Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach w Wydziale IV Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Dybek - Zdyń

Ławnicy Lidia Zarzeka, Mirosława Mularczyk

Protokolant K. P.

przy udziale prokuratora Michała Bąka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21.03., 27.04., 17.05., 7.06. 2018r.

sprawy

T. G. (1) (G.) urodz. (...) w G.

syna A. i L. zd. S.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 13 lipca 2017 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenie mieniem w kwocie 1200,00 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy pożyczki,

tj. o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.,

II.  w okresie od 8 sierpnia 2017 r. do 22 sierpnia 2017 r. w G. i Z., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając przemocy w postaci uderzania w głowę i kopania, grożąc użyciem noża, a także zamachem na życie i zdrowie K. K. (1) i jego najbliższych oraz spaleniem przez inne osoby zajmowanego przez pokrzywdzonego i jego najbliższych mieszkania doprowadził pokrzywdzonego K. K. (1) do rozporządzenia mieniem:

-

w dniu 10 sierpnia 2017 r. w G. w kwocie 1000,00 zł,

-

w dniu 21 sierpnia 2017 r. w G. w kwotach 500,00 zł, 1000,00 zł, 800,00 zł oraz 2700,00 zł,

a także usiłował doprowadził pokrzywdzonego K. K. (1) do rozporządzenia mieniem:

-

w dniu 21 sierpnia 2017 r. w Z. w kwocie nie mniejszej niż 2000,00 zł w związku ze złożeniem przez pokrzywdzonego wniosku o udzielenie pożyczki gotówkowej w Banku (...) S.A. z siedzibą we W., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na skuteczne odstąpienie od zawarcia umowy pożyczki przez pokrzywdzonego,

- w dniu 22 sierpnia 2015 r. w G. w związku z zawarciem umowy zastawu opiekacza oraz laptopa o łącznej wartości 260,00 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niezawarcie umowy przez pracownika lombardu

tj. o przestępstwo z art. 282 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k.

w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III.  w dniu 21 sierpnia 2017r. w G. grożąc użyciem noża oraz uderzając otwartą dłonią w policzek zmusił K. K. (1) do rozebrania się do naga, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia należące do pokrzywdzonego pieniądze w kwocie 40,00 zł,

tj. o przestępstwo z art. 280 §2 k.k. w zw. z art. 191 § 1 k.k.

w zw. z art. 11 § 2 k.k.

orzeka

1.  oskarżonego T. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 286 §1 k.k. i za to na mocy art. 286 §1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego T. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku, przy czym ustala, że zdarzenie dotyczące zawarcia umowy zastawu opiekacza oraz laptopa o łącznej wartości 260, 00 zł, do której zawarcia nie doszło, miało miejsce w dniu 22 sierpnia 2017 r., tj. przestępstwa z art. 282 k.k. w zw. z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 282 kk. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 282 k.k. w zw. z art. 14 §1 k.k. oraz art. 33 §2 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz orzeka grzywnę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, przy ustaleniu, iż jedna stawka jest równoważna kwocie 20 zł (dwudziestu złotych);

3.  oskarżonego T. G. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 3 części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk. i za to na mocy art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazuje go na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. G. (1) karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. G. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego K. K. (1) (K.) kwoty 1240 zł (tysiąc dwieście czterdzieści złotych);

6.  na mocy art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu T. G. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 25 sierpnia 2017 r., godz. 11:20 do dnia 13 czerwca 2018 r.

7.  na mocy art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 5 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego T. G. (1) opłatę w kwocie 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) oraz obciąża oskarżonego wydatkami poniesionymi dotychczas w sprawie przez Skarb Państwa.

Lidia Zarzeka SSO Agata Dybek – Zdyń Miro

IV K 7/18

UZASADNIENIE

Oskarżonego T. G. (1) i pokrzywdzonego K. K. (1) łączy wieloletnia znajomość. Uczęszczali do tej samej szkoły podstawowej, następnie zawodowej, zamieszkiwali na tym samym osiedlu w G.. Mężczyźni po powrocie K. K. (1) do G. spotkali się w marcu 2017 roku kilkakrotnie w sklepie (...) przy ul. (...) w G., gdzie pracę rozpoczął K. K. (1).

