Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Bojakowska

Sędziowie SSO Joanna Składowska

SSR del. Izabela Matusiak

Protokolant sekretarz sądowy Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2018 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa W. W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu

z dnia 19 marca 2018 roku, sygnatura akt I C 1505/17

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda W. W. 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I Ca 239/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 marca 2018 roku wydanym w sprawie I C 1505/17, Sąd Rejonowy w Wieluniu zasądził od pozwanej (...) Spółki (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda W. W. kwotę 15.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty, a od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Umorzył postepowanie co do kwoty 3.000,00zł wobec cofnięcia pozwu . W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo i zasądził od pozwanej na rzecz powoda częściowy zwrot kosztów postępowania w wysokości 3.4161,75 zł .

Powyższe orzeczenie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia i wnioski:

W dniu 25 czerwca 2009 roku W. W. jako Inwestor zawarł z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu J. D. jako Wykonawcą, umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie przez pozwanego prac budowlanych polegających na wybudowaniu budynku mieszkalnego w konstrukcji szkieletu drewnianego o powierzchni całkowitej około 100 m ², według wersji (...), na działce o numerze ewidencyjnym (...) położonej w K., ulica (...), objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Kędzierzynie – Koźlu V Wydział Ksiąg Wieczystych Kw Nr (...). Prace budowlane miały zostać wykonane zgodnie z zakresem prac określonym w załączniku nr 1 do umowy, zasadami wiedzy technicznej, warunkami technicznymi wykonania robót i normami oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pozwany zobowiązał się do dostarczenia niezbędnych materiałów oraz sprzętu potrzebnego do realizacji przedsięwzięcia (§ 3 umowy). Termin rozpoczęcia robót ustalono na 13 lipca 2009 roku, a ich zakończenia na 31 sierpnia 2009 roku (§ 2 umowy). Powód jako inwestor zobowiązał się do uzyskania pozwolenia na budowę i dokonania niezbędnych czynności wymaganych przez prawo budowlane, dostarczenia dokumentacji technicznej i przekazania fundamentów – stan zerowy, nie później niż 2 miesiące przed terminem jej realizacji, wpłacenia zaliczki na poczet wykonania umowy w wysokości 30% wartości przedmiotu umowy w dniu jej zawarcia oraz 15% w dniu przekazania stanu zerowego (§ 4 pkt 1, 2 i 4 umowy). Strony, za wykonanie prac, ustaliły wynagrodzenie w kwocie 200.000,00 zł netto. Do kwoty ustalonego wynagrodzenia miał być doliczony podatek VAT. Zgodnie z § 5 pkt 2 umowy rozliczenie należności za wykonanie przedmiotu umowy miało nastąpić poprzez wystawienie przez Wykonawcę faktur częściowych po zakończeniu elementów robót według załącznika nr 1 oraz faktury końcowej po zakończeniu budowy i odbiorze końcowym. Zgodnie z § 5 pkt 3 Inwestor miał dokonać zapłaty należności za wykonanie przedmiotu umowy w taki sposób, że drugą zaliczkę w wysokości 45% wypłaci, gdy na działce zostanie zmontowana konstrukcja, zaś trzecią i ostatnią ratę w wysokości 10 % wartości umownej po zakończeniu i odbiorze przedmiotu umowy w ciągu 7 dni. W myśl postanowień umowy, poszczególne elementy budynku miały być wykonane z materiałów standardowych, według załącznika nr 2.

W dniu 24 sierpnia 2009 roku obowiązki kierownika budowy obiektu budowlanego przejął J. D..

W dniu 31 sierpnia 2009 roku pozwany przystąpił do wykonania robót, zgodnie z umową. Budowę zakończono w dniu 19 grudnia 2009 roku i w tym dniu kierownik budowy zgłosił budowę do odbioru.

