Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Agnieszki Rokosz

po rozpoznaniu dnia 07 maja 2018 r. i 02 lipca 2018 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

1.  M. B. , syna A. i M. z d. B. , ur. (...) w N. R. na U.

2.  R. P. , syna I. i H. z d. I. , ur. (...) w N. R. na U.

3.  A. K. , syna J. i O. z d. L. , ur. (...) w S. S. na U.

oskarżonych o to, że :

w dniu 21 stycznia 2018 roku w L. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem grożąc wymienionemu pokrzywdzonemu pozbawieniem go życia , pobiciem oraz gwałtowanym zamachem na mienie w postaci spalenia jego restauracji (...) , które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadniona obawę , że będą spełnione i żądając wydania pieniędzy w bliżej niesprecyzowanej kwocie , lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na postawę pokrzywdzonego i interwencję funkcjonariuszy Policji ,

to jest popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k.

1.  Oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. skazuje , zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

2.  Oskarżonego R. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. skazuje , zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

3.  Oskarżonego A. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. skazuje , zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

4.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonych M. B. kary pozbawienia wolności na okres próby 2 ( dwóch ) lat;

5.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonych R. P. kary pozbawienia wolności na okres próby 2 ( dwóch ) lat;

6.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonych A. K. kary pozbawienia wolności na okres próby 2 ( dwóch ) lat;

7.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. zobowiązuje oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby ;