Dnia 12 lipca 2017 roku K. K. (1) spotkał się z oskarżonym, wspólnie spożywali piwo. Pokrzywdzonemu imponowała znajomość z oskarżonym – nie miał wielu przyjaciół/kolegów. Podczas spotkania T. G. (1) odebrał telefon, po zakończeniu rozmowy powiedział pokrzywdzonemu, że jego znajomy miał wypadek w B. i potrzebuje kwoty 1.200 zł na zapłatę odszkodowania. Pokrzywdzony oświadczył, iż dysponuje taką kwotą i może pożyczyć pieniądze, jednak pieniądze musi wypłacić z bankomatu. Następnego dnia ok. godziny 16.00 K. K. (1) spotkał się z oskarżonym, wypłacił pieniądze z bankomatu i przekazał mu kwotę 1.200 zł. T. G. (1) zapewnił pokrzywdzonego, że pieniądze zwróci mu tego samego dnia ok godziny 21.00. Pokrzywdzony wielokrotnie kontaktował się z oskarżonym dopytując o zwrot pieniędzy, nie uzyskiwał jednak jednoznacznych odpowiedzi. W konsekwencji oskarżony nie zwrócił pożyczonych pieniędzy (k-447).

Dnia 8 sierpnia 2017 r. doszło do kolejnego spotkania pokrzywdzonego z oskarżonym. T. G. (1) zatelefonował do K. K. (1) i zaproponował spotkanie, w czasie którego zażądał od pokrzywdzonego kwoty 800 zł. Jednocześnie oskarżony kierował w stosunku do pokrzywdzonego groźby uszkodzenia ciała pokrzywdzonego i członków jego rodziny oraz zniszczenia mienia – mówił m.in., że wpadnie z grupą chuliganów i rozwalą dom pokrzywdzonego. K. K. (1) przestraszył się kierowanych gróźb, powiedział oskarżonemu, że przekaże mu pieniądze po otrzymaniu wypłaty.

Dnia 10 sierpnia 2017 r. oskarżony ponownie skontaktował się telefonicznie z pokrzywdzonym i oświadczył, że żądana kwota uległa zmianie i pokrzywdzony ma przekazać mu kwotę 1.000 zł. Wyznaczył spotkanie na ul. (...) w G., gdzie pokrzywdzony wręczył mu kwotę 1.000 zł . Pokrzywdzony bardzo obawiał się zrealizowania wcześniej kierowanych w stosunku do niego i pod adresem jego rodziny przez oskarżonego gróźb. Podczas spotkania oskarżony usuwał wiadomości sms pochodzące od niego z telefonu pokrzywdzonego.

Dnia 21 sierpnia 2017 r. doszło do kolejnej rozmowy telefonicznej podczas której oskarżony nakazał K. K. (1) by ten przyszedł do zajmowanego przez niego mieszkania, gdyż ma dla niego pieniądze. W tym czasie rodzice oskarżonego przebywali poza G.. Pokrzywdzony zgodnie z poleceniem przyszedł do oskarżonego w godzinach wczesno-porannych. Oskarżony był sam. Po wejściu do mieszkania T. G. (1) zamknął drzwi wejściowe na klucz, kazał pokrzywdzonemu wejść do kuchni, zasłonił żaluzje w oknach. Wziął telefon pokrzywdzonego i podobnie jak wcześniej usunął z niego wiadomości sms. Następnie wziął nóż kuchenny i kazał rozebrać się pokrzywdzonemu do naga wymachując jednocześnie nożem przed twarzą pokrzywdzonego, szpicem noża jeździł po jego ubraniu. Oskarżony nakazał pokrzywdzonemu, iż ma się rozebrać, gdyż inaczej go potnie, nadto uderzył go kilkukrotnie otwartą dłonią w policzek. Pokrzywdzony rozebrał się, zgodnie z poleceniem usiadł na krześle. Oskarżony wyciągnął portfel z kieszeni spodni pokrzywdzonego, wyjął z portfela należącego do pokrzywdzonego kwotę 40 zł, którą włożył do kieszeni spodni.

Groził pokrzywdzonemu uszkodzeniem ciała żądając dalszego przekazania pieniędzy. Pokrzywdzony oświadczył, iż nie ma więcej pieniędzy, wówczas oskarżony zażądał zaciągania przez niego pożyczek, grożąc przy tym użyciem noża.

K. K. (1) obawiając się o siebie i rodzinę postanowił oddać oskarżonemu kwotę 500 zł zgromadzoną na rachunku bankowym. Razem udali się do oddziału (...) Banku (...) S.A. w G. przy ul (...), gdzie pokrzywdzony wypłacił kwotę 500,00 zł ze swojego konta bankowego, a następnie przekazał ją oskarżonemu.

