Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Justyna Włostowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2018 r. w S. sprawy

z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko I. O.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej I. O. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 3.043,07 zł (trzy tysiące czterdzieści trzy złote i 07/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 3.023,07 zł (trzy tysiące dwadzieścia trzy złote i 07/100) od dnia 21.12.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., a od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty z odsetkami wynikającymi z czynności prawnej w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, z tym zastrzeżeniem, iż w stosunku rocznym wysokość tych odsetek nie może przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych (odsetek maksymalnych);

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej I. O. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 95,94 zł (dziewięćdziesiąt pięć złotych i 94/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi w punkcie I i III rygor natychmiastowej wykonalności.

sygn. akt I C 519/18

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2017 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. , wniósł pozew przeciwko I. O. o zapłatę kwoty 4.250,00 zł wraz z odsetkami umownym w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie od 21.12.2014 do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych od kwoty 4.230 zł. od dnia 1 stycznia 2016 roku o dnia zapłaty.

Ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwana zaciągnęła u powoda pożyczkę w kwocie 6.460,00 zł ( winna wpłacać sumę pożyczki w 50 tygodniowych ratach w wysokości 129,20 zł płatnych począwszy od czternastego dnia po dacie zawarcia umowy pożyczki, w każdym kolejnym tygodniu).

Wskazał, że pozwana wpłaciła łącznie kwotę w wysokości 2.230,00 zł, która została zaksięgowana w kwocie 2.230,00 na poczet kapitału.

Pozwana I. O. mimo doręczenia jej odpisu pozwu i zawiadomienia o terminie rozprawy nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie stawiła się na rozprawę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.05.2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (jako pożyczkodawca) zawarła z I. O. (jako pożyczkobiorcą) umowę pożyczki nr (...), na mocy której pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki w wysokości w wysokości 3.400,00 zł (zwanej dalą kwotą do wypłaty). Ustalona została opłata dodatkowa za obsługę pożyczki w miejscu zamieszkania. Ustalona została również opłata wstępna w wysokości 1853,07 zł (zwaną dalej całkowitym kosztem pożyczki).

Zgodnie z §5 ust. 1 umowy pożyczkobiorca zobowiązał się zwrócić pożyczkodawcy całkowitą kwotę pożyczki w ten sposób, że wpłaci kwotę wynoszącą 6.460,00 zł w 50 tygodniowych ratach w wysokości 129,20 zł, w terminach wskazanych w harmonogramie spłaty stanowiącym integralną część umowy.

Z tym, że w umowie zawarto również ustęp o tym, iż w przypadku gdy pożyczkobiorca zdecydował się na obsługę pożyczki w domu to „łączne zobowiązanie” to zostało ustalone na kwotę 9.520 zl.

Na mocy §7 ust. 1 zdanie pierwsze umowy w razie zwłoki pożyczkobiorcy z zapłatą dwóch pełnych rat pożyczki w terminach, o których mowa w §5ust. 2 lub 3 umowy i wskazanych w harmonogramie spłaty, pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę pożyczki z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia, po uprzednim bezskutecznym listownym wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

Roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, tj. stopa odsetek karnych za opóźnienie, o których mowa w §7 ust. 1 i 2 umowy, jest stopą zmienną i równa się czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

dowód: umowa pożyczki k. 42v;

I. O. z tytułu zawartej umowy pożyczki spłaciła kwotę 2.230,00 zł. (bezsporne)

Pismem z dnia 26.08.2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwała I. O. do zapłaty kwoty 620,40 zł z tytułu zaległości wynikających z umowy pożyczki.

dowód: wezwanie do zapłaty k. 43

Pismem z dnia 12.11.204 roku, powód wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Jednocześnie powód wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia, które w dacie 12.11.2014 roku wynosi 1290,80 zł, z czego tytułem kapitału kwotę 1270 zł oraz dwukrotnie kwot po 10,00 zł z tytułu kosztów korespondencji.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 26.08.2014 r. k. 43, wypowiedzenie umowy pożyczki z dnia 12.11.2014 r. k. 44- 45, przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 12.11.2017 r. k. 46 -47

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Powód wywiódł swoje roszczenie z umowy pożyczki, do której ma zastosowanie przepis art. 720 kc (przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (§ 1). Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem ( § 2).

