Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa E. M. (1)

przeciwko M. M. (1)

o obniżenie alimentów

oraz z powództwa wzajemnego M. M. (1)

przeciwko E. M. (1)

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji obu stron oraz zażalenia M. M. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 25 stycznia 2016 roku, sygn. akt III RC 233/14

1.  oddala obie apelacje;

2.  umarza postępowanie zażaleniowe;

3.  zasądza ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bełchatowie na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata E. G. kwotę 369 (trzysta sześćdziesiąt dziewięć) złotych zawierającej podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uprawnionemu z urzędu;

4.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSO Dariusz Mizera SSO Dorota Krawczyk

Sygn. akt II Ca 246/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie po rozpoznaniu sprawy z powództwa E. M. (1) przeciwko M. M. (1) o obniżenie alimentów oraz z powództwa M. M. (1) przeciwko E. M. (1) o podwyższenie alimentów zmienił obowiązek alimentacyjny zobowiązanego E. M. (1) wobec uprawnionego M. M. (1) po raz ostatni ustalony ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie z dnia 29 lipca 1997 roku w sprawie III RC 315/97 w wysokości po 30% miesięcznego wynagrodzenia zobowiązanego i nie mniej niż po 200,00 złotych miesięcznie w ten sposób, że zasądził alimenty od zobowiązanego E. M. (1) na rzecz uprawnionego M. M. (1) w kwocie po 1000,00 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 czerwca 2014 roku, płatne do dnia 20-go każdego miesiąca, do rąk uprawnionego, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z kwot, oddalił powództwo E. M. (1) w pozostałym zakresie, oddalił powództwo M. M. (1) w pozostałym zakresie, przyznał adw. E. G. kwotę 1200,00 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uprawnionemu z urzędu, którą to kwotę wypłacić tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa, nakazał pobrać od zobowiązanego E. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.926,00 złotych tytułem kosztów sądowych i nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Na mocy ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie w dniu 29.07.1997 r. w sprawie III RC 315/97 E. M. (1) zobowiązał się łożyć na rzecz M. M. (1) alimenty w wysokości 30% miesięcznego wynagrodzenia i niemniej jak po 200 zł miesięcznie.

Powód E. M. (1) ma 59 lat. Zatrudniony jest w (...) S.A. o/ (...) B.. Z tytułu zatrudnienia uzyskuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości ok. 5.400-5.600 zł brutto, 3.500 zł netto. Poza pensją każdego roku powód otrzymuje nagrodę (...). W 2014r. otrzymał ją w kwocie 6.712 zł brutto. Ponadto w maju 2014 r. powód uzyskał dofinansowanie do wypoczynku w wysokości 2.355 zł netto. Dodatkowo w styczniu 2015 r. wypłacono mu nagrodę roczną w kwocie 6.174 zł brutto.

Wynagrodzenie powoda zostało zajęte przez komornika sądowego, prowadzącego egzekucję alimentów na rzecz M. M. (1). Na poczet alimentów z wynagrodzenia powoda potrącana jest kwota 1.300-1.400 zł.

E. M. (1) razem z braćmi jest współwłaścicielem domu, którego wcześniej właścicielami byli jego rodzice. Dom ma powierzchnię ok. 120 m ². Powód zajmuje w nim górę, składającą się z pokoju, kuchni i łazienki.

Podatek od nieruchomości wynosi 140-150 zł kwartalnie. Opłaty związane z utrzymaniem zajmowanej przez powoda części domu wynoszą: gaz 30 zł miesięcznie, energia elektryczna około 25 zł miesięcznie, woda i ścieki 35 zł miesięcznie. Zakup 2,5 ton węgla na opał kosztuje 2.150 zł.

E. M. (1) od roku leczy się prywatnie na nerwicę. Wizyty odbywają się co 1,5 miesiąca, jedna kosztuje 100 zł. Zakup lekarstw stanowi kwotę ok. 30 zł miesięcznie. Powód leczy się również na nadciśnienie w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. E. M. (1) nie ma oszczędności oraz zadłużeń.

Poza synem M. M. (1) powód nie posiada nikogo na utrzymaniu.

Pozwany M. M. (1) ma 27 lat. W 2010 r. ukończył uzupełniające LO dla Dorosłych. Następnie w styczniu 2013 r. ukończył (...) Szkołę (...). U pozwanego rozpoznano upośledzenie umysłowe na poziomie pogranicza upośledzenia umysłowego lekkiego i umiarkowanego z zaburzeniami zachowania. Powód przyjmuje leki: A., Z., A., N., H.. Na ich zakup i wydatkowana jest łączna kwota ok. 77 zł.

