Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III APz 10/12

POSTANOWIENIE

Dnia 10 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSA Mirosław Szwagierczak (spr.)

Sędziowie:

SSA Urszula Kocyłowska

SSA Roman Skrzypek

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa H. P.

przeciwko PKP(...) w P.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Okręgowego w Przemyślu

z dnia 23 lipca 2012 r. sygn. akt III P 5/12

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 lipca 2012 roku Sąd Okręgowy Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu odrzucił pozew „wobec nieusuwalnego , pierwotnego braku zdolności sądowej wskazanej w pozwie strony pozwanej (art. 199 § 1 pkt 3 kpc)”.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc.

„Brak zdolności sądowej w odniesieniu do pozwanego PKP (...) był brakiem nie dającym się uzupełnić, gdyż nie mogła ona uzyskać osobowości prawnej, ani stać się jednostką organizacyjną, o jakiej mowa w art. 64 §1¹ kpc, gdyż jako strona oznaczony w pozwie podmiot nie istnieje” – podkreśla Sąd Okręgowy.

W zażaleniu, na to postanowienie powód - działając przez profesjonalnego pełnomocnika – zarzucił naruszenie art. 189 § 1 i 2 kpc, gdyż powód może uzupełnić brak w zakresie zdolności pozwanego i w miejsce zlikwidowanej PKP (...), jako następcę prawnego, wskazać PKP (...) z siedzibą w N. albowiem jest to jedyne „sprostowanie oczywistej omyłki w pisowni”.

Rozpoznając zażalenie Sąd Apelacyjny ustalił i rozważył, co następuje:

1.W pozwie z 30 grudnia 2011 r., powód jako pozwanego wskazał PKP(...) w P., który to Zakład, w związku ze zmianami organizacyjnymi w Spółce, od 1 stycznia 2011 r. już nie istnieje. Powstała, w wyniku połączenia PKP(...) w P., nowa jednostka organizacyjna: PKP(...) z siedzibą w N..

Doszło więc do transferu zakładu pracy skutkującego zmianę pracodawcy –
w rozumieniu art. 3 k.p. w związku z art. 23¹ k.p. oraz art. 460 § 1 kpc. I właśnie dlatego należy przyjąć, czego w istocie skarżący nie kwestionuje, iż stroną pozwaną powinien tu być PKP(...) z siedzibą
w N..

2.O likwidacji dotychczasowego pracodawcy p. H. P. jego profesjonalny pełnomocnik był informowany co najmniej trzykrotnie (v. – pismo z dnia 12.12.2011 r. stanowiące odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 59 – odpowiedź na pozew – v. k. 85 oraz na rozprawie w dn. 23.07.2012 r. –

v. protokół rozprawy k. 103). Nie przedsięwziął jednak żadnych sanacyjnych czynności procesowych. Tym samym nie sposób podzielić supozycji skarżącego o niemożności samodzielnego ustalenia przezeń legitymacji biernej strony pozwanej oraz jej zdolności sądowej.

3.Zdolność sądowa jest bezwzględną przesłanką procesową. Jej brak stanowi przeszkodę procesową, którą Sąd bierze pod uwagę z urzędu w każdym stanie sprawy (zd. trzecie art. 202 kpc). Atrybutem zdolności sądowej jest przymiot (istniejącej osoby fizycznej czy jednostki organizacyjnej) pozwalający na możności przeprowadzenia z jej udziałem ważnego postepowania sądowego. Rzeczywisty brak podmiotu, z udziałem którego postępowania mogłoby się toczyć, to w istocie pierwotny (i nieusuwalny) brak zdolności sądowej.
W tym wypadku art. 70 kpc nie ma zastosowania a pozew podlega odrzuceniu - na podstawie art. 199 § 1 pkt 3 kpc (wykluczone jest prowadzenie procesu
z podmiotem, który nie istnieje).

4.Zasadniczo myli się profesjonalny pełnomocnik powoda jeśli oczekuje, w danej sytuacji procesowej, podejmowania przez sąd pracy czynności
z urzędu (np. wezwanie o sprostowanie lub konkretyzację oznaczenia strony pozwanej). Wszak to stronę powodową obciąża obowiązek właściwego doboru przeciwnika procesowego oraz jego prawidłowe oznaczenie (wg. przyjętej konstrukcji prawnej) – odpowiednio do woli powoda. Działanie sądu z urzędu mogłoby prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (patrz: art. 5 kpc, ale również art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji R.P.), co mogłoby skutkować nawet nieważnością postępowania (gdyby strona została pozbawiona możności obrony swoich praw – art. 379 pkt 5 kpc).

Zupełną dowolnością obarczone jest oczekiwanie profesjonalnego pełnomocnika, iż to sąd (procesowy) wyręczy go w powinnościach obciążających stronę.

5.W świetle tego co powiedziano wyżej zarzut skarżącego „naruszenia art. 199 § 1 i § 2 kpc” jest niezasadny, a jako taki skutkował też oddaleniem zażalenia – na podstawie art. 397 § 2 zd. 1 kpc w związku z art. 385 kpc.

Reasumując orzeczono jak w sentencji.

(...)

III APz 10/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE