Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05.06.2018 r.

sprawy przeciwko

K. Z. urodz. (...)

w N.

syna G. i J. z d. K.

oskarżonego o to, że: I. w dniu 19 maja 2017 r. w msc. J., ul. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał w garażu miejsca zamieszkania środki odurzające w postaci foliowej torebki z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego - marihuany o wadze 0,39 grama brutto (0,16 grama netto),

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

II. w miejscu i czasie jak w pkt I naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy Komisariatu Policji w W. asp. sztab. T. Ś. (1) i st. post. P. B. podczas i w związku z pełnieniem przez ww. obowiązków służbowych, w ten sposób, że w trakcie przeprowadzania interwencji uderzał pięściami w lewy bok asp. sztab. T. Ś. (1) oraz szarpał za koszulę i mundur i uderzał pięściami w klatkę piersiową st. post. P. B.,

tj. o czyn z art. 222 § 1 k.k.

III. w miejscu i czasie jak w pkt I znieważył funkcjonariuszy Komisariatu Policji w W. asp. sztab. T. Ś. (1) oraz st. post. P. B. podczas i w związku z pełnieniem przez ww. obowiązków służbowych, w ten sposób, że w używał wobec ww. słów powszechnie uważanych za obelżywe, a nadto w dniu 19 maja 2017 r. w trakcie przejazdu pojazdem służbowym na SOR w N. znieważył funkcjonariusza Komisariatu Policji w W. asp. sztab. T. Ś. (1) w ten sposób, że używał wobec ww. pokrzywdzonego słów powszechnie uważanych za obelżywe,

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

orzeka

I. Na podstawie art. 62a Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii umarza postępowanie w części dotyczącej zarzutu z punktu I aktu oskarżenia.

II. Uznaje oskarżonego K. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

III. Uznaje oskarżonego K. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

IV. Na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. kary wymierzone oskarżonemu w punktach II i III wyroku łączy i orzeka karę łączną 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

V. Na mocy art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych wymienionych na k. 45 pod poz. 1.

VI. Na podstawie art. 619 § 1 k.p.k. oraz art. 29 ust. 1 Ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) kwotę 442 (czterysta czterdzieści dwa) złote i 80 (osiemdziesiąt) groszy, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

VII. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 Ustawy o kosztach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1194/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej ustalił następujący stan faktyczny:

W bliżej nieustalonym dniu, prawdopodobnie w styczniu 2017 r. oskarżony K. Z. nabył w W. bliżej nieustaloną ilość marihuany. Przechowywał ją w miejscu swego zamieszkania, tj. w J. przy ul. (...). W dniu 19 maja 2017 r. oskarżony wszczął awanturę domową z jego ówczesną partnerką M. L.. Około godziny 17-ej partnerka oskarżonego wezwała Policję i przekazała policjantom, że oskarżony posiadał w foliowej torebce leżącej w garażu prawdopodobnie środki odurzające. O godzinie 17.30 do miejsca zamieszkania oskarżonego przybył patrol Policji, policjanci nie zastali oskarżonego, który udał się do domu ojca. Partnerka oskarżonego wskazała policjantom w garażu torebkę foliową z zawartością suszu roślinnego, którą policjanci zabezpieczyli. Okazało się, że w torebce tej znajdowała się marihuana o wadze 0,16 grama. Oskarżony posiadał tą marihuanę na własny użytek, gdyż okazjonalnie ją zażywał.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k.35-36,78,212v),

- zeznania M. L. (k.10v),

- zeznania T. Ś. (1) (k.17,213),

- zeznania P. B. (k.21),

- protokół przeszukania (k.4-6),

- protokół oględzin (k.25),

- dokumentacja fotograficzna (k.26),

- opinia kryminalistyczna (k.115-117).

Oskarżony przybył na działkę partnerki w trakcie policyjnych czynności, zdenerwował się, że partnerka wezwała Policję, policjanci T. Ś. (1) i P. B. wezwali go do zachowania zgodnego z obowiązującym porządkiem prawnym, ale on zaczął ich wyzywać słowami wulgarnymi. Policjanci postanowili go zatrzymać, wówczas oskarżony naruszył ich nietykalność cielesną, poprzez szarpanie za mundur, uderzał T. Ś. (1) pięściami w lewy bok, a P. B. pięściami w klatkę piersiową. Spowodowało to użycie przez policjantów siły fizycznej wobec oskarżonego i założenie mu kajdanek. Oskarżony wyzywał policjantów słowami powszechnie uznanymi za wulgarne. Policjanci zawieźli oskarżonego do lekarza, celem zbadania go, lekarz zalecił im udanie się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w N.. W trakcie jazdy do N. oskarżony wyzywał słowami wulgarnymi T. Ś. (1).

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k.35-36,78,212v),

- zeznania M. L. (k.10v),

- zeznania T. Ś. (1) (k.17,213).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego podczas pierwszego przesłuchania przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia (k.36). Stwierdził, że znaleziona w garażu miejsca jego zamieszkania torebka foliowa zawierała dopalacz. Substancję tą kupił w W. od przypadkowo spotkanego mężczyzny. Z policjantami poszarpał się, bo miał zły dzień. Podczas kolejnego przesłuchania (k.78) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, odmówił złożenia wyjaśnień i podtrzymał wcześniejsze. W trakcie rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i stwierdził, że znaleziony narkotyk zakupił w W. (k.212v). Stwierdził, że nie zaatakował policjantów pierwszy, był tego dnia nietrzeźwy, odpychał ich od siebie, bo chcieli go wyprowadzić, używał wobec nich słów wulgarnych. Ale po wyjściu z Komisariatu przeprosił ich za to.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. L. (k.10v), T. Ś. (1) (k.17,213), P. B. (k.21), protokole przeszukania (k.4-6), protokole oględzin (k.25), dokumentacji fotograficznej (k.26) i opinii kryminalistycznej (k.115-117).

M. L. zeznała (k.10v), iż w dniu 19 maja 2017 r. jej partner K. Z. wszczął awanturę, zadzwoniła na Policję, partner oddalił się. Poszła do piwnicy i na stoliku zobaczyła foliową torebkę z suszem roślinnym. Ta torebka nie była jej, podejrzewała że należała do jej partnera, bo wie, że palił marihuanę. Oskarżony stwierdził podczas rozprawy, że M. L. przestała być jego partnerką po tym zdarzeniu (k.213).

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach T. Ś. (1) (k.17,213), P. B. (k.21), protokole przeszukania (k.4-6), protokole oględzin (k.25), dokumentacji fotograficznej (k.26) i opinii kryminalistycznej (k.115-117).

T. Ś. (1) zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.17), że jest dzielnicowym w Komisariacie Policji w W., w dniu 19 maja 2017 r. został wysłany do interwencji domowej w J.. Zgłaszająca M. L. oświadczyła, że jej partner K. Z. wszczął awanturę, K. Z. nie było na miejscu. M. L. poinformowała ich, że w garażu znalazła foliową torebkę z suszem roślinnym, która należała do jej partnera, zabezpieczyli ją. Podczas rozprawy zeznał (k.213), iż wraz z P. B. przyjechał na interwencję domową do miejsca zamieszkania partnerki oskarżonego, gdzie w tamtym czasie mieszkał również oskarżony. Oskarżonego na miejscu nie było, jego partnerka wskazała im miejsce, gdzie byłą torebka foliowa z narkotykami. Gdy wykonywali swoje czynności, na działkę przyjechał oskarżony, zaczął ich znieważać, pouczyli go o obowiązku zachowania zgodnie z porządkiem prawnym, ale był coraz bardziej agresywny. Postanowili go zatrzymać, podczas zatrzymania stosował on siłę fizyczną i uderzał go pięściami w lewy bok, doprowadzili go do radiowozu, ale oskarżony nadal ich znieważał, a jego również wyzywał podczas jazdy do N..

Zeznania tego świadka zostały uznane za wiarygodne, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach M. L., P. B. (k.21), protokole przeszukania (k.4-6), protokole oględzin (k.25), dokumentacji fotograficznej (k.26) i opinii kryminalistycznej (k.115-117).

