Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 19 października 2017r., 28 listopada 2017r., 30 stycznia 2018r., 13 marca 2018r., 26 kwietnia 2018r.

sprawy

1.  D. G. (G.)

syna Z. i J. z d. O.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 03 sierpnia 2016 roku w S., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu z A. A. (1) z domku letniskowego typu holenderskiego dokonał kradzieży telewizora marki S. wraz z pilotem, zestawu kina domowego marki P., laptopa marki L. oraz elektrycznej maszynki do strzyżenia o łącznej wartości 1.620 zł na szkodę K. B.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.;

2.  A. A. (1) (A.)

syna G. i K. z d. W.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

II.  w dniu 15 czerwca 2016r. na drodze pomiędzy K. a G., gmina Ś., kierował samochodem marki B. nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości - 0,71 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz będąc pod wpływem substancji psychotropowej w postaci 3 metylometkatynolu w stężeniu 242ng/ml,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.;

III.  w dniu 03 sierpnia 2016 roku w S., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu z D. G., z domku letniskowego typu holenderskiego, dokonał kradzieży telewizora marki S. wraz z pilotem, zestawu kina domowego marki P., laptopa marki L. oraz elektrycznej maszynki do strzyżenia o łącznej wartości 1.620 zł na szkodę K. B., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2009 roku sygn. akt III K 376/09 za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. na karę pięciu lat pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 28.07.2009 roku do 22.05.2013 roku,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego D. G. za winnego tego, że w dniu 03 sierpnia 2016 roku w S., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu z A. A. (1), zabrał w celu przywłaszczenia z domku letniskowego typu holenderskiego, telewizor 32” marki S. wraz z pilotem, zestaw kina domowego marki P., laptop marki L. (...)”, elektryczną maszynkę do strzyżenia i radio samochodowe, tj. rzeczy o łącznej wartości 1.620 zł, czym działał na szkodę K. B., tj. popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu D. G. wykonanie wymierzonej kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego D. G. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby;

IV.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego D. G. pod dozór kuratora sądowego;

V.  uznaje oskarżonego A. A. (1) za winnego tego, że w dniu 03 sierpnia 2016 roku w S., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu z D. G., zabrał w celu przywłaszczenia z domku letniskowego typu holenderskiego, telewizor 32” marki S. wraz z pilotem, zestaw kina domowego marki P., laptop marki L. (...)”, elektryczną maszynkę do strzyżenia i radio samochodowe, tj. rzeczy o łącznej wartości 1.620 zł, czym działał na szkodę K. B., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2009r., sygn. akt III K 376/09, za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k., na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 28.07.2009 roku do 22.05.2013 roku, tj. popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 278 § 1 k.k., wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  uznaje oskarżonego A. A. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. A. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat;

VIII.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. A. (1) środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł (pięciu tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IX.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu A. A. (1) kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone mu w pkt V i VI części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

X.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu A. A. (1) na poczet wymierzonej mu kary łącznej pozbawienia wolności okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 10 sierpnia 2016r. (godz. 07.20) do dnia 11 sierpnia 2016r. (godz. 15.35);

XI.  na podstawie 624 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zwalnia częściowo oskarżonych D. G. i A. A. (1) od ponoszenia kosztów sądowych - w zakresie wydatków sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa i wymierza im opłaty sądowe:

a)  D. G. – w wysokości 120 zł,

b)  A. A. (1) – w wysokości 180 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

(ograniczone do osoby oskarżonego A. A. (1)

i rozstrzygnięć dotyczących jego osoby)

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W nocy z 14/15 czerwca 2016r. oskarżony A. A. (1) wraz ze znajomymi spożywał w R. alkohol w postaci piwa i wódki. Oskarżony zażywał również środki zawierające substancję psychotropową w postaci 3-metylometkatynonu (3 - (...)).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

sprawozdanie z badania toksykologicznego wraz z opinią Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej UM w P., k. 60.

W godzinach porannych 15 czerwca 2016r. A. A. (1) wraz ze znajomą P. T. wyjechał z R. w kierunku Kryniczna. Oskarżony kierował samochodem m-ki B. nr rej. (...) należącym do jego kolegi, zaś P. T. zajmowała miejsce pasażera z przodu pojazdu.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

zeznania świadka P. T., k. 45 – 46.

Jadąc drogą pomiędzy G. a K., A. A. (1) stracił panowanie nad kierowanym przez siebie pojazdem, który zjechał do rowu i dachował. Oskarżony wysiadł z auta o własnych