Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Nowosielska

Protokolantka : sekr. sąd. Katarzyna Jeszke

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego K. N. zastępowanego przez matkę A. D.

przeciwko M. N.

o podwyższenie alimentów

I . zasądza od pozwanego M. N. na rzecz małoletniego powoda K. N. alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 600 (słownie : sześćset) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 28 grudnia 2017 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. D. , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów , zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V C 323/10 w kwotach po 300 złotych miesięcznie ;

II . oddala powództwo w pozostałym zakresie ;

III . nie obciąża powoda zwrotem kosztów procesu na rzecz pozwanego ;

IV . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu) kwotę186 (stu osiemdziesięciu sześciu) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

V . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 830/17

UZASADNIENIE

W pozwie , złożonym dnia 28 grudnia 2017 roku , A. D. , reprezentująca małoletniego K. N. , domagała się podwyższenia alimentów od pozwanego M. N. z kwot po 300 złotych miesięcznie do kwot po 800 złotych miesięcznie , płatnych do dnia 10 każdego miesiąca do jej rąk , poczynając od dnia wniesienia pozwu , wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat .

W uzasadnieniu żądania wskazała , że wyrokiem z dnia 25 października 2010 roku Sąd Okręgowy w Elblągu zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda , urodzonego dnia (...) , alimenty w kwotach po 300 złotych miesięcznie . Po jego wydaniu nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda oraz wysokości kosztów jego utrzymania . Małoletni od czasu gimnazjum pozostaje pod stałą opieką lekarza specjalisty z poradni hematologicznej w O. i przyjmuje stałe leki . Także wzrosły potrzeby powoda z racji wieku , zarówno materialne jak i żywieniowe , bowiem wzrosły ceny produktów spożywczych i mediów oraz czynszu . Powód ma większe potrzeby na odzież , związane ze szkołą : wycieczki , rozrywki , książki , przybory szkolne , na zakup środków chemicznych , kosmetyków . Wskazała , że zmieniła się także sytuacja jej sytuacja finansowa z racji urodzenia kolejnego dziecka .

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał żądanie do kwot po 400 złotych miesięcznie , poczynając od kwietnia 2018 roku , domagając się jego oddalenia w pozostałym zakresie . W uzasadnieniu podnosił , że żądanie matki powoda jest całkowicie bezzasadne , gdyż jego matka nie wykazała ich ponoszenia , nadto podkreślił , iż małoletni powód nie zażywa żadnych leków , nie stwierdzono u niego żadnej choroby , która wymagałaby leczenia farmakologicznego . Przyznał , że powód przyjmuje różne postacie witamin . Pozwany zaakcentował , że jego średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi kwoty po 2400 złotych netto ,zaś jego partnerka , z którą zamieszkuje – M. K. – uzyskuje wynagrodzenie w kwocie około 800 złotych netto za pracę na 1/2 etatu w charakterze ekspedientki . Wskazał , że spłaca kredyt hipoteczny , zaciągnięty na zakup mieszkania po rozwodzie w kwotach po 445 złotych miesięcznie , pożyczkę od siostry i szwagra na tzw. wkład własny otrzymaną w wysokości 35000 złotych kwotami po 300 złotych miesięcznie (do spłaty pozostała mu kwota około 5000 złotych) , uiszcza składkę na ubezpieczenie nieruchomości w kwotach po 9,20 złotych miesięcznie , składkę ubezpieczeniową na życie w kwotach po 23,40 złotych ,kartę telefonu – około 50 zł , ratę za aparat telefoniczny – 103,88 zł (spłacił 8 rat , do spłaty pozostało jeszcze około 3 lat) , gaz – 30 zł , prąd – 90 zł , czynsz mieszkaniowy – około 341 zł , multimedia – 80 zł . Jego zdaniem , poza przekazywaniem regularnym alimentów , wydatkuje na rzecz syna dodatkowe kwoty w postaci zakupu m.in. odzieży , czy przekazuje mu bezpośrednio środki pieniężne rzędu 50 – 100 zł na jego potrzeby , wyjazdy . Pamięta również o świętach , urodzinach , przekazując dziecku prezenty rzeczowe lub pieniężne . Co roku w połowie pokrywa rachunek za wyprawkę do szkoły (książki , przybory , artykuły szkolne) , raz zdarzyło się , że jego rodzice ponieśli te koszty , gdyż pozwany nie miał wówczas środków . Nadto pozwany wskazał , że sprawuje osobistą opiekę nad synem w co drugi weekend od piątku do niedzieli i wówczas syn pozostaje na jego utrzymaniu . Do (...) syn spędzał u niego godziny popołudniowe we wtorki i czwartki , jednakże z uwagi na prośbę matki , wobec opuszczenia się dziecka w nauce , zaprzestał tego . Pozwany wskazał , że na utrzymanie małoletniego powoda , poza kwotą alimentów , przeznacza kwotę około 200 złotych miesięcznie , na co składa się , między innymi , koszt utrzymania powoda podczas pobytu u pozwanego , korzystanie z różnych form atrakcji oraz drobne prezenty . Jego zdaniem , w okresie , kiedy syn spędza u niego czas , także w ferie i wakacje , matka nie czyni na rzecz syna żadnych wydatków . Jego zdaniem , dotychczasowa wysokość alimentów jest w zupełności prawidłowa , jednakże mając na uwadze zmieniające się potrzeby syna oraz jego możliwości zarobkowe , zaproponował on kwotę 400 złotych świadczeń alimentacyjnych .