Świadek P. B. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.21), iż w dniu 19 maja 2017 r. pełnił służbę w Komisariacie Policji w W., został wysłany do J., gdzie miało dojść do awantury domowej. Na miejscu zastali zgłaszającą M. L., która poinformowała ich, że awanturę wszczął jej partner K. Z., ale przed ich przybyciem oddalił się, natomiast w garażu znalazła należącą do niego torebkę z suszem roślinnym. W garażu faktycznie znajdowała się taka torebka, zabezpieczyli ją. Gdy prowadzili czynności na miejsce przybył oskarżony, był wulgarny i agresywny wobec nich, wyzywał ich słowami wulgarnymi, mimo że pouczyli go o obowiązku zachowania zgodnie z zasadami porządku prawnego. Postanowili go zatrzymać do wytrzeźwienia, wówczas oskarżony uderzał go pięściami w klatkę piersiową. Wyzwiska z jego strony miały miejsce również gdy dowozili go do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w N., wówczas wyzwiska kierował wobec T. Ś. (1).

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach M. L., T. Ś. (1), protokole przeszukania (k.4-6), protokole oględzin (k.25), dokumentacji fotograficznej (k.26) i opinii kryminalistycznej (k.115-117).

G. Z. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.56v), iż w dniu 19 maja 2017 r. pojechał do syna K., stwierdził, że był on pod wpływem alkoholu i wszczął awanturę z partnerką M. L.. Zabrał syna do swego domu, gdzie syn zjadł kanapki i uspokoił się, więc zawiózł go do domu jego partnerki. Na miejscu była Policja, która zatrzymała K.. Nie wie czy syn szarpał się z policjantami, bo mogło to się zdarzyć w środku domu, a tam nie wchodził. Syn przeklinał i wyzywał, ale słowa te były skierowane wobec policjantów lub partnerki syna.

Zeznania te nie mają znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, gdyż świadek nie posiadał wiadomości prawnie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Opinia biegłej z dziedziny badań chemicznych (k.115-117) jest jasna i pełna, biegły podał sposób jej sporządzenia i zastosowane metody badawcze oraz w sposób przekonujący udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania stron.

Opinia sądowo-psychiatryczna (k.106-109,131-132) jest jasna i pełna, została sporządzona przez specjalistów z dziedziny zdrowia psychicznego, nie była kwestionowana przez strony, stąd stała się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Zgromadzony materiał dowodowy, w postaci dokumentów wymienionych na k.213v, został sporządzony obiektywnie, przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty nie nasuwają wątpliwości, co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez strony. Wobec powyższego dokumenty te zostały uznane za podstawę ustaleń faktycznych.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną całość, poszczególne wiarygodne dowody uzupełniają się i potwierdzają. Na ich podstawie nie można z całkowitą pewnością przyjąć, że oskarżony popełnił czyn, który powinien być zakwalifikowany jako przestępstwo określone w punkcie I aktu oskarżenia. Nie ma natomiast wątpliwości, że popełnił czyny wskazane w punktach II i III aktu oskarżenia.

Sąd zważył, co następuje:

Prokuratura zarzuciła oskarżonemu w punkcie I aktu oskarżenia, że posiadał w garażu budynku, w którym wówczas mieszkał środek odurzający w postaci marihuany, co zostało zakwalifikowane jako przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. Zgodnie z załącznikiem do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. ziele konopi lub żywica konopi innych niż włókniste zostały zaliczone do grupy I-N środków odurzających. Zgodnie z opinią biegłej (k.115-117) w torebce foliowej zabezpieczonej w garażu zajmowanym przez oskarżonego znajdowało się 0,16 grama marihuany o zawartości THC na poziomie 10 % wagi.

Oskarżony nabył tą marihuanę i przechowywał ją na terenie garażu w miejscu jego ówczesnego pobytu, zatem jego czyn formalnie polegał na posiadaniu środka odurzającego o wadze 0,16 grama. Oskarżony posiadał przedmiotową marihuanę na własne potrzeby, gdyż sporadycznie ją zażywał. Należy rozważyć czy celowe i społecznie potrzebne jest karanie oskarżonego za to, że posiadał przedmiotową ilość marihuany. Obowiązująca ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. przede wszystkim ukierunkowana jest na działalność wychowawczą, edukacyjną, informacyjną i profilaktyczną, jak wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Posiadaną przez oskarżonego marihuanę o wadze 0,16 grama należy ocenić jako ilość nieznaczną. Oskarżony wszedł w jej posiadanie samodzielnie, nikogo nie częstował tym środkiem odurzającym, nabywanie przez niego tego środka odurzającego było sporadyczne.