8.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 214/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 stycznia 2018 r. do lokalu - restauracji z daniami tureckimi (...) należącego do pokrzywdzonego A. M. przy ul. (...) w L. woj. (...) ok. godz. 20.00. weszli obywatele Ukrainy – oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. . Oskarżeni ci byli pijani . Po wejściu do lokalu oskarżony R. P. , który posługuje się językiem polskim , podszedł do lady sprzedażowej i zamówił trzy kanapki . Po zrobieniu tych kanapek pokrzywdzony A. M. podał je przy blacie sprzedażowym oskarżonemu R. P. , który za te kanapki zapłacił . Następnie oskarżony R. P. zaniósł te kanapki do stolika gdzie siedzieli już oskarżeni M. B. i A. K.. Po chwili do blatu sprzedażowego podszedł oskarżony M. B. i próbował otworzyć blat sprzedażowy mówiąc do pokrzywdzonego A. M. słowa : „(...) , (...) , (...) , (...)” i wymachiwał rękami . Po chwili do blatu podszedł oskarżony A. K. i również zaczął używać : „(...) , (...) , (...) , (...)” wobec pokrzywdzonego A. M. . Pokrzywdzony A. M. kazał się im uspokoić i uniemożliwił im otwarcie tego blatu sprzedażowego . Następnie oskarżeni M. B. i A. K. wrócili do stolika. Po chwili oskarżony M. B. zaczął rozrzucać jedzenie po restauracji i ponownie podszedł do blat sprzedażowego. Następnie oskarżony M. B. zaczął mówić do pokrzywdzonego A. M. „(...), (...)” i zaczął ręka podbijać blat sprzedażowy. Oskarżony M. B. powiedział do pokrzywdzonego A. M. : „dawaj kasę , dawaj pieniądze , ja chcę pieniądze” . Następnie do blatu sprzedażowego podszedł również oskarżony A. K. i również zaczął mówić do pokrzywdzonego A. M. „(...)” i „dawaj kasę”. Oskarżeni M. B. i A. K. ponadto grozili pokrzywdzonemu A. M. że go zabiją , że mu wpierdolą. Pokrzywdzony A. M. przestraszył się tych gróźb i wycofał się w głąb restauracji oraz chwycił dwa noże które leżały przy patelni i kazał im „wyp…” z restauracji oraz powiedział że nie pozwoli by weszli za blat sprzedażowy . Wtedy oskarżeni M. B. i A. K. wrócili do stolika . Po chwili do blatu sprzedażowego podszedł oskarżony R. P. który przeprosił pokrzywdzonego A. M. za zachowanie oskarżonych M. B. i A. K. . Pokrzywdzony A. M. poprosił oskarżonego R. P. by ten z kolegami opuścili lokal i powiedział mu że zadzwoni na policję i zajął się sprzątaniem kuchni . Oskarżony R. P. wrócił do stolika . Po pewnym czasie do blatu sprzedażowego podszedł ponownie oskarżony M. B. i przeklinając rzucił niedojedzoną kanapkę o podłogę . Następie do blatu sprzedażowego podszedł również oskarżony A. K. , który zabrał z lodówki , stojącej obok tego blatu, parę opakowań do kanapek i rozrzucił je po lokalu . Pokrzywdzony A. M. będąc zdenerwowany takim zachowaniem i czując się zagrożony ponownie chwycił noże i kazał oskarżonym „wyp…” z lokalu. Wtedy oskarżeni M. B. i A. K. ponownie zaczęli mówić do pokrzywdzonego A. M. że „chcą kasy” , ,, dawaj pieniądze” i zaczęli mu grozić że go zajebią i spalą restaurację. Pokrzywdzony A. M. będąc wystraszony zachowaniem oskarżonych kazał im ponownie opuścić lokal i zadzwonił na policję zgłaszając to zdarzenia . Oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. gdy zobaczyli że pokrzywdzony A. M. dzwoni opuścili lokal . Gdy oskarżeni opuścili lokal pokrzywdzony A. M. zajął się jego sprzątaniem , zauważył jednak iż oskarżeni stoją przed jego lokalem przy samochodzie marki T. koloru srebrnego . Po pewnym czasie ten samochód odjechał , wtedy oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. ponownie weszli do lokalu- restauracji z daniami tureckimi (...). Oskarżony A. K. usiadł przy stoliku a oskarżeni M. B. i R. P. podeszli do lady sprzedażowej . Oskarżeni M. B. i R. P. zaczęli ponownie krzyczeć do pokrzywdzonego A. M. by dawał kasę i że po h… dzwonił po znajomych , spalimy lokal , spalimy cię , dawaj pieniądze . Pokazywali przy tym gest podcięcia gardła . Wydarzenia te zostały zarejestrowane przez kamerę monitoringu znajdująca się w tej restauracji ( k. 122-124 i k. 124a ) . W tym momencie około godz. 20.30 do lokalu- restauracji z daniami tureckimi (...) wszedł patrol policji . Policjanci wylegitymowali oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. oraz rozpytali o przebiegu zdarzenia pokrzywdzonego A. M. . Wobec faktu iż oskarżeni zaczęli zachowywać się agresywnie w stosunku do policjantów i nie wykonywali ich poleceń zostały użyte wobec nich środki przymusu bezpośredniego . Następnie oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. zostali zatrzymani i przewiezieni do KPP w L. . W KPP w L. oskarżeni zostali przebadani na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu . Oskarżony A. K. miał w I badaniu wykonanym w dniu 21 stycznia 2018 r. o godz. 20.55 1,20 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu . Oskarżony R. P. miał w I badaniu wykonanym w dniu 21 stycznia 2018 r. o godz. 21.17 - 1,17 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ( k. 4 ). Oskarżony M. B. odmówił podaniu się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu ( k. 1 ) .

Oskarżeni R. P. i A. K. posługują się językiem polskim podobnie jak pokrzywdzony A. M. .

Oskarżony M. B. ma ukończone 34 lata, jest kawalerem , ma utrzymaniu konkubinę i dwójkę dzieci , pracuje dorywczo , nie był karany ( k. 130 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Oskarżony R. P. ma ukończone 35 lata, jest po rozwodzie , ma utrzymaniu 1 dziecko , pracuje dorywczo, nie był karany ( k. 132 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Oskarżony A. K. ma ukończone 34 lata, jest żonaty , ma utrzymaniu zonę i jedno dziecko , pracuje dorywczo, nie był karany ( k. 131 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonych M. B. ( k. 66-67 , k. 97-98 , k. 365v i k. 366 ) , R. P. ( k. 73-74 , k. 88 , k. 365v i k. 366 ) i A. K. ( k. 79- 80 , k. 93 i k. 366 ) , zeznań świadków : A. M. ( k. 15-18 , k. 46-47 i k. 367-368 ) i R. S. ( k. 25-26 , k. 53 i k. 368 v ) oraz dokumentów w postaci : protokołu zatrzymania ( k. 2, k. 6, k. 10 ) , protokołu użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego ( k. 4, k. 8 ) , tablic poglądowych ( k. 40-45 ) , protokołu przeszukania ( k. 49-50, k. 51-52 ) , kart karnych ( k. 119, k. 120, k. 121, k. 130, k. 131, k. 132 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 122-124 ) , płyty DVD ( k. 124 a ) , kart karnych ( k. 352, k. 353, k. 354 ) .

Oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. stanęli pod zarzutem , iż : w dniu 21 stycznia 2018 roku w L. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem grożąc wymienionemu pokrzywdzonemu pozbawieniem go życia , pobiciem oraz gwałtowanym zamachem na mienie w postaci spalenia jego restauracji (...) , które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadniona obawę , że będą spełnione i żądając wydania pieniędzy w bliżej niesprecyzowanej kwocie , lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na postawę pokrzywdzonego i interwencję funkcjonariuszy Policji , to jest popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k.

Oskarżony M. B. podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił iż gdy byli w restauracji (...) nie było żadnych innych osób oprócz niego i oskarżonych R. P. i A. K. . Przed przyjściem do tej restauracji wspólnie z pozostałymi oskarżonymi spożywał alkohol . Oskarżony M. B. stwierdził iż właściciel tej restauracji kebab zachowywał się wobec nich agresywnie , ostrzył noże i chciał by wyszli . Z wyjaśnień oskarżonego M. B. wynika iż podczas tego zdarzenia ani właściciele tej restauracji ich nie obrażali , ani oni nie obrażali tego mężczyzny, przyznał jednak że rzucił kanapkę na podłogę lokalu . Oskarżony M. B. wskazał iż podczas tego zdarzenia nie grozili właścicielowi restauracji kebab że go pobija lub spalą restaurację . Ponadto stwierdził iż nie było takiej sytuacji by wyszli na zewnątrz tej restauracji , a później do niej wrócili ( k. 66-67 , k. 97-98 , k. 365v i k. 366 ) .

Oskarżony R. P. podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił iż razem z oskarżonymi M. B. i A. K. byli w restauracji kebab i zamówili kanapki za które zapłacili. W pewnym momencie zobaczyli że pracownik tej restauracji trzyma w ręku dwa noże i wychodzi do nich za baru . Oskarżony R. P. stwierdził iż wtedy pchnął kolegów do wyjścia z tej restauracji . Jednak nie wyszli tej restauracji . Z tego co zrozumiał ze słów tego pracownika restauracji wynikało ze zaraz przyjadą jego koledzy i ich pobija , a oni dlatego zostali w tej restauracji bo nie są tchórzami. Po chwili przyjechała policja. Oskarżony R. P. zaprzeczył by grozili temu pracownikowi restauracji kebab i przyznał iż przed tym zdarzeniem wraz z pozostałymi oskarżonymi spożywał alkohol ( k. 73-74 , k. 88 , k. 365v i k. 366 ).

Oskarżony A. K. podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił iż razem z oskarżonymi M. B. i R. P. byli w restauracji kebab bo chcieli zjeść hot-dogi . Wcześniej wszyscy oskarżeni spożywali alkohol. Z dalszych wyjaśnień oskarżonego A. K. wynika iż pokłócili się o coś z pracownikiem tej restauracji i on wyszedł do nich za lady z dwoma nożami . Podczas tej kłótni obrażali się wzajemnie. Nie pamięta żeby grozili temu pracownikowi tej restauracji i nie pokazywali mu gestu podcięcia gardła . Podczas rozprawy przed Sądem oskarżony A. K. stwierdził iż nie potrzebuje tłumacza gdyż zna język polski ( k. 79-80 , k. 93 i k. 366 ) .

