Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Joanna Kończyk

Protokolant: st. sekretarz sądowy Aneta Jaśkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. w S. sprawy

z powództwa K. D.

przeciwko B. B. (1), R. B.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki K. D. na rzecz pozwanych B. B. (1) i R. B. kwotę 377,00 zł (trzysta siedemdziesiąt siedem złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 965/17

UZASADNIENIE

Powódka K. D. , prowadząca działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. (...), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od pozwanych B. B. (1) i R. B. solidarnie kwoty 675,87 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot : 361 zł od dnia 03.05.2015 r. do dnia zapłaty, 314,87 zł od dnia 07.05.2015 r. do dnia zapłaty.

Uzasadniając żądanie pozwu pełnomocnik powódki wskazał, że pozwani skorzystali z usług powódki w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Za wykonane usługi montażu stolarki okiennej i drzwiowej powódka wystawiła fakturę VAT nr (...), której termin płatności upłynął w dniu 02.05.2015 r. oraz fakturę nr (...) w związku ze zmianą wartości zamówienia. Termin płatności kwoty wynikającej z przedmiotowej faktury upłynął w dniu 06.05.2015 r. Faktury zostały podpisane i zaakceptowane. Ponieważ pozwani nie dokonali zapłaty kwot wynikających z w/w faktur w dniu 25.05.2016 r. powódka wystosowała do pozwanych wezwanie do zapłaty, które stanowiło próbę pozasądowego załatwienia sprawy. Wezwanie okazało się bezskuteczne.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. I Nc 3397/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Nakaz zapłaty zaskarżyli w całości sprzeciwem pozwani B. B. (1) i R. B.. Pełnomocnik pozwanych w osobie radcy prawnego podniósł zarzut nieistnienia zobowiązania objętego pozwem. Wskazał, że strony zawarły umowę przedmiotem której było wykonanie stolarki okiennej i drzwiowej wraz montażem. Tytułem wynagrodzenia za wykonanie umowy powódka miała otrzymać kwotę 29600 zł. Pozwani zapłacili powódce umówione wynagrodzenie. Strony nie zawierały żadnego aneksu do umowy określającego zakres prac dodatkowych i ustalającego nowe wynagrodzenie stosownie do dyspozycji § 3 umowy. Pozwani zaprzeczyli, by zawarli z powódką umowę na montaż parapetów zewnętrznych. Pozwani zamówili u powódki parapet w rodzaju i o wymiarach wskazanych w ofercie handlowej, który nie został wykonany zgodnie z zamówieniem, który w konsekwencji nie mógł podlegać odbiorowi. Pozwani podnieśli również, iż nie otrzymali wezwania do zapłaty z uwagi na to, że zostało ono wysłane na adres pod którym nie zamieszkują.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. i R. małżonkowi B. zawarli w dniu 31 października 2013 r. umowę z K. D. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. (...) z siedzibą w S., której przedmiotem było wykonanie stolarki okiennej i drzwiowej drewnianej w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, położonym w miejscowości G. działka nr (...). Małżonkowie B., jako Zamawiający, zlecili K. D., jako Wykonawcy, wykonanie montażu stolarki w ilości wyszczególnionej w Specyfikacji. Montaż nie obejmował obróbek tynkarskich ani prac budowlanych. Strony ustaliły wartość wynagrodzenia za przedmiot umowy w wysokości 29.600 zł. Zgodnie z § 3 umowy Wykonawca mógł przyjąć dodatkowy zakres prac na warunkach uzgodnionych przez strony w formie pisemnego aneksu do umowy. W tym przypadku strony miały ustalić w toku realizacji prac dodatkowe wynagrodzenie w formie pisemnego aneksu do umowy potwierdzonego Specyfikacją. Zmiana postanowień umowy wymagała pisemnej zgody obu stron (§11 umowy). Częścią umowy był załącznik w postaci oferty (...)-B. z dnia 30.10.2013 r.

dowód: umowa k. 43-45, 98-103

Małżonkowie B. zapłacili wynagrodzenie z tytułu wykonania przedmiotu umowy z dnia 31 października 2013 r. wpłacając w dniu 04.11.2013 r. kwotę 11840 zł i w dniu 07.01.2014 r. kwotę 17.760 zł

dowód: potwierdzenia przelewów bankowych k. 47, 49

W ramach umowy z dnia 31.10.2013 r. małżonkowie B. zamówili drzwi zewnętrzne model (...) z sosny łączonej.

dowód: oferta k. 103

K. D. realizując umowę zawartą z małżonkami B. zamówiła u producenta drzwi zewnętrzne model (...) z sosny litej.

dowód: wydruk korespondencji email k. 104, zamówienie k. 105

W dniu 13.02.2015 r. R. B. podpisał protokół odbioru dotyczący montażu stolarki drzwiowej przez firmę (...) wg zamówienia z dnia 31.10.2013 r. na rzecz Zamawiających B. i R. B..