W dniu 18 listopada 2010 roku Inwestor W. W. złożył do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego zawiadomienie o zakończeniu budowy inwestycji, obejmującej budowę budynku jednorodzinnego oraz zbiornika na gromadzenie nieczystości płynnych. Do złożonego zawiadomienia organ nadzoru budowalnego nie wniósł sprzeciwu.

W dniu 19 grudnia 2009 roku kierownik budowy J. D. złożył oświadczenie o wykonaniu obiektu, zgodnie z projektem i warunkami pozwolenia na budowę. W oświadczeniu tym zaznaczył, iż nie wykonano tarasu od strony wyjścia do ogrodu, ze względu na warunki atmosferyczne.

W piśmie z dnia 04 października 2010 roku, doręczonym pozwanemu w dniu 09 listopada 2010 roku, powód zgłosił pozwanemu wady w postaci nie otynkowania komina, braku możliwości zarówno od strony wewnętrznej, jak i zewnętrznej dojścia do komina, osuwania się dachu, niedolegania płytek dachowych oraz złego wykonania rynien dachowych. Jednocześnie powód wezwał pozwanego do natychmiastowego usunięcia usterek i zabezpieczenia dachu przed dalszym osuwaniem.

Powód, działający przez pełnomocnika S. W., zlecił rzeczoznawcy budowlanemu wykonanie opinii w zakresie aktualnego stanu technicznego budynku, ze szczególną oceną prawidłowości wykonania elementów konstrukcji drewnianej więźby dachu, pokrycia i obróbek blacharskich, wykończenia elewacji oraz elementów zewnętrznych budynku. W opinii tej stwierdzono, iż elementy konstrukcji dachu zostały wykonane niezgodnie z projektem oraz wpisami w dzienniku budowy, brak miejscowo elementów okuć stalowych na połączeniach konstrukcji dachu, skutkujących zwichrowaniem elementów drewnianych, niewłaściwe i niestaranne wykonanie obróbek blacharskich, brak tynku na ścianach komina w przestrzeni między stropem a dachem, niewłaściwy montaż konstrukcji i brak staranności w docinaniu paneli sidingu oraz elementów wykończeniowych. W oparciu o tę opinię powód W. W., działający przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 27 czerwca 2012 roku zatytułowanym „Wezwanie”, wezwał pozwanego do dokonania napraw budynku mieszkalnego tj. dachu oraz elewacji budynku. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pismem z dnia 30 września 2012 roku powód działający przez profesjonalnego pełnomocnika, mając na uwadze, iż całość wynagrodzenia została zapłacona wezwał Wykonawcę do obniżenia ceny wykonania robót budowlanych o kwotę 18.000,00 zł, gdyż taka suma odpowiadała kosztom usunięcia usterek i wad robót wykonanych przez Wykonawcę.

W dniu 13 lipca 2013 roku strony podpisały ugodę dotyczącą usunięcia usterek powstałych po ukończeniu budowy budynku jednorodzinnego, w której to ugodzie (...) Spółka z o.o. zobowiązała się do usunięcia następujących usterek: podklejenia niedolegających dachówek bitumicznych, poprawienia listew wykończeniowych sidingu, wykonania wymian w konstrukcji dachu, uzupełnienia elementów mocujących przy krokwiach, poprawienia względnie wymiany pasa pod rynną, zamocowania schodów prowadzących do komina. Termin na wykonanie prac przez Wykonawcę został określony do dnia 15 października 2013 roku. Z zawartej ugody pozwany wywiązał się częściowo. Zostały przeprowadzone prace wskazane w punktach 3, 4 i 6 ugody tj. wykonanie wymian w konstrukcji dachu, uzupełnienie elementów mocujących przy krokwiach oraz zamocowanie schodów prowadzących do komina. Pozostałe wady nie zostały naprawione, w związku z czym powód ograniczył powództwo o kwotę 3.000,00 zł. Wobec powyższego wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 15.000,00 zł tytułem obniżenia ceny wynikającej z rękojmi za wady.

Roboty budowlane zostały wykonane przez pozwanego z wadami. Naprawa dachu nie powinna ograniczać się tylko do podklejenia niektórych arkuszy dachówki bitumicznej na połaci dachowej, gdyż podklejenie pojedynczych arkuszy na połaci dachowej nie usunie nieszczelności połaci dachowej. Powinien zostać wykonany od podstaw pas okapowy połaci dachowej – pas pod rynnami, a pas startowy gontów bitumicznych powinien zaczynać się 1 cm od krawędzi połaci dachowej. Przed ponownym ułożeniem dachówki bitumicznej należy poprawnie wykonać obróbki blacharskie okapu i rynny oraz od podstaw wykonać ułożenie dachówki bitumicznej przy kominie i kalenicę dachu nad wejściem głównym. Natomiast, poprawienie listew sidingu powinno nastąpić poprzez wymianę wszystkich listew wykończeniowych (otwory okienne i drzwiowe, listwy pod cokołem budynku, listwy przy okapach, listwy na podniebieniu okapów). Ponadto, w niestaranny sposób dokonano docięcia listew wykończeniowych, które wzajemnie do siebie nie pasują, są za krótkie i nie łączą się na stykach linii prostej, lub są za długie i na skutek odkształceń termicznych wybaczają się z płaszczyzny elewacji. Z kolei, poprawienie pasa pod rynną powinno polegać nie tylko na wymianie listew wykończeniowych, ale także na ponownym sprawdzeniu długości paneli, część z nich jest bowiem za krótka lub ich brakuje. Roboty zostały wykonane niestarannie, niedbale, niezgodnie ze sztuką budowlaną.

Koszt naprawy wadliwie wykonanych robót budowlanych, a objętych ugodą powiększony o roboty ściśle związane z tym zakresem, bez których naprawa byłaby niemożliwa wyniósł 18.150,00 zł netto (19.620,00 zł brutto).

Sąd Rejonowy wskazując, iż w sprawie mają zastosowanie przepisy dotyczące umowy o roboty budowlane wyjaśnił, że zgodnie z treścią art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do wykonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności oraz do odebrania obiektu i do zapłaty umówionego wynagrodzenia. Natomiast, w myśl art. 648 § 1 i 2 k.c., umowa o roboty budowlane powinna być stwierdzona pismem, a wymagana przez właściwe przepisy dokumentacja stanowi część składową umowy. W razie wątpliwości poczytuje się, że wykonawca podjął się wszelkich robót, objętych projektem, stanowiącym część składową umowy – art. 649 k.c. Łączącą strony umowę z dnia 25 czerwca 2009 roku należało zatem oceniać wedle przepisów Tytułu XVI k.c. regulujących stosunki na tle umowy o roboty budowlane. Pozwany jako Wykonawca, zobowiązał się w umowie do oddania, przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a powód zobowiązał się do przekazania terenu budowy, wykonania fundamentów, dostarczenia projektu oraz na odebraniu obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. Zgodnie z art. 656 § 1 k.c. do skutków wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do uprawnienia inwestora do odstąpienia od umowy przed ukończeniem obiektu stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do umowy o dzieło.

Sad przyjął, że wykonawca – pozwany zobowiązał się do wykonania w okresie od dnia 13 lipca 2009 roku do dnia 31 sierpnia 2009 roku, tj. wybudowania budynku mieszkalnego, jednorodzinnego przewidzianego w umowie, natomiast Inwestor – powód zobowiązał się do zapłaty umówionego wynagrodzenia, tak więc celem umowy było osiągnięcie oznaczonego i konkretnego rezultatu. Przedmiotem umowy były usługi i działania pozwanego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w postaci firmy budowlanej, a prace polegały przede wszystkim na robotach budowlanych na nieruchomości położonej w K.. Podkreślić należy, iż umowa o roboty budowlane jest umową wzajemną, wobec czego obowiązkowi oddania dzieła odpowiada obowiązek jego odebrania przez zamawiającego i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Powód wniósł pozew w dniu 21 listopada 2012 roku na podstawie obowiązującego w dacie złożenia pozwu przepisu art. 637 k.c., wprowadzającego odrębną regulację dla rękojmi za wady dzieła, który uzależniał zakres uprawnień przysługujących zamawiającemu od tego, czy wada miała charakter usuwalny czy nieusuwalny oraz czy były to wady istotne czy nieistotne. Jeżeli wada dzieła była usuwalna, zamawiający mógł wyznaczyć, na podstawie art. 637 § 1 k.c., przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin do usunięcia wady. Jeżeli termin upłynął bezskutecznie, zamawiający mógł nie przyjąć naprawy. Zgodnie natomiast z art. 637 § 2 zd. 2 k.c. mógł on wtedy odstąpić od umowy, jeżeli wady były istotne. Po drugie, jeżeli wada nie była nieistotna, zamawiający mógł jedynie żądać odpowiedniego obniżenia wynagrodzenia należnego przyjmującemu zamówienie. Jeżeli wada jest nieistotna, zamawiającemu przysługuje wyłącznie uprawnienie do żądania obniżenia wynagrodzenia za dzieło w odpowiednim stosunku. Uchylenie art. 637 k.c. spowodowało, że obecna problematyka odpowiedzialności za wady dzieła objęta jest w całości zawartym w art. 638 k.c. odesłaniem do przepisów o rękojmi przy umowie sprzedaży. Z nakazu odpowiedniego stosowania wynika konieczność uwzględnienia różnic między umową sprzedaży i umową o dzieło. Różnice te sprawiają, że nie wszystkie przepisy o rękojmi przy sprzedaży można zastosować do rękojmi za wady dzieła. Wystąpienie wad rzeczy, a także wad wykonanych robót budowlanych, nie eliminuje możliwości skorzystania przez Inwestora z dochodzenia naprawienia poniesionej szkody na zasadach ogólnych. Oczywiste jest bowiem stwierdzenie, że wadliwe wykonanie robót budowlanych jest nienależytym wykonaniem zobowiązania. Inwestor ma przy tym możliwość dokonania wyboru na jakiej podstawie będzie opierał swoje żądanie.

Odnosząc się do odpowiedzialności pozwanego z tytułu rękojmi należy wskazać, iż wybór uprawnień wynikających z rękojmi nakłada na Inwestora obowiązek wskazania, które konkretnie roboty budowlane obciążone są wadą. W ocenie Sądu I instancji , wobec stwierdzenia wad, które zostały wskazane w opinii technicznej wykonanej na zlecenie Inwestora, zasadnym było podjęcie przez W. W. działań na podstawie art. 636 k.c., a więc wezwanie pozwanego pismem z dnia 04 października 2010 roku do usunięcia wad.

Sad Rejonowy podkreślił, że strony w trakcie postępowania sądowego zawarły w dniu 13 lipca 2013 roku ugodę, na mocy której pozwany miał usunąć następujące wady w budynku tj. podkleić niedolegające dachówki bitumiczne, poprawić listwy wykończeniowe sidingu, dokonać wymian w konstrukcji dachu, uzupełnić elementy mocujące przy krokwiach, poprawić względnie wymienić pas pod rynną, zamocować schody prowadzące do komina. Pozwany zobowiązał się usunąć przedmiotowe wady do dnia 15 października 2013 roku, jednak w rezultacie napraw dokonano tylko częściowo.

Sad rejonowy podkreślił, że zasadnicze znaczenie dla ustaleń w niniejszej sprawie miała więc opinia biegłego sądowego R. Ż., z treści której wynika, iż roboty zostały wykonane wadliwie, za co odpowiedzialność ponosi pozwany jako Wykonawca. Dodatkowo należy podkreślić, iż biegła w sposób szczegółowy i skonkretyzowany wskazała jakie prace przeprowadzone przez pozwanego zostały wykonane wadliwie i na czym polegały stwierdzone wady, w tym w szczególności dotyczące prac, objętych ugodą. Biegła ustaliła też na kwotę 18.150,00 zł wartość robót budowlanych, których wykonanie jest konieczne, celem usunięcia wad.

