Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Wojciechowski

Sędziowie: SSO Mariusz Sztorc (spr.)

SSO Grzegorz Maciejowski

Protokolant: protokolant Jagoda Stępień

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie - Renaty Stopińskiej-Witkowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r.

sprawy oskarżonego A. S. o przestępstwo z art. 263 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie

z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygnatura akt X K 1472/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania

Sygn. akt II Ka 607/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt X K1472/12 uznał oskarżonego A. S. za winnego tego, że w dniu
09 czerwca 2011 r. w miejscowości T., woj. (...), posiadał bez stosownego zezwolenia amunicję w postaci czterech sztuk nabojów śrutowych myśliwskich, jedną sztukę naboju kulowego myśliwskiego i jedna sztukę naboju sygnałowego, to jest przestępstwa z art. 263 § 2 kk, za co skazał go na krę 6 miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając warunkowo wykonanie tej kary na okres próby wynoszący 2 lata.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego i zarzucił:

1.  obrazę art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę:

⚫

wyjaśnień oskarżonego, polegającą na przyjęciu, że wyjaśnienia te nie
są wiarygodne, albowiem stanowią jedynie przyjętą linię obrony, mającą na celu unikniecie odpowiedzialności karnej, podczas gdy z analizy materiału dowodowego wynika, że wyjaśnienia oskarżonego są logiczne, spójne oraz wiarygodne;

⚫

całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że postępowanie dowodowe bezwzględnie obaliło przysługujące oskarżonemu domniemanie niewinności, podczas gdy zebrane w sprawie dowody potwierdzają jedynie fakt fizycznego posiadania przez oskarżonego amunicji, nie wykazały natomiast, że oskarżony kłamał wyjaśniając, iż zamierzał od razu „zdać je na Policji”.

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu, albowiem miał zamiar bezprawnego władania znalezioną amunicją, stanowiący następstwo dowolnej, a nie swobodnej oceny przez Sąd meriti materiału dowodowego.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w ten sposób, że Sąd orzeka odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienia oskarżonego, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, o ile wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy Sąd Rejonowy dopuścił się uchybień, które miały wpływ na treść wyroku. Zebrany materiał dowodowy zawiera luki, a jego ocena dokonana przez Sąd Rejonowy nie jest kompleksowa.

Obowiązkiem Sądu I instancji wynikającym z zasady prawdy obiektywnej, było dążenie do wyjaśnienia wszelkich istotnych okoliczności w sprawie, zwłaszcza zaś do wyjaśnienia sprzeczności i to przy uwzględnieniu całości zebranego materiału dowodowego, zgodnie z treścią art. 410 kpk, a czego Sąd Rejonowy nie dokonał.

W związku z powyższymi uwagami wyrok należy uznać za co najmniej przedwczesny. Argumentacja Sądu Rejonowego o przyczynach odmowy wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego jest zbyt powierzchowna, a wręcz bliska dowolności. Sąd I instancji stwierdza bowiem, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego A. S. w tym zakresie, w którym wskazał, iż przedmiotowego dnia po zabraniu kilku sztuk amunicji z leśniczówki, miał zamiar od razu kierować się do jednostki policji celem jej „zdania”. Jak podkreśla Sąd Rejonowy w jego ocenie „wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełniony czyn, która nie może się ostać w świetle zgromadzonego materiału dowodowego”. Przytoczony fragment uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego z karty 191 akt, stanowi w istocie całość rozważań Sądu I instancji, które w jego mniemaniu wykazywać mają nieprawdziwość twierdzeń oskarżonego. Na pierwszy rzut oka widać, że Sąd Rejonowy tylko prezentuje swoją ocenę, ale w żaden sposób jej nie uzasadnia. Sąd I instancji nie tłumaczy dlaczego linia obrony oskarżonego nie może ostać się w świetle zgromadzonego materiału dowodowego. Kwestię tę pozostawia domysłom stron postępowania, do których w pierwszym rzędzie kierowane jest uzasadnienie zaskarżonego wyroku. Również przy tak skąpej argumentacji Sąd Okręgowy nie jest w stanie dokonać instancyjnej kontroli wyroku. Dlatego też uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełnia wymogów art. 424 kpk w stopniu powodującym, że wyrok ten należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Niezależnie od powyżej wskazanych braków postępowania, istotnym zaniechaniem Sądu I instancji jest nieprzesłuchanie oraz nieujawnienie dowodu z zeznań wnioskowanego w akcie oskarżenia świadka P. D.. Świadek ten, według ustaleń stanu faktycznego dokonanego przez Sąd Rejonowy, towarzyszył przecież oskarżonemu, gdy przemieszczał się z posiadanymi nabojami, a według jego obrony szedł amunicję tę „zdać” na policji. Brak sięgnięcia Sądu I instancji do tego dowodu stanowi lukę postępowania.

W związku z powyższym w ponownym postępowaniu zachodzi potrzeba przeprowadzenia od nowa całego postępowania dowodowego. Konieczne jest przeprowadzenie dowodu z zeznań wymienionego wyżej świadka P. D.. Jeżeli nie wystąpią niedające się usunąć przeszkody, świadka tego należy przesłuchać przed Sądem osobiście. Wnikliwej analizie należy poddać cały materiał dowodowy zgromadzony w aktach postępowania oraz rozważyć potrzebę przesłuchania osób, które mogą mieć istotne i przydatne dla weryfikacji linii obrony oskarżonego wiadomości w sprawie. Takimi świadkami są policjanci dokonujący zatrzymania oskarżonego w związku z podejrzeniem włamania do leśniczówki, skąd zabrał naboje. Jak wynika z notatki urzędowej na karcie 2 akt, wiadomości w tym przedmiocie mogą mieć policjanci J. M. i K. P.. W czasie przeprowadzania dowodów z ich zeznań ustalić należy, co oskarżony mówił do nich na temat wejścia w posiadanie amunicji, a także to, czy jego zachowanie w chwili zatrzymania może pozwolić na czynienie ocen odnośnie potwierdzenia lub zaprzeczenia linii jego obrony. Zasadne będzie przesłuchanie również siostry oskarżonego K. S., o ile nie skorzysta z prawa odmowy składania zeznań, na okoliczność po co oskarżony przyszedł do domu, który miał być jej własnością, czy zabierał rzeczy z domu bez jej zgody oraz czy wiedział co w tym domu się znajduje, a przede wszystkim, czy wiedział o znajdujących się tam nabojach. Wypytać tego świadka należy także o to, czy ma wiadomości o tym, co oskarżony planował zrobić z zabranymi rzeczami.

Dopiero tak przeprowadzone postępowanie dowodowe może dać podstawę do prawidłowego wyrokowania w sprawie oraz do jego pełnej kontroli w ewentualnym postępowaniu odwoławczym.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku na podstawie art. 437 § 2 kpk, 444 kpk, 449 kpk, 456 kpk.