Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 04 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 04 kwietnia 2018 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – M. P.

przeciwko – (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

1. oddala powództwo,

2. zasądza od powoda M. P. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę 617,00 złotych (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Sygn. akt V GC 1192/15

UZASADNIENIE

Powód M. P. pozwem z dnia 5 maja 2015r. wniósł do Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim przeciwko pozwanemu M. (...) z graniczoną odpowiedzialnością w O. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydział Gospodarczy z dnia 25 lipca 2014r. w sprawie sygn. akt VGC 125/14 oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że wyrokiem z dnia 25 listopada 2014r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy wydanym w sprawie V GC 125/14 zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.083,63 euro wraz z odsetkami ustawowymi oraz kwotę 717 zł tytułem kosztów postępowania. Sąd Rejonowy w Kaliszu nadał klauzulę wykonalności. W dniu 9 kwietnia 2015r. powód otrzymał od pozwanego, reprezentowanego przez M. K. wiadomość email, w której poinformowała ona powoda, że w przypadku zapłaty przez niego kwoty 2.065 zł sprawa nie zostanie skierowana do egzekucji komorniczej. Powód uiścił w dniu 10 kwietnia 2015r. na rzecz pozwanego wskazaną kwotę. Pismem z dnia 15 kwietnia 2015r. pozwany wezwał powoda do zapłaty należności i wskazał, że uiszczona przez niego kwota została zaakceptowana i zaliczona w pierwszej kolejności na odsetki. W dniu 20 kwietnia 2015r. pozwany wystosował do powoda kolejną wiadomość email, w której zawiadomił powoda, że wpłacona przez niego kwota zaliczona została na poczet należności głównej i nie wyczerpuje roszczenia pozwanego, a wskazanie tej kwoty w poprzedniej wiadomości było wynikiem pomyłki po stronie wierzyciela. Zgodnie z art.840 §1 pkt 2 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w całości, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane Na skutek żądania przez wierzyciela zapłaty kwoty 2.065 zł, która miała wyczerpać jego roszczenia oraz dokonania przez dłużnika zapłaty w dniu 10 kwietnia 2015r. zobowiązanie dłużnika wygasło. Do pozwu załączono odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 listopada 2014r. wraz z klauzulą wykonalności, mail z dnia 9 kwietnia 2015r., dowód wpłaty z dnia 10 kwietnia 2015r., wezwanie do zapłaty, mail pozwanego z dnia 20 kwietnia 2015r., zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego z dnia 29 maja 2015r.

Postanowieniem z dnia 21 maja 2015r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kaliszu Wydział Gospodarczy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że powiadomienie powoda o obowiązku wpłaty kwoty 2.065 zł było wynikiem pomyłki. Powód znał wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu, który zasądził od niego kwotę 1.083,63 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2013r. do dnia zapłaty oraz kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Pracownik pozwanego pomylił się w podaniu wysokości kwoty zapłaty, podając ją w złotówkach zamiast w euro, za co powód został przeproszony i został mu przekazany poprawny wykaz należności do zapłaty. Oczywista pomyłka nie może skutkować zwolnieniem powoda z długu.

W piśmie procesowym z dnia 19 października 2015r. powód podtrzymał w całości pozew. Zaprzeczył aby M. K. podała złą kwotę w wyniku pomyłki. Kwota ta została z nią wynegocjowana przez powoda. W czasie kilku rozmów telefonicznych powód ustalił, że kwota 2.065 zł będzie ostateczną sumą jaką ma zapłacić pozwanemu. Ustalenia te były poparte faktem, że pozwany nie dokonał na rzecz firmy (...) czynności zmierzających do odzyskania jej należności, a zasądzona przez Sąd Rejonowy w Kaliszu kwota była tylko konsekwencją zapłaty przez powoda pozwanemu zapłaty prowizji z tytułu podpisania umowy o windykację należności. W piśmie procesowym z dnia 11 stycznia 2016r. powód podtrzymał twierdzenia, że M. K. się nie pomyliła i że w czasie kilku rozmów telefonicznych z pracownikiem pozwanego, który został przydzielony do zajmowania się jego sprawą doszło do wynegocjowania kwoty 2.065 zł jako ostatecznej sumy, którą ma zapłacić pozwanemu.

