Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Zatorski

Protokolant Natalia Całka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2018 roku w Ś.

sprawy z powództwa Ł. T.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

I.  powództwo oddala w całości;

II.  zwraca pozwanej 239,50 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na opinię biegłego;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1677,50 zł.

UZASADNIENIE

Ł. T. wystąpił przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 3925 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 03.03.2016 roku od dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Uzasadniając roszczenie powód wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu samochodów, w ramach tej działalności podpisał umowę najmu samochodu F. (...) z S. O., którego samochód D. L. został uszkodzony w kolizji drogowej; ustalono dobową stawkę najmu 220 zł + vat, a najem trwał 11 dni; następnie powód i poszkodowany podpisali kolejną umowę najmu – samochodu Ś. O., również ze stawką najmu 220 zł + vat, a w tym wypadku najem trwał 17 dni; poszkodowany upoważnił powoda do bezgotówkowego rozliczenia w/w wynajmu oraz odbioru odszkodowania w zakresie najmu pojazdu zastępczego, a następnie scedował na powoda wszystkie prawa przysługujące mu od ubezpieczyciela z tytułu w/w szkody; powód w związku z najmem wystawił poszkodowanemu fakturę na kwotę 7727,17 zł brutto, po czym wystąpił do pozwanej o jej zapłatę, lecz ta przyznała świadczenie w kwocie tylko 3080 zł brutto, tj. za 22 dni, przy stawce dobowej 140 zł brutto; takie stanowisko pozwanej jest błędne, gdyż oferta cenowa wynajmu pojazdów przez powoda nie jest zawyżona, gdyż nie żąda on kaucji z tytułu wynajmu, nie stosuje limitu kilometrów, itp.; sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie OC u pozwanej.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postepowania. W uzasadnieniu wskazała, że ponosi odpowiedzialność za sprawcę szkody, jednak powód zawyżył żądanie, skoro z przedłożonych umów nie wynika, by poszkodowanemu udostępniono usługę podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego, uszkodzony pojazd nadawał się do ruchu i poszkodowany jeździł nim, aż do czasu podstawienia pojazdu do warsztatu, wynajął samochód w przedsiębiorstwie mającym siedzibę 75 km od miejsca zamieszkania, zastosowano zbyt długi okres najmu, odbiegający od potrzeby czasu naprawy pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu pojazdów.

Dnia 09.12.2015r. w Ś. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został samochód D. L. należący do S. O. prowadzącego działalność pod firmą (...). Sprawca szkody posiadał w dacie kolizji ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Bezsporne

Poszkodowany, zamieszkały w Ś., zgłosił pozwanej szkodę i dnia 18.12.2015r. w związku z w/w szkodą zawarł z powodem, prowadzącym działalność we W., umowę najmu pojazdu zastępczego F. (...), przy dobowej stawce najmu 220 zł netto. Złożył przy tym oświadczenie, że jest zmuszony do wynajęcia pojazdu zastępczego, bowiem pojazdu uszkodzonego używa w prowadzonej działalności. Ponadto upoważnił powoda do bezgotówkowego rozliczenia wynajmu pojazdu zstępczego w towarzystwie ubezpieczeniowym likwidującym szkodę oraz odbioru odszkodowania w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany użytkował pojazd do 29.12.2015r., kiedy to wynajął od powoda inny pojazd, tj. Ś. O., przy takiej samej stawce najmu. Poszkodowany zwrócił powodowi w/w pojazd dnia 15.01.2016r.

Okoliczności przytoczone przez powoda, którym pozwana nie zaprzeczyła:

- umowa najmu – k. 15-16 i 18-19;

- upoważnienie – k. 22;

- oświadczenie – k. 29;

- protokół zdawczo-odbiorczy – k. 17 i 20.

W dniu 26.01.2016r. powód wystawił na poszkodowanego fakturę z tytułu najmu w/w pojazdów na okres 11 dni (F.) oraz 17 dni (S.), a także podstawienia pojazdu na kwotę łączną 7727,17 zł (odpowiednio: 2976,60 zł, 4.600,20 zł i 150,37 zł), po czym pismem z 01.02.2016r. wezwał pozwaną do zapłaty w/w kwoty w terminie 7 dni. Ponadto poszkodowany umową cesji z 26.01.2016r. przelał na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

W odpowiedzi pozwana przyznała i wypłaciła świadczenie w kwocie 3080 zł /brutto/. Wskazała przy tym, że zweryfikowana stawka czynszu dobowego najmu pojazdu klasy B wynosi 140 zł brutto, zaś zasadny okres naprawy pojazdu poszkodowanego wynosi 22 dni.

Okoliczności przytoczone przez powoda, którym pozwana nie zaprzeczyła:

- faktura – k. 23;

- wezwanie do zapłaty – k.24;

- decyzja pozwanej – k. 26;

- dowód przelewu – k. 27;

- umowa cesji – k. 28.

Pojazd poszkodowanego nie był holowany z miejsca kolizji. Pierwsze oględziny (ubezpieczyciel) wykonano dnia 16.12.2015r. Wycenę naprawy ubezpieczyciela do serwisu poszkodowany dostarczył 18.12.2015r. Rozebranie pojazdu przed naprawą (do oględzin dodatkowych) wykonano 22.12.2016r. W/w oględziny wykonano 23.12.2016r. Kosztorys naprawy serwisu do ubezpieczyciela dostarczono 29.12.2016r., natomiast zweryfikowany przez ubezpieczyciela kosztorys do serwisu dostarczono 08.01.2016r. W tym samym dniu zamówiono części, które dostarczone zostały 12.01.2016r. Naprawę zakończono 14.01.2016r. a samochód poszkodowanemu wydano 15.01.2016r.