M. M. (1) korzysta z terapii zajęciowej prowadzonej w prywatnej klinice w D.. Pobyt pozwanego w klinice jest bezpłatny tylko w sytuacji, gdy posiada on skierowanie od lekarza psychiatry.

Powód co roku wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne do U.. Koszt pobytu stanowi kwotę 1.300-1.700 zł. Co dwa lata (...) dofinansowuje te wyjazdy kwotą 500-570 zł.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 13.10.2011r. pozwany został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy okresowo do dnia 31.10.2015r. Natomiast w orzeczeniu z dnia 28.10.2015 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że M. M. (1) jest osobą trwale całkowicie niezdolną do pracy.

Pozwany od dnia 17.08.2007r. utrzymuje się z renty socjalnej wypłacanej przez ZUS. Aktualnie świadczenie wynosi 643 zł netto miesięcznie.

M. M. (1) wspólnie z matką M. M. (2) mieszka wraz z dziadkami A. i J. małż. C. w ich wolnostojącym domu o powierzchni ok. 150 m ². Na miesięczne koszty utrzymania domu składa się m in. zakup opału. Tona węgla kosztuje ok. 880 zł. W sezonie grzewczym zakupywane jest ok. 10 ton węgla.

Dziadkowie pozwanego są emerytami i uzyskują świadczenia emerytalne w kwotach 1.800 zł i 800 zł miesięcznie.

Pozwany oraz jego matka zameldowani są w mieszkaniu komunalnym położonym w B. przy ul. (...), najemcą którego formalnie jest M. M. (2). Opłaty za nie wynoszą 248, 45 zł miesięcznie.

M. M. (2) ma 50 lat, wykształcenie zawodowe. Utrzymuje się z renty wypłacanej przez ZUS w kwocie 760 zł netto miesięcznie, przyznanej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Dodatkowo uzyskuje kwotę 208 zł zasiłku pielęgnacyjnego. M. M. (2) orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy okresowo do dnia 31.03.2017 r. oraz niezdolną do samodzielnej egzystencji okresowo do dnia 31.03.2015 r. Zdiagnozowano u niej organiczne zaburzenia osobowości, upośledzenie umysłowe, padaczkę.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań powoda E. M. oraz dowodów z dokumentów, których wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości. W części oparto się również na zeznaniach świadka J. C.. Jednak za niewiarygodne uznano je w zakresie twierdzeń dotyczących usprawiedliwionych potrzeb pozwanego M. M.. W tej części zeznania te były niespójne, chaotyczne i wewnętrznie sprzeczne. Przykładowo wskazać trzeba, że zeznając w dniu 02.12.2015 r. J. C.twierdził, że na zakup trzech lekarstw dla wnuka wydatkuje łącznie 200 zł. Natomiast z jego zeznań złożonych w dniu 12.06.2016 r. wynika, że na zakup dla M. M. 5 leków wydatkowana jest łączna kwota ok. 77 zł.

Mając takie ustalenia Sąd Rejonowy zważył, iż powództwa były usprawiedliwione jedynie w części.

Stosownie do art. 138 kro w razie zmiany stosunków każda ze stron może żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć należy istotne zwiększenie bądź zmniejszenie możliwości majątkowych, zarobkowych zobowiązanego lub też usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do świadczenia alimentacyjnego.

W przedmiotowej sprawie nastąpiła zmiana stosunków, uzasadniająca zmianę zakresu obowiązku alimentacyjnego E. M. (1) wobec M. M. (1), bowiem zmienił się poziom usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Spośród okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy decydujący wpływ na tę zmianę ma okoliczność uznania pozwanego za osobę trwale niezdolną do pracy oraz uzyskiwania przez niego własnego dochodu w postaci renty socjalnej.

Należy zaznaczyć, iż przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko te elementarne polegające na zapewnieniu minimum egzystencji. Chodzi bowiem o stworzenie uprawnionemu właściwych warunków bytowania odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia, zainteresowaniom, umożliwiających przy tym prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy dziecka. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego są usprawiedliwione uwzględnia się możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego ( art. 135 kro).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd określił miesięczne usprawiedliwione potrzeby M. M. (1) na kwotę po ok. 1.600 zł. Skalkulowane jak wyżej potrzeby uprawnionego obejmują m.in. wydatki na żywność, odzież i obuwie, środki czystości i art. chemiczne, leczenie, koszty rehabilitacji, utrzymania mieszkania.