Pozwany w piśmie procesowym z dnia 7 grudnia 2015r. zaprzeczył twierdzeniom powoda, podkreślając, że pomyłka pracownika pozwanego nie może skutkować zwolnieniem powoda z obowiązku uiszczenia należnej zapłaty. Powód nie był nękany telefonami pozwanego, a jedynie raz zadzwoniła do niego pracownica E. M. informując go o zaistniałej pomyłce. W tym samym dniu wysłano do niego maila z przeprosinami.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany pozwem z dnia 11 października 2013r. wniósł o zasądzenie od powoda kwoty 1.083,63 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2013r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazano, że roszczenie wynika z zawartej przez strony umowy o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń nr (...) z 11 lipca 2013r. Pozwany na mocy umowy rozpoczął procedurę czynności windykacyjnych. Na etapie windykacji polubownej odzyskanie wierzytelności okazało się niemożliwe i pozwany chciał rozpocząć etap windykacji sadowej. W tym celu zwrócił się do powoda o uiszczenie stosownych opłat sądowych, do czego był zobowiązany na mocy zawartej umowy. Powód pismem z dnia 2 września 2013r. zrezygnował ze świadczonych usług. Pozwany ze względu na nie uiszczenie przez powoda opłat sądowych dokonał wypowiedzenia umowy z prawem do przysługującego mu wynagrodzenia.

Dowód: pozew z 11.10.2013r. (k. 2 – 3 akt Sądu Rejonowego w Kaliszu, sygn.

akt VGC 125/14)

W dniu 25 listopada 2014r. Sąd Rejonowy w Kaliszu zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.083,63 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2013r. do dnia zapłaty oraz kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W dniu 11 marca 2015r. nadano wyrokowi klauzulę wykonalności.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25.11.2014r., sygn. akt

VGC 125/14 wraz z klauzulą wykonalności (k. 6 akt)

W dniu 9 kwietnia 2015r. pracownik pozwanego M. K. przesłała do powoda wiadomość mailową, w której poinformowała powoda, że uzyskanie w dniu 11 marca 2015r. klauzuli wykonalności na wyroku z dnia 25 listopada 2014r. pozwoli skierować sprawę do komornika. W związku z tym poprosiła powoda o wpłatę kwoty 2.065 zł, wynikającej z wyroku do dnia 14 kwietnia 2015r. Brak wpłaty miał spowodować skierowanie sprawy do egzekucji komorniczej bez ponownego ponaglenia. Po dokonanej wpłacie sprawa miała zostać zakończona. Do maila załączono skan wyroku.

Dowód: wiadomość mailowa do powoda z dnia 9.04.2015r. (k. 7 akt)

M. K. pracuje u pozwanego na stanowisku sekretarza w dziale sądowym. Do jej obowiązków należy opisywanie wyroków, wpisywanie nakazów do systemu oraz kontakt z dłużnikami, gdy pozwany uzyska klauzulę wykonalności. Gdy otrzymała wyrok z klauzulą zadzwoniła do powoda, ale nie odebrał on telefonu. Wysłała więc maila, w którym podała powodowi kwotę, którą ma zapłacić. Nie zauważyła jednak, że wyrok uwzględnia kwotę w euro, a nie w złotówkach. Rzadko ma do czynienia z takimi wyrokami. Powinna wówczas wskazać w wezwaniu numer rachunku bankowego pozwanego do dokonywania wpłat w euro jak i numer rachunku bankowego do dokonywania wpłat w złotówkach. Omyłkowo podała wszystkie kwoty w złotówkach bez przeliczania. Gdy tylko dowiedziała się o pomyłce wysłała do niego kolejnego maila, w którym zawarła przeprosiny. Nie miała wcześniej z powodem żadnego kontaktu telefonicznego. Nikt inny z pracowników pozwanego do niego nie dzwonił ani nie wysyłano pism, w których miałoby dojść do uzgodnień co do wysokości należności. Gdyby miało dojść do ugody z dłużnikiem, to musiałaby ona zostać sporządzona na piśmie i musiałby ją zatwierdzić zarząd. M. K. nie zawiera samodzielnie ugód w imieniu pozwanego.