Po otrzymaniu T. G. (1) kwoty dał pokrzywdzonemu swój telefon i kazał szukać pożyczek gotówkowych. W mieszkaniu oskarżonego K. K. (1) telefonował do przedstawiciela (...) S.A., celem ustalenia warunków pożyczki. Ustalił, że może otrzymać pożyczkę w kwocie 1.000 zł. Podczas rozmowy telefonicznej T. G. (1) wymachiwał nożem przed głową pokrzywdzonego. Po pierwszej rozmowie z pokrzywdzonym skontaktował się przedstawiciel (...) S.A. T. I., który oświadczył, że podpisze umowę pożyczki w kwocie 1000 zł z pokrzywdzonym w jego miejscu zamieszkania. Oskarżony wraz z pokrzywdzonym udali się do mieszkania pokrzywdzonego, w którym obecna była siostra pokrzywdzonego K. K. (3). Następnie do mieszkania pokrzywdzonego przybył przedstawiciel (...) S.A. K. K. (1) podpisał umowę pożyczki nr (...) i otrzymał kwotę 1000 zł. Pieniądze, podobnie jak uprzednio, przekazał oskarżonemu obawiając się realizacji kierowanych wcześniej gróźb.

T. G. (1) nakazał pokrzywdzonemu by ten szukał kolejnych pożyczek. K. K. (1) znalazł ofertę internetową firmy (...), złożył wniosek o pożyczkę i na jego konto bankowe została przelana kwota 800 zł. Na polecenie oskarżonego pokrzywdzony udał się do banku wypłacić pieniądze. Oskarżony pozostał w mieszkaniu pokrzywdzonego w towarzystwie K. K. (3). Po powrocie z placówki banku pokrzywdzony działając w obawie przed oskarżonym przekazał mu całą kwotę.

Celem przywłaszczenia kolejnej kwoty oskarżony kazał zalogować się K. K. (1) do systemu bankowości elektronicznej. Ustalił, że na koncie oszczędnościowym pokrzywdzony posiada kwotę 2.700 zł. Kazał pokrzywdzonemu zadzwonić po taksówkę i razem udali się do placówki (...) Bank (...) S.A. przy ul. (...) w G., gdzie pokrzywdzony wypłacił kwotę 2.700 zł z konta oszczędnościowego, którą następnie przekazał oskarżonemu. Oskarżony zdecydował, iż pojadą taksówką do Centrum Handlowego (...) w Z..

Na terenie centrum handlowego Platan oskarżony wraz z pokrzywdzonym poszukiwali punktów kredytowych. Wobec niepowodzenia T. G. (1) udał się z pokrzywdzonym do (...) przy ul. (...) w Z., pokrzywdzony złożył wniosek (pod wpływem gróźb) o pożyczkę w kwocie 2.000 zł.

Dnia 22 sierpnia 2017 r. w sprawie wnioskowanej pożyczki z pokrzywdzonym skontaktował się pośrednik finansowy. K. K. (1) udał się ponownie do punktu kredytowego, gdzie rozmawiał z pracownikiem (...) w sprawie dotyczącej pożyczki. W międzyczasie o swoich kłopotach pokrzywdzony powiadomił kuzyna, a ten jego starszą siostrę. Dnia 25 sierpnia 2017 r. o popełnieniu na jego szkodę przestępstw przez oskarżonego zawiadomił Policję. W konsekwencji tego T. G. (1) został zatrzymany, zaś pokrzywdzony skontaktował się z pośrednikiem finansowym i oświadczył, iż rezygnuje z zawarcia umowy.

Jeszcze tego samego dnia, a to 22 sierpnia 2017 r. oskarżony przyszedł do mieszkania zajmowanego przez pokrzywdzonego i zażądał wydania kolejnych kwot. Gdy pokrzywdzony oświadczył, iż nie ma pieniędzy oskarżony uderzał go otwartymi dłońmi po głowie. Ponownie groził pokrzywdzonemu uszkodzeniem jego ciała. Pokrzywdzony powiedział oskarżonemu, że wydał mu wszystkie posiadane pieniądze, wówczas oskarżony zażądał zastawienia w lombardzie opiekacza o wartości 100 zł i laptopa o wartości 160 zł stanowiących własność pokrzywdzonego. Wspólnie udali się do lombardu przy ul (...) w G., gdzie z uwagi na brak zainteresowania przedmiotami oferowanymi przez pokrzywdzonego nie doszło do zawarcia umowy zastawu. Oskarżony T. G. (1) ponownie przyszedł do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. K. K. (1) obawiając się oskarżonego nie wpuścił go do mieszkania. Poprosił matkę, by powiedziała, że nie ma go w domu (447-449).

