Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Z. K.

przeciwko B. P.

o zapłatę

I.  Uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy w Gdyni w dniu 17 października 2016 r. sygn. akt I 1 Nc 9082/16 i oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

III.  Zasądza od powoda Z. K. na rzecz pozwanego B. P. kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód Z. K. wniósł powództwo przeciwko pozwanemu B. P. o zapłatę kwoty 1.245,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż żądanie swoje wywodzi w weksla in blanco wystawionego przez pozwanego zabezpieczającego należności powoda z tytułu łączącej strony umowy najmu, którego pozwany nie wykupił.

W dniu 17 października 2016 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zgodny z żądaniem powoda.

W zarzutach od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że powód posłużył się podrobionym dokumentem w postaci weksla, nie udowodnił wysokości roszczenia zaś samo roszczenie nie istnieje. Pozwany wskazał, że zaprzecza temu by podpis złożony na blankiecie weksla został złożony przez niego, gdyż nigdy nie podpisywał takiego weksla. Pozwany wskazał, iż dokonał rozliczenia z powodem po rozwiązaniu umowy za porozumieniem stron. Lokal przy zdawaniu nie wykazywał śladów zniszczenia, które powodowałyby możliwość obciążenia pozwanego jakimikolwiek opłatami. Nadto wskazał, iż żądana opłata za odmalowanie i odświeżenie mieszkania była niezgodna z zasadami współżycia społecznego i prawem i winna być uznana za nieważną.

W piśmie z dnia 3 marca 2017 r. powód podtrzymał swoje roszczenie wskazując ,iż dochodzi należności z weksla, który został wystawiony przez pozwanego i opatrzony jego podpisem. Weksel został wypełniony na kwotę zaległości w czynszu za luty i marzec 2016 r. w kwocie łącznej 435,18 zł, stwierdzone uszkodzenia w lokalu na kwotę 850,60 zł, kwotę 700 zł za odświeżenie lokalu po wyprowadzce oraz kwota 210 zł za kierowane wezwania i koszty windykacji.

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. pozwany cofnął zastrzeżenia co do prawdziwości swojego podpisu na wekslu

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 26 sierpnia 2015 r. pomiędzy powodem Z. K. jako wynajmującym a B. P. jako najemca została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w R. przy ul. (...). Umowa została zawarta na okres 1 roku od 26 sierpnia 2015 r. do 25 sierpnia 2016 r. z możliwością jej wypowiedzenia z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia po 6 miesięcznym okresie obowiązywania. Czynsz najmu strony określiły na 700 zł oraz opłaty zryczałtowane w kwocie 500 zł miesięcznie Najemca uiścił kwotę 1.000 zł tytułem kaucji. Kaucja miała podlegać zwrotowi po opłaceniu wszystkich należności związanych z czynszem i opłatami. W umowie zastrzeżono również opłatę w kwocie 700 zł dla mieszkania dwupokojowego za przeprowadzenie prac związanych z odświeżeniem lokalu po zakończeniu najmu.

dowód : umowa najmu k. 9 i 9v

Osoba która w imieniu powoda administrowała nieruchomością była W. K. (1), która w dniu 26 sierpnia 2015 r. dokonała przekazania pozwanemu przedmiotowej nieruchomości. W protokole zdawczo odbiorczym zapisano jedynie brak przycisku włącznika do pralki.

Dowód : 36 i 36v

Po uzgodnieniu z W. K. (1) w jaki sposób rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym, w dniu 29 lutego 2016 r. pozwany wręczył powodowi pismo zatytułowane rozwiązanie umowy w którym wnosił o rozwiązanie umowy z dniem 10 marca 2016 r. jednocześnie wyrażając zgodę na pokazywanie mieszkania nowym potencjalnym najemcom. Pozwany wyraził na powyższe zgodę jednakże pod warunkiem, iż lokal zostanie wynajęty przez kolejnego najemcę. W przypadku przedłużania się tej okoliczności powód miał dalej uiszczać czynsz.