Z uwagi na to, iż aktualna wysokość usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego wynosi ok. 1600 zł miesięcznie, po pokryciu ich w części z własnych dochodów pozostała różnica w wysokości 1000 zł miesięcznie podlega zaspokojeniu przez oboje rodziców M. M. (1) w drodze świadczenia alimentacyjnego. Jednak z uwagi na fakt, iż E. M. (1) dysponuje znacznie większymi możliwościami zarobkowymi niż matka pozwanego, utrzymująca się wyłącznie z niewielkiej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, to on zobowiązany został do uiszczania całość w/w kwoty.

Ustalone w nowej wysokości świadczenie alimentacyjne jest adekwatne do i stwierdzonej zmiany stosunków. Realizuje przy tym zasadę prawa dzieci do równej stopy życiowej z rodzicami, oraz leży w granicach możliwości zarobkowych zobowiązanego, których wyznacznikiem jest uzyskiwane przez niego wynagrodzenie za pracę, którego wysokość przekracza kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, stanowiące w IV kwartale 2015 r. kwotę 4280 zł brutto ( por. Obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 20.01.2016 r.).

Podkreślić również należy, że E. M. (1) poza synem nie ma nikogo na utrzymaniu.

Na koniec wskazać trzeba, że Sąd określił wysokość alimentów kwotowo, a nie w ułamkowej części dochodu uznając, iż procentowe określenie alimentów jest nadmiernie uciążliwe dla dłużnika i nieuzasadnione w czasach stabilnego pieniądza. Dodatkowo za ustaleniem kwotowego zakresu alimentów przemawia również okoliczności, iż wysokość wynagrodzenia E. M. (1) nie jest stała ( pensja jest w poszczególnych miesiącach zróżnicowana ze względu na wielorakie jej składniki).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc.

W przedmiocie kosztów sądowych rozstrzygnięto w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.11.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t. ) w zw. z art. 100 kpc.

Na podstawie art. 333§ 1 pkt. 1 k.p.c. orzeczono o rygorze natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosły obie strony.

Apelacja pełnomocnika zobowiązanego zaskarża wyrok w całości, zarzucając powyższemu wyrokowi naruszenie:

1. Przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia, tj.: art. 233 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, iż miesięczne usprawiedliwione potrzeby M. M. (1) wynoszą 1.600 zł. Sąd nie wziął pod uwagę przy ocenie zebranego materiału dowodowego wywiadu środowiskowego sporządzonego przez kuratora sądowego, z którego wynika, iż M. M. (1) nadużywa alkoholu, pali 20 papierosów dziennie, sprawia dziadkom problemy wychowawcze, wchodzi w konflikt z prawem, przebywa w środowisku kryminogennym, trwoni pieniądze przeznaczone na alimenty, a zobowiązany ojciec E. M. (1) ciężko choruje i jego możliwości zarobkowe z każdym dniem maleją w związku z postępującą chorobą nowotworową i kosztownym leczeniem. Nadto M. M. (1) nie wykazał, aby korzystał z opieki lekarskiej, brał udział w terapiach w prywatnej klinice w D., uczestniczył w turnusach rehabilitacyjnych w U. i ponosił z tego tytułu jakiekolwiek koszty;

2. przepisów prawa materialnego, a mianowicie:

- art. 138 w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. przez zmianę alimentów w sposób nieadekwatny do zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i osiąganych przez niego dochodów z pominięciem spoczywającego na matce obowiązku alimentacyjnego i osiąganych przez nią dochodów w wysokości 968 zł. miesięcznie.

- art. 100 k.p.c. art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.11.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i obciążenie powoda E. M. (1) całością kosztów sądowych, w tym kosztów ustanowionego dla M. M. (1) adwokata z urzędu.

Biorąc pod uwagę powyższe apelujący wnosił o zmianę wyroku z dnia 25 stycznia 2016r. , sygn. akt III RC 233/14 w części tj. w pkt. 2 i 5 poprzez obniżenie alimentów do kwoty 400 zł. miesięcznie poczynając od dnia 1 czerwca 2014 r. od pozwanego E. M. (1) na rzecz M. M. (1), z pozostawieniem bez zmian pozostałych dotychczasowych warunków płatności oraz nieobciążanie powoda E. M. (1) kosztami procesu w niniejszej sprawie. Ponadto wnosił o zasądzenie od pozwanego M. M. (1) na rzecz powoda E. M. (1) kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego za I i II instancję, według norm przepisanych.