Wyżej naprowadzone ustalenia oparto na wyjaśnieniach oskarżonego – częściowo (k- 401-403, 71-74, 90-93, 103, 294-296), zeznaniach świadków K. K. (1) (447-449, 79-81, 127-129, fragment k. 6, 7, 8), świadków: K. K. (3) (k. 449-450, 38-39, 234-235), J. Z. (k. 466-467, fragment k. 45), P. I. (k. 456-457, 199-200), L. G. (k. 446-447), danych telekomunikacyjnych, dokumentów dotyczących transakcji na rachunkach bankowych prowadzonych dla K. K. (1) w (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w K., umowie nr (...) zawartej z (...) S.A., opiniach psychologicznych dotyczących pokrzywdzonego K. K. (1) oraz świadka K. K. (3), opinii sądowo-psychiatrycznej dot. T. G..

Podczas pierwszego przesłuchania (k.73-74) na etapie postępowania przygotowawczego T. G. (1) przyznał się do dokonania szeregu wymuszeń rozbójniczych na szkodę pokrzywdzonego K. K. (1), nie przyznał się do popełnienia przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. Zaprzeczył, by miał doprowadzić pokrzywdzonego do rozporządzenia kwotą 2.700 zł. Wyjaśnił, że to on pożyczył pokrzywdzonemu kwotę 3.500 zł. Podał, iż na tą okoliczność nie została spisana umowa. Pieniądze przekazał pokrzywdzonemu pod swoim domem, nikogo przy tym nie było, nikt również nie posiadał wiedzy na ten temat. Oskarżony wyjaśnił, iż postanowił sam zmusić K. K. (1) do zwrotu pieniędzy.

W czasie kolejnego przesłuchania, (k. 91-92) oskarżony do stawianych zarzutów przyznał się częściowo. Zaprzeczył by miał pożyczyć od pokrzywdzonego kwotę 1200 zł, nie przyznał się nadto do użycia noża i zaboru pieniędzy w kwocie 40 zł oraz do kierowania wobec pokrzywdzonego gróźb karalnych. Oskarżony wyjaśnił, iż od pokrzywdzonego otrzymał 500 zł.

Słuchany ponownie przyznał się do czynu polegającego na doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, zaprzeczył by miał kierować wobec pokrzywdzonego i jego rodziny groźby. Wyjaśnił, iż nie pamięta by miał zmusić K. K. K. (1) do rozebrania się i dokonać zaboru 40 zł grożąc użyciem noża (k. 294-296).

Na rozprawie oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów z wyjątkiem przestępstwa z rozboju z użyciem noża. Wyjaśnił, iż takie zachowanie nie miało miejsca. Odmówił składania wyjaśnień. Po odczytaniu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego przyznał, iż nie pożyczał K. K. (1) żadnych pieniędzy i to co wyjaśnił w tym zakresie jest nieprawdą (k-402). Tłumaczył, iż do przestępczych zachowań doszło pod wpływem alkoholu, na trzeźwo nie zrobiłby czegoś takiego koledze. Wskazał, iż był w ciągu alkoholowym, pewnych zachowań nie pamięta właśnie dlatego, iż działał będąc pod wpływem alkoholu – mieszał alkohole, zaczynał dzień od piwa potem przechodził do mocnych trunków. Pieniądze pozyskane od pokrzywdzonego przeznaczał na alkohol. Jeżeli chodzi o przestępstwo rozboju to zdaniem oskarżonego może to Policja kazała tak zeznawać pokrzywdzonemu (k. 403). Oskarżony przyznał, iż był świadom, że pokrzywdzony się go boi. Warto w tym miejscu podkreślić, iż podczas mowy końcowej oskarżony z dużo mniejszą pewnością podszedł do kwestii braku zawinienia jeżeli chodzi o przestępstwo rozboju, wskazując „ja tego nie pamiętam, jeżeli tak się stało to bardzo przepraszam, ja nie jestem złym człowiekiem” (k. 468)

Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego T. G. (1) złożonych w toku postępowania przygotowawczego i przed Sądem należy uznać, iż obliczone są one na umniejszenie odpowiedzialności jaka na nim ciąży oraz stanowią przyjętą przez niego linię obrony. Zdaniem Sądu wyjaśnienia w których podnosi, iż zdarzenie z nożem nie miało miejsca nie zasługują na wiarygodność albowiem pozostają w sprzeczności z zeznaniami K. K. (1).

