Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 r. w Gliwicach

sprawy R. W. (W.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania R. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 18 sierpnia 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Renata Stańczak

Sygn. akt VIII U 1618/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 sierpnia 2016r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu R. W. ( W. ) prawo do emerytury od dnia (...)., to jest od ukończenia wieku emerytalnego.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji sprecyzowanym w piśmie procesowym z dnia 27 października 2016r. domagał się jej zmiany przez ponowne ustalenie wysokości przysługującej mu emerytury, ustalenie najkorzystniejszego dla niego wariantu obliczenia tego świadczenia oraz przyznanie emerytury w prawidłowo ustalonej wysokości zarzucając naruszenie przez organ rentowy art.15 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez jego niezastosowanie.

W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, iż organ rentowy w decyzji o przyznaniu emerytury nie wskazał jakie lata kalendarzowe zostały przyjęte do ustalenia podstawy wymiaru tego świadczenia, a zgodnie z wiedzą odwołującego organ rentowy bezpodstawnie przyjął lata kalendarzowe 1976 – 1985, gdy tymczasem we wniosku o świadczenie ubezpieczony wyraźnie wskazał lata 2003-2012.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy zaznaczył, iż brak jest podstaw w przypadku ubezpieczonego, jako osoby urodzonej po dniu 31 grudnia 1948r. do obliczenia emerytury według „ starych ” zasad, jak tego żąda ubezpieczony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony R. W. urodził się w dniu (...)

Decyzją z dnia 25 lipca 2016r. organ rentowy ponownie ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1976 – 1985. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 85,99 %, a wartość kapitału początkowego wyniosła 104.543,89 zł.

W rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z dnia 11 lipca 2016r. organ rentowy decyzją zaskarżoną z dnia 18 sierpnia 2016r. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury na podstawie art.24 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, od dnia 15 sierpnia 2016r., to jest od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego.

Organ rentowy obliczył wysokość emerytury w oparciu o art.26 powołanej ustawy. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne
z uwzględnieniem ich waloryzacji zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie, z uwzględnieniem ich waloryzacji. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 303.962,61 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 358.660,60 zł,

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 208,50 miesięcy,

- wyliczona kwota emerytury wynosi 3.178,05 zł.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego jako okoliczności bezsporne, bo jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane przez strony.

Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego
do spraw emerytur i rent oraz pominął dowód z przesłuchania stron uznając,
iż w sprawie zostały ustalone wszystkie istotne okoliczności niezbędne do jej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego R. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczony ma przyznaną emeryturę na podstawie art.24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U.
z 2015r., poz. 748 ze zm. ) zwanej dalej ustawą, a wysokość tego świadczenia została obliczona według nowych zasad określonych w art.25 – 26 tejże ustawy.

Zgodnie z art.24 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w tym przepisie – w przypadku mężczyzn urodzonych w okresie od dnia 1 lipca 1950r. do dnia 30 września 1950r. wiek ten wynosi co najmniej 65 lat i 11 miesięcy ( art.24 ust.1b pkt 7 ustawy ).

W myśl art.25 ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24 ustawy stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji, składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczeniowym do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art.26 ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

Podkreślić należy, iż obowiązująca od dnia 1 stycznia 1999r. ustawa o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przewiduje dwa sposoby obliczania świadczeń emerytalnych: według dotychczasowych „ starych ” zasad i według nowych zasad.

W oparciu o dotychczasowe „ stare ” zasady, czyli art.53 w związku z art.15 ustawy, oblicza się emerytury dla osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949r. Wysokość tego świadczenia uzależniona jest od: wysokości podstawy wymiaru ( podstawy wymiaru składek ) obliczonej w 10 kolejnych lat kalendarzowych przypadających w okresie ostatniego 20 – lecia przed zgłoszeniem wniosku lub z 20 wybranych lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia, uwzględnionego okresu składkowego i nieskładkowego oraz kwoty bazowej obowiązującej w dacie powstania prawa do świadczenia.

W nowym systemie emerytalnym, którym podlegają osoby urodzone po dniu
31 grudnia 1948r. wysokość emerytury oblicza się na podstawie kwot zwaloryzowanych składek zewidencjonowanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego w ZUS, zwaloryzowanego kapitału początkowego ( czyli składek odprowadzonych przed 1999r. )
i średniego dalszego trwania życia.

Ubezpieczony jako urodzony po dniu 31 grudnia 1948r. ma obliczoną emeryturę według nowych zasad i nie ma podstaw prawnych do tego, aby obliczyć mu świadczenie
na podstawie art.53 w związku z art.15, czy art.21 ustawy, czyli według zasad dotychczasowych, jak tego żąda ubezpieczony domagając się obliczenia emerytury
( podstawy jej wymiaru ) z lat 2003 - 2012.

Zaznaczyć należy, iż organ rentowy podstawę wymiaru składek z lat 1976 – 1985 uwzględnił przy obliczeniu wartości kapitału początkowego w decyzji z dnia 25 lipca 2016r. Tak ustalony i następnie zwaloryzowanv kapitał początkowy był brany pod uwagę przy obliczeniu emerytury odwołującego na podstawie art.24 i następnych ustawy.

Na marginesie wypada dodać, iż lata 2003 – 2012 nie mogą być uwzględnione
do obliczenia kapitału początkowego, gdyż zgodnie z art.174 ust 3 ustawy podstawę kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art.15, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r.

Reasumując, Sąd stwierdził, iż organ rentowy prawidłowo obliczył wysokość świadczenia emerytalnego ubezpieczonego z uwzględnieniem obowiązujących w tym zakresie przepisów, a żądanie ubezpieczonego pozbawione jest uzasadnionych podstaw.

W konsekwencji powyższego, na podstawie wyżej powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

(-) SSR del. Renata Stańczak