Apelacja pełnomocnika uprawnionego zaskarża powyższy wyrok w części oddalającej jego powództwo i uwzględniającej powództwo zobowiązanego wnosząc o jego zmianę poprzez zasądzenie od zobowiązanego E. M. (1) na rzecz tegoż M. M. (1), poczynając od daty wydania wyroku alimentów w wysokości 30 % wynagrodzenia zobowiązanego, a nie mniej niż 1000 zł miesięcznie, względnie o zasądzenie od wymienionej daty alimentów w kwocie po 1400 zł miesięcznie płatnej do dnia 20 każdego miesiąca do rąk uprawnionego z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności, bądź też o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

1. błędne przyjęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego na kwotę 1600 zł miesięcznie w sytuacji, gdy jego potrzeby są wyższe i zamykają się kwotą co najmniej 2000 zł miesięcznie oraz przez uznanie, że nabycie prawa do renty socjalnej przez uprawnionego stanowi istotną okoliczność dla rozstrzygnięcia sprawy w sytuacji, gdy od daty ustalenia ostatniego obowiązku alimentacyjnego upłynęło 18 lat, co spowodowało wzrost potrzeb uprawnionego z uwagi na wiek,

2. naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez brak odniesienia do całokształtu dowodów, a w szczególności do zeznań świadka J. C. (2), który szczegółowo określił potrzeby uprawnionego i ocenił je na kwotę nawet powyżej 2000 zł, a które błędnie Sąd uznał za niewiarygodne w zakresie dotyczącym usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego M. M. (1).

Biorąc pod uwagę powyższe apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w sposób określony w pozwie o podwyższenie alimentów.

Dodatkowo zażalenie na rozstrzygnięcie w zakresie nadania wyrokowi w pkt 1 rygoru natychmiastowej wykonalności złożył pełnomocnik uprawnionego M. M. (1). Wnosił on o uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 6 wyroku wskazując, iż Sąd błędnie nadał rygor rozstrzygnięciu które dotyczyło zmiany tj. zmniejszenia obowiązku alimentacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje są bezzasadne.

Zarówno apelacja E. M. (1) jak i w M. M. (1) zawiera zarzut naruszenia prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. poprzez błędne określenie przez Sąd usprawiedliwionych potrzeb M. M. (1) co uzasadnia łączne omówienie tego zarzutu. W ocenie zobowiązanego potrzeby te powinny oscylować wokół kwoty 1.000 zł, z kolei pełnomocnik uprawnionego podkreślał w swojej apelacji, iż potrzeby te przekraczają 2.000 zł. Sąd natomiast w sposób prawidłowy ocenił te potrzeby na kwotę 1.600 zł. Uprawniony jest bowiem osobą niepełnosprawną, niezdolną do pracy co wynika z załączonych do akt sprawy orzeczeń i opinii oraz wymagającą pomocy osób trzecich. Nie ulega wątpliwości, iż od zawarcia ugody w 1997 roku w sytuacji obu stron nastąpiły istotne zmiany. Faktem jest, iż uprawniony od 2008 roku pobiera rentę socjalną w kwocie około 600 zł niemniej jednak nie może ulegać wątpliwości, iż jego potrzeby od ostatniego orzekania o alimentach także znacznie wzrosły. Jest bowiem osobą już dorosłą. Zmieniła się także sytuacja zobowiązanego, który zarabia zdecydowanie lepiej. W kontekście jego dochodów dotychczasowe alimenty procentowe okazywały się być dość wysokie i w tym stanie rzeczy mając na uwadze odpowiednie wnioski pełnomocnika E. M. (1) należało je odpowiednio skorygować do wysokości 1.000 zł miesięcznie poczynając od wniesienia pozwu.

Nie sposób bronić twierdzenia uprawnionego i jego pełnomocnika, że potrzeby M. M. (1) znacznie przekraczają 2.000 zł. Zeznania świadka J. C. (2) - które są powoływane jako dowód na te zwiększone potrzeby w tym zakresie - należy uznać za niewiarygodne i zmierzające jedynie do uzyskania maksymalnie dużych alimentów kosztem zobowiązanego. Sąd Okręgowy podziela krytyczną ocenę zeznań tego świadka zaprezentowaną przez Sąd I instancji.