Ostatecznie na rozprawie dnia 13 lipca 2018 roku pełnomocnik pozwanego zmodyfikowała stanowisko i w imieniu mocodawcy domagała się oddalenia żądania .

Sąd ustalił , co następuje :

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V C 323/10 , związek małżeński A. N. i M. N. , zawarty w dniu 20 czerwca 2003 roku , rozwiązano przez rozwód . Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem stron K. N. , urodzonym w dniu (...) , powierzono obojgu rodzicom , ustalając miejsce zamieszkania małoletniego przy matce . Kosztami utrzymania małoletniego obciążono oboje rodziców i zasądzono od pozwanego M. N. na rzecz małoletniego K. N. alimenty w kwocie po 300 złotych miesięcznie , płatne do rąk powódki A. N. do dnia 10 każdego miesiąca , wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w terminie płatności każdej z rat . Nie orzeczono o sposobie korzystania z mieszkania stron . Nadto orzeczono o kontaktach pozwanego M. N. z małoletnim synem K. N. w drugi i czwarty weekend miesiąca od godziny 18.00 w piątek do godziny 18 w niedzielę , w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia 2010 roku w godzinach od 9.00 do 19.00 , w pierwszy dzień Wielkanocy 2011 roku w tym samych godzinach , w Boże Narodzenie 2011 roku od godziny 09.00 w Wigilię do Drugiego Dnia Ś. do godziny 09.00 , w Drugi Dzień Ś. Wielkanocnych 2012 roku w godzinach 09.00 – 19.00 , w następnych latach naprzemiennie wedle tych zasad , w pierwszy tydzień ferii zimowych 2011 roku , w drugi tydzień ferii zimowych 2012 roku i w następnych latach naprzemiennie , dwa tygodnie wakacji w terminach ustalonych przez strony , przy czym w terminie do 30 kwietnia pozwany określi termin dwutygodniowego wypoczynku w okresie wakacji , w każdy wtorek i czwartek miesiąca w godzinach 15.30 – 19.00 przy pracy pozwanego na pierwszą zmianę , przy pracy pozwanego na drugą zmianę – dwa dni w tygodniu w terminach ustalonych przez strony do godziny 14.30 , zaś pozostałe terminy spotkań określono w miejscu i czasie ustalonym przez strony .

W tamtym czasie strony zamieszkiwały razem w dwupokojowym mieszkaniu , stanowiącym własność A. D. i M. N. . Małoletni powód liczył około 7 lat , uczęszczał do przedszkola a od września 2010 roku - do szkoły podstawowej . Jego matka utrzymywała się z wynagrodzenia za pracę w charakterze kasjera – dysponenta w kwotach po 1211,61 złotych brutto (921,38 złotych netto) miesięcznie do czerwca 2010 roku , zaś od lipca 2010 roku podjęła działalność gospodarczą jako doradca banku (...) za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po 1800 złotych .