Pokrzywdzony słuchany w czasie postępowania przygotowawczego i przed Sądem w obecności biegłego psychologa złożył zbieżne i korelujące z sobą zeznania, w których szczegółowo opisał zdarzenia rozgrywające się pomiędzy nim a oskarżonym. Podał, iż z oskarżonym znał się od wielu lat, nigdy nie było między nimi żadnych konfliktów. Liczył na to, że oskarżony odda mu 1200 zł następnego dnia, jednak ten wyjechał na urlop. Wskazał, iż pierwsze groźby padły 8 sierpnia 2017 r. Obawiał się ich spełnienia. Pokrzywdzony potwierdził, iż oskarżony wymachiwał 21 sierpnia 2017r. nożem, kierując go w okolice twarzy i klatki piersiowej, przeszukiwał portfel, kazał mu rozebrać się do naga, bił go. Bardzo precyzyjnie opisał wszystkie zdarzenia, pamiętał daty, okoliczności, ciąg wydarzeń. Podkreślał iż bał się o siebie jak i o swoją rodzinę. Opisał wygląd noża (kuchenny, szpiczasty mógł mieć ok.15 cm – wyglądał na ostry). Pokrzywdzony zeznał, iż wiedział, że oskarżony chodził na mecze (...) i ma znajomości. Przyznał, iż nadal się obawia oskarżonego. Potwierdził, iż rodzice oskarżonego naprawili wyrządzoną przez niego szkodę .

Obecna w czasie przesłuchania biegła M. T. zeznała, iż podobnie jak poprzednie zeznania, zeznania złożone na rozprawie spełniają walory wiarygodności, mowa pokrzywdzonego jest spontaniczna, nie obserwuje się przygotowania, sugestii. Biegła wskazała, iż pokrzywdzony nie miał kolegów i spotkanie z oskarżonym traktował jako wyróżnienie, było to dla niego ważne emocjonalnie, traktował oskarżonego jako osobę bezpieczną (k-449).

Sąd uznał opinie biegłej za rzetelne, wyczerpujące i przekonujące.

Podobnie oceniono zeznania siostry pokrzywdzonego K. K. (3), która widziała jak oskarżony uderzył pokrzywdzonego w policzek oraz była świadkiem jego obecności w domu pokrzywdzonego. Widziała krew w okolicy ust brata. Świadek nie pytała pokrzywdzonego dlaczego oskarżony go uderzył, niewiele wiedziała o zarzutach stawianych T. G. (k-449-450, 38-39, 234-235).

Niewiele do sprawy wniosły zeznania L. G. (k-446-447), która potwierdziła, iż syn miał problemy z alkoholem, zgłosiła go nawet na leczenie, którego nie podjął.

Świadek P. I. – przedstawiciel (...) – Oddział w G. złożył zeznania na okoliczność pożyczki udzielonej pokrzywdzonemu. Świadek nie widział by K. K. (1) podpisywał umowę pod presją, potwierdził natomiast, iż w mieszkaniu był T. G.. (k-456-457, 199-200). Zeznał, iż zwyczajowo klienci są zmieszani – szczególnie młode osoby boją się przy czynnościach związanych z zaciąganiem pożyczki. Słowa te pozwalają uznać, iż pokrzywdzony nie był spokojny, bał się, natomiast powody takiego zachowania zostały przez świadka zinterpretowane w sposób jak wyżej to opisał. Taksówkarz, z którym podróżowali oskarżony i pokrzywdzony potwierdził trasę jaką przebyli i podał, iż pasażer siedzący z tyłu (K. K. (1)) nic nie mówił, nie nawiązał z nim kontaktu w odróżnieniu od oskarżonego. Zeznania J. Z. (k. 466-467, fragment k. 45) są istotne o tyle, iż podobnie jak zeznania P. I. potwierdzają zeznania K. K. (1).

