Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Aleksandra Studniarz

przy udziale Marcina Bąka Prokuratora Prokuratury Rejonowej w T. Ośrodek Zamiejscowy w P.

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r.

sprawy B. J. /J./ syna J. i B.,

ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 180a kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 20 lutego 2018 r. sygnatura akt VI K 1030/17

na mocy art. 437 kpk i art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Tarnowskich Górach do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 330/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 roku w sprawie o sygnaturze akt VI K 1030/17 Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach, procedując w oparciu o wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 kpk, uznał oskarżonego B. J. za winnego przestępstwa kwalifikowanego z art. 180a kk. Za to przestępstwo orzekł karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 1 rok (punkt 1). Na mocy art. 71 § 1 kk orzekł karę 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na 10 zł (punkt 2). Na mocy art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby (punkt 3) a na mocy art. 42 § 1 a pkt 1 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres lat 3 (punkt 4). Sąd orzekł o kosztach sądowych, którymi obciążył oskarżonego (punkt 5).

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł prokurator, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego.

Zarzucił prokurator rozstrzygnięciu obrazę przepisów prawa materialnego a to art. 42 a § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 43 § 1 kk. Podnosząc ten zarzut wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie zakazu prowadzenie wszelkich pojazdów mechanicznych. Na rozprawie apelacyjnej prokurator wniosek ten zmienił i domagał się uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest częściowo zasadna i w wyniku jej wniesienia Sąd Okręgowy uznał za konieczne uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że sąd, rozpoznając wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 kpk może tylko wniosek taki uwzględnić (art. 343 § 6 kpk) albo też postąpić w myśl art. 343 § 7 kpk. Niemniej obowiązkiem Sądu niezależnie od uchybienia prokuratora pozostaje badanie wniosku w oparciu o akta sprawy pod względem tak formalno- jak i materialno- prawnym. Badanie pod względem formalnym musi obejmować sprawdzenie czy wniosek prokuratora ma wsparcie w uzgodnieniach z oskarżonym. Badanie wniosku pod względem materialno- prawnym musi obejmować ocenę czy opis czynu zarzucanego i jego kwalifikacja prawna mają wsparcie w dowodach i nie wymagają zmian a także czy wniosek nie pomija rozstrzygnięć obligatoryjnych oraz czy rozstrzygnięcie o karze i środkach karnych oraz środkach kompensacyjnych proponowane we wniosku nie obraża prawa materialnego. Bezspornie obowiązkiem Sądu I instancji jest zbadanie tego, czy może się ostać proponowana kwalifikacja prawna czynu zarzucanego oskarżonemu.

Sąd I instancji procedując w tej sprawie dopuścił się uchybienia. Było nim powielenie błędu prokuratora i wydanie orzeczenia niezgodnego z treścią przepisu art. 42 § 1 a pkt 1 kk. Z tego przepisu bowiem jasno wynika, że środek karny zakazu prowadzenia pojazdów ma dotyczyć wszelkich pojazdów mechanicznych. Z treści zaś rozstrzygnięcia z punktu 4 wynika, że zakaz dotyczy wprawdzie wszelkich pojazdów mechanicznych, ale tylko w ruchu lądowym. Wprawdzie rozstrzygnięcie takie jest zgodne z wnioskiem prokuratora i zostało uzgodnione z oskarżonym, ale narusza prawo materialne.

Zmiana wyroku byłaby sprzeczna z uzgodnieniami oskarżonego z prokuratorem i byłaby dopuszczalna tylko wtedy, gdyby zmiana ta była dla oskarżonego korzystna. Jednak zmiana, o którą chodzi oskarżycielowi nie jest dla oskarżonego korzystna (pogarsza jego sytuację). Do zmiany wniosku w kierunku niekorzystnym dla oskarżonego uprawniałaby prokuratora tylko zmiana tych uzgodnień. Mając na uwadze powyższe Sąd I instancji nie powinien wniosku prokuratora uwzględnić i winien postąpić zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 343 § 7 kpk.

W postępowaniu ponownym, o ile wniosek nie zostanie zmieniony, Sąd nie może tego wniosku uwzględnić.