W niniejszej sprawie pozwana nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę. Nie ustosunkowała się również na piśmie do żądań pozwu. Tym samym zaistniały podstawy do wydania wyroku zaocznego.

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 i 2 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę (…) sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie (…) chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości (…).

Nie budziło wątpliwości Sądu ,iż pomiędzy stroną powodową a pozwaną doszło do zawarcia umowy pożyczki.

W oparciu o przedstawioną umowę pożyczki Sąd ustalił, iż kwota wypłacona pozwanej rzeczywiście jako kwota pożyczki - to kwota 3.400,00 zł.

Jak wynika z pisma powoda z dnia 30.05.2017 r. pozwana spłaciła kwotę 2230,00 zł, na poczet pożyczki, z której powód wywodził roszczenie w niniejszej sprawie (k. 39 ). Zatem należy mieć na uwadze, iż pozwana w pewnej części spełniła świadczenie wynikające z przedmiotowej umowy. Należy mieć na uwadze, iż na koszt udzielonej pożyczki należało zaliczyć (poza kwotą pożyczki 3400zł.), koszt opłaty wstępnej 1853,07 zł, oraz koszt korespondencyjny w łącznej kwocie 20 zł. Nadto powodowi należały się odsetki za opóźnienie w zapłacie tych kwot. Reasumując łącznie powodowi przysługiwało roszczenie o zapłatę wobec pozwanej na kwotę 5273,07 zł, wobec uiszczenia przez pozwaną kwoty 2230,00 zł, pozostała kwota 3043,07 zł.

Powód nie wykazał, że przysługuje mu kwota 1.206,93 zł z tytułu obsługi pożyczki w domu. Powód nie przedstawił żadnych dowodów na potwierdzenie tego, że przedstawiciel powoda stawiał się u pozwanej celem odbioru niespłaconych rat. Uznać zatem należy, że powodowi nie przysługuje kwota 1.206,93 zł za obsługę pożyczki w domu. Ponadto ustalenie kosztu za obsługę w domu na tak wysokim poziomie, oprócz wysokiej opłaty za udzielenie pożyczki stanowi w ocenie Sądu naruszenie zasad wynikających z art. 5 kc., a przy tym może być zakwalifikowane jako klauzula abuzywna. Jednocześnie należy zauważyć, iż powód dwukrotnie doliczył do kwoty łącznego zobowiązania opłatę za udzielenie pożyczki oraz opłaty za obsługę w domu - ustalając przy kwocie pożyczki w wysokości 3400 zł. - kwotę łącznego zobowiązania 9.520 zł. Tak skonstruowana umowa w ocenie Sądu nie może być w tym zakresie honorowana, a zapisy te i taki sposób obliczania łącznego zobowiązania są nie tylko sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, ale także nieuczciwe wobec konsumenta.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 720 § 1 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3043,07 zł wraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 3.023,07 zł od dnia 21.12.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., a od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty z odsetkami wynikającymi z czynności prawnej w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, z tym zastrzeżeniem, iż w stosunku rocznym wysokość tych odsetek nie może przekraczać dwukrotność wysokości odsetek ustawowych (odsetek maksymalnych) o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Roszczenie dotyczące odsetek, jako wynikających z czynności prawnej znajduje swoje oparcie w treści art. 359 kc., w tym z uwzględnieniem zmiany brzmienia od dnia 1.01.2016 r.

W pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu w oparciu o treść art. 98 k.p.c., o czym orzekł w punkcie trzecim sentencji wyroku.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 134 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu kwotę 100,00 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 34,00 zł Biorąc pod uwagę, iż powód wygrał niniejsze postępowanie w 71,60 % należało zasądzić od pozwanej na rzecz powoda proporcjonalny zwrot kosztów procesu w wysokości 95,94 zł.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.

Dn. 20.04.2018 r.