Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Lidia Merska

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2018 r. na rozprawie

sprawy E. H.

urodzonego (...) w W.

syna J. i S. z d. M.

oskarżonego o to, że: W dniu 09 lutego 2018 roku o godz. 13:45 w W. na ul. (...)kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny w Węgorzewie sygn. akt V K 43/16),

tj. o czyn z art. 244 kk

1.  Oskarżonego E. H. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 244 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 40,00 (czterdzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 42§1 a pkt 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jeden) rok.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 (dwieście) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 689,61 (sześćset osiemdziesiąt dziewięć 61/100) złotych.

Sygn. akt VK 116/18

UZASADNIENIE

E. H., wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Węgorzewie z dnia 23 lutego 2017 o sygn. akt VK 43/16, został skazany za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a§1kk. Orzeczono wobec niego m. in. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat z wyłączeniem pojazdów kategorii (...). Na poczet orzeczono środka karnego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 marca 2016r, zaś wyrok uprawomocnił się w dniu 03.03.2018r.

Dnia 09 lutego 2018r o godzinie 13.45 E. H. został zatrzymany do kontroli drogowej kiedy kierował samochodem osobowym – F. (...) o nr rej. (...). Przyjechał wówczas z domu z B. do W., wspólnie z pasażerem Z. K., po leki dla matki, a przy okazji chciał zapytać dzielnicowego o sporządzenie wywiadu. Do zatrzymania doszło na ul. (...) – pod Komendą Policji w W., a czynności tej dokonał policjant – K. H. (przypadkowa zbieżność nazwisk), który był w drodze do pracy i znał osobiście kierującego oraz wiedział, że obowiązuje go sądowy zakaz prowadzenia pojazdów. Po sprawdzeniu stanu trzeźwości kierowcy – kierowca trzeźwy, pojazd przekazano dla pasażera Z. K., który miał prawo jazdy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, odpisu wyroku k. 4, protokołu badania stanu trzeźwości k. 2, zeznań świadka K. H. k. 48 – 49 – odczytane k. 67v, a także wyjaśnień oskarżonego k. 67 – 67v.

Oskarżony E. H. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż musiał przyjechać do W. po leki dla matki i przy okazji chciał porozmawiać z dzielnicowym. Oskarżony z miejsca swojego zamieszkania do W. pokonał 15 km z pasażerem, który miał prawo jazdy.

Stan faktyczny w tej sprawie jest bezsporny, potwierdzony zeznaniami policjanta, który dokonał zatrzymania oskarżonego po budynkiem Komendy Policji w W.. Żadnych z tych okoliczności nie kwestionował oskarżony.

Zdaniem Sądu oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że popełnia przestępstwo. Oskarżony opiekował się matką, która była częściowo ubezwłasnowolniona – zmarła 02.06.2018r - i to dla niej miał wykupić leki, tylko że mógł skorzystać z pomocy swoje pasażera – Z. K.. Pasażer nie wiedział o tym, że oskarżony nie ma prawa jazdy, a później po zatrzymaniu oskarżonego, nie było przeszkód aby to Z. K. kierował autem. Samo kupno leków dla matki nie jest okolicznością usprawiedliwiającą zachowanie oskarżonego, ani wyłączającą jego odpowiedzialności. Poza tym oskarżony chciał jeszcze, przy okazji wizyty w aptece, skontaktować się z dzielnicowym i w ogóle nie zważał na to, że jedzie pod komendę policji, gdzie może być zatrzymany. Wynika z tego ponadto, że nie spieszył się do matki, a leki które kupił nie musiały być podane natychmiast.

Odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego z art. 244kk podlega ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, że orzeczono wobec niego zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym, jednak liczył na to, że uniknie kontroli, nie zostanie zatrzymany. Zdecydował się jechać samochodem mimo tego, że nie był to stan wyższej konieczności, a poza tym zaraz po kupnie leków nie wracał do domu.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące. Oskarżony postąpił wyjątkowo nieodpowiedzialnie siadając za kierownicę auta, zresztą tego samego, którym wcześniej popełnił przestępstwo jazdy pod wpływem alkoholu. Zignorował orzeczony wobec niego zakaz, wykazując się wyjątkową beztroską. Miał możliwość skorzystania z pomocy pasażera, ale nawet go o to nie poprosił. Oskarżony był dotychczas karany dwukrotnie za popełnienie przestępstw kwalifikowanych art. 290§1kk i art. 178a§1kk – k. 24 – 25.

Oskarżony utrzymuje się z prowadzonego gospodarstwa rolnego o powierzchni 30 ha, deklarował dochód na poziomie 30 – 40 tys. zł, dopłat unijnych 30 tys. zł, a do tego otrzymuje rentę chorobową w kwocie 540zł. Zdaniem Sądu orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 40,00 (czterdzieści) złotych jest wystarczająco dolegliwa, uwzględniająca stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy. Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości jako wysoki, ponieważ oskarżony jechał autem mając świadomość orzeczonego wobec zakazu, przewoził pasażera, pokonał ponad 15 km drogi. Orzeczona kara grzywny będzie karą natychmiast odczuwalną, realnie i wystarczająco dolegliwą, a także uwzględniająca sytuację majątkową oskarżonego.

Zgodnie z art. 42§1a pkt 2 kk (zmiana od dnia 01.06.2017r Dz. U. poz. 966) Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie skazania za przestępstwo określone w art. 244kk, jeżeli czyn sprawcy polegał na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zakaz ten orzeka się w rozmiarze od roku do lat 15 – art. 43§1kk. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, albowiem zdaniem Sądu jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary – prewencji szczególnej, tak aby ponownie nie popełnił tego rodzaju przestępstwa.

Sąd obciążył oskarżonego opłatą sądową, której wysokość ustalono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r (Dz. U. nr 49, poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) oraz kosztami postępowania (k. 53 – koszty postępowania przygotowawczego 669,61zł dodatkowo 20 zł ryczałt za doręczenia korespondencji), gdyż osiągane przez oskarżonego dochody pozwalają na ich uiszczenie.