Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: st. sekr.sąd. Justyna Włostowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 kwietnia 2018 r. w S. sprawy

z powództwa (...) S.A. z siedzibą w B.

przeciwko M. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 322,00 zł (trzysta dwadzieścia dwa złote i 00/100) z odsetkami ustawowymi maksymalnymi od dnia 28.04.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 179,47 zł (sto siedemdziesiąt dziewięć złotych i 47/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2281/17

UZASADNIENIE

W dniu 16.06.2016 r. powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B., reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, wniósł przeciwko pozwanemu M. M. o zapłatę kwoty 776,82 zł. z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 28.04.2016 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż pozwany zobowiązał się, do zapłaty kwoty 776,82 zł poprzez podpisanie w dniu 5.01.2016r. weksla. Powód pismem z dnia 28.03.2016r. wezwał pozwanego do wykupu weksla, jednocześnie wypowiadając umowę pożyczki - jednak do dnia wniesienie pozwu pozwany nie dokonał żadnej wpłaty. Zgodnie z punktem 13.1 umowy oraz na podstawie przepisu art. 359 § 21 k.c. powód domaga się zapłaty odsetek umownych.

Postanowieniem z dnia 4.11.2016 r. Sąd Rejonowy w Bielsku – Białej stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Słupsku.

Pozwany M. M. stawił się na rozprawie w dniu 13.03.2018 r. i oświadczył, iż zgadza się z roszczeniem, została mu udzielona pożyczka w wysokości 200 zł., wskazując, że wpłacił na rzecz powoda z tytułu przedmiotowej umowy 200 zł.

W piśmie z dnia 27.03.2018 r. powód wskazał, iż pozwany nie dokonał na jego rzecz żadnej wpłaty z tytułu przedmiotowej umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. M. w dniu 5.01.2016 r. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w B. umowę pożyczki gotówkowej nr (...)- (...).

Zgodnie z powyższą umową powód udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 200 zł, która w umowie nazwana została całkowitą kwotą pożyczki. W tej samej umowie jako kwotę udzielonej pożyczki wskazano sumę 602 zł, zaś jako całkowitą kwotę do zapłaty 606 zł, która obejmowała oprócz podlegającej wypłacie pozwanemu kwoty 200 zł także: koszt ubezpieczenia w wysokości 284 zł, opłatę przygotowawczą w wysokości 118 zł i wynagrodzenie umowne w wysokości 4 zł.

Pozwany jako pożyczkobiorca zobowiązany był zwrócić kwotę pożyczki w 6 miesięcznych ratach. Umowa pożyczki w punkcie 5 zobowiązywała pozwanego do wystawienia i przekazania w dniu podpisania umowy weksla własnego in blanco „nie na zlecenie”, który ważny był do momentu całkowitej spłaty pożyczki.

dowód: umowa pożyczki wraz z kalendarzem spłat – k. 38-43, deklaracja wekslowa k. 44, k. 58 – opis operacji

W dniu 5.01.2016 r. pozwany wystawił weksel własny in blanco na zabezpieczenie roszczeń z umowy pożyczki.

dowód: weksel z dnia 5.01.2016. – k. 7, deklaracja wekslowa k. 44

Pismem z dnia 28.03.2016r. powód wypowiedział umowę pożyczki
z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, wzywając jednocześnie pozwanego do zapłaty całości wymagalnego zadłużenia w kwocie 776,82 zł. Na kwotę tą składały się:

- kwota niespłaconej pożyczki 606 zł,

- kwota w wysokości 1,87 zł obliczona na podstawie punktu 9.2a) postanowień umowy ,

- kwota w wysokości 121,20 zł. obliczona na podstawie punktu 9.2 b) postanowień umowy,

- kwoty obliczonej na podstawie pkt. 9.2 c) postanowień umowy 45 zł.,

- umowne odsetki dzienne obliczone na podstawie pkt. 11.1 postanowień umowy w wysokości 2,75 zł.

dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki – k. 8 akt.