dowód: protokół odbioru k. 108

Małżonkowie B. w oparciu o ofertę z dnia 11.01.2014 r. zamówili u K. D. jeden parapet drewniany o wymiarach gr.30mm, szer. 300 mm. Termin realizacji zamówienia wynosił 11 tygodni od dnia podpisania zamówienia. Dostarczony przez K. D. parapet nie spełniał wymogów zamówienia, wobec czego nie został zamontowany, a Zamawiający odstąpili od umowy i wezwali K. D. do jego odbioru. K. D. nie odebrała parapetu.

dowód: oferta wydruk korespondencji email k. 52, przesłuchanie pozwanych B. B. (1) i R. B. –protokół rozprawy z dnia 29 maja 2018 r.

W dniu 29 kwietnia 2015 r. K. D. wystawiła fakturę korygującą nr (...) do faktury nr (...) z dnia 30.12.2013 r. obejmującej montaż stolarki okiennej i drzwiowej w budynku mieszkaniowym jednorodzinnym nr 118/9 (...)-(...) G. na kwotę 314,87 zł. Na fakturze nie wskazano terminu zapłaty. R. B. podpisał tę fakturę jako osoba upoważniona do odbioru faktury.

dowód: odpis faktury k. 9

W dniu 29 kwietnia 2015 r. K. D. wystawiła fakturę nr (...) obejmującą montaż parapetów wewnętrznych w budynku mieszkaniowym jednorodzinnym nr 118/9 (...)-(...) G. na kwotę 361 zł z terminem zapłaty do dnia 2 maja 2015 r. R. B. podpisał tę fakturę jako osoba upoważniona do odbioru faktury.

dowód: odpis faktury k. 10

R. B. podpisując faktury wystawione w dniu 29 kwietnia 2015 r. przez K. D. nie zapoznał się z ich treścią, gdyż nie miał przy sobie okularów.

dowód: zeznania pozwanego R. B. –protokół rozprawy z dnia 29 maja 2018 r.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron oraz zeznaniach pozwanych, które są jasne, logiczne, przekonywujące i korespondują ze złożonymi przez strony dokumentami.

Oceniając roszczenia powódki Sąd miał na uwadze postanowienia łączącej strony umowy z dnia 31 października 2013 r., przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U 2002 Nr 141 poz. 1176, dalej jako : ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej) oraz przepisy kodeksu cywilnego o zobowiązaniach umownych, w szczególności umowie o dzieło.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w ocenie Sądu powódka w niniejszej sprawie wywodzi roszczenia z dwóch umów łączących strony-pisemnej z dnia 31.10.2013 r., której przedmiot jest opisany w stanowiącej załącznik do umowy ofercie „ (...)-B.” z dnia 30.10.2013 r. oraz ustnej umowy obejmującej zamówienie parapetu do kuchni, opisanego w ofercie oznaczonej „ (...)-B.”

Zważyć należy, że w treści umowy z dnia 31.10.2013 r. strony ustaliły, iż dla wszelkich zmian w/w umowy została zastrzeżona forma pisemna. W szczególności zmiana przedmiotu zamówienia wymagała sporządzenia dodatkowego pisemnego aneksu do umowy, w którym strony miały ustalić dodatkowe wynagrodzenie. Załącznikiem do zawartej przez strony umowy była przygotowana przez powódkę oferta oznaczona jako „ (...)-B.” z dnia 30.10.2013 r. W ofercie tej dokładnie opisano przedmiot umowy, pod ofertą widnieje podpis pozwanego, z czego należy wnioskować, iż został on potwierdzony i zaakceptowany przez pozwanych. Zastrzeżenie formy pisemnej w umowie nastąpiło dla celów dowodowych (art. 76 k.c.) Powódka nie przedstawiła żadnego dokumentu w postaci aneksu do umowy. Nie przedstawiła również żadnego dowodu w formie pisemnej na okoliczność tego, że pozwani zmienili przedmiot umowy, a co za tym idzie by zaistniały podstawy do ustalenia dodatkowego wynagrodzenia. W protokole odbioru montażu stolarki drzwiowej brak jakiejkolwiek adnotacji, że przedmiotem montażu były inne drzwi niż te pierwotnie zamówione przez pozwanych. Dowodem na zmianę przedmiotu zamówienia nie jest faktura korygująca załączona do pozwu nr FVK01/04/15, z jej treści bowiem nie wynika zmiana przedmiotu zamówienia, która skutkowałaby koniecznością ustalenia przez strony dodatkowego wynagrodzenia. „Na gruncie przepisów postępowania cywilnego nie ma podstaw, aby nadawać fakturze moc dowodową inną niż jakimkolwiek innym dokumentom. Wyłącznie na podstawie faktury VAT nie sposób ustalić, że strony łączyła umowa określonej treści, jak i tego, czy i w jakim zakresie umowa ta została zrealizowana. Nigdy zatem faktura VAT nie będzie wyłącznym dowodem uzasadniającym roszczenie. Może ona jedynie wskazywać na zawarcie przez strony ustnej umowy. Jednak treść takiej umowy oraz jej wykonanie przez strony zawsze musi zostać wykazane dodatkowymi dowodami. W tym kontekście oczywistym jest, że sama faktura nie jest źródłem stosunku cywilnoprawnego” (tak Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 31.01.2013, I ACa 720/12, publ. na (...)

