Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 3 kwietnia 2018r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant : Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2018r

sprawy z powództwa A. R. (1)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą we W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 778,37 zł (siedemset siedemdziesiąt osiem złotych trzydzieści siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 lutego 2017r do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 350,45 zł. (trzysta pięćdziesiąt złotych czterdzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 1007/17

UZASADNIENIE

Powód A. R. (1) wniósł pozew przeciwko (...) S.A. z siedzibą we W. domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 778,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot:

- 717 zł od dnia 25 lipca 2015r. do dnia zapłaty,

- 4,01 zł od dnia 25 lipca 2015r. do dnia zapłaty,

- 57,36 zł od dnia 23 lutego 2017r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana spółka powstała w wyniku przekształcenia ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W dniu 17 marca 2008r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając od powoda na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 4.078,86 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kwotę 717 zł tytułem kosztów procesu. Po uprawomocnieniu się nakazu, Sąd nadał temu orzeczeniu klauzulę wykonalności, mimo że (...) sp. z o.o. już nie istniała. Na podstawie wyżej wskazanego tytułu wykonawczego pozwany przeprowadził przeciwko powodowi egzekucję, w toku której od powoda została wyegzekwowana kwota 1.312,03 zł, z czego kwota 721,01 zł została przekazana wierzycielowi na poczet zadłużenia. Następnie, wierzyciel wystąpił o wydanie dalszych tytułów wykonawczych, a na podstawie tytułu oznaczonego nr 4 wszczął przeciwko powodowi egzekucję przed Komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2), a wnioskiem objął całą wierzytelność, mimo wcześniejszego wyegzekwowania kwoty 721,01 zł. Egzekucja doprowadziła do całkowitej spłaty należności, łącznie Komornik wyegzekwował kwotę 10.257,85 zł, z czego kwotę 9.209,50 zł przekazał wierzycielowi. Jak wskakuje powód, mimo wcześniejszego wyegzekwowania części zadłużenia wynikającego z posiadanych tytułów wykonawczych, pozwany nadal dochodzi zapłaty całości zadłużenia. Pismem z dnia 15 lutego 2017r. powód zwrócił się do pozwanego o zwrot nienależnego świadczenia, jednak wezwanie nie spotkało się z reakcją. Pismem z dnia 20 marca 2017r. pełnomocnik powoda zwrócił się do Komornika celem ustalenia w jakiej wysokości naliczone zostały opłaty egzekucyjne od dwukrotnie wyegzekwowanej kwoty kosztów procesu. Z uzyskanej informacji wynika, że koszty te wyniosły 57,36 zł. Zdaniem powoda w dacie wszczęcia egzekucji Km 219/14 zadłużenie powoda było częściowo spłacone z uwagi na wcześniejsze wyegzekwowanie kwoty 721,01zł przez Komornika T. W. w sprawie Km 382/10, o czym wierzyciel nie poinformował komornika. Takie działanie naraziło powoda na szkodę w postaci dwukrotnie pobranej kwoty 721,01 zł i pobranej ponownie opłaty egzekucyjnej w kwocie 57,36 zł. Powód wskazał, że niniejszym pozwem dochodzi zwrotu nienależnego świadczenia oraz naprawienia szkody.

(pozew k. 2-4)

W dniu 19 lipca 2017r. w sprawie o sygnaturze akt I Nc 818/17 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 29)

Pozwany złożył sprzeciw od wyżej wskazanego nakazu zapłaty i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zaprzeczył, aby koszty wynikające z nakazu zapłaty wyegzekwował dwukrotnie, w szczególności zaprzeczył, żeby koszty procesu w kwocie 717 zł zostały wyegzekwowane w postępowaniu prowadzonym pod sygn. Km 515/15. Zdaniem pozwanego wynika to również z pisma Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. S. – R. z dnia 21 marca 2017r., w którym komornik wskazał, że koszty egzekwował, ale nie podał, że je wyegzekwował. Pozwany wskazał też, że powód prowadzi przeciwko niemu postępowanie o pozbawienie nakazu zapłaty wykonalności, do chwili obecnej postępowanie to się nie zakończyło, stąd twierdzenia powoda, że nakaz zapłaty został w całości wykonany, jest przedwczesne.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 32-32v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 marca 2008r. w sprawie o sygnaturze VI Nc 1574/08 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym i nakazał A. R. (1), aby zapłacił na rzecz (...) Sp. z o.o. we W. kwotę 4.078,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 14 marca 2008r. do dnia zapłaty oraz kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W dniu 26 czerwca 2008r. Sąd nadał wyżej opisanemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności.

