Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Otwocku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Konrad Bronowski

Protokolant: Ewelina Mucha

przy udziale Zuzanny Cupryk - Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Otwocku

bez udziału (...)Spółdzielni Mieszkaniowej w O. – oskarżyciela posiłkowego

po rozpoznaniu w dniach 19 maja, 31 lipca, 15 września 2017 r. na rozprawie

E. Z.

syna J. i M. z domu A., urodzonego w dniu (...) w W.

oskarżonego o to, że w dniu 11 kwietnia 2014 roku w O., województwa (...), wspólnie i w porozumieniu z A. K. i K. D. działając w krótkich odstępach czasu czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonali uszkodzenia elewacji wewnętrznej na II klatce schodowej w budynku przy ul. (...) poprzez pokrycie jej farbą powodując straty w wysokości 1526,30 zł na szkodę O. Spółdzielni Mieszkaniowej, tj. o czyn określony w art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

I.  uznaje oskarżonego E. Z. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje oskarżonego, a na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego E. Z. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz O. Spółdzielni Mieszkaniowej kwoty 509 (pięciuset dziewięciu) złotych,

III.  zwalnia oskarżonego E. Z. od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 30/17

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. ograniczono zakres uzasadnienia wyroku do rozstrzygnięcia o karze, ze względu na wniosek Prokuratora żądający sporządzenia uzasadnienia w zakresie rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych.

E. Z. został oskarżony o to że w dniu 11 kwietnia 2014 roku w O., wspólnie i w porozumieniu z A. K. i K. D. działając w krótkich odstępach czasu czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonali uszkodzenia elewacji wewnętrznej na II klatce schodowej w budynku przy ul. (...) poprzez pokrycie jej farbą powodując straty w wysokości 1526,30 zł na szkodę O. Spółdzielni Mieszkaniowej, tj. o czyn określony w art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd z dyspozycją art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepisy ustawy kodeks karny obowiązujące w okresie popełnienia przez niego przestępstwa to jest 11 kwietnia 2014 roku, albowiem były one względniejsze dla oskarżonego. Obecnie obowiązująca ustawa przewiduje, iż orzekając obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. zastosowanie mają przepisy prawa cywilnego przewidujące obowiązek zasądzenia odsetek, zaś przepisy ustawy kodeks karny obowiązujące w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu nie wskazywały na konieczność stosowania przepisów prawa cywilnego. W takiej sytuacji względniejsze dla oskarżonego były przepisy ustawy obowiązującej w czasie popełnienia przestępstwa.

Sąd rozstrzygając sprawę, uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, zaś na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz O. Spółdzielni Mieszkaniowej kwoty 509 złotych.

Sąd decydując o wymiarze kary kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. W tym zakresie baczył, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd rozstrzygając sprawę w zakresie wymiaru kary miał również na względzie treść art. 58 § 1 - 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym na datę czynu, określającymi prymat kar wolnościowych nad izolacyjnymi, zgodnie z którymi to przepisami jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji. Kary ograniczenia wolności związanej z obowiązkiem, o którym mowa w art. 35 § 1, nie orzeka się, jeżeli stan zdrowia oskarżonego lub jego właściwości i warunki osobiste uzasadniają przekonanie, że oskarżony nie wykona tego obowiązku. Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę albo karę ograniczenia wolności do lat 2, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny; karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na względzie, że oskarżony jest osobą młodą, wyraził skruchę, wartość szkody nie była wysoka, jak również, iż oskarżony był już karany. Sąd miał również na względzie, że oskarżony podjął już działania zmierzające do naprawienia szkody i jeszcze przed skierowaniem aktu oskarżenia zamalował wykonane przez siebie i współoskarżonych napisy na klatce schodowej. Sąd miał również na względzie, że działanie to było wykonane niezgodnie ze sztuką budowlaną i wymagało ponownego oczyszczenia elewacji i pomalowania. Sąd miał również na względzie, że oskarżony w 2011 roku był skazany za czyn z art. 279 § 1 k.k.

Sąd mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 k.k. uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego sposób życia wskazują, że kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na 10 złotych jest adekwatna do winy oskarżonego i okoliczności popełnionego przez niego czynu oraz spełni cele zapobiegawcze, wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania. Sąd uznał jednocześnie, iż orzeczona kara odniesie wobec oskarżonego pozytywny skutek i będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego, zaś przestępstwo popełnione w przedmiotowej sprawie miało jedynie charakter incydentalny. Za taką oceną zachowania oskarżonego przemawia również fakt, że od daty czynu – 11 kwietnia 2014 roku – oskarżony nie był karany za inne przestępstwa.

Orzekając wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na 10 złotych, Sąd miał w szczególności na uwadze, iż oskarżony co prawda jest osobą karaną, jednak można uznać, iż kara o charakterze wolnościowym odniesie w jego przypadku cele wychowawcze i zapobiegawcze. W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego kara grzywny w orzeczonym wymiarze pozwoli oskarżonemu w sposób dotkliwy odczuć naganność jego zachowania, jak również wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość, aby w przyszłości nie wchodził w konflikt z prawem. Nadto Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego kara grzywny będzie karą dotkliwszą, aniżeli kara ograniczenia wolności i odniesie skutki zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak również indywidualnej.

Sąd miał na uwadze, iż oskarżony jest osobą młodą, pracuje osiąga dochód wynoszący 2000 złotych brutto miesięcznie, a jednocześnie ma na utrzymaniu dziecko. W takiej sytuacji w ocenie Sądu kara pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem byłoby karą nieadekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu.

Sąd miał na względzie, ze okoliczności czynu i sposób jego dokonania, jak również zachowanie oskarżonego, który podjął działania w zakresie naprawienia szkody wskazują, że wystarczającą reakcją prawno karną wobec oskarżonego będzie orzeczenie kary grzywny, która w tym przypadku jest wystarczająca dla osiągnięcia celów kary. Sąd miał również na względzie, że oskarżony wykonuje stałą pracę zarobkową, w związku z czym orzekanie wobec niego kary ograniczenia wolności nie jest uzasadnione, gdyż nie miałby on możliwości jej wykonania z uwagi na wykonywaną pracę zarobkową.

Jednocześnie na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody we części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego O. Spółdzielni Mieszkaniowej kwoty 509 złotych. Orzeczony obowiązek naprawienia szkody pozwoli zrekompensować pokrzywdzonemu szkodę jaką poniósł w związku z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem. Obowiązek częściowego naprawienia szkody wynikał z tego, iż pozostali sprawcy czynu również zostali zobowiązani do naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego w całości od kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. W ocenie Sądu bowiem wobec konieczności uiszczenia w pierwszej kolejności kary grzywny, jak również naprawienia szkody konieczność dodatkowego uiszczenia kosztów sądowych przy nie wysokich dochodach oskarżonego byłaby zbyt uciążliwa ze względu na utrzymanie jego i jego rodziny.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.