Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. akt I C 747/17, w sprawie z powództwa G. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko J. O. z udziałem Prokuratora Rejonowego w Pabianicach o zapłatę oddalił powództwo.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł powód zaskarżając orzeczenie w całości. Powód zarzucił naruszenie:

- art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. co doprowadziło do przyjęcia przez Sąd orzekający, że pozwany podniósł skuteczny zarzut przedawnienia roszczenia, gdy w istocie pozwany takiego zarzutu nie podniósł,

- art. 117 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że prawo podmiotowe dłużnika jakim jest zarzut przedawnienia może być wykonywane przez prokuratora, który nie jest uprawniony do zgłoszenia powyższego zarzutu. Tym samym Sąd I instancji oddalając powództwo oparł się na zarzucie, który nie mógł zostać podniesiony przez prokuratora, który stanowi odrębną stronę procesu i w takim zakresie nie mógł on podnieść zarzutu przedawnienia, który stanowi wyłączne prawo podmiotowe dłużnika, co doprowadziło do oddalenia powództwa.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie co do istoty sprawy i uwzględnienie powództwa w całości ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, rozstrzygnięcie o kosztach pierwszej instancji w orzeczeniu kończącym sprawę, zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o oddalenie apelacji w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty sądowej od pełnomocnictwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Podniesione w apelacji zarzuty naruszenia zarówno przepisów prawa procesowego i materialnego tj. art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c., art. 117 k.c. sprowadzają się w istocie do zakwestionowania możliwości podniesienia przez prokuratora zarzutu przedawnienia roszczenia i są chybione.

W sprawie na podstawie art. 7 k.p.c. i art. 60 § 1 k.p.c. prokurator zgłosił udział, wobec uznania, że wymaga tego ochrona praworządności, praw obywateli i ważnego interesu społecznego osób, które z powodu wieku wykazują nieporadność w ochronie swojego interesu prawnego przed powództwami, które budzą wątpliwości co do zasadności i wymagalności.

Prokurator, który wstąpił do postępowania, nie jest związany z żadną ze stron. Należy go uznać za uczestnika samodzielnie działającego w postępowaniu. Może on składać oświadczenia i zgłaszać wnioski, jakie uzna za celowe, oraz przytaczać fakty i dowody na ich potwierdzenie (art. 60 § 1 k.p.c.).

Zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew twierdzeniom skarżącego, w przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że prokurator który zgłosił swój udział w sprawie mógł podnieść skutecznie zarzut przedawnienia roszczenia, nawet w sytuacji kiedy zarzutu tego nie podniosła pozwana (dłużniczka). Należy podzielić stanowisko i ocenę prawną Sądu Rejonowego, że poniesiony zarzut był trafny, ponieważ dochodzone roszczenie wynikające z umowy kredytu było przedawnione już w chwili wytoczenia powództwa.

Apelacja zatem jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną w tym postępowaniu złożyło się wynagrodzenie jej pełnomocnika w osobie radcy prawnego, którego wysokość – 2.700 zł ustalono na podstawie § 2 pkt 5, w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).