Okoliczności przytoczone przez powoda, którym pozwana nie zaprzeczyła:

- oświadczenie poszkodowanego i serwisu – k. 33.

Czas naprawy pojazdu poszkodowanego wynosi 2 dni robocze, a rzeczywisty technologiczny czas naprawy tego pojazdu, tj. z uwzględnieniem przyjęcia i wydania pojazdu oraz weryfikacji kosztów naprawy wynosi 4 dni robocze. Pojazd poszkodowanego mimo kolizji uczestniczył po niej w ruchu drogowym, pokonując dystans 280 km.

Przeciętna dobowa stawka najmu pojazdu w klasie uszkodzonej D. L. wynosi 109 zł.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego – k. 79-81.

Sąd zważył:

Powództwo jest bezzasadne.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei zgodnie z art. 805 § 2 pkt 1 k.c. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie: przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Ponadto stosownie do art. 822 § 1 k.c. Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy kolizji drogowej ponosi zatem odpowiedzialność za skutki tej kolizji, czego zresztą nie kwestionuje, podobnie jak cesji wierzytelności na rzecz powoda, natomiast podnosi zawyżenie przez powoda dochodzonych żądań.

Ustaleń w sprawie dokonano w oparciu o okoliczności przytoczone przez powoda, a wynikające z dokumentacji najmu i naprawy, których pozwana nie negowała, a ponadto na podstawie opinii biegłego H. G..

W/w opinia biegłego (k.79 i nast.) jasno i jednoznacznie stwierdza, że stawki najmu pojazdu w klasie D. L. są znacznie niższe aniżeli przyjęte przez powoda i poszkodowanego, nawet przy uwzględnieniu stosowanego przez inne wypożyczalnie dziennego limitu wykonanych kilometrów, co biegły zweryfikował na podstawie konkretnych ofert wypożyczenia samochodów. Ponadto opinia ta, bazując na kosztorysie serwisu naprawczego, zatwierdzonego przez pozwaną, wskazuje rzeczywisty technologiczny czas naprawy pojazdu poszkodowanego, przy czym uwzględnia czas faktycznej naprawy, czas na przyjęcie i wydanie pojazdu, a także oczekiwanie na weryfikację kosztorysu, zasadnie pomija natomiast czas zamówienia i dostarczenia części zamiennych, skoro naprawę wykonywano w (...).

Opinia sporządzona została przez biegłego sądowego, zatem osobę o stosownej wiedzy i doświadczeniu zawodowym, w kwestii dla sprawy istotnej, a wymagającej wiadomości specjalnych. Opinia w sposób stanowczy udziela odpowiedzi na postawione biegłemu pytania, co czyni po zapoznaniu się ze zgromadzoną dokumentacją oraz po przeprowadzeniu własnych badań rynkowych. Brak zatem podstaw do podważania w/w opinii, którą z w/w przyczyn sąd ocenia jako kompletną, jasną i stanowczą. Wobec powyższego nie znajduje uzasadnienia wniosek powoda o uzupełnienie opinii lub dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego (k. 101). Powód nie żądał dowodu z opinii biegłego, a pozwana nie składała wniosków objętych wnioskiem powoda o opinię innego biegłego, zatem kwestia uwzględnienia okoliczności dodatkowych np. kaucji przy najmie auta zastępczego, nie była przedmiotem opiniowania, a to oznacza, że nie można biegłemu stawiać zarzutu nieuwzględnienia okoliczności, o które nie był pytany, zaś sporządzonej przez niego opinii, że jest niepełna. Z kolei kwestia uzasadnionego czasu naprawy uszkodzonego pojazdu, jakkolwiek byłą przedmiotem opiniowania, to jednak nie w zakresie objętym w/w wnioskiem powoda. Tak więc powód, nie żądając w pozwie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, wnioskiem o opinię dodatkową chce „uzupełnić” powyższe uchybienie i wykazywać niejako od początku tezy podnoszone we wniosku, a przeciwne do opinii biegłego sporządzonej w sprawie, bowiem jest ona jest dla powoda po prostu niekorzystna.

Z uwagi na powyższe uwzględnienie wniosków powoda na obecnym etapie postępowania nie jest możliwe (k. 148).

Ponadto należy zgodzić się z pozwaną, że umowy najmu pojazdu zastępczego nie przewidywały podstawienia i odbioru tego pojazdu przez wynajmującego, zatem wskazanie takiej usługi w fakturze jest jednostronna czynnością powoda, nie mającą oparcia w umowie najmu.

Reasumując, przy wynikających z opinii biegłego stawkach najmu pojazdów podobnych i uzasadnionym czasie naprawy, pozwana bynajmniej nie wypłaciła powodowi świadczenia zaniżonego.

Powód nie udowodnił więc dochodzonego żądania, choć to jego obciążał taki obowiązek (art. 6 k.c.), zatem żądanie podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w pkt III na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym przegrywający spór zwróci przeciwnikowi jego koszty. Powód jako przegrywający proces zwróci zatem pozwanej poniesione koszty, na które składają się opłata od pozwu, opłata skarbowa od złożenia pełnomocnictwa, wydatki z tytułu opinii biegłego oraz wynagrodzenie pełnomocnika liczone wg wartości przedmiotu sporu.

O nie wykorzystanej zaliczce na koszty opinii biegłego orzeczono w pkt II na podstawie art. 80 u.k.s.c.