(dowód: tytuł wykonawczy k. 2 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15, pismo komornika z dnia 18 października 2013r. k. 14)

Na podstawie powyższego tytułu wykonawczego, wierzyciel wszczął przeciwko powodowi postępowanie egzekucyjne. Postanowieniem z dnia 14 maja 2009r. w sprawie o sygnaturze Km 2403/08 Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy M. G. umorzyła jednak postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Kolejne postepowanie egzekucyjne prowadził Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ w Gdańsku T. W. pod sygnaturą Km 382/10. W toku tego postępowania egzekucyjnego Komornik wyegzekwował od powoda kwotę 1.312,03 zł, z czego kwotę 721,01 zł przekazano wierzycielowi, a z kwoty 591,02 zł pokryto koszty postępowania. Przedmiotowe postępowanie zostało umorzone postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2013r. na wniosek wierzyciela.

(dowód: pismo komornika z dnia 18 października 2013r. k. 14, postanowienie komornika z dnia 14 maja 2009r. k. 50, zajęcie wierzytelności k. 51, wezwanie do uiszczania zaliczki k. 52, 54, potwierdzenia przelewu k. 53, 55, karta rozliczeniowa k. 78-78v)

Postanowieniem z dnia 19 marca 2015r. Sąd wydał (...) S.A. we W. dalszy tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty z dnia 17 marca 2008r. wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze VI Nc 1574/08 opatrzony klauzulą wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 26 czerwca 2008r. i oznaczył go liczbą porządkową „4” celem prowadzenia postępowania egzekucyjnego z wynagrodzenia, należnych wierzytelności, świadczeń emerytalno – rentowych, rachunków bankowych, ruchomości i nieruchomości dłużnika.

(dowód: tytuł wykonawczy k. 2 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15)

W dniu 11 czerwca 2015r. (...) S.A. złożył u Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko powodowi w celu wyegzekwowania następujących kwot: należności głównej w kwocie 4.078,86 zł, odsetek ustawowych od kwoty 4.078,86 zł od dnia 14 marca 2008r. do dnia zapłaty, kosztów sądowych w kwocie 717 zł, kosztów postępowania klauzulowego w kwocie 72 zł i kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym według norm przepisanych. Postępowanie egzekucyjne toczyło się pod sygnaturą Km 511/15.

(dowód: wniosek o wszczęcie egzekucji k. 1-1v akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15)

Pismem z dnia 23 stycznia 2017r. Komornik poinformował pełnomocnika powoda, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygnaturą Km 511/15 wyegzekwował od powoda łącznie kwotę 10.257,85 zł, z czego kwotę 9.209,50 zł (w tym odsetki 4.031,88 zł) przekazał wierzycielowi, kwotę 862,95 zł zaliczył na poczet opłat egzekucyjnych, a kwotę 21,80 zł na poczet kosztów.

(dowód: pismo komornika z dnia 23 stycznia 2017r. k. 75 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15)

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygnaturą Km 511/15 Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) wyegzekwowała od powoda łącznie kwotę 10.257,85 zł, z czego kwota 9.238,78 zł została przekazana wierzycielowi. Przekazana wierzycielowi kwota została zaliczona na poczet następujących należności: kosztów klauzuli wykonalności (72 zł), kosztów procesu (717 zł), kosztów zastępstwa procesowego w egzekucji (300 zł), należności głównej (4.078,86 zł), odsetek (4.031,88 zł) oraz spłatę zaliczki (9,76 zł).

(dowód: karta rozliczeniowa k. 70-72 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15)

Postanowieniem z dnia 25 października 2016r. Komornik przyznał wierzycielowi koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 300 zł, ustalił koszty egzekucji na kwotę 1.058,11 zł, obciążając nimi dłużnika i zakończył postępowanie egzekucyjne w sprawie. Odpisy postanowienia zostały doręczone pełnomocnikowi wierzyciela w dniu 3 listopada 2016r., a dłużnikowi w dniu 26 października 2016r.

