Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2018 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 1053/18

UZASADNIENIE

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł pozew, domagając się zasądzenia od pozwanego M. B. na swoją rzecz kwoty 20000 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności w stosunku rocznym stopy kredytu lombardowego NBP w wysokości nie wyższej niż odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że powód dochodzi części roszczenia wynikającego z umowy kredytu gotówkowego pomiędzy pozwanym, a (...) Bank (...) S.A. w W. tj. wierzycielem pierwotnym zawartej 27 sierpnia 2012 roku. Pozwany nie wywiązał się z nałożonego umową obowiązku, w wyniku wierzyciel pierwotny wypowiedział umowę i wystąpił do sądu o nadanie klauzuli wykonalności na wystawiony przez siebie bankowy tytuł egzekucyjny, klauzulę uzyskał w sprawie I Co 647/14 Sądu Rejonowego w Szczytnie. Prowadzona egzekucja sądowa nie doprowadziła do wyegzekwowania całości należności.

W dniu 8 listopada 2017 r. (...) Bank S.A. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na rzecz powoda całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z pozwaną. Całość zobowiązania pozwanego wynosi 131554,48 zł, na którą to kwotę składa się m.in. kwota 20000 zł tytułem zobowiązania kapitałowego, której to powód dochodzi w niniejszym postępowaniu.

Pozwany zawiadomiony prawidłowo o terminie rozprawy nie stawił się, nie usprawiedliwił swojej nieobecności, nie złożył odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 sierpnia 2012 r. pozwany M. B. zawarł z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę bankowej kredytu gotówkowego o nr (...), na mocy której bank udzielił mu kredytu na cele konsumpcyjne w kwocie 82686,60 zł, a z uwzględnieniem kosztów 92991 zł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 9 września 2014 roku w sprawie I Co 647/14 nadano bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 1 sierpnia 2014 roku (...) wystawionemu przez (...) Bank (...) S.A. w W. klauzulę wykonalności do kwoty 139486,60 złotych. Wierzyciel pierwotny w bankowym tytule egzekucyjnym poświadczył, że całość roszczenia objęta BTE jest wymagalna.

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. w dniu 28 sierpnia 2017 r. zawarł z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę przelewu wierzytelności w kwocie 127488,89zł wobec dłużnika M. B. wynikającej z umowy bankowej kredytu gotówkowego o nr (...) zawartej dnia 27 sierpnia 2012 roku w kwocie – kapitał 80.000zł, odsetki w kwocie 47380,02 zł.

( umowa sprzedaży wierzytelności wraz z pełnomocnictwami K 12-51, potwierdzenie przelewu K 53, umowa kredytu gotówkowego K (...), postanowienie Sądu Rejonowego w Szczytnie K 7, bankowy tytuł egzekucyjny K 75)

Postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 29 stycznia 2018 roku w sprawie Km 356/15 umorzono na wniosek pierwotnego wierzyciela postępowanie egzekucyjne wobec zawarcia umowy przelewu wierzytelności.

/ postanowienie K 77 /

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że pozwany w toku procesu zachował postawę bierną. Nie złożył odpowiedzi na pozew i nie stawił się na rozprawie, tym samym spełnione zostały przesłanki warunkujące i obligujące Sąd do wydania wyroku zaocznego. Zgodnie bowiem z art. 339 § 1 i 2 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Niezależnie od wynikającego z art. 339 § 2 k.p.c. domniemania prawdziwości twierdzeń powoda o rzeczywistym stanie rzeczy, sąd ma każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. W przypadku wątpliwości w tym przedmiocie, sąd ma obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowe z urzędu (por. wyrok S.N. z 20 października 1998 r. I CKU 85/98; Wyrok S.N. z dnia 15 marca 1996 r. (...) 26/96).

W niniejszej sprawie niewątpliwym było w świetle przedstawionych przez powoda dokumentów, że pozwanego z pierwotnym wierzycielem łączyła umowa o kredyt gotówkowy zawarta w dniu 27 sierpnia 2012 r. oraz fakt, że pozwany nie wywiązał się z postanowień nałożonych na niego tą umową.

Sąd, orzekając po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018.1104), zobowiązany jest badać z własnej inicjatywy na podstawie art. 5 ust. 4 przytoczonej umowy, czy roszczenie nie jest przedawnione i w niniejszej sprawie roszczenie powoda jako przedawnione nie zasługuje na uwzględnienie.