Sad wskazał, że skoro w oparciu o ustalony stan faktyczny roszczenia powoda znajdują uzasadnienie w treści art. 638 w zw. z art. 656 k.c., należało uwzględnić powództwo w zakresie objętym żądaniem, po jego ograniczeniu do kwoty 15.000,00 zł, o czym orzeczono, jak w pkt 1 wyroku.

Wymienioną kwotę Sąd Rejonowy zasądził, na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 359 k.c., wraz z odsetkami ustawowymi, liczonymi od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 68) tj. od dnia 25 stycznia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako bezpodstawne (pkt 3 wyroku).

Z uwagi na fakt, iż pełnomocnik powoda, pismem z 10 lutego 2014 roku (k. 114-115), cofnął powództwo w zakresie kwoty 3.000,00 zł, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. umorzył postępowania w tym zakresie (pkt 2 wyroku), uznając iż powód cofnął ze skutkiem prawnym przedmiotowy pozew, a czynność ta nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego ani też nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 k.p.c.).

O kosztach, jak w pkt 4 wyroku Sąd Rejonowy częściowo orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., myśl którego pozwany, jako strona przegrywająca sprawę na żądanie W. W., obowiązany jest do zwrotu kosztów procesu, które po stronie powoda wyniosły 3.461,75 zł . W pozostałym zakresie Sąd nie obciążył pozwanej kosztami postępowania.

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła pozwana (...) Spółka (...) z siedzibą w W. zarzucając naruszenie przepisów postępowania , mających wpływ na wynik sprawy poprzez :

1.  pozbawienie strony pozwanej możliwości obrony poprzez nieuwzględnienie wniosków co do zarzutów wobec opinii biegłego, w momencie gdy pozwana nie mogła działać przez organ wyłączony z procesu na skutek choroby;

2.  poprzez błędna ocenę opinii biegłego tj. uznania kosztów napraw wykraczających poza zakres opinii; być przepisu prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolna ocenę dowodów i uznanie, że zeznania powoda co do miejsca , w którym doszło do upadku o złamania kości ramiennej prawej są wiarygodne i wystarczające celem przyjęcia odpowiedzialności Gminy za skutki upadku;

3.  naruszenie granic swobodnej oceny dowodów tj uwzględnieniu tylko opinii biegłego z pominięciem zeznań świadka jak i pism pozwanego wykonawcy

W oparciu o wyżej przedstawione zarzuty skarżąca wniosła o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelacje pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie wskazując, iż stanowi ona jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego w Wieluniu.

Sąd Okręgowy zważył:

apelacja jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie .

Wbrew zarzutom apelującej Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Ustalenia te i wyprowadzone na ich podstawie wnioski, Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własne. Sprawia to, że nie zachodzi potrzeba powtarzania szczegółowych ustaleń faktycznych oraz dokonanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku interpretacji przepisów prawa mających zastosowanie w niniejszej sprawie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1997 r., sygn. II UKN 61/97 - OSNAP 1998 r., Nr 3, poz. 104; wyrok Sądu Najwyższego z 8 października 1998 r., sygn. II CKN 923/97 - OSNC 1999 r., z. 3, poz. 60; wyrok Sądu Najwyższego z 12 stycznia 1999 r., sygn. I PKN 21/98 - OSNAP 2000, Nr 4, poz. 143).

Odnosząc się bezpośrednio do zarzutu apelacji w zakresie naruszenia art. 233 kpc należy stwierdzić jego bezzasadność.