M. N. utrzymywał się z wynagrodzenia za pracę w charakterze pracownika produkcyjno - magazynowego w kwotach średnio po 2139,40 złotych brutto (1552,10 złotych netto) miesięcznie . Koszty związane z utrzymaniem rodziny wynosiły miesięcznie kwoty po 1399,24 złotych , w tym : czynsz – 155 zł , telewizja kablowa – 54,90 zł , ubezpieczenie – 35 zł , internet – 75,01 zł , energia elektryczna – 257,53 zł , przedszkole – 216 zł (do września 2010 roku) , ubezpieczenie mieszkania – 5,80 zł , codzienne utrzymanie – 600 zł .

Obecnie małoletni powód nadal zamieszkuje wraz z matką , przyrodnim bratem M. G. w wieku półtorej roku oraz konkubentem matki K. G. w dwupokojowym mieszkaniu , stanowiącym własność matki . Średnio co pół roku korzysta z wizyt lekarskich w związku z leukopenią , na którą cierpi (znajduje się pod opieką poradni hematologicznej w O.) , co wiązało się z przyjmowaniem leku do marca 2018 roku i wiąże się z okresowym przyjmowaniem antybiotyków oraz przewlekłym przyjmowaniem kwasu foliowego i witaminy C , na które jego matka wydatkuje kwoty po około 40 złotych miesięcznie . Małoletni powód jest konsultowany nie tylko w O. , ale również w E. w poradni chirurgicznej oraz w P. . Łącznie w okresie od 03 października 2017 roku do 27 marca 2018 roku odbył 12 wizyt w POZ w P. . Jego matka miesięczny koszt utrzymania syna początkowo oceniła na kwoty po 1200 złotych (na rozprawie dnia 18 kwietnia 2018 roku) , a następnie na kwoty po 1640 złotych miesięcznie . W szczegółowym spisie kosztów utrzymania wskazała następujące wydatki : koszty mieszkaniowe (czynsz , energia elektryczna , telefon , internet) – 280 zł , wizyty kontrolne u lekarzy – 60 zł , wyżywienie – 550 zł , odzież i bielizna – 150 zł , kieszonkowe – 70 zł , abonament telefoniczny – 60 zł , drugie śniadania – 100 zł (otrzymuje codziennie kwoty po 5 złotych na bułkę i napój) , środki czystości – 30 zł , wycieczki szkolne , koncerty , bilety , fryzjer – 80 zł , opłaty szkolne (ubezpieczenie , rada rodziców) – 15 zł , przybory szkolne , pomoce naukowe – 25 zł , witaminy , leki – 40 zł , kosmetyki (pielęgnacja twarzy , włosów , ciała) - 30 zł , pościel , ręczniki – 30 zł , odświeżenie pokoju – 40 zł , wyjazdy letnie , zimowe , weekendowe – 80 zł .

A. D. liczy 34 lata . W okresie od dnia 31 października 2016 roku do dnia 29 października 2017 roku przebywała na urlopie macierzyńskim , w związku z czym pobierała zasiłek macierzyński w kwotach po (...),36 – 1755,22 złotych brutto miesięcznie (1300,36 – 1439,22 złotych netto) . Od tego czasu utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w charakterze lidera oddziału za miesięcznym wynagrodzeniem średnio po 2741,08 złotych brutto (1981,41 złotych netto) . Jej konkubent K. G. utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w charakterze pracownika warsztatowego w kwotach po 1500 – 1700 złotych miesięcznie (w okresie od stycznia do marca 2018 roku jego średnie wynagrodzenie wyniosło kwotę 2314,05 złotych brutto (1639,46 złotych netto) . A. D. zaciągnęła w 2010 roku kredyt w wysokości 20000 złotych , celem spłaty pozwanego w ramach podziału ich majątku dorobkowego , który spłaca ratami po 500 złotych miesięcznie , termin spłaty ostatniej raty przypada na maj 2019 roku . Miesięczne wydatki rodziny wynoszą kwoty po 943 złotych , w tym : energia elektryczna - około 143 zł , telewizja i internet – 90 zł , czynsz mieszkaniowy – średnio 250 zł , telefon Centertel powoda – 60 zł , dojazdy A. D. do pracy do M. – 400 zł .