Dowód: zeznania świadka M. K. (00:01:51 – 00:16:15

minuta rozprawy z dnia 21 .02.2018r. )

W dniu 10 kwietnia 2015r. powód przelał na rachunek pozwanego kwotę 2.065 zł z tytułu sygn. akt V GC 125/14.

Dowód: potwierdzenie wykonania operacji (k. 8 akt)

W piśmie z dnia 15 kwietnia 2015r. pozwany uznał wpłatę powoda z dnia 10 kwietnia 2015r. i w pierwszej kolejności zaliczył ją na odsetki, a następnie na należność główną. W piśmie wskazał tabelę zadłużenia i dokonaną przez powoda wpłatę kwoty 513,71 bez oznaczenia waluty. Pod tabelą wskazano, że łącznie do zapłaty pozostały 769,72 euro i 783 zł. Wezwano powoda do zapłaty w terminie 3 dni. Pismo podpisała E. M..

Dowód: pismo pozwanego z dnia 15.04.2015r. (k. 9 akt)

W dniu 20 kwietnia 2015r. E. M. zadzwoniła do pozwanego informując o zaistniałej wcześniej pomyłce.

Dowód: nagranie rozmowy telefonicznej z 20.04.2015r. (00:01:00 –

00:04:22 minuta rozprawy z dnia 4.04.2018r.)

E. M. wpisała w historii kontaktów, że w wyniku telefonu pozwanego wyjaśniła mu, że nastąpiła pomyłka. W historii kontaktów nie odnotowano informacji o prowadzonych z pozwanym negocjacjach.

Dowód: historia kontaktów w sprawie dłużnika – pozwanego (k. 50 – 52 akt)

W mailu z dnia 20 kwietnia 2015r. M. K. przeprosiła powoda za pomyłkę, podanie w zł, a nie w euro kwoty wynikającej z wyroku. Wskazała, że należność główna wynosi 1.083 euro i odsetki 198,37 euro na dzień 9 kwietnia 2015r. Koszty procesu w kwocie 717 zł plus koszty klauzuli 66 zł (suma tych liczb to 2.065 zł). Wpłacona w dniu 10 kwietnia 2065 zł została przeliczona na euro i wyniosła 513,71 euro i została zaliczona na należność główną. Do zapłaty pozostała kwota 569,92 euro oraz odsetki 198,37 euro plus 783 zł kosztów. Poprosiła o wpłatę 768,29 euro na konto w euro, a kwotę 783 zł na konto w złotych.

Dowód: wiadomość mailowa M. K. do powoda z dnia

20.04.2015r. (k. 10 akt)

W wiadomości mailowej z dnia 21 kwietnia 2015r. skierowanej do M. K. powód wskazał, że w związku z jej pismem żądającym dodatkowej zapłaty 768,29 euro nie uznaje tego żądania. Ze względu na wcześniejsze wezwanie z 9 kwietnia 2015r., że zapłata kwoty 2.065 zł pozwoli mu uniknąć skierowania spray do egzekucji komorniczej, po zapłacie tej kwoty w dniu 10 kwietnia 2015r. uznał sprawę za zakończoną. W tym samym dniu M. K. ponownie wyjaśniła, że omyłkowo wskazała błędną walutę, niezgodnie ze znanym powodowi wyrokiem i wezwała go ponownie do zapłaty.