Z kolei wbrew twierdzeniom pełnomocnika zobowiązanego matka uprawnionego nie posiada żadnych możliwości majątkowych i zarobkowych, które umożliwiałyby jej partycypowanie w kosztach utrzymania pełnoletniego niepełnosprawnego syna. W takiej sytuacji znacznie lepiej sytuowany zobowiązany winien w całości pokrywać koszty utrzymania swojego syna. Zwłaszcza, że zobowiązany w żaden sposób nie pomaga w opiece nad synem z którym praktycznie nie utrzymuje żadnych kontaktów, a którym opiekują się tak naprawdę dziadkowie. Trzeba także zaakcentować obowiązującą zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci którą podkreślił także Sąd Rejonowy. Co prawda u E. M. (1) została zdiagnozowana choroba nowotworowa jednakże na chwilę obecną trudno określić z jakiego rzędu kosztami będzie wiązało się jej leczenie. W przypadku gdy leczenie będzie generowało znaczne koszty i zajdzie istotna zmiana stosunków zobowiązanemu będzie służyło kolejne roszczenie o obniżenie alimentów. Na chwilą obecną sama diagnoza w sytuacji gdy część nowotworów jest leczonych w ramach świadczeń NFZ nie daje podstaw do dalszej korekty alimentów ponad już dokonaną.

Dodatkowo stwierdzić należy, iż od dłuższego już czasu alimenty procentowe w sytuacji wysokiego wynagrodzenia powoda oraz jego dodatkowych składników ( trzynasta pensja, tzw. barbórka itp.) znacznie przekraczały usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dlatego też zasadnie Sąd uwzględnił w tym zakresie powództwo zmieniając alimenty procentowe na kwotowe poczynając od dnia wniesienia pozwu. M. M. (1) od początku winien liczyć się z niekorzystnym rozstrzygnięciem co w ostatecznym rozrachunku w efekcie doprowadziło do sytuacji, iż w świadczonych przez zobowiązanego alimentach pojawiła się znacząca nadpłata.

Sąd Rejonowy dosyć niefortunnie rozstrzygnął o kosztach procesu w punktach 4 i 5 zaskarżonego wyroku mianowicie przyznał wpierw wynagrodzenie ustanowionemu pełnomocnikowi z urzędu nakazując wypłacenie go ze środków Skarbu Państwa następnie w kolejnym punkcie nakazał ściągnąć tę kwotę wraz z nieuiszczoną opłatą od podwyższenia dolnego progu alimentów z kwoty 200 zł do alimentów kwotowych w wysokości 1000 zł od zobowiązanego. Taka treść rozstrzygnięcia nie jest prawidłowa albowiem w przypadku rozstrzygania o kosztach procesu należało raczej zasądzić wynagrodzenie adwokackie na rzecz strony wygrywającej ( tu: M. M. (1) a pełnomocnik wynagrodzenie od Skarbu Państwa mógłby uzyskać dopiero w przypadku bezskutecznej egzekucji od zobowiązanego), a ściągnąć jedynie nie uiszczoną opłatę sądową oraz nieuiszczone wydatki na rzecz Skarbu Państwa. Niemniej jednak w ostatecznym rozrachunku rozstrzygnięcie co do kwoty obciążeń E. M. (1) w/w kwotami odpowiada prawu albowiem na kwotę 1.926 zł składa się kwota wynagrodzenia adwokackiego którą wyłożył Skarb Państwa w wysokości 1.200 zł, opłata sądowa z tytułu podwyższenia dolnego progu alimentów z 200 zł do alimentów kwotowych w wysokości 1.000 zł co daje kwotę 480 zł oraz wypłacenie biegłej wynagrodzenia w wysokości 240 zł oraz 6 zł za klauzulę wykonalności. W efekcie wszystko zamyka się kwotą 1.926 zł. Przy rozstrzyganiu o kosztach należy przyjąć, iż w znacznej części zobowiązany przegrał sprawę albowiem alimenty nie zostały obniżone, a wręcz przeciwnie ( dolny próg został podwyższony), a E. M. (1) zyskał jedynie likwidacje alimentów procentowych.

Reasumując obie apelacje jako bezzasadne należało oddalić, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

Zażalenie złożone przez pełnomocnika M. M. (1) na rozstrzygnięcie w przedmiocie nadania wyrokowi w pkt 1 rygoru natychmiastowej wykonalności stało się bezprzedmiotowe wobec oddalenia obu apelacji gdyż wyrok stał się prawomocny.

Dlatego też należało na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. umorzyć postępowanie zażaleniowe jako bezprzedmiotowe.

Obie apelacje zostały oddalone, a postępowanie zażaleniowe zostało umorzone dlatego też na podstawie art. 100 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c. należało znieść wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Dariusz Mizera SSO Dorota Krawczyk