Należy zatem, zgodnie z treścią art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 62a Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, umorzyć postępowanie w tej części.

W dniu 19 maja 2017 r. oskarżony zachowywał się wulgarnie wobec partnerki i ta wezwała Policję, policjanci znaleźli na działce, gdzie zamieszkiwał oskarżony torebkę foliową z zawartością suszu roślinnego. Oskarżony zdenerwował się na kolejną w jego życiu interwencję Policji i zaczął wyzywać policjantów słowami wulgarnymi. Oskarżony nie chciał przyjąć do wiadomości, że powinien udać się z policjantami do Komisariatu Policji, przynajmniej celem przebadania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu i wytrzeźwienia. Oskarżony szarpał obu policjantów, następnie pięściami uderzał policjanta T. Ś. (2) w lewy bok, a P. B. w klatkę piersiową.

Nie może budzić wątpliwości, że działania oskarżonego wyczerpywały znamiona przestępstwa określonego w art. 222 § 1 k.k., gdyż polegały na naruszeniu nietykalności cielesnej policjantów, będących funkcjonariuszami publicznymi.

Ponadto oskarżony znieważał policjantów, poprzez wyzywanie ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe. Oskarżony okazał przez to rażące lekceważenie policjantów i porządku prawnego. Nie może budzić wątpliwości, że oskarżony dopuścił się popełnienia występku określonego w art. 226 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu był znaczny, gdyż oskarżony był agresywny i wulgarny, działał w obecności innych osób, okazał rażące lekceważenie dla policjantów podejmujących interwencję wobec niego i porządku prawnego.

Znaczny był również stopień winy oskarżonego, gdyż działał on umyślnie i z chęci wyrządzenia pokrzywdzonym dolegliwości fizycznych i krzywdy, poprzez naruszenie ich nietykalności cielesnej i spowodowanie cierpień psychicznych pokrzywdzonych poprzez znieważanie.

Oskarżony ma 32 lat, jest kawalerem, ma na utrzymaniu jedno dziecko w wieku dwóch lat, zdobył wykształcenie średnie, na wolności pracował i zarabiał około 1.500 złotych (oświadczenie z k. 34,212), był 7 razy karany (k.208), obecnie odbywa kary pozbawienia wolności (k.211).

Celem postępowania karnego jest zapobieganie popełniania przestępstwom i kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że reguły współżycia społecznego wykluczają dopuszczalność naruszania nietykalności cielesnej innych osób, a funkcjonariusz Policji powinien cieszyć się szacunkiem i zaufaniem jako osoba, która podejmuje się rozstrzygnięcia konfliktów międzyludzkich, a jako takie osoby nie mogą być znieważane i fizycznie atakowane. Jako okoliczności obciążające przyjęto działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu (por. k. 7), nieustępliwość oskarżonego i eskalację agresji, a jako okoliczność łagodzącą przyjęto przeproszenie policjantów już na etapie dochodzenia i wyrażoną przez oskarżonego skruchę podczas rozprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że karami adekwatnymi, sprawiedliwymi i zdolnymi spełnić cele wychowawcze i poprawcze wobec oskarżonego, a jednocześnie właściwie kształtującymi świadomość prawną społeczeństwa powinny być kary 4 miesięcy pozbawienia wolności za naruszenie nietykalności cielesnej policjantów i 3 miesiące pozbawienia wolności za ich znieważenie podczas służby.

Oba przypisane oskarżonemu przestępstwa zostały dokonane tego samego dnia i pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym, stąd przy orzeczeniu kary łącznej zastosowano znaczną absorbcję kar. Kara łączna 5 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną za dwa przypisane oskarżonemu czyny karalne i powinna właściwie kształtować jego świadomość prawną, w tym zwłaszcza uświadomić mu, że postąpił niewłaściwie.

Sąd orzekł przepadek rzeczy, której posiadanie jest zabronione.

Na rzecz obrońcy z urzędu zasądzono koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Oskarżony pozbawiony jest wolności, majątku nie dorobił się, ma ponadto na utrzymaniu małe dziecko. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd zwolnił go z obowiązku zwrotu poniesionych na rozpoznanie sprawy kosztów.