Oskarżony T. G. (1) nie był uprzednio karany (k. 145-146), nie stwierdzono u niego zaburzeń psychicznych w znaczeniu psychozy, upośledzenia umysłowego, uzależnienia od środków odurzających oraz substancji psychotropowych. Biegli stwierdzili natomiast zespół zależności alkoholowej oraz szkodliwe używanie środków odurzających. Wskazali, iż nie zachodzą wątpliwości co do kwestionowania poczytalności oskarżonego (k. 438-439)

Sąd uznał, iż oskarżony jest winien zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów stanowiących przestępstwa opisane w art. 286 § 1 k.k., art. 282 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Przestępstwa te należą do grupy przestępstw przeciwko mieniu. Zagrożone są surowymi karami pozbawienia wolności.

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k., popełnia osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Przestępstwo z art . 280 § 2 k.k. za które finalnie wymierzono karę 3 lat pozbawienia wolności ma miejsce, gdy sprawca kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, posługując się równocześnie bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Użyte w art. 280 § 2 k.k. sformułowanie "posługuje się" należy interpretować szerzej niż występujące w art. 159 określenie "używa". Używaniem jest faktyczne zastosowanie przedmiotu (np. zadanie nim ciosu), natomiast "posługiwaniem się" może być zarówno użycie, jak i straszenie przedmiotem – zademonstrowanie gotowości użycia broni, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu w celu pokonania oporu pokrzywdzonego ( zob. wyr. SN z 30 IX 1975 r. VI KRN 33/75, OSNKW 1976, nr 1, poz. 3 z glosą T. Bojarskiego, PiP 1977, nr 1 oraz wyr. SN z 9 XII 2002 r., II KKN 373/00, LEX, nr 56921). Rozbój charakteryzuje się kierunkowością działania sprawcy. Sprawca dokonuje kradzieży, używając do realizacji tego celu przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Art. 191 § 1 k.k. uzupełnia opis czynu – stanowi, iż przestępstwem jest zachowanie które polega na zmuszaniu innej osoby do określonego działania (rozebranie się do naga) stosując przemoc lub groźbę bezprawną.

Przestępstwo z art . 282 k.k. to występek wymuszenia rozbójniczego. Występuje w nim kilka form wykonawczych, które ujęte są w sposób alternatywny, tj. szeroko rozumiana przemoc oraz trzy rodzaje groźby: zamachu na życie, zamachu na zdrowie oraz gwałtownego zamachu na mienie. Sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wystąpienia skutku w postaci doprowadzenia innej osoby do rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem bądź zaprzestania działalności gospodarczej.

Oskarżony na przestrzeni dwóch miesięcy dopuścił się przestępstw polegających na doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wymuszeniu rozbójniczym i rozboju kwalifikowanym – z użyciem niebezpiecznego narzędzia. Ofiarą przestępczych zachowań był kolega ze szkoły, osoba wymagająca szczególnego traktowania polegającego na trosce i pomocy. Oskarżony wykorzystał stan emocjonalny pokrzywdzonego, traktował go nagannie, okrutnie i w sposób poniżający. Wzbudził w pokrzywdzonym obawę o zdrowie i życie swoje i rodziny. Naraził na problemy finansowe.

Tego rodzaju zachowanie winno być zdaniem Sądu szczególnie napiętnowane i wzięte pod uwagę przy wymiarze kary. Jednocześnie dokonując oceny zachowań Sąd uwzględnił młody wiek, wyrażany kilkakrotnie żal i skruchę oraz obietnicę podjęcia leczenia odwykowego.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd kierował się dyrektywami kary wyrażonymi w art. 53 k.k., w szczególności uwzględniając motywację oskarżonego, jego sposób działania, fakt popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej, rodzaj ujemnych następstw przestępstwa, a także zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa. Sąd miał nadto na uwadze stopień winy (zamiar bezpośredni) oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów.

Kary wymierzone za poszczególne przestępstwa – 6 miesięcy pozbawienia wolności, 1 roku pozbawienia wolności i grzywna 200 stawek dziennych przy ustaleniu, że wysokość stawki wynosi 20 zł oraz kara 3 lat pozbawienia wolności to zdaniem Sądu kary adekwatne do stopnia zawinienia.

Mając na uwadze przepisy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył opisane wyżej kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę łączną Sąd uwzględnił związki przedmiotowe zachodzące pomiędzy czynami, tj. popełnienie ich w podobnym miejscu i czasie z podobnej motywacji.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia 13 czerwca 2018r.

Zobowiązano oskarżonego do naprawienia reszty wyrządzonej szkody (znaczną jej część uiścili rodzice) oraz obciążono wydatkami postępowania i opłatą sądową.