Skuteczna obrona stanowiska skarżącego w tym zakresie wymagałaby wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego oraz brak jest wszechstronnej oceny wszystkich istotnych dowodów (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 1998 r. II UKN 151/98 - OSNAPiUS 1999/15/492; z 4 lutego 1999 r. II UKN 459/98 - OSNAPiUS 2000/6/252; z 5 stycznia 1999 r., II UKN 76/99 - OSNAPiUS 2000/19/732). Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00 LEX nr 56906). Zdaniem Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy należycie wyjaśnił sprawę, a przeprowadzona ocena dowodów w tym opinii biegłego, zeznań świadków i twierdzeń stron jest prawidłowa i odpowiada powyższym kryteriom. Apelacja nie wykazuje uchybień w rozumowaniu Sądu, które podważałyby prawidłowość dokonanej oceny.

Podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłych podlega ocenie przy zastosowaniu kryteriów określonych w art. 233 § 1 k.p.c. Dokonując tej oceny Sad Rejonowy dokonał oceny wypowiedzi biegłej pod kątem ich zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy biegłych, sposobu motywowania ich stanowiska, podstaw teoretycznych opinii, a także stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Dokonana w tym zakresie przez Sąd I instancji ocena dowodów może być skutecznie podważona tylko wówczas, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu nie znajduje oparcia w zasadach doświadczenia życiowego. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie występuje. W ocenie Sądu Okręgowego opinia biegłego jako logiczna, fachowa oraz stanowcza w swych konkluzjach trafnie została podzielona przez Sąd I instancji. Nie jest wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu, chyba że strona jednocześnie wykaże, iż ocena dowodów przyjęta przez sąd za podstawę rozstrzygnięcia przekracza granice swobodnej oceny dowodów (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 17/00, LEX nr 40424, z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 76/99, LEX nr 42074). W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy zasady tej nie przekroczył.

Za nieuzasadniony należało także uznać zarzut braku możliwości obrony przez stronę pozwaną poprzez pozbawienie jej udziału w oględzinach nieruchomości przed wydaniem opinii przez biegłą , a następnie poprzez oddalenie wniosku w przedmiocie uzupełnienia opinii. W pierwszej kolejności podnieść należy, że udział stron na oględzinach nieruchomości nie był konieczny i sprowadzał się do obejrzenia budynku i wykonania przez biegłą zdjęć, które zostały udostępnione pozwanej spółce. Prezes zarządu pozwanej spółki (...) uzyskał kopie zdjęć, mógł się z nimi zapoznać i zgłosić uwagi gdyby stwierdził jakieś nieprawidłowości co do stanu nieruchomości., który był mu znany . Żadnych uwag nie zgłosił. Strona pozwana otrzymała od Sądu opis opinii i także jej nie zakwestionowała. Po śmierci J. D. nowym Prezesem zarządu została M. D. i Sąd umożliwił jej zapoznanie się z aktami sprawy co zrobiła wykonując fotokopie akt w dniach 26 i 28 lutego 2018 roku . Pozwana w żadnym piśmie po tych datach nie kwestionowała ustaleń poczynionych przez biegłą. W kwestii przeprowadzenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłego , która miałaby się odnieść do zakresu ewentualnych uszkodzeń poczynionych przez powódź to słusznie Sąd Rejonowy pominął ten dowód jako nie mający znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania . Zakres wad w ujawnionych w budynku nie wynika z działań czynnika jakim była powódź lecz z wadliwego wykonania prac budowlanych. Stwierdzone przez biegłą wady w pokryciu dachowym w postaci krzywych krawędzi, braku szczelności połaci, czy krzywizny kalenicy oraz wady związane z nieprawidłowym nacinaniem listew montujących siding są następstwem wykonania prac niezgodnie ze sztuką budowlaną. Okoliczność wystąpienia powodzi i zalanie domu nie miało związku z tymi wadami zatem decyzję Sądu o pomięciu wnioskowanego dowodu należało uznać za słuszną.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy wydał trafny i odpowiadający prawu wyrok.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.800 złotych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika, stosownie do treści § 10ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 5 oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 03 października 2016 roku (Dz.U. 2016 z 12 października 2016 roku w brzmieniu obowiązującym od 26.10.2016 r ).