Z kolei pozwany M. N. liczy 36 lat . Zamieszkuje w dwupokojowym mieszkaniu , stanowiącym jego własność , który zakupił około 6 lat temu za kwotę 125000 złotych . Na ten cel zaciągnął kredyt w kwocie 90000 złotych i spłaca go ratami w kwotach po 443,79 złotych miesięcznie . Ponadto w 2013 roku zaciągnął jeszcze drugi kredyt w kwocie 30000 złotych z przeznaczeniem na wkład własny do udzielanego kredytu , który spłaca ratami w kwotach po 300 złotych miesięcznie . Otrzymaną od byłej żony A. D. spłatę w kwocie 20000 złotych przeznaczył na remont wskazanego lokalu . Zamieszkuje razem z partnerką M. K. , która utrzymuje się z wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia za pracę w charakterze sprzedawcy na 1/2 etatu za kwoty - wskazywane w zeznaniach przez pozwanego - po 500 – 700 złotych miesięcznie . Natomiast z zaświadczenia przez niego przedłożonego wynikało , że jej wynagrodzenie wynosiło kwoty po 520 – 560 złotych brutto (378,33 – 407,73 złotych netto) . Pozwany nadal jest zatrudniony w tym samym zakładzie pracy w charakterze pracownika produkcyjno – magazynowego za miesięcznym wynagrodzeniem średnio po 3341,62 złotych brutto (2397,58 złotych netto) . Jego miesięczne wydatki wynoszą kwoty po około 1124,78 złotych i kształtują się następująco : czynsz za mieszkanie – 340,40 zł , energia elektryczna – około 90 zł , gaz – 30 zł , telewizor i internet – średnio 84 zł , składka ubezpieczenia od nieruchomości – 9,20 zł , składka ubezpieczenia na życie – 23,40 zł , spłata kredytu hipotecznego – 443,90 zł , spłata rat za telefon – 103,88 zł .

Pozwany ponosi wszystkie opłaty mieszkaniowe , zaś jego konkubina dokłada się do życia kwotami po 500 złotych miesięcznie – według zeznań pozwanego . M. N. poza małoletnim powodem nie posiada innych dzieci . Utrzymuje regularne kontakty z synem orzeczone w wyroku rozwodowym , poza kontaktami w tygodniu , których zaniechał od września 2015 roku z uwagi na konieczność skupienia się dziecka na nauce . W trakcie pobytu syna u niego w czasie dwóch weekendów w miesiącu , pozwany przekazuje mu kwoty po 25 złotych tytułem kieszonkowego , dodatkowo wydaje na syna w tym czasie kwoty po 50 złotych za każdym razem . Przekazuje synowi prezenty okolicznościowe , także w formie pieniężnej , na przykład na dzień dziecka kwotę 150 złotych .

Przedstawił dowody przelewów kwoty 120 złotych dnia 06 kwietnia 2018 roku , zatytułowany : „dla K. na buty” oraz kwoty 400 złotych dnia 08 kwietnia 2018 roku , zatytułowany : „na dziecko 03.2011” . Wskazał , że odzież i obuwie kupuje dla syna była żona , on dotychczas przekazał 3 razy pieniądze , poza wskazaną kwotą 120 złotych przekazał także raz 50 złotych i raz 70 złotych . Od roku szkolnego 2016/2017 nie uczestniczy w kosztach zakupu wyprawki ani w zebraniach rodziców w szkole syna .

Rodzice małoletniego powoda okresowo pozostają w konfliktowych relacjach .

W ciągu ostatniego roku PUP w E. Filia w P. dysponował ofertami pracy dla sprzedawców za proponowanym wynagrodzeniem w kwotach średnio po 2100 złotych miesięcznie .

(dowód : informacje , częściowo spis kosztów utrzymania , faktury , potwierdzenia wykonania operacji , zaświadczenia k. 4 – 43 , 58 – 86 , 93 – 95 , 98 – 100 , 108 – 110 , 113 – 114 , 116 – 124 , 129 , koperta k.90 , częściowo zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. D. : protokół z rozprawy z dnia 18 kwietnia 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie k.105 w czasie 00:05:21 – 00:24:14 , protokół skrócony k.102 – 103 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 13 lipca 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie k.132 w czasie 00:06:07 – 00:12:48 , 00:16:36 – 00:18;48 , protokół skrócony k.130v – 131 , częściowo zeznania pozwanego M. N. : protokół z rozprawy z dnia 18 kwietnia 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie k.105 w czasie 00:24:14 – 00:41:18 , protokół skrócony k.103 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 13 lipca 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie k.132 w czasie 00:12:48 – 00:16:36 , protokół skrócony k. 131 , dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. V C 323/10) .

Sąd zważył , co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci informacji , faktur , potwierdzeń wykonania operacji , zaświadczeń - ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości . Ponadto oparł się na częściowych zeznaniach przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda i pozwanego , z uwagi na ich spójność , logikę i zbieżność z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie . Nie uznano za wiarygodnych w całości ich zeznań w zakresie uzyskiwanych dochodów i ponoszonych wydatków , bowiem nie korespondowały z przedstawionymi przez nich dokumentami . Z tych samych powodów oraz z uwagi na niezgodność z zasadami doświadczenia życiowego , nie uznano także za w pełni wiarygodnego spisu kosztów utrzymania małoletniego powoda . Sąd ponadto oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. V C 323/10 .

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była zasadność zmiany wysokości alimentów określonych od pozwanego na rzecz powoda . Należy wskazać , że zgodnie z przepisem art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego , na wysokość zmiany świadczeń alimentacyjnych ma wpływ zmiana stosunków. Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie praktyką, taka zmiana musi mieć charakter istotny i dotyczyć okoliczności, od których zależy zakres obowiązku alimentacyjnego, a więc usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego , z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych . Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego zasadą jest, że dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Istota tej zasady sprowadza się do zbliżonego z rodzicami zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami i rodzic nie może uchylać się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz dziecka tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla niego nadmierny ciężar. Ponadto przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidują jako formę wykonania obowiązku alimentacyjnego także osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka (art. 135 § 2 k.r.o.).

W przedmiotowej sprawie, od czasu poprzedniego ustalenia autorytatywnego obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem powoda do czasu, od którego domagano się jego korekty , upłynęło ponad siedem lat . W tym czasie niewątpliwie zmieniła się sytuacja stron, bowiem zwiększyły się potrzeby powoda , związane z realizacją dalszego etapu nauki , okresem intensywnego wzrostu i rozwoju , zmieniła się także sytuacja jego matki , która urodziła kolejne dziecko , zamieszkałą z partnerem , oraz pozwanego , bowiem zwiększyły się jego zarobki .