(dowód: postanowienie Komornika z dnia 25 października 2016r. k. 62 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15 wraz z dowodami doręczenia k. 63-64 tamże)

Od kwoty 717 zł tytułem kosztów procesu Komornik pobrał opłatę egzekucyjną w wysokości 57,36 zł.

(dowód: pismo komornika z dnia 21 marca 2017r. k. 25)

Pismem z dnia 15 lutego 2017r. pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zwrotu m.in. kwoty 717 zł tytułem dwukrotnie wyegzekwowanych kosztów procesu wynikających z nakazu zapłaty w sprawie VI Nc 1574/08 oraz kwoty 120,95 zł tytułem opłat egzekucyjnych. Wezwanie zostało pozwanemu doręczone w dniu 21 lutego 2017r.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 15 lutego 2017r. k. 21 wraz z potwierdzeniem doręczenia k. 23)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony oraz znajdujących się w aktach Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) o sygnaturze Km 511/15. Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż dowody z dokumentów w postaci tytułu wykonawczego, postanowień wydanych przez komorników sądowych, kart rozliczeniowych są w pełni wiarygodne. Dokumenty te mają walor dokumentów urzędowych i w związku z tym korzystają z domniemania autentyczności i zgodności z prawdą wyrażonych w nich oświadczeń, których w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała w trybie art. 252 k.p.c. Sąd nie znalazł także podstaw do kwestionowania dokumentów prywatnych w szczególności wezwania do zapłaty i potwierdzenia jego doręczenia. Dokumenty te zostały prawidłowo poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda – radcę prawnego, zaś zgodnie z treścią art. 129 § 3 k.p.c. zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter dokumentu urzędowego. Wymienione dokumenty nie budzą żadnych wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, nie noszą żadnych śladów podrobienia czy przerobienia ani innej ingerencji w jego treść.