Na wiarę zasługuje ta część wyjaśnień oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. w której przyznali iż w dniu 21 stycznia 2018 r. przed przyjściem do restauracji (...)” spożywali alkohol oraz że zamówili kanapki w tej restauracji i podczas całego zdarzenia w restauracji byli tylko oni i pokrzywdzony A. M.. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadków : A. M. ( k. 15-18 , k. 46-47 i k. 367-368 ) i R. S. ( k. 25-26 , k. 53 i k. 368 v ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dowodami w postaci protokołu zatrzymania ( k. 2, k. 6, k. 10 ) , protokołu użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego ( k. 4, k. 8 ) , protokołu przeszukania ( k. 49-50, k. 51-52 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 122-124 ) i płyty DVD ( k. 124 a ).

Sąd nie dał w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. stanowią przyjętą przez nich linię obrony zmierzającą do pomniejszenia swojej winny. Na wstępie należy zauważyć iż każdy z oskarżonych w sposób odmienny opisują przebieg tego zdarzenia , a ich wyjaśnienia w tym zakresie pozostają w sprzeczności z protokołu oględzin zapisu z monitoringu ( k. 122-124 ) i nagraniem zapisu z monitoringu ( k. 124 a ) oraz zeznaniami świadka A. M. ( k. 15-18 , k. 46-47 i k. 367-368 ). Ponadto należy wskazać iż R. P. i A. K. posługują się językiem polskim w którym rozmawiał z nimi pokrzywdzony A. M. . Fakt ten wynika z zeznań świadka A. M. oraz oświadczenia oskarżonego A. K. złożonego na rozprawie w dniu 07 maja 2018 r. ( k. 366 ) . Tym samym nie mogło dojść pomiędzy oskarżonymi i pokrzywdzonym A. M. do żadnego „błędu i nieprozumienia komunikacyjnego”. Należy wskazać iż z zeznań świadka A. M. ( k. 15- 18 , k. 46-47 i k. 367-368 ) i zapisu z monitoringu ( k. 122-124 i k. 124a ) wynika iż oskarżeni kilkukrotnie podchodzili do lady sprzedażowej rozmawiając z pokrzywdzonym . Natomiast pokrzywdzony A. M. w momencie gdy oskarżeni byli w lokalu nie wychodził za tej lady . Ponadto z zeznań świadka A. M. ( k. 15- 18 , k. 46-47 i k. 367-368 ) wynika kategorycznie w jakich sytuacjach i którzy z oskarżonych grozili mu pobiciem i spaleniem restauracji żądając wydania nieustalonej kwoty pieniędzy . Fakt ten potwierdza zapis z monitoringu ( k. 122-124 i k. 124a ) . Należy wskazać iż z zapisu tego wynika kategorycznie iż gdy wszyscy oskarżeni wrócili do restauracji oskarżeni M. B. i R. P. podeszli do lady sprzedażowej i rozmawiali z pokrzywdzonym A. M. i pokazywali przy tym gest podcięcia gardła ( k. 124a ) . Ponadto należy wskazać iż wbrew twierdzeniom oskarżonych że byli cały czas w tej restauracji z zapisu z monitoringu wynika że oskarżeni najpierw wyszli restauracji z daniami tureckimi (...) na zewnątrz i dopiero po dłuższej chwili do niej ponownie weszli i wtedy doszło w lokalu do interwencji policji ( k. 124a ).

