. 243 k.p.c., oznacza, że uprawniony przedstawi i należycie uzasadni twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia. Uprawdopodobnienie dotyczy przy tym dwóch aspektów, bowiem odnosi się ono zarówno do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie i które powinny być przedstawione, a ich istnienie prawdopodobne w świetle dowodów oferowanych przez uprawnionego, jak i do podstawy prawnej roszczenia, które powinno być również prawdopodobne. Należy przyjąć, że roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli istnieje szansa na jego istnienie. Wniosek A. K. (1), jak i jego pisemne uzupełnienia

wymogów tych nie spełnia. Także w zakresie drugiej przesłanki zabezpieczenia, czyli interesu prawnego w zabezpieczeniu, nie została ona wykazana. Z istnieniem interesu prawnego w uzyskaniu zgodnie z art. 730 ¹ § 2 k.p.c. zabezpieczenia możemy wnioskować wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Uprawniony w ogóle nie wykazał, aby osiągnięcie celu postępowania w sprawie wymagało udzielenia zabezpieczenia poprzez zwieszenie postępowania egzekucyjnego, a zażalenie nie dostarcza argumentów mogących ocenę tę podważyć. Dlatego nastąpił zwrot wniosku o zabezpieczenie. Powołane w zażaleniu wyroki Sądu Najwyższego były rozstrzygnięciami nie d o tyczący mi w ogóle problematyki zabezpieczenia roszczeń procesowych, dlatego nie było uzasadnionym odniesienie się do tych judykatów przy rozpoznawaniu zażalenia A. K. (1).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy oddalił zażalenie na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z artykułami 397 § 2 k.p.c., 398 k.p.c. i 13 § 2 k.p.c., o czym orzeczono w postanowieniu.