Pozwany M. M. zawierał również inne umowy pożyczek, nie posiada dowodu wpłaty na kwotę 200 zł. z tytułu przedmiotowej umowy, pozwany pracuje na stażu z wynagrodzeniem 1000 zł. netto. Sam się utrzymuje, ponosi opłaty na czynsz w wysokości 330 zł

dowód: k. 62 (00:03:43 – 00:06:42) – zeznania pozwanego

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu jedynie w części.

Powód początkowo opierał swoje żądanie na roszczeniu z weksla, natomiast w toku postępowania przedstawił umowę pożyczki, której zabezpieczeniem był wystawiony weksel. Stosunek podstawowy między stronami oparty był zatem na umowie pożyczki, uregulowanej w treści art. 720 kc. i n.

W oparciu o przedstawioną umowę pożyczki Sąd ustalił, iż kwota wypłacona rzeczywiście jako kwota pożyczki - to kwota 200zł.,

Pozwany na którym ciążył obowiązek wynikający z art. 6 kc., nie wykazał, iż dokonał zapłaty. Zeznania pozwanego w tym zakresie nie były wiarygodne, z uwagi na to, iż pozwany przyznał, iż zawierał również inne umowy pożyczek.

W niniejszym postępowaniu powód dochodził z tytułu umowy pożyczki zapłaty kwoty 776,82 zł., wskazując, iż pozwany nie spłacił całości kwoty wynikającej z umowy oraz odsetek i kosztów wynikających z tej umowy – wskazując, iż na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 606 zł. całkowita kwota do zapłaty oraz kwota wynagrodzenia umownego 4 z. – łącznie 606 zł. Co do żądania odsetkowego wskazał, iż znajduje ono oparcie w pkt 13.1 umowy pożyczki.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z postanowieniami umowy kwota podlegająca wypłacie pożyczkobiorcy to 200 zł., natomiast kwota 284 zł. to określony przez powoda koszt ubezpieczenia, 118 zł. – opłata przygotowawcza, a 4 zł. – wynagrodzenie umowne.

W ocenie Sądu, domaganie się przez powoda zapłaty kwoty 284 zł. jako kosztu ubezpieczenia, przy wysokości udzielonej pożyczki w kwocie 200 zł. jest sprzeczne z treścią art. 5 kc.

Sąd stwierdził, iż działanie powoda dochodzącego niewspółmiernie wysokiej należności z tytułu umowy ubezpieczenia w stosunku do kwoty wypłaconej tytułem pożyczki, przewyższających udzieloną pożyczkę - nie zasługuje na ochronę prawną i jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zauważyć również należało, iż opłata z tytułu ubezpieczenia, która przekracza znacznie kwotę pożyczki przekazaną do dyspozycji pozwanego spełnia przesłanki ku temu, aby zakwalifikować ją jako klauzulę niedozwoloną w obrocie konsumenckim zgodnie z treścią art. 3853 k.c. Powód działając bowiem jako przedsiębiorca posługujący się wzorcem umownym zmierzał do nadmiernego obciążenia pozwanego, generując wysokie opłaty uboczne.

Zatem mając na względzie powyższe, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 200 zł. – udzielonej pożyczki wobec nie wykazania pozwanego faktu zapłaty tej kwoty, 118 zł. tytułem opłaty przygotowawczej i 4 zł. tytułem wynagrodzenia umownego za udzieloną pożyczkę. Dalszej należności (powód dochodził pozwem zapłaty 776,82 zł. ) powód nie wykazał.

Stąd w pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 359 par. 2 1 kc. – skoro powód odsetek domagał się od dnia 28.04.2016 r. , po zmianie brzmienia przepisu art. 359 kc, a odsetki te wynikając z czynności prawnej i w zapisie umownym znalazło się określenie ich w pkt 13 ust. 3 – na jakiej podstawie odsetki te zostały ustalone – to zgodnie z brzmieniem tego przepisu oraz umowy, powodowi należne były odsetki maksymalne ustawowe – wynikające z czynności prawnej.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc., mając na uwadze wynik postępowania.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Dn. 16.05.2018 r.