Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy D. O.

z udziałem zainteresowanego T. W. prowadzącego działalność pod firmą NC5 T. W. w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania D. O.

od decyzji z dnia 9 listopada 2017 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się D. O. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2017 roku (data prezentaty) odwołująca się D. O. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. z dnia 9 listopada 2017 roku, znak: (...)odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku. Odwołująca się wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku (odwołanie k. 1).

W uzasadnieniu wskazała, iż wydanie zaskarżonej decyzji wynika z błędu lekarza na zaświadczeniu lekarskim. Sytuacja wynikła ze zmiany terminu wizyty lekarskiej. Odwołująca się podała, że lekarz złożył stosowne oświadczenie w tej sprawie (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 19 stycznia 2018 roku (data prezentaty) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania w całości (odpowiedź na odwołanie k. 4).

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zaświadczenie lekarskie od dnia 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku zostało wystawione w dniu 6 kwietnia 2017 roku. Lekarz orzecznik ZUS w opinii z dnia 25 maja 2017 roku wskazał, iż wystawione zaświadczenie jest medycznie nieuzasadnione. Okres orzeczonej czasowej niezdolności do pracy może obejmować okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy (odpowiedź na odwołanie k. 4-5).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 2013 roku odwołująca się miała operację rekonstrukcyjną więzadła krzyżowego przedniego prawego stawu kolanowego. 17 lutego 2017 roku odwołująca się była w 23. tygodniu ciąży, upadła w domu i doznała urazu prawego stawu biodrowego oraz prawego stawu kolanowego (opinia k. 29).

W dniu 6 kwietnia 2017 roku odwołująca udała się na wizytę lekarską do lekarza ortopedy B. G., (...). Otrzymała zaświadczenie lekarskie seria (...), w którym w pozycji nr 12 lekarz jako początkową datę niezdolności do pracy błędnie wpisał dzień 11 kwietnia 2017 roku. Powyższe wynikło z błędu lekarza, który pismem z dnia 24 listopada 2017 roku skierowanym do ZUS wyjaśnił, iż początkiem okresu niezdolności odwołującej się do pracy jest dzień 6 kwietnia 2017 roku a nie 11 kwietnia 2017 roku (zeznania B. G. k. 39-40 – e-protokół (...) (...) zaświadczenie lekarskie k. 12 akt rentowych; pismo lekarza k. 7 akt rentowych).

W okresie od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku odwołująca się była niezdolna do pracy (opinia k. 29).

Decyzją z dnia 9 listopada 2017 roku, znak:(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. odmówił odwołującej się prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku. W uzasadnieniu wskazał, iż z posiadanej dokumentacji wynika, że zaświadczenie lekarskie za okres od dnia kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku zostało wystawione w dniu 6 kwietnia 2017 roku. W opinii lekarza orzecznika ZUS przedmiotowe zaświadczenie jest medycznie nieuzasadnione i nie spełnia warunków określonych przepisami prawa. Okres orzeczonej czasowej niezdolności do pracy może obejmować okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy. Wobec powyższego brak jest podstaw do przyznania odwołującej się prawa do zasiłku chorobowego (decyzja k. 1 akt rentowych).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej wskazanych dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych oraz aktach rentowych w zakresie opisanym powyżej z przywołaniem odpowiednich kart akt sprawy, a także na podstawie zeznań świadka lekarza B. G. i znajdującej się w aktach opinii sądowo – lekarskiej. Sąd nie znalazł podstaw do odmowy przyznania wiarygodności zeznaniom świadka, uznając je za spójne i logiczne oraz korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, przede wszystkim co do faktu dokonania przez lekarza omyłki pisarskiej na zaświadczeniu lekarskim seria (...).

Autentyczność, treść i wiarygodność dokumentów znajdujących się w materiale dowodowym niniejszej sprawy nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie wzbudziła zastrzeżeń Sądu, dlatego też zostały one uznane za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. j. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1368, zwana dalej ustawą zasiłkową) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Na wstępie należy wyjaśnić, że zasadniczym celem zasiłku chorobowego jest kompensata utraconego przez ubezpieczonego dochodu (inaczej: rekompensata zarobku) wskutek wystąpienia u niego czasowej, przejściowej niezdolności do zarobkowania w ramach stosunku prawnego objętego ubezpieczeniem. Celem tym nie jest natomiast uzyskanie dodatkowej korzyści obok wynagrodzenia, dlatego zasiłek chorobowy wypłacany jest nie obok, ale zamiast wynagrodzenia. Zarówno warunki nabycia prawa do świadczeń, jak też wysokość tychże świadczeń i zasady ich wypłaty są sformalizowane z uwagi na: bezwzględnie obowiązujący charakter norm prawnych zawartych w przepisach prawa ubezpieczenia społecznego, wyłączenie możliwości ich wykładani z uwzględnieniem reguł słuszności (zasad współżycia społecznego), ukształtowanie treści stosunków ubezpieczeń społecznych ex lege i niedopuszczalność zawierania co do nich ugód, powodując konieczność ich zgodnego z dosłownym brzmieniem – stosowania.

W pierwszej kolejności Sąd był obowiązany do zważenia czy lekarz B. G. wystawiając odwołującej się zaświadczenie lekarskie o jej niezdolności do pracy seria (...) w dniu 6 kwietnia 2017 roku dokonał omyłki pisarskiej w początkowej dacie tej niezdolności. Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, uwzględniając m.in. zeznania świadka – lekarza wystawiającego ww. zaświadczenie lekarskie. Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, iż wpisanie daty początkowej niezdolności do pracy odwołującej się jako dzień 11 kwietnia 2017 roku nie było wynikiem omyłki pisarskiej. Potwierdziły to zeznania samego lekarza, których Sąd przyznał walor wiarygodności.

Wskazać należy, że zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 roku w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim (Dz. U. z 2015 r., poz. 2013) zaświadczenie lekarskie wystawia się na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania. Okres orzeczonej czasowej niezdolności do pracy może obejmować okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy (ust. 3 ww. art.). Natomiast § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż sprostowaniu podlega zaświadczenie lekarskie, w którym stwierdzono błąd w jego treści, w szczególności dotyczący danych o niezdolności do pracy, danych dotyczących osoby ubezpieczonej lub osoby, nad którą ma być sprawowana opieka, lub danych płatnika. Zatem dla oceny zasadności i poprawności dokonania sprostowania zwolnienia lekarskiego ma znaczenie ustalenie czy w treści zaświadczenia lekarskiego wystąpił błąd, który uzasadnia jego sprostowanie.

Sąd przy wyjaśnianiu czy błąd dokonany przez lekarza B. G. uzasadniał sprostowanie wystawionego zaświadczenie lekarskiego, dokonał ponadto ustalenia w zakresie istnienia niezdolności do pracy odwołującej się w poprawionej dacie początkowej niezdolności do pracy, tj. 6 kwietnia 2017 roku. Z uwagi na fakt, że powyższe ustalenie wymagało zasięgnięcia medycznej wiedzy specjalistycznej, postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2018 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii - traumatologii w celu ustalenia, czy odwołująca się w okresie 11.04.2017 roku do 10.05.2017 roku odwołująca się była niezdolna do pracy (postanowienie k. 23).

W opinii z dnia 16 kwietnia 2018 roku biegły lekarz specjalista ortopeda – traumatolog rozpoznał u odwołującej się stan po stłuczeniu prawego stawu biodrowego i prawego stawu kolanowego, po leczeniu nieoperacyjnym, stan po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego prawego kolana w 2013 roku. Biegły wskazał, iż w okresie od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku odwołująca się była niezdolna do pracy. Z powodu przebytego urazu prawej kończyny dolnej i zaawansowanej ciąży oraz znacznej otyłości wykonywanie pracy zarobkowej w tym okresie nie byłoby możliwe (opinia k. 29).

W ocenie Sądu opinia biegłego z zakresu ortopedii-traumatologii była logiczna, spójna oraz nie budziła zdaniem Sądu wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania. Przedstawiona przez biegłego opinia była zgodna z wymogami art. 285 k.p.c., tj. zawierała uzasadnienie i była wyczerpująca. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż integralnymi elementami treści każdej prawidłowo sporządzonej opinii są: sprawozdanie z dokonanych czynności i spostrzeżeń, odpowiedzi na postawione biegłemu pytania, udzielone w sposób kategoryczny, jego wnioski oraz uzasadnienie pozwalające na sprawdzenie przez sąd logicznego toku rozumowania biegłego ( vide wyrok SN z dnia 15 czerwca 1970 r., I CR 224/70, LEX nr 6750; postanowienie SN z dnia 20 listopada 1973 r., I CR 646/73, LEX nr 7340, wyrok SN z dnia 7 grudnia 2011 r., II CSK 141/11, LEX nr 1110969). W ocenie Sądu opinia biegłego spełniała ww. wymagania, tj. była jasna, wyczerpująca i wewnętrznie niesprzeczna. W niniejszej sprawie brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zasadności przedmiotowej opinii. Biegły wydał opinię po przeprowadzeniu badania odwołującej się. Znał przebieg jej leczenia, zapoznał się z dokumentacją medyczną. Sąd podziela ustalenia dokonane przez biegłego, tym samym Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania przedmiotowej opinii.

Wskazać należy również, iż organ rentowy nie kwestionował ww. opinii. Zarządzeniem Sądu z dnia 23 maja 2018 roku (k. 33) pełnomocnik ZUS został zobowiązany do zajęcia stanowiska wobec przedmiotowej opinii w terminie 7 dni. W dniu 29 maja 2018 roku pełnomocnik organu rentowego odebrał ww. zarządzenie (k. 39). Pismo zawierające zastrzeżenia do opinii biegłego ortopedy organ rentowy nadał w dniu 14 czerwca 2018 roku, a więc po upływie zakreślonego przez Sąd terminu oraz po rozprawie, na której wydany został wyrok.

Zatem wobec ustalenia, iż odwołująca się w okresie od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku była niezdolna do pracy, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującej się prawo do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2017 roku do 10 maja 2017 roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.