Dowodem takim nie jest także wydruk email kierowany przez powódkę do jej kontrahenta, w którym powódka wskazuje że zamówione przez pozwanych drzwi wejściowe mają być wykonane z sosny litej, a nie łączonej. Jest to bowiem wyłącznie oświadczenie powódki nie potwierdzone w sposób pisemny przez pozwanych. Pozwani zeznali, że dostarczone i zamontowane przez powódkę drzwi wejściowe są tymi, które zamówili w umowie z dnia 31.10.2013 r.

Wobec powyższego Sąd uznał, że roszczenie powódki o zapłatę kwoty 314,87 zł z faktury nr (...) jest niezasadne, bowiem powódka nie udowodniła, by zaistniały okoliczności przewidziane w § 3 łączącej strony umowy, a tym samym by strony ustaliły inną wysokość wynagrodzenia za dzieło niż ta pierwotnie ustalona w umowie.

Z kolei dokonując oceny roszczenia o zapłatę kwoty 361 zł wynikającej z faktury nr (...), Sąd zważył, że pozwani zgodnie z umową zamówili u powódki wykonanie parapetu wraz z jego montażem. Powódka twierdziła, że zrealizowała przedmiot umowy, ale przeczy temu treść korespondencji elektronicznej kierowanej do niej przez pozwaną oraz zgodne zeznania pozwanych. Podkreślić również należy, że należność na załączonej do pozwu fakturze nie jest tożsama z ceną parapetu określoną w zamówieniu, a która to cena obejmować miała także jego montaż. Pozwani słuchani w charakterze strony stanowczo zaprzeczyli, by zawierali z powódką umowę na sam montaż parapetów, a skoro powódka skutecznie nie udowodniła, że dostarczony przez nią parapet był zgodny z zamówieniem pozwanych, a tym samym nie było podstaw do odstąpienia przez nich od umowy, to uznać należy, że pozwani nie są zobowiązani do zapłaty na rzecz powódki kwoty 361 zł. Zdaniem Sądu mając na uwadze okres realizacji zamówienia, którego przedmiotem był parapet (zamówienie powinno być zrealizowane na koniec do połowy kwietnia 2014r. ,a w styczniu 2016 r. powódka nadal nie dostarczyła parapetu zgodnego ze specyfikacją zamówienia), pozwani byli uprawnieni do odstąpienia od umowy, zgodnie z art. 8 ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, gdyż niewątpliwie niezgodny z zamówieniem wymiar parapetu stanowił wadę istotną przedmiotu umowy. Powódka zaś nie uczyniła zadość żądaniu pozwanych wymiany parapetu na odpowiadający parametrom zamówienia w odpowiednim czasie.

Złożenie podpisów przez pozwanego R. B. na fakturach załączonych do pozwu można ocenić jedynie jako potwierdzenie otrzymania tych dokumentów. Pozwani mieli status konsumentów, a zatem byli słabszą stroną stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Okoliczności, że pozwany podpisał faktury nie można przypisać zatem żadnego znaczenia poza tym, że odebrał on te dokumenty, w szczególności, iż jak zeznał nie zapoznał się z ich treścią, gdyż w chwili podpisania nie miał przy sobie okularów. Podpisanie faktury nie może być utożsamione z uznaniem przez autora podpisu, iż druga strona wykonała usługę[ spełniła świadczenie ), wynagrodzenie za które jest w tym dokumencie wskazane. (por. w orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2001 r., sygn. I CKN 323/99 i z dnia 20 lutego 2003 r., sygn. I CKN 7/01)

Powyższe rozważania skutkowały oddaleniem powództwa w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc, zasądzając od powódki na rzecz pozwanych zwrot kosztów procesu na które złożyły się: koszty zastępstwa procesowe ustalone w oparciu o § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz.U. 2015.1804 ze zm./ i opłata skarbowa za pełnomocnictwo-17 zł.