Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Bojakowska

Sędziowie SSO Elżbieta Zalewska-Statuch

SSO Katarzyna Powalska

Protokolant sekretarz sądowy Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2018 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o odszkodowanie i zadośćuczynienie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu

z dnia 22 lutego 2018 roku, sygnatura akt I C 1009/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w części dotyczącej odsetek od kwoty 23000 złotych w ten tylko sposób, że ustala początkową datę odsetek na dzień 22 lutego 2018 roku w miejsce 27 listopada 2017 roku, oddalać powództwo w tej części;

II.  nie obciąża powódki kosztami postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I Ca 174/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Wieluniu, w sprawie z powództwa M. C. przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) z siedzibą w W., zasądził m.in. kwotę 34028,93 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty: 3000 zł od dnia 2 lutego 2016 r., 7000 zł
od dnia 24 października 2016 r., 23000 zł od dnia 27 listopada 2017 r. do dnia zapłaty
(pkt 1), oddalając powództwo w pozostałej części co do odsetek (pkt 3).

Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w zakresie zasądzenia odsetek od przyznanego powódce zadośćuczynienia oparte zostało na następujących ustaleniach i wnioskach, których istotne elementy przedstawiały się następująco:

M. C. wystąpiła w dniu 20 września 2016 r. z powództwem przeciwko pozwanemu o zapłatę kwoty 11000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia
22 grudnia 2015 r. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z wypadkiem drogowym.

Powódka zgłosiła szkodę w pozwanym w dniu 26 listopada 2015 r. domagając się przyznania zadośćuczynienia w kwocie 5000 zł. Powódce wypłacono zadośćuczynienie
w kwocie 1000 zł w dniu 22 grudnia 2015 r. oraz kwocie 1000 zł w dniu 1 lutego 2016 r. Odsetek żąda od dnia następnego po wydaniu ostatecznej decyzji kończącej postępowanie likwidacyjne.

Pismem nadanym na poczcie w dniu 21 listopada 2017 r., którego odpis pełnomocnik pozwanego otrzymał w dniu 27 listopada 2017 r., powódka rozszerzyła żądanie domagając się zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 34000 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty
11000 zł od dnia 22 grudnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi
za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty i od kwoty 23000 zł ustawowymi
za opóźnienie od dnia 23 listopada 2017 r. do dnia zapłaty.

Zdaniem Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie, gdyż pozwane towarzystwo przyjęło co do zasady odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 13 listopada 2015 r. wypłacając powódce zadośćuczynienie oraz odszkodowanie tytułem częściowego zwrotu kosztów leczenia.

Według Sądu, uzasadnione jest przyznanie zadośćuczynienia w kwocie 34000 zł, mając na uwadze już wypłacone kwoty w postepowaniu likwidacyjnym.

Odsetki od żądanej kwoty Sąd zasądził mając na uwadze, iż w dniu 26 listopada
2015 r. powódka zgłosiła do pozwanego żądanie zapłaty zadośćuczynienia 5000 zł oraz brzmienie art. 817 § 1 k.c. i dlatego – według Sądu – odsetki należały się powódce od dnia
26 grudnia 2015 r., jednak od kwoty 4000 zł, ponieważ zażądała w dniu 26 listopada 2015 r. zapłaty 5000 zł, a w dniu 22 grudnia 2015 r. wypłacono powódce 1000 zł zadośćuczynienia.

Ponadto kolejne 1000 zł tytułem zadośćuczynienia pozwany wypłacił 1 lutego 2016 r.
i dlatego Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 28,93 zł tytułem skapitalizowanych odsetek
od kwoty 4000 zł od dnia 22 grudnia 2015 r. do dnia 1 lutego 2016 r. i dalsze odsetki
od kwoty 3000 zł od dnia 2 lutego 2016 r.

Sąd stwierdził ponadto, że żądanie dalszego zadośćuczynienia w kwocie 7000 zł powódka zgłosiła dopiero w pozwie, którego odpis pozwany otrzymał w dniu 24 października 2016 r. i od tego dnia należą się odsetki od kwoty 7000 zł.

