Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 290/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant st. sekr. sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2018 r. w Kaliszu

odwołania R. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 5 lutego 2018 r. Nr (...)

w sprawie R. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

Zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 5 lutego 2018 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje R. O. emeryturę od dnia (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5.02.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił R. O. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 1.01.1999r., gdyż nie przedstawił właściwych dokumentów odpowiadających wymogom formalno-prawnym.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu R. O. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach w oparciu o zeznania wskazanych świadków. Przed Sądem sprecyzował, że wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 ton.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

R. O. urodził się w dniu (...)

W dniu 1906.1976r. ukończył naukę w zasadniczej szkole zawodowej w Dokształcającej w O. w zawodzie ślusarza.

Zawodowe prawo jazdy uzyskał w dniu 31.10.1979r., z uprawnieniami do prowadzenia samochodów ciężarowych powyżej 3,5 ton za wyjątkiem autobusów. w dniu 09.06.1989r. uzyskał uprawnienia maszynisty ciężkich maszyn budowlanych i drogowych (k :8,9, 12-13 akt osobowych)

Z prawa jazdy okazanego podczas rozprawy 23.05.2018r. wynika, że prawo jazdy kategorii C na samochody ciężarowe uzyskał w dniu 31.10.1975r., a CE na samochody ciężarowe z przyczepą w dniu 17.01.1984r.

W okresie od 1.09.1973r. do 29.02.1980r. Odwołujący się pracował w Przedsiębiorstwie (...) w P., w tym w okresie od 25.10.1977r. do 18.10.1979r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Zatrudniony był tam na stanowisku ślusarza.

Na przestrzeni od 1.03.1980r. do 26.09.1983r. odwołujący się pracował jako kierowca w zakładach (...) w O.

Był tam kierowcą (...).

(Dowód- kserokopia zaświadczenia zakładu pracy z dnia 06.01.1984r. złożonego do Wydziału Komunikacji w O. (1) k 25)

Od 1do 31 10.1983r. R. O. zatrudniony był jako kierowca w Okręgowym Zakładzie (...) w K.. Pracował jako kierowca (...) o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Przewoził asfalt do budowy dróg. Z pracy tej musiał zrezygnować z uwagi na jej uciążliwość dla jego zdrowia.

( Dowód- zeznania odwołującego się k 28)

Do pracy w zakładach (...) O. (1) odwołujący się został przyjęty od 16.01.1984r. na stanowisko kierowcy. Powierzono mu prowadzenie samochodu dostawczego marki (...). Otrzymał wynagrodzenie w kategorii VI a oraz dodatek spedycyjny. Taką samą kategorię zaszeregowania miał jeszcze w dniu 27.01.1986r., dopiero angaż z 1.09.1986r. poczynając od 1.08.1986r. dotyczy kategorii 6c. Odwołujący się następnie pracował na kontrakcie w NRD od 09.07.1987r. do 31.12.1987r. także jako kierowca. Po powrocie z kontaktu w NRD do pracy w (...) O. (1) powrócił od 14.04.1989r. ponownie na stanowisko kierowcy. W karcie obiegowej przyjęcia do pracy jednoznacznie określono, że będzie kierowcą (...) angaże płacowe ani inne pisma nie wymieniały rodzaju powierzonego mu pojazdu, za wyjątkiem (...) z początkowych adnotacji z czasu przyjęcia do „Techmy: w 1984r.

Zakłady (...) w O. (1) zajmowały się budowaniem obiektów przemysłowych w Polsce i za granicą. Jako kierowca samochodu ciężarowego początkowo (...), a później (...) odwołujący się przewoził materiały budowlane oraz butle z gazem do spawania. Jelcz miał wymienne naczepy przeznaczone: jedna do przewozu suchego cementu, a druga -niskopodwoziowa do przewozu ciężkiego sprzętu budowlanego. W zależności od bieżących potrzeb odwołujący się pracował z wykorzystaniem obu naczep. Także na kontrakcie w NRD odwołujący się pracował na samochodach ciężarowych powyżej 3,5 ton. Zawsze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Także w zakładach (...) sp.z o.o., odwołujący się wykonywał taką samą pracę kierowcy samochodu ciężarowego jak w Techmie, gdyż spółka ta wyłoniła się po jej upadku i przejęła wszystkich transportowców z Techmy

(Dowód- akta osobowe, zeznania świadków R. C. o J. M. k 27 oraz odwołującego się k 28)

Sąd nie dał wiary świadkom i odwołującemu się jedynie w zakresie twierdzenia, że od samego początku zatrudnienia w zakładach (...) pracował jako kierowca samochodu ciężarowego, gdyż jest w sprzeczności z danymi w aktach osobowych o powierzeniu mu na początku samochodu (...). Odwołujący się przyznał, że wypadek drogowy jaki spowodował w czerwcu 1986r. miał miejsce gdy prowadził (...). Nie jest wiarygodne jego stanowisko, by kierował wówczas samowolnie cudzym pojazdem, gdyż musiałoby to pociągnąć dalsze konsekwencje, po czym jednak nie ma śladu w aktach osobowych. W ocenie Sądu do zmiany samochodu doszło od 1.08.1984r. gdy zmieniona została stawka wynagrodzenia na 6c,a początkowo zakwalifikowano jego wynagrodzenie do kategorii 6a.

W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że odwołujący się pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresach:

1.03.1980-26.09.1983r.( (...))

1.10.1983-31.10.1983r. ( (...))

1.08.1986r-30.09.1992r. ((...) wraz z kontraktem w NRD)

1.10.1992r-31.12.1998r.( (...)trans)

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS/ Dz. U. z 2017r. poz.1383 ze zm./ ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999r.) osiągnęli

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych na dochody budżetu państwa za pośrednictwem ZUS.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze / Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami/

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Omówiony wyżej materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że odwołujący się pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ponad 15 lat

Stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony ujęte jest w dziale VIII pkt. 2 wykazu A stanowiącego załącznik przytoczonego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze / Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami)

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

W ocenie Sądu w odniesieniu do kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton nie ma znaczenia jakiego typu materiały przewozili, dla jakiej branży były przeznaczone, bo uciążliwość, trudność pracy wynika z rozmiaru kierowanego pojazdu, a nie z rodzaju przewożonego ładunku. Zdaniem Sądu w stosunku do tych pracowników nie ma zastosowania orzecznictwo odnoszące się do branżowych wykazów. Przyjmując nawet jednak że ma, to kierowcy przemieszczając się po drogach publicznych i przewożąc ładunki pracowali w szeroko rozumianym transporcie.

Odwołujący się wykazał na dzień 1.01.1999r. zarówno 15 lat pracy w szczególnych warunkach jak też ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, spełnia więc wszystkie warunki stażowe do emerytury w obniżonym wieku.

Wiek 60 lat odwołujący się ukończył (...) i wtedy spełnił ostatni z warunków do nabycia prawa do świadczenia o jakim mowa w art. 184 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS, dlatego emeryturę Sąd przyznał mu od tej daty. (Wniosek o to świadczenie złożony został w dniu 09.01.2018r.)

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 14§2 kpc orzeczono jak w wyroku.