Dowód : pismo k. 20, zeznania powoda i pozwanego

Pod koniec lutego pozwany otrzymał od Weronki K. rozliczenie za miesiąc luty 2016 i opłat czynszowych za marzec 2016 r. do daty planowanej wyprowadzki.

Dowód : zeznania świadka W. K. (1) i pozwanego

Przed 10 marca 2016 r. pozwany opuścił zajmowany lokal przekazując klucze W. K. (1). Nie został wówczas sporządzony protokół zdawczo-odbiorczy lokalu. W dniu 15 marca 2016 r. pozwany dokonał wpłaty kwoty 544,09 zł uważając, iż stanowi ona ostateczne rozliczenie najmu, potrącając z wpłaconej przez niego kaucji kwotę 700 zł za odświeżenie lokalu i pomniejszając należność czynszowa określoną w rozliczeniu o 300 zł niezwróconej kaucji.

Dowód : zeznania pozwanego, dowód przelewu k. 22

Powód wraz z W. K. (2) oraz J. M. (1) w dniu 14 marca 2016 r. dokonali sporządzenia protokołu zdawczo odbiorczego przy przekazaniu nowemu najemcy (J. M. (2)) lokalu oraz spis braków i uszkodzeń zauważonych w lokalu.

Dowód : protokół zdawczo odbiorczy i spis braków k. 84-85

Pozwany sporządził kolejne zestawiania opłat za miesiące luty i marzec 2016 r. uwzględniające zajmowanie przez pozwanego lokalu do 13.03.2016 r.

Dowód : k. 37 i 38

W dniu 8 sierpnia 2016 r. został wypełniony na rzecz Z. K. weksel in blanco wystawiony przez pozwanego B. P. na kwotę 1.245,78 zł płatny w dniu 22 sierpnia 2016 r. w G.. Weksel ten został przedstawiony pozwanemu do zapłaty pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r.

Dowód : weksel k. 5 i pismo k. 8

W skład kwot ujętych w należności wekslowej wchodziły : kwota 37,85 zł tytułem zaległości w opłatach eksploatacyjnych za luty 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w kwocie 1,13 zł, kwota 293,55 zł tytułem zalęgłości w opłatach czynszowych za miesiąc luty 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w kwocie 8,78 zł, kwota 91 zł tytułem zaległości w opłatach eksploatacyjnych za marzec 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w kwocie 2,20 zł, uszkodzenia stwierdzone w lokalu na kwotę 850,60 zł, 700 zł tytułem odświeżenia lokalu i kwota łącznie 210 zł tytułem kosztów 2 wezwań do zapłaty i kosztów windykacji. Dawało to łączna kwotę 2.245,78 zł od której odjęto kwotę 1.000 zł wpłaconej przez pozwanego kaucji.

Dowód : wysokość zadłużenia k. 35

Po przejęciu lokalu przez nowego najemcę lokal nie został odmalowany, jak również nie dokonano w nim żadnych napraw.

Dowód : zeznania świadka J. M. (2)

Sąd zważył co następuje :

Rozstrzygając niniejsza sprawę Sąd oparł się dokumentach wskazanych w treści uzasadnienia uznając, iż są one wiarygodne i korespondują z zeznaniami świadków i stron słuchanych w niniejszym postępowaniu jedynie na dokumencie przedstawionym przez powoda tj. wekslu z dnia 7.10.2009 r. Powód roszczenie swoje wywodził z weksla i nie przestawił żadnych innych dowodów na potwierdzenie, by roszczenie wskazane w wekslu faktycznie istniało. Powodowało to, iż w przypadku gdyby weksel był ważny, zaś pozwany nie udowodniłby, iż został on wypełniony niezgodnie z deklaracją wekslową żądanie powoda winno zostać uwzględnione.

Zdaniem Sądu roszczenie powoda w niniejszej sprawie winno został oddalone.

Na zabezpieczenie roszczeń pozwany B. P. wystawił weksel In blanco wypełniony przez powoda zgodnie z deklaracją wekslowa. Zarzuty co do prawidłowości wypełnienia weksla to jest wypełnienie go zgodnie z deklaracja wekslową przeniosły spór do stosunku podstawowego, a więc zawartej między stronami umowy najmu.

Na wstępie należy zauważyć, iż powód w niniejszym procesie występował jako profesjonalista w zakresie wynajmu mieszkań, jak sam wskazał prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą i lokali tych jest bardzo dużo. Pozwany był w takim razie konsumentem usługi co powodowało iż zapisy umowy łączącej strony mogły być również rozpatrywane w kontekście

W ocenie Sądu roszczenia powoda w zakresie należności czynszowych i z tytułu opłat eksploatacyjnych były zasadne. Pozwany chciał aby rozwiązanie umowy nastąpiło do dnia 10.03.2016 r. i przed tym terminem opróżnił i zdał lokal administratorce W. K. (1). W jego błędnej ocenie powodowało to ostateczne rozliczenie się stron umowy, zaś dokonany przelew pomniejszony o kwotę kaucji regulował wszystkie zobowiązania. W ocenie Sąd powód wykazał, iż powstała niedopłata w należnościach za luty oraz za marzec do 13.03.2016. r. Powód załączył szczegółowe rozliczenie obejmujące ten okres i w tej części należność ta została udowodniona w sposób należyty wraz z odsetkami.

Roszczenie powoda w części dotyczącej zniszczeń w lokalu i ich naprawy w ocenie Sądu zostało udowodnione co do zakresu (w tej części Sąd dał wiarę protokołowi uszkodzeń i braków oraz zeznaniom świadków i powoda, którzy go sporządzali) i częściowo co do wartości tj. co do kwoty 370,60 zł. Załączona lista uszkodzeń i dokumentów księgowych zawierających wartości tych uszkodzeń w ocenie Sądu w sposób wiarygodny przedstawiały ich wartość. W części jednak kosztów za naprawę i wymianę uszkodzonych elementów wyposażenia dokumentowanych fakturą nr (...) r. z dnia 23 maja 2016 r. Sąd odmówił dania wiary temu kosztowi z uwagi na zeznania świadka J. M. (1), który zaprzeczył by takie naprawy zostały wykonane i wskazał, iż wszystkie uszkodzone elementy nadal znajdują się w tym stanie.

Roszczenia powoda w części w której zażądał zapłaty dwukrotnie kwoty 50 zł z tytułu wysłanych do pozwanego wezwań do zapłaty oraz kwoty 160 zł - jak wskazał - za podejmowane czynności windykacyjne były niezasadne. W ocenie Sądu brak było podstawy prawnej do żądania od pozwanego tych kwot, gdyż nie zostały one przewidziane w ramach umowy zawartej między stronami, zaś powód nie wykazał, by takie właśnie koszty zostały przez niego w związku z tymi czynnościami poniesione.

Odnośnie kwoty 700 zł, której zasadność powód wywodzi z § 5 umowy jako „Dodatkowo Najemca zobowiązany jest obligatoryjnie do zapłaty z tytułu konieczności przeprowadzenia prac związanych z odświeżeniem mieszkania (malowanie – dezynfekcja pomieszczeń sanitarnych, podłóg i ścian) należy wskazać, iż pozwany podniósł zarzut niezgodności tego zapisu z zasadami współżycia społecznego i prawem.