Według art. 117 § 1 k.c. przedawnieniu ulegają roszczenia majątkowe, a taki charakter ma niewątpliwie roszczenie wynikające z umowy bankowej. Zgodnie zaś z. art. 117 § 2 ¹ k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat sześć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się zaś od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.). Roszczenie staje się zaś wymagalne po upływie terminu do jego spełnienia.

Powód w pozwie nie wskazał na datę wymagalności roszczenia, brak jest też dokumentu wypowiadającego umowę przez wierzyciela pierwotnego. W okolicznościach niniejszej sprawy jednak z uwagi na wystawienie przez wierzyciela pierwotnego bankowego tytułu egzekucyjnego, w którym ten zawarł oświadczenie o wymagalności całej kwoty objętej tytułem oraz nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności przez Sąd, uznać należy, że roszczenie objęte żądaniem pozwu było wymagalne najpóźniej 31 lipca 2014 roku. Oznacza to, że trzyletni termin przedawnienia powyższego roszczenia upłynął w dniu 30 lipca 2017 r. (art. 118 k.c. w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw). Tymczasem pozew w rozpoznawanej sprawie, jako czynność, mogąca przerwać bieg terminu przedawnienia w odniesieniu do powoda, po myśli art. 123 § 1 pkt 1 k.c., został wniesiony dopiero w dniu 11 maja 2018 r., czyli już po upływie terminu przedawnienia. Jednocześnie powód nie udowodnił, że w okresie do dnia wniesienia niniejszego powództwa zaistniało jakiekolwiek zdarzenie, które skutkowałoby przerwaniem biegu terminu przedawnienia. Został dołączony bankowy tytuł egzekucyjny oraz dokumenty dotyczące prowadzonego przez wierzyciela pierwotnego postępowania egzekucyjnego. W odniesieniu do tej kwestii wskazać należy do przerwania biegu przedawnienia konieczna jest identyczność wierzycieli, niezbędna jest też identyczność osób na rzecz których / przeciwko którym dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana. Wskazać należy na wyrok Sądu Najwyższego w sprawie I CSK 6/17 z dnia 21 lipca 2017 r. , a którego tezy Sąd w tej sprawie w pełni podziela, gdzie wskazano, że w sytuacji, w której przerwanie biegu przedawnienia nastąpiło na skutek wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, przedawnienie biegnie na nowo z chwilą zakończenia postępowania klauzulowego. Jeżeli przyczyną przerwania biegu przedawnienia było natomiast złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji, a następnie doszło do umorzenia postępowania na podstawie art. 825 § 1 k.p.c., przedawnienie biegnie na nowo z chwilą zakończenia postępowania egzekucyjnego. W szczególności wskazać jednak trzeba na drugą z tez tego orzeczenia, gdzie podkreślono, że przerwanie biegu przedawnienia na skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności jest związane tylko z podmiotami uczestniczącymi w tym postępowaniu i na podstawie tego tytułu, w granicach ukształtowanych klauzulą wykonalności. Warto też przywołać wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 20 marca 2018 r. w sprawie I AGa 60/18, gdzie Sąd ten podkreślił, że cesjonariusz nie może kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, bo w postępowaniu egzekucyjnym nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 k.p.c., a więc fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 k.p.c., musi ustalić istnienie roszczenia w drodze procesu sądowego, uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Skoro zatem bankowy tytuł egzekucyjny nie uprawnia cesjonariusza niebędącego bankiem ani do kontynuacji, ani też wszczęcia egzekucji, to taki podmiot nie może również powoływać się materialno-prawny skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego wynikający z art. 123 § 1 pkt 1 k.c., czyli przerwanie, biegu przedawnienia. Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 4 października 2017 r. w sprawie I ACa 352/17 stwierdzając, iż nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Przerwanie biegu przedawnienia na skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności jest związane tylko z podmiotami uczestniczącymi w tym postępowaniu i na podstawie tego tytułu, w granicach ukształtowanych klauzulą wykonalności.

Z podanych względów, na podstawie przytoczonych wyżej przepisów, powództwo należało oddalić jako przedawnione

ZARZĄDZENIE

⚫

(...)

⚫

(...)

⚫

(...)

S., (...)