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka : A. M. i R. S. jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Świadek A. M. pokrzywdzony w niniejsze sprawie wskazał iż w dniu 21 stycznia 2018 r. do jego lokalu- restauracji z daniami tureckimi (...) przed godziną 20.00. weszło trzech mężczyzn mówiących w języku ukraińskim z których jeden mówił trochę po polsku i zamówili kanapki . Mężczyźni ci byli pijani . Kanapki które zrobił podał przy blacie oskarżonemu R. P. , który mówił trochę po polsku , a ten zaniósł je do stolika gdzie siedzieli pozostali oskarżeni. Z dalszych zeznań świadka A. M. wynika iż następnie do blatu sprzedażowego podszedł oskarżony M. B. i próbował otworzyć blat sprzedażowy mówiąc do niego „(...) , (...) , (...) , (...)” i wymachiwał rękami . Po chwili do blatu podszedł oskarżony A. K. i również zaczął używać takich słów jak oskarżony M. B. . Świadek A. M. wskazał iż kazał się im uspokoić i uniemożliwił im otwarcie tego blatu . Po chwili ci oskarżeni wrócili do stolika. W pewnym momencie oskarżony M. B. zaczął rozrzucać jedzenie po restauracji i ponownie podszedł do blat sprzedażowego. Następnie oskarżony M. B. zaczął mówić do niego „(...), (...)” i zaczął ręka podbijać blat sprzedażowy i mówił do niego : „dawaj kasę , dawaj pieniądze , ja chcę pieniądze” . Po chwili do blatu sprzedażowego podszedł również oskarżony A. K. i również zaczął mówić do pokrzywdzonego „(...)” i „dawaj kasę”. Świadek A. M. w swoich dalszych zeznaniach wskazał iż oskarżeni M. B. i A. K. grozili mu że go zabiją , że mu wpierdolą. Pokrzywdzony A. M. wskazał iż przestraszył się tych gróźb i wycofał i się w głąb restauracji i chwycił dwa noże które leżały przy patelni i kazał im „wyp…” z restauracji oraz powiedział że nie pozwoli by weszli za blat sprzedażowy . Wtedy oskarżeni M. B. i A. K. wrócili do stolika . Do blatu podszedł natomiast oskarżony R. P. który przeprosił go za zachowanie kolegów . Z dalszych zeznań świadka A. M. wynika iż poprosił oskarżonego R. P. by ten z kolegami opuścili lokal . Po chwili do blatu sprzedażowego podszedł oskarżony M. B. i przeklinając rzucił niedojedzoną kanapkę o podłogę . Następie ponownie do lady sprzedażowej podszedł oskarżony A. K. zabrał z lodówki parę opakowań do kanapek i rozrzucił je po lokalu , wtedy ponownie pokrzywdzony chwycił noże i kazał im „wyp…” z lokalu . Świadek A. M. wskazał iż wtedy oskarżeni M. B. i A. K. ponownie zaczęli do niego mówić że chcą kasy , dawaj pieniądze i zaczęli mu grozić że go zajebią i spalą restaurację. Będąc wystraszony zachowaniem tych osób kazał im ponownie opuścić lokal i zadzwonił na policję zgłaszając to zdarzenia . Oskarżeni jak zobaczyli że dzwoni opuścili lokal . Z dalszych zeznań świadka A. M. wynika iż gdy oskarżeni opuścili lokal zajął się jego sprzątaniem , zauważył jednak iż oskarżeni stoją przed jego lokalem przy samochodzie marki T. koloru srebrnego . Po pewnym czasie ten samochód odjechał a wszyscy trzej oskarżeni wrócili do lokalu . Oskarżony A. K. usiadł przy stoliku a oskarżeni M. B. i R. P. podeszli do lady sprzedażowej . Świadek A. M. wskazał iż oskarżeni ci zaczęli ponownie krzyczeć do niego by dawał kasę i że po h… dzwonił po znajomych , spalimy lokal , spalimy cię dawaj pieniądze . W tym momencie do lokalu wszedł patrol policji ( k. 15-18 , k. 46-47 i k. 367-368 ). Należy wskazać iż zeznania świadka A. M. ściśle korespondują z zapisem z monitoringu restauracji ( k. 124a ) i protokołem oględzin zapisu z monitoringu ( k. 122-124 ).