Dowód: korespondencja mailowa z 21.04.2015r. (k. 47 akt)

Powód nigdy nie kontaktował się z prezesem pozwanego, zawsze rozmawiał z pracownikami pozwanego.

Dowód: zeznania pozwanego (k. 118 v akt)

W dniu 29 maja 2015r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Dębicy Kancelaria (...) w R. A. G. zawiadomiła powoda o wszczęciu postępowania egzekucyjnego z wniosku powoda na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 listopada 2014r. w sprawie V GC 125/14.

Dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego (k. 19 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka M. K. oraz częściowo zeznań powoda.

Sąd nie dał wiary powodowi, że przed otrzymaniem maila z dnia 9 kwietnia 2015r. prowadził negocjacje z pracownikami pozwanego odnośnie uregulowania kwoty wynikającej z wyroku i kwota 2.065 zł wynikała z tych negocjacji. Twierdzenia te nie zostały poparte żadnym dokumentem. Pozwany konsekwentnie podnosił, że wskazana w mailu z dnia 9 kwietnia 2015r. kwota była wskazana omyłkowo. Potwierdza to również arytmetyczne podliczenie kwot, które powinny być wyrażone zarówno w euro jak i w złotych, a których suma została wskazana jedynie w złotych polskich. Twierdzenia powoda są nielogiczne, niepoparte żadnym innym dowodem i sprzeczne z twierdzeniami pozwanego i przedstawionymi przez niego dowodami.

Sąd zważył co następuje:

Dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia jeżeli przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście albo po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne (art. 840 § 1 pkt 1 i 2 kodeksu postępowania cywilnego).

Powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – opozycyjne służy merytorycznej obronie dłużnika przed egzekucją prowadzoną zgodnie z przepisami postępowania egzekucyjnego jako konsekwencja zasady, że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Wyrok uwzględniający powództwo stanowi podstawę do skutecznego żądania umorzenia postępowania egzekucyjnego. Powództwo wytacza się po powstaniu tytułu wykonawczego, ale przed jego przymusowym wykonaniem.

W art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., w którym jest mowa o zdarzeniu, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane, ustawodawca ma na myśli wyłącznie zdarzenia o charakterze materialnoprawnym. Chodzi przy tym o te zdarzenia, które nastąpiły po powstaniu tytułu egzekucyjnego i spowodowały, że przymusowe egzekwowanie obowiązku dłużnika utraciło sens i nie ma już podstaw do dalszego chronienia interesów wierzyciela.

Żadna z przedstawionych w powołanym wyżej przepisie sytuacji nie nastąpiła jednak w niniejszym postępowaniu.

Postępowanie dowodowe nie potwierdziło podnoszonej przez powoda okoliczności, że doszło do zwolnienia powoda z części długu.

Zgodnie z art. 508 kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Z art. 508 k.c. wynika, że do zwolnienia z długu dochodzi w wyniku umowy stron.

Aby można było uznać, że powód przyjął skutecznie oświadczenie wierzyciela o zwolnieniu z długu i do takiego zwolnienia doszło, oświadczenie wierzyciela musiałoby zostać złożone z zamiarem jego złożenia i przez osobą uprawnioną do reprezentacji pozwanego. Wysłane mailem pismo pracownicy pozwanego zawierające omyłkowe wskazanie kwoty do zapłaty przez dłużnika nie stanowi oświadczenia woli pozwanego. Zamiarem pracownicy pozwanego nie było zwolnienie powoda z pozostałej części długu i nie była ona uprawniona do złożenia takiego oświadczenia w imieniu pozwanego.

Przedstawiona w pozwie sytuacja nie jest więc postawą do wniesienia powództwa przeciwegzekucyjnego w oparciu o art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

Roszczenie powoda polegało więc oddaleniu w całości.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi w całości przegrywającego spór powoda. Obowiązkiem zwrotu pozwanemu kosztów postępowania objęte jest wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone w kwocie 617 zł w oparciu o § 6 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

/-/SSR Magdalena Berczyńska-Bruś