Przechodząc do szczegółowych rozważań podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie powód A. R. (1) domagał się od pozwanego (...) S.A. z siedzibą we W. zapłaty kwoty 778,37 zł, w tym kwoty 721,01 zł ponownie wyegzekwowanej od niego w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) w sprawie Km 511/15, a także kwoty 57,36 zł tytułem opłaty stosunkowej obliczonej i pobranej od powyższej kwoty. Podstawę prawną roszczenia powoda w zakresie zwrotu ponownie wyegzekwowanego świadczenia stanowią przepisy art. 410 k.c. w zw. z art. 405 k.c. Zgodnie z treścią art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Zgodnie z art. 410 § 1 k.c. przepisy dotyczące bezpodstawnego wzbogacenia stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Jak stanowi art. 410 § 2 k.c. świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Powództwo w powyższym zakresie zasługiwało na uwzględnienie. Na podstawie zebranego materiału dowodowego można bowiem jednoznacznie stwierdzić, że dwukrotnie wyegzekwowano od powoda tę samą należność (tj. kwotę 721,01 zł) i w obu przypadkach kwotę tę przekazano wierzycielowi. Zwrócić należy uwagę, iż na podstawie tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu w dniu 17 marca 2008r. w sprawie o sygnaturze VI Nc 1574/08 wierzyciel aż trzykrotnie inicjował przeciwko powodowi postępowanie egzekucyjne. Pierwsza egzekucja, prowadzona przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy M. G. pod sygnaturą Km 2403/08 zakończyła się umorzeniem postępowania wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Z załączonego przez pozwanego postanowienia z dnia 14 maja 2009r. wynika, że w toku tego postępowania nie ściągnięto od powoda żadnych należności. Kolejne postępowanie egzekucyjne, z wniosku wierzyciela, prowadził Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ w Gdańsku T. W. pod sygnaturą Km 382/10. Jak wynika z dokumentu urzędowego w postaci pisma komornika z dnia 18 października 2013r. w trakcie tego postępowania Komornik wyegzekwował od powoda łącznie kwotę 1.312,03 zł, z czego kwotę 721,01 zł przekazał wierzycielowi, a kwotę 591,02 zł zaliczył na poczet kosztów postępowania egzekucyjnego. Przedmiotowe postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2013r. na wniosek wierzyciela. Ostatni wniosek egzekucyjny, w dniu 11 czerwca 2015r. pozwany wniósł do Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) (Km 511/15). W przedmiotowym wniosku nie wnosił o ograniczenie egzekucji o kwotę ściągniętą od powoda w poprzednim postępowaniu egzekucyjnym. We wniosku egzekucyjnym wierzyciel domagał się bowiem ściągnięcia należności głównej, odsetek ustawowych, kosztów sądowych, kosztów postępowania klauzulowego w pełnej wysokości. Jak wynika z karty rozliczeniowej w postępowaniu prowadzonym pod sygnaturą Km 511/15 Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) wyegzekwowała od powoda łącznie kwotę 10.257,85 zł, z czego kwota 9.238,78 zł została przekazana wierzycielowi. Przekazana wierzycielowi kwota została zaliczona na poczet następujących należności: kosztów klauzuli wykonalności (72 zł), kosztów procesu (717 zł), kosztów zastępstwa procesowego w egzekucji (300 zł), należności głównej (4.078,86 zł), odsetek (4.031,88 zł) oraz spłatę zaliczki (9,76 zł). Z powyższego wynika jednoznacznie, że Komornik wyegzekwował od powoda w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygnaturą Km 511/15 całą wierzytelność wynikającą z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu w sprawie VI Nc 1574/08, a także całość kosztów egzekucyjnych. Oznacza to, że w żaden sposób nie została w toku tego postępowania uwzględniona ściągnięta w poprzednim postępowaniu egzekucyjnym kwota 721,01 zł. W trakcie tego postępowania wierzyciel nie ograniczył wniosku egzekucyjnego, ani też nigdy dobrowolnie nie zwrócił powodowi uprzednio uzyskanej należności. Nie ulega przy tym wątpliwości, że z chwilą przymusowego ściągnięcia i przekazania go wierzycielowi, doszło do spełnienia świadczenia i wygaśnięcia zobowiązania. W chwili ponownego ściągnięcia tej samej należności w drodze egzekucji powód nie był więc już zobowiązany do zapłaty tej części należności. Jednocześnie należy podkreślić, że w tym przypadku nawet pozytywna wiedza dłużnika o tym, że nie był zobowiązany do ponownej zapłaty spornej kwoty, nie stoi na przeszkodzie żądaniu zwrotu, albowiem zapłata tej kwoty nastąpiła w okolicznościach przymusowych, w toku egzekucji (art. 411 pkt 1 k.c.).