W myśl art. 385 ¹ § 1 kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Klauzula generalna wyrażona w art. 385 ¹ § 1 kc uzupełniona została listą niedozwolonych postanowień umownych zamieszczoną w art. 385 ³ kc. Wyliczenie to ma charakter niepełny, przykładowy i pomocniczy. Klauzule wymienione w art. 385 ³ kc nie są per se niedozwolonymi postanowieniami umownymi, a stanowią tzw. listę szarych klauzul, które dopiero po ocenie z zastosowaniem kryteriów przewidzianych w art. 385 ¹ § 1 kc pozwalają na uznanie, czy w konkretnym przypadku postanowienie wzorca należy zakwalifikować jako klauzulę abuzywną. Funkcja tego przepisu polega na tym, że zastosowanie we wzorcu umowy postanowień odpowiadających wskazanym w katalogu, znacząco ułatwić ma wykazanie, że spełniają one przesłanki niedozwolonych postanowień umownych objętych klauzulą generalną art. 385 ¹ § 1 kc. W razie wątpliwości ciężar dowodu, że dane postanowienia nie spełniają przesłanek klauzuli generalnej spoczywa na przedsiębiorcy (art. 385 ¹ § 4 kc). Aby uchylić domniemanie, że klauzula umowna zgodna z którąś z przykładowych klauzul wymienionych w art. 385 ³ kc jest niedozwolonym postanowieniem umownym należy wykazać, że została ona uzgodniona indywidualnie lub, że nie kształtuje praw i obowiązków konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszając ich interesy mimo swego "niedozwolonego" brzmienia, tzn. nie spełnia przesłanek z art. 385 ¹ § 1 kc. Dopiero po wykazaniu tej drugiej okoliczności może dojść do uchylenia domniemania abuzywności.

Zgodnie z treścią przepisu art. 385 ¹ § 1 kc do uznania danego postanowienia umownego za niedozwolone i wyeliminowania go z praktyki stosowania, konieczne jest stwierdzenie łącznego występowania czterech przesłanek. Mianowicie: 1) postanowienie nie zostało uzgodnione indywidualnie, 2) ukształtowane w ten sposób prawa i obowiązki stron pozostają w sprzeczności z dobrymi obyczajami, 3) powyższe prawa i obowiązki rażąco naruszają interesy konsumenta, 4) postanowienie umowy nie dotyczy sformułowanych w sposób jednoznaczny głównych świadczeń stron (art. 385 ¹ § 1 kc). Rozszerzająca funkcjonalna wykładnia powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że abstrakcyjna ocena abuzywności postanowienia umownego powinna uwzględniać dwa kryteria wskazane w art. 385 ¹ kc, a mianowicie sprzeczność z dobrymi obyczajami oraz rażące naruszenie interesów konsumenta.

Za nieuzgodnione indywidualnie ustawodawca określił te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (art. 385 ¹ § 3 kc). W niniejszej sprawie zarzut postanowień umowy niezgodnych z prawem i nieuzgodnionych indywidualnie podniósł powód, natomiast strona pozwana przyznała, że warunku umowy nie były negocjowane. Wobec powyższego koszt odświeżenia mieszkania nie był z pozwanym indywidualnie uzgadniany. Zapis ten uprzywilejuje powoda w zakresie żądanie tej kwoty bez względu na stan lokalu (umowa może zakończyć się nawet po 1 dniu) i konieczność dokonania takiego odświeżenia. Jak zeznał kolejny najemca J. M. (1) do takie odświeżenia lokalu nie doszło zaś kwota ta miałaby być dodatkowym dochodem powoda.

W konsekwencji za zasadne i udowodnione Sąd uznał roszczenia powoda w łącznej kwocie 805,11 zł. Biorąc pod uwagę, iż powód dokonał potracenia należności dochodzonej przez niego z kaucji wpłaconej przez pozwanego w kwocie 1.000 zł to roszczenie w tak określonej wysokości wyczerpało roszczenia powoda.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uchylił w całości nakaz zapłaty i oddalił powództwo jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód przegrał niniejsze postępowanie w całości, a zatem Sąd w pkt II wyroku obciążył powoda kosztami zaś w pkt III wyroku zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu tytułem opłaty sądowej od wniesionego sprzeciwu.