Poza sporem pozostawało to, że małoletni powód nie posiada własnego majątku, zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i w tym zakresie zasadne jest finansowanie jego potrzeb przez rodziców. Niewątpliwie przez okres czasu od daty poprzedniego autorytatywnego rozstrzygania w zakresie alimentów na rzecz powoda , zwiększyły się koszty jego utrzymania z uwagi na upływ czasu i wzrost jego potrzeb związanych z edukacją , fizycznym wzrostem i rozwojem , potrzebami związanymi z leczeniem (wbrew stanowisku pozwanego , zawartemu w odpowiedzi na pozew , przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda przedstawiła paragon z dnia 14 listopada 2017 roku na zakup M. , który małoletni powód zażywał , co sam pozwany potwierdził w swoich zeznaniach , nadto matka powoda przedstawiła wyniki badań syna z marca 2015 roku , września 2015 roku , października 2015 roku , listopada 2015 roku , maja 2016 roku , czerwca 2016 roku , września 2016 roku , marca 2017 roku , sierpnia 2017 roku , u małoletniego we wrześniu 2016 roku został rozpoznany przewlekły nieżyt nosa , w sierpniu 2017 roku został skierowany do poradni metabolicznej , dodatkowo pozwany przyznał , że również jeździ z synem do O. na badania kontrolne) . Małoletni wymaga większej ilości pożywienia, zakupu odzieży , co zwiększa koszty jego utrzymania . Należy przy tym podkreślić , iż niektóre wydatki , zaprezentowane przez matkę dziecka wydają się zawyżone , zważywszy na fakt , że przedłożyła dowody ich poniesienia (opłaty mieszkaniowe , leczenie) , inne przesadzone – zważywszy na poziom życia stron i brak przedstawienia dowodów ich poniesienia (wyjazdy , koncerty , leczenie) . Natomiast jeśli idzie o wydatki na wyżywienie , odzież , środki czystości , opłaty i przybory szkolne , kosmetyki czy wyjazdy , zdaniem Sądu , w większości nie wydają się wygórowane , zważywszy na ich wysokość i poziom życia stron , stąd należało je uznać za usprawiedliwione . Niewątpliwie wzrosły koszty utrzymania powoda , związane z wyżywieniem . Powód pozostaje w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju , potrzebuje nie tylko wysokoenergetycznego ale także jakościowo dobrego pożywienia . Pozwany kwestionował przekazywanie przez matkę dziecku kwot po 5 złotych dziennie na drugie śniadanie . Zdaniem Sądu , kwota ta nie jest zawyżona . Pozwany w czasie , kiedy syn u niego przebywa przekazuje mu kieszonkowe , stąd także niezrozumiałym jest kwestionowanie tego wydatku , czynionego przez matkę . Również jeśli idzie o abonament telefoniczny i koszty związane z opłacaniem abonamentu telewizyjnego i internetu wydatki są usprawiedliwione . Także zdecydowanie wzrosły wydatki na odzież i obuwie powoda (przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda przedstawiła faktury i dowody zakupów powyższego , k.7 , 33 , koperta k.90) . Fakt , że pozwanemu zdarza się przekazywać synowi pieniądze na ten cel nie powoduje ustalenia , że pozwany zaspokaja te potrzeby powoda , które są znaczne z uwagi na intensywny wzrost powoda i konieczność częstej wymiany garderoby , obuwia (abstrahując od walorów modowych , które dla młodzieży w wieku powoda również mają znaczenie) .

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zeznawała , że pierwszy raz od czasu rozwodu pozwany przelał środki finansowe , czemu należało dać wiarę w sytuacji , kiedy pozwany dysponuje kontem bankowym internetowym i bez przeszkód mógłby wykonać inne wydruki potwierdzające przelewy , o ile takowe by dokonywał . Fakt przekazywania synowi „do ręki” środków finansowych , nie może stanowić jedynego spełniania obowiązku alimentacyjnego wobec niego , bowiem to matka – jako pierwszoplanowy opiekun musi dysponować odpowiednim dochodem , celem zaspokojenia syna we wszystkie niezbędne mu potrzeby . Poza tym pozwany zeznawał , że dotychczas trzykrotnie przekazał synowi pieniądze na odzież i buty . Pozwany od około 2 lat nie uczestniczy w życiu szkolnym syna , nie partycypuje w kosztach wyprawki szkolnej , stąd matka w całości musi ponosić wydatki na ten cel . Bez wątpienia kwota 1200 złotych wydatków miesięcznych na utrzymanie małoletniego powoda jest kwotą realnie na niego ponoszoną .

Wypada też podkreślić, że obowiązek łożenia na utrzymanie małoletniego K. H. spoczywa na obojgu rodzicach . Małoletni powód nadal mieszka w tym samym mieszkaniu, jego matka pracuje zawodowo , co pozwala jej także na zaspokajanie potrzeb materialnych syna (poza osobistymi staraniami o wychowanie i utrzymanie) .

Z drugiej strony należy wskazać , że zwiększyły się znacząco możliwości zarobkowe pozwanego , którego wynagrodzenie za pracę wzrosło o ponad 840 złotych miesięcznie od czasu poprzedniego określania jego obowiązku alimentacyjnego względem syna . Z tego powodu pozwany winien przyczyniać się do utrzymania syna w szerszym zakresie niż zostało to dotychczas ustalone , gdyż posiada ku temu możliwości zarobkowe . Należy także podkreślić , że pozwany nie ma obowiązku alimentowania konkubiny , która nie dokłada się do kosztów utrzymania mieszkania pozwanego w sytuacji , kiedy na rynku pracy są oferty dla osób z jej kwalifikacjami . Decyzje życiowe pozwanego nie mogą wpływać negatywnie na autorytatywne określenie jego obowiązku alimentacyjnego względem syna . Bez wątpienia należało uwzględnić również to , że pozwany utrzymuje kontakty z dzieckiem , poza alimentami przekazuje mu kieszonkowe , prezenty , jednakże powyższe nie wpływa znacząco na poprawę sytuacji finansowej matki dziecka w zakresie zaspokajania jego potrzeb . Nie umknęło uwadze Sądu , że pozwany nie uczestniczy w wydatkach szkolnych syna w sytuacji , kiedy wcześniej w nich uczestniczył z byłą żoną po połowie . Przerzucenie w całości kosztów z tym związanych na matkę powoda nie znajduje usprawiedliwienia w świetle przywołanych wyżej przepisów . Należy podkreślić , że pozwany przekazał synowi łącznie kwotę 240 złotych na zakupy odzieży i obuwia , natomiast zasady doświadczenia życiowego wskazują , że nie jest to wystarczająca ilość na potrzeby dziecka , zwłaszcza uczęszczającego do szkoły , stąd wniosek , że dalsze zakupy w tym zakresie dokonuje matka małoletniego powoda . Podobnie jeśli idzie o inne wydatki na syna . Zdaniem Sądu , obarczanie matki w całości obowiązkiem partycypowania w kosztach zwiększonych potrzeb małoletniego powoda , kłóciłoby się z wymienionymi wcześniej zasadami .

Biorąc pod uwagę powyższe dywagacje , w ocenie Sądu , pozwany winien przyczyniać się materialnie do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda w większym niż dotychczas zakresie, bowiem nie ma usprawiedliwienia co do przerzucania ciężaru utrzymania K. N. w większej części na jego matkę , tym bardziej, że ta ostatnia swój obowiązek alimentacyjny wykonuje także przez osobiste starania o wychowanie i rozwój syna przez większość czasu .

Zdaniem Sądu, podwyższenie alimentów o 300 zł na rzecz małoletniego powoda (przy założeniu, iż pozwany nadal będzie utrzymywał kontakty z synem i ponosił koszty jego utrzymania jak dotychczas) w sytuacji, kiedy w poprzedniej kwocie były ustalone 7 lat temu w zupełnie innej sytuacji materialnej i życiowej stron , nie jest wygórowane i leży w granicach możliwości pozwanego . Dodatkowo należy zaznaczyć, iż powyższa kwota nie zaspokaja wszystkich kosztów związanych z utrzymaniem powoda , stanowi około połowy jego obecnych kosztów utrzymania , stąd pozostałą część tych kosztów będzie musiała nadal zapewniać synowi jego matka , która również posiada możliwości zarobkowe i w tym zakresie winna również przyczyniać się do jego utrzymania .

Zatem, kierując się powyższym, a uwzględniając przede wszystkim wyższe możliwości finansowe pozwanego jak i upływ czasu oraz zwiększone wydatki ponoszone na rzecz małoletniego powoda , Sąd na podstawie art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. , zasądził od pozwanego M. N. na rzecz małoletniego powoda K. N. alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 600 złotych miesięcznie , poczynając od dnia 28 grudnia 2018 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk jego matki A. D. , wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów , zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V C 323/10 w kwotach po 300 złotych miesięcznie oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt II wyroku) .

Jednocześnie , kierując się zasadą , wyrażoną w przepisie art 102 kpc , biorąc pod uwagę sytuację materialną powoda , Sąd nie obciążył go zwrotem kosztów procesu na rzecz pozwanego w części , w której oddalono żądanie .

Punkt IV wyroku zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisu art.13 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (opublikowanej w Dz. U. z 2016 roku pod poz. 623 z późn. zm.) oraz art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. – nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu), w kwocie 186 zł, na którą składają się opłata stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu sporu obliczona stosunkowo w takim zakresie w jakim pozwany przegrał proces w wysokości 180 zł oraz opłata kancelaryjna za klauzulę wykonalności 6 zł .

Na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I , nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt V rozstrzygnięcia).