Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) (...) z siedzibą w G.

przeciwko D. K. (1)

o zapłatę

I zasądza od pozwanego D. K. (1) na rzecz powoda B. (...) (...) z siedzibą w G. kwotę 544,89 zł (pięćset czterdzieści cztery 89/100 złotych) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14% w skali roku, nie wyższymi jednakże od odsetek maksymalnych za okres od dnia 25 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego D. K. (1) na rzecz powoda B. (...) (...) z siedzibą w G. kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 sierpnia 2017 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód B. (...) (...) z siedzibą w G. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego D. K. (1) kwoty 544,89 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14,00% nie więcej jednak od wysokości odsetek maksymalnych liczonych od dnie wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 31 grudnia 2014 roku poprzednik prawny powoda (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z pozwanym D. K. (1) umowę kredytu ratalnego o nr: (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, którą miał zwrócić na określonych w umowie warunkach. Powód wskazał także, iż wierzytelność dochodzoną w niniejszym postępowaniu, nabył w drodze umowy przelewu wierzytelności w dniu 27 marca 2017 r. Nadto powód wyjaśnił, iż nabył wierzytelność w łącznej kwocie 528,81 zł na którą składa się: kwota 275,78 zł tytułem kapitału, kwota 17,30 zł tytułem odsetek umownych, kwota 235,73 zł tytułem kosztów monitorowania płatności oraz kosztów działań windykacyjnych. Na podstawie umowy kredytu oraz umowy przelewu wierzytelności powód kontynuował naliczanie odsetek umownych, których łączna wartość na dzień sporządzania wyciągu z ksiąg rachunkowych wyniosła 16,08 zł.

/pozew – k. 2-4/

Postanowieniem z dnia 21 września 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt (...) referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie, stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

/postanowienie z dnia 21 września 2017 r. – k. 5/

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni, pismem z dnia 23 listopada 2017 r. powód usunął braki formalne pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym (art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c.) poprzez złożenie dokumentu pełnomocnictwa wraz z dokumentami wykazującymi umocowanie do jego udzielenia, a także złożenie dokumentów zawnioskowanych w pozwie w elektronicznym postępowaniu upominawczym jako zgłoszone dowody.

/pismo procesowe powoda z dnia 23.11.2017 r. – k. 10/

Na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. pozwany D. K. (1) ostatecznie wskazał, iż nie kwestionuje roszczenia zarówno co do zasady, jak i wysokości.

/protokół rozprawy z dnia 5.04.2018 r./

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2014 roku pomiędzy (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. a D. K. (1) doszło do zawarcia umowy kredytu na zakup towaru i usług o numerze (...), na podstawie której bank udzielił D. K. (1) kredytu w kwocie 3 022,88 złotych, którego spłata miała nastąpić w 20 miesięcznych ratach, poczynając od dnia 31 stycznia 2015 r.

/niesporne, a nadto: umowa kredytu na zakup towarów numer (...) – k. 34/

Na podstawie umowy sekurytyzacji wierzytelności zawartej w dniu 27 marca 2017 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. przeniósł na rzecz nabywcy B. (...) (...) z siedzibą w G. pakiet wierzytelności, w tym wierzytelność przysługującą wierzycielowi pierwotnemu wobec D. K. (2).

/niesporne, a nadto umowa przelewu wierzytelności z dnia 27.03.2017 r. – k. 17-19/

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pismem z dnia 20 kwietnia 2017 roku, wystawiła kierowane do D. K. (1) na adres: płk. S. D. 203a/1, 81-155 w G., pismo w treści którego poinformowała, iż na podstawie umowy sekurytyzacji wierzytelności dokonała przelewu przysługującej wobec D. K. (1) wierzytelności wynikającej z umowy o nr (...) z dnia 31 grudnia 2014 r., która na dzień 27 marca 2017 r. wynosiła 528,81 zł.

/ niesporne, a nadto: zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności z dnia 20.04.2017 r. – k. 39/

W dniu 20 kwietnia 2017 r. B. (...) (...) z siedzibą w G. wystawił adresowane do D. K. (2) na adres: płk. S. D. 203a/1, 81-155 w G. wezwanie do zapłaty wynikającego
z tytułu nieterminowej spłaty kredytu ratalnego nr (...) z dnia 31 grudnia 2014 r., która na dzień 20 kwietnia 2017 r. wynosiła 531,38 zł..

/niesporne, nadto wezwanie do zapłaty z dn. 20.04.2017 r. – k. 36/

W dniu 24 sierpnia 2017 r. roku B. (...) (...) z siedzibą w G. wystawił rozliczenie wierzytelności, z którego wynika, iż zadłużenie D. K. (1) na dzień wystawienia wynosi 544,89 zł

/niesporne, a nadto rozliczenie wierzytelności z dnia 24.08.2017 r. – k.27-28/

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia powyższego stanu faktycznego, który był niesporny pomiędzy stronami, Sąd dokonał na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez pozwanego.

Pozwany nie kwestionował żądania pozwu tak, co do zasady, jak i wysokości.

W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż roszczenie powoda znajduje swoje normatywne podstawy w treści przepisu art. 720 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie natomiast z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2).

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż pozwany z tytułu łączącej go z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowy o kredyt na zakup towarów i usług, zobowiązany był do zwrotu na rzecz powoda – nabywcy wierzytelności i tym samym następcy prawnego wierzyciela pierwotnego, kwoty udzielonego kredytu wraz z odsetkami, w wysokości żądanej pozwem, jak również nie było wątpliwe, to że roszczenie pozwu nie było kwestionowane przez pozwanego zarówno, co do zasady jak i wysokości.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 720 k.c. Sąd zasądził od pozwanego D. K. (1) na rzecz powoda B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G. kwotę 544,89 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14% w skali roku, nie wyższymi jednakże od odsetek maksymalnych za okres od dnia 25 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, czemu dał wyraz w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na postawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U.2015.1800) i stosownie do wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu, obowiązek poniesienia kosztów niniejszego postępowania w całości spoczął na stronie pozwanej, która sprawę przegrała, stąd też Sąd zasądził od pozwanego D. K. (1) na rzecz powoda kwotę 120,00 zł.