Natomiast z zeznań świadka R. S. – policjanta z KPP w L. wynika jak wyglądał interwencja w dniu 21 stycznia 2018 r. w restauracji (...) . Świadek opisał jak wyglądało zatrzymanie oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. i jaką relację z przebiegu tego zdarzenia złożył pokrzywdzony A. M. ( k. 25-26 , k. 53 i k. 368 v ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków , świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 282 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności gospodarczej. Określone w art. 282 k.k. przestępstwo wymuszenia rozbójniczego polega na doprowadzeniu innej osoby do rozporządzenia mieniem lub do zaprzestania działalności gospodarczej w wyniku użycia przemocy, groźby zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie. Przemoc lub groźba zamachu na życie lub zdrowie skierowana może być zarówno przeciwko osobie zmuszanej, jak i przeciwko innej osobie Wobec użycia w art. 282 k.k. ogólnego określenia „przemoc” należy przyjąć, że znamię to wypełnia nie tylko przemoc wobec osoby (bezpośrednia), lecz także przemoc pośrednia. Będzie to przemoc stosowana wobec otoczenia pokrzywdzonego (np. niszczenie cennych przedmiotów, odcięcie prądu lub ciepła, aby wymusić na pokrzywdzonym rozporządzenie mieniem).

Jeżeli chodzi o groźbę, to musi ona dotyczyć zamachu na życie lub zdrowie, a nie popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego lub innej osoby. W grę więc wchodzi groźba dokonania zabójstwa lub spowodowania uszczerbku na zdrowiu, natomiast nie wypełnia znamion art. 282 k.k. groźba naruszenia nietykalności cielesnej. Określona w art. 282 k.k. groźba może również dotyczyć zamachu na mienie należące do pokrzywdzonego lub innej osoby, w szczególności najbliższej. Musi to być zapowiedź zamachu gwałtownego, który może polegać na podpaleniu lub wysadzeniu w powietrze budynku, zniszczeniu lub uszkodzeniu rzeczy (np. pojazdu mechanicznego), wytruciu bydła itp. Chodzi więc o działanie destruktywne, niszczące (por. uchwałę SN z dnia 19 lutego 1997 r., I KZP 39/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 3). Groźba, o której mowa w art. 282 k.k. , może być wyrażona w dowolnej formie, ale musi mieć charakter jednoznaczny. Może ona zawierać zapowiedź zrealizowania w bliższej lub dalszej przyszłości zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie własnym działaniem grożącego albo innej osoby lub osób (zob. wyrok SN z dnia 25 lutego 1997 r., IV KKN 376/96, OSNKW 1997, nr 7-8, poz. 61).

Wymuszenie rozbójnicze jest przestępstwem materialnym. Jego dokonanie następuje z chwilą doprowadzenia pokrzywdzonego do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym (ruchomym albo nieruchomością), chociażby skutki tego rozporządzenia miały być zrealizowane w przyszłości. Rozporządzenie mieniem obejmuje czynność powodującą skutki majątkowe o charakterze rzeczowym lub obligacyjnym . Ze względu na sposób ujęcia znamion wykonawczych, przestępstwa wymuszenia rozbójniczego we wszystkich odmianach można się dopuścić jedynie w zamiarze bezpośrednim, kierunkowym, przy czym celem sprawcy musi być dążenie do osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie lub kogoś innego ( za Komentarz do art. 282 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ) .

Natomiast przepis art. 13 § 1 k.k. stanowi natomiast iż odpowiada za usiłowanie , kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie jest formą stadialną przestępstwa bezpośrednio poprzedzającą dokonanie. Zgodnie z utrwaloną w prawie polskim formułą usiłowaniem jest czyn podjęty w zamiarze popełnienia przestępstwa zmierzający bezpośrednio do dokonania, które jednak nie następuje. Brak dokonania oznacza, że zachowanie się sprawcy nie zrealizowało wszystkich znamion czynu zabronionego, w szczególności nie spowodowało skutku, do którego sprawca zmierzał. Z przytoczonego określenia wynika, że usiłowanie jest wyłącznie umyślną formą popełnienia przestępstwa. Wprawdzie w potocznym rozumieniu usiłowanie osiągnięcia czegoś równoznaczne jest z działaniem celowym (tj. podjętym w zamiarze bezpośrednim), jednakże w prawie karnym występuje również konstrukcja zamiaru ewentualnego, polegającego na „godzeniu się” z możliwością popełnienia czynu zabronionego ( za Komentarz do art. 13 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. )