Z kolei, podstawę powództwa w zakresie żądania zapłaty kwoty 57,36 zł z tytułu opłaty stosunkowej pobranej przez Komornika od ponownie wyegzekwowanej należności stanowił przepis art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Zważyć bowiem należy, iż koszty postępowania egzekucyjnego nie są świadczeniem nienależnym w rozumieniu art. 410 § 2 k.c. Świadczeniem nienależnym w rozumieniu art. 410 § 2 kc mogły być wyłącznie kwoty świadczone na rzecz pozwanego i wzbogacające go. W tym zakresie nie mieszczą się koszty postępowania egzekucyjnego, bo choć doszło do zubożenia powoda, to pozwany korzyści tej nie uzyskał (por. wyrok SA Warszawa z dnia 24 czerwca 2014r., VI ACa 1582/13, L.). W tym miejscu zważyć należy, że w nauce prawa wskazuje się, że przesłankami odpowiedzialności deliktowej są: powstanie szkody, zdarzenie z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Jeśli chodzi o zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy, może to być np. ludzkie zachowanie, tj. czyn bezprawny – obiektywnie sprzeczny z obowiązującym porządkiem prawnym (powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego), a jednocześnie zawiniony. Przez winę rozumie się naganną decyzję człowieka odnoszącą się do podjętego przez niego bezprawnego czynu, przy czym winę dzieli się na umyślną i nieumyślną (por. G. Bieniek (red.) Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom 1, Warszawa 2001, s. 215 i nast.). W ocenie Sądu powód sprostał ciężarowi dowodu także w powyższym zakresie i wykazał przesłanki odpowiedzialności pozwanego. Oczywistym jest, że strona pozwana we wniosku o wszczęcie egzekucji złożonym w dniu 11 czerwca 2015r. u Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni A. R. (2) nie podała, że wcześniej w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika T. W. otrzymała już kwotę 721,01 zł. Nadto, jak wynika z akt egzekucyjnych Km 511/15, w toku postępowania egzekucyjnego, pozwany nie ograniczył swojego żądania i nie zwrócił uwagi Komornikowi na tę okoliczność. Jednocześnie, należy zauważyć, że postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 511/15, w odróżnieniu od poprzednich egzekucji, toczyło się na podstawie dalszego tytułu wykonawczego i z tego względu na tytule wykonawczym nie było wzmianek o poprzednich egzekucjach i Komornik nie posiadał wiedzy o rezultacie poprzedniej, częściowo skutecznej egzekucji. Zachowanie wierzyciela polegające na zatajeniu przed Komornikiem faktu częściowego wyegzekwowania należności objętych wnioskiem egzekucyjnym i wynikających z tytułu wykonawczego należy uznać za bezprawne i zawinione. Pozwany niewątpliwie jako strona postępowania egzekucyjnego Km 382/10 miał świadomość, że część świadczenia została już uprzednio ściągnięta od dłużnika w drodze egzekucji. Jednocześnie, zważywszy, że postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela uprawomocniło się, to uznać należało, że nie doszło do zwrotu wyegzekwowanej należności dłużnikowi. W tym stanie rzeczy ponowna egzekucja należności już uprzednio przymusowo zapłaconej przez dłużnika w drodze egzekucji jest sprzeczna z prawem. Powyższe postępowanie wierzyciela doprowadziło do tego, że powód dwukrotnie została obciążony opłatą stosunkową obliczoną od tej samej należności. Wskutek powyższego powód poniósł szkodę w wysokości 57,36 zł stanowiącą opłatę stosunkową obliczoną stosownie do art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jednolity Dz.U. z 2017 r. poz. 1277), zgodnie z którym w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15% wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/10 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Jednakże w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek skierowania egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia z ubezpieczenia społecznego jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego, komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 8% wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/20 i nie wyższej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Jednocześnie pomiędzy poniesioną przez powoda szkodą a zachowaniem pozwanego istnieje adekwatny związek przyczynowy. Gdyby bowiem we wniosku egzekucyjnym wierzyciel wskazał, że część roszczenia wynikającego z tytułu wykonawczego została już ściągnięta od powoda, to przy obliczaniu opłaty stosunkowej Komornik uwzględniłby jedynie kwotę, która nie została dotychczas zaspokojona w poprzednich postępowaniach egzekucyjnych, a w konsekwencji dłużnik zostałby obciążony niższą opłatą stosunkową.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c. i art. 415 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 778,37 zł. Na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. od tej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 23 lutego 2017r. do dnia zapłaty. Jak wskazuje się bowiem w judykaturze zobowiązanie do zwrotu nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1976 r., III CRN 289/76, LEX nr 7893, uchwała SN z dnia 6 marca 1991 r., III CZP 2/91, OSNCP 1991, nr 7, poz. 93). Podobnie, bezterminowy charakter ma roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym (por. wyrok SA Katowice z dnia 9 czerwca 2017r., I ACa 27/17, L.). W konsekwencji termin spełnienia świadczenia musi być wyznaczony zgodnie z art. 455 k.c., a więc niezwłocznie po wezwaniu skierowanym przez zubożonego i poszkodowanego. Zważyć należy, iż przed wytoczeniem powództwa powód pismem z dnia 15 lutego 2017r. wezwał pozwanego do zapłaty. Wezwanie zostało pozwanemu doręczone w dniu 21 lutego 2017r., a zatem stało się wymagalne z dniem następnym.

W pozostałym zakresie na podstawie przepisów art. 405 k.c., art. 410 k.c., art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 455 k.c. stosowanych a contrario Sąd powództwo oddalił.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego pozwanego na rzecz powoda kwotę 350,45 zł według spisu kosztów. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata za czynności zawodowego pełnomocnika powoda w stawce minimalnej (270 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), opłata sądowa od pozwu (39 zł), koszty zakupu materiałów biurowych (8,85 zł) oraz koszty korespondencji (15,60 zł).