Odnosząc się natomiast do kwoty 23000 zł, to odsetki od tej kwoty Sąd zasądził
od dnia doręczenia pozwanemu pisma rozszerzającego powództwo w dniu 27 listopada 2017 r., powołując się przy tym na stosownie stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi wyrażonego w wyroku z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I ACa 733/14 pozwalającego na bezpośrednie doręczenie w toku postępowania na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. pisma zawierającego rozszerzenie powództwa pełnomocnikowi pozwanego przez pełnomocnika powódki.

Sąd oddalił powództwo w pozostałej części co do odsetek mając na uwadze wysokość zgłoszonego żądania w postępowaniu likwidacyjnym.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany, zaskarżając go w zakresie
pkt 1 wyroku co do odsetek zasądzonych od kwoty 23 000 zł za okres od dnia 27 listopada 2017 roku do dnia 21 lutego 2018 roku, zarzucając zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisu prawa procesowego - art. 321 k.p.c. w związku z art. 193 § 2 ¹ k.p.c., art. 187 k.p.c.
i art. 132 § 1 k.p.c., która mogła mieć wpływ na wynik sprawy poprzez zasądzenie odsetek
od dnia 27 listopada 2017 roku, tj. od dnia doręczenia pisma powódki z dnia 21 listopada 2017 roku bezpośrednio pełnomocnikowi pozwanego w sytuacji gdy pismo z rozszerzeniem powództwa doręczone pełnomocnikowi pozwanego w dniu 27 listopada 2017 roku zostało przez powódkę złożone z naruszeniem zasady oficjalności doręczeń.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku
w zaskarżonej części poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki w pkt 1 kwoty 23000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 lutego 2018 roku do dnia zapłaty i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie, a także o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie w całości i zasądzenia
od strony pozwanej na rzecz strony powodowej, kosztów postępowania odwoławczego,
w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku
w granicach zaskarżenia.

Rację ma skarżący, iż Sąd pierwszej instancji wydając wyrok w niniejszej sprawie, dopuścił się naruszenia art. 321 k.p.c., zgodnie z którym sąd nie może wyrokować
co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

Sąd Okręgowy nie podziela przy tym stanowiska Sądu Rejonowego, powołującego się na wyrok SA w Łodzi z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I ACa 733/14, pozwalającego
na bezpośrednie doręczenie w toku postępowania pisma zawierającego rozszerzenie powództwa, wobec stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 21 stycznia 2016 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 95/15, gdzie jednoznacznie stwierdzono,
że odpis pisma procesowego zawierający rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu
na podstawie art. 132 § 1 k.p.c.

Skoro zatem w realiach niniejszej sprawy, rozszerzając powództwo powódka wystąpiła z nowym roszczeniem obok roszczenia pierwotnego (art. 193 § 3 k.p.c.),
które to pismo zostało doręczone pozwanemu bezpośrednio, a więc z naruszeniem zasady oficjalności doręczeń pism procesowych, gdyż skuteczne doręczone nastąpiło dopiero
w dniu 22 lutego 2018 roku przez Sąd podczas terminu rozprawy.

W tych warunkach, od tego dnia można mówić o zawisłości sporu w zakresie żądania kwoty 23000 zł zadośćuczynienia w rozumieniu art. 193 § 2 ¹ k.p.c. zw. z art. 187 k.p.c.
i dlatego od daty w/wym. pozwany pozostawał w zwłoce w stosunku do powódki w zakresie rozszerzonego powództwa.

Z przedstawionych powyżej przyczyn Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 w części dotyczącej odsetek od kwoty 23000 zł,
w ten tylko sposób, że ustalił początkową datę odsetek na dzień 22 lutego 2018 roku
w miejsce 27 listopada 2017 roku, oddalając powództwo w tej części.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Odwoławczy orzekł w punkcie II wyroku na mocy art. 102 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., a więc zgodnie z zasadą słuszności. Sąd uznał,
że jakkolwiek powódkę należało uznać za przegrywającą postępowanie przed Sądem Okręgowym w całości, to jednak okoliczności sprawy przemawiały za zastosowaniem wobec niej dobrodziejstwa z art. 102 k.p.c., gdyż konieczność wniesienia przedmiotowego środka zaskarżenia nie wynikała z niesumiennego czy niewłaściwego działania strony powodowej, lecz z błędnego stanowiska Sądu Rejonowego co do ustalenia daty początkowej płatności odsetek od wysokości przyznanego powódce zadośćuczynienia wobec rozszerzenia powództwa w tym zakresie.