W powyższej sprawie oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. wypełnili wszystkie znamiona czynu zabronionego czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 282 § 1 k.k.. Oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. w dniu 21 stycznia 2018 roku w L. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem grożąc wymienionemu pokrzywdzonemu pozbawieniem go życia , pobiciem oraz gwałtowanym zamachem na mienie w postaci spalenia jego restauracji (...) znajdującej się przy ul. (...) w L., które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadniona obawę , że będą spełnione . Oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. będąc w restauracji (...) znajdującej się przy ul. (...) w L. wypowiadając wobec pokrzywdzonego A. M. groźby pozbawieniem go życia , pobiciem oraz gwałtowanym zamachem na mienie w postaci spalenia jego restauracji (...) jednocześnie żądali wydania pieniędzy w bliżej niesprecyzowanej kwocie znajdującej się w kasie restauracji , lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na postawę pokrzywdzonego A. M. i interwencję funkcjonariuszy Policji . Oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. działali w zamiarze bezpośrednim, kierunkowym, przy czym celem ich celem było dążenie do osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie. Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : A. M. ( k. 15-18 . k. 46-47 i k. 367-368 ) i R. S. ( k. 25-26 , k. 53 i k. 368 v ) oraz dowodów w postaci : protokołu zatrzymania ( k. 2, k. 6, k. 10 ) , protokołu użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego ( k. 4, k. 8 ) , tablic poglądowych ( k. 40-45 ) , protokołu przeszukania ( k. 49-50, k. 51-52 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 122-124 ) i płyty DVD ( k. 124 a ) . Należy wskazać iż zachowanie oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. wobec pokrzywdzonego A. M. zostało zarejestrowane na monitoringu restauracji (...) znajdującej się przy ul. (...) w L. i pokazuje w jaki sposób oskarżeni zachowywali się wobec pokrzywdzonego ( k. 122-124 i k. 124 a ). Należy wskazać iż zapis z monitoringu potwierdza zeznania pokrzywdzonego A. M. i pozostaje w sprzeczności z wersją przebiegu tego zdarzenia przedstawiona przez oskarżonych w swoich wyjaśnieniach .

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. co do popełnienia przez nich czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. nie budzą wątpliwości .

Wymierzając oskarżonym M. B. , R. P. i A. K. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. czynów przejawiający się w charakterze naruszonego przez nich dobra oraz okoliczności działania oskarżonych . Oskarżeni naruszyli bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudze mienie oraz wolność, zdrowie oraz życie człowieka .

W powyższej sprawie Sąd uznał za okoliczność łagodząca wobec oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. fakt iż nie byli oni karani ( k. 352, k. 353, k. 354 ) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył : oskarżonemu M. B. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności , oskarżonemu R. P. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności i oskarżonemu A. K. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności.

Orzeczone wobec oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. kary po 1 roku pozbawienia wolności spełnią wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonych funkcję wychowawczą i powstrzymać ich w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawców . Sąd wymierzoną oskarżonym M. B. , R. P. i A. K. kary pozbawienia wolności zawiesił na okres próby 2 lat na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k., uznając iż jest to okres wystarczający dla zrozumienia przez oskarżonego wagi popełnionego przez nich występków biorąc pod uwagę wyżej wskazane okoliczności łagodzące . Groźba zarządzenia wykonania kary w okresie próby ponadto spowoduje , iż oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. będą respektować porządek prawny, a co za tym idzie cele kary zostaną osiągnięte. Zgodnie z treścią art. 69 § 1 k.k. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Należy wskazać iż oskarżeni M. B. , R. P. i A. K. nie byli dotychczas karani (k. 352, k. 353, k. 354 ) oraz orzeczono wobec nich kary pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym rok , tym samym zachodzą przesłanki wskazane w art. 69 § 1 k.k. umożliwiające zawieszenie orzeczonej wobec oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. kar po 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby. Orzeczenie tego obowiązku spełnia wobec oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegnie popełnieniu przez niego podobnych przestępstw w przyszłości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonych M. B. , R. P. i A. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę dochody oskarżonych .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.