I C 230/18
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Gabriela Cichocka
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-08-2018
-
Osoba publikująca:Monika Cichanowska
-
Korektor:Monika Cichanowska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I Cupr 230/18 I Nc 3251/17
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I Cupr 230/18
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 lipca 2018 r.
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Przemysław Maciejewski
Protokolant: Gabriela Cichocka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2018 r. w B.
sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
przeciwko T. T.
o zapłatę
oddala powództwo.
Sygn. akt I Cupr 230/18
UZASADNIENIE
W pozwie złożonym w dniu 29-09-2017 r. powód (...) Sp. z o. o. z/s w W. wniósł o zasądzenie od T. T. kwoty 2670,23 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie z tytułu spłaty pożyczki oraz zwrotu kosztów procesu.
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt I Nc 3251/17 z dnia 12 lutego 2018 r. Sąd uwzględnił żądanie pozwu.
Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Spółka (...) PL (...). z o. o. prowadziła działalność polegająca na udzielaniu pożyczek przez Internet. W celu zawarcia umowy, pożyczkobiorca musiał m. in. założyć konto na stronie internetowej pożyczkodawcy oraz przelać kwotę 1 grosz na rachunek pożyczkodawcy celem uwierzytelnienia danych oraz przesłać wiadomości SMS o ustalonej treści. Powód nabył od ww. spółki wierzytelności z tytułu zwrotu pożyczki. W umowie przelewu wierzytelności jako jej przedmiot wskazano także wierzytelność przysługującą w stosunku do pozwanego, z tytułu pożyczki udzielonej 22-03-2016 r.
(niesporne)
Sąd Rejonowy ocenił i zważył, co następuje.
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawą żądania powoda są przepisy art. 720 § 1 oraz art. 481 § 1 kc.
Stosownie do art. 720 § 1 kc, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Stosownie do art. 481 § 1 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Roszczenia powoda nie muszą przy tym wynikać z konkretnych przepisów normujących poszczególne rodzaje umów nazwanych. Zgodnie bowiem ze statuowaną w art. 353 1 zasadą swobody umów, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zobowiązanie polega natomiast na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (art. 353 § 1).
Powód nie udowodnił faktu zawarcia umowy pożyczki przez pozwanego z Via SMS PL (...). z o. o. Nie przedstawił dowodu na to, że pozwany zarejestrował się na stronie internetowej pożyczkodawcy zgodnie z przewidzianą procedurą, że zapłacił opłatę weryfikacyjną (pomimo wskazania takiego załącznika powód nie złożył potwierdzenia przelewu), a także że sam pożyczkodawca spełnił świadczenie. W tej sytuacji już drugorzędne znaczenie ma nie przedstawienie treści warunków umowy oraz tego, że pozwany wyraził
z zgodę na takie warunki. Pozwany nie wskazał w sprzeciwie, którym twierdzeniom powoda zaprzecza, jednakże wobec zaskarżenia nakazu zapłaty nie można było uznać twierdzeń
o faktach, z których powód wywodzi skutki prawne, za prawdziwe tylko na podstawie treści pozwu. Sąd nie znalazł wystarczających podstaw do tego, aby twierdzenia o faktach zawarte w pozwie uznać za przyznane w trybie art. 230 kpc. Wobec utraty mocy przez nakaz zapłaty to do powoda należało udowodnienie jego twierdzeń zgodnie z ogólnym rozkładem ciężaru dowodu z art. 6 kc. Niezależnie od kwestii ciężaru dowodu nieprzedstawienie przez powoda żadnych dowodów po wniesieniu sprzeciwu przez pozwanego wzbudza wątpliwości co do tego, czy przedstawiony w pozwie przebieg zdarzeń rzeczywiście miał miejsce.
Wobec przytoczonych okoliczności powództwo musiało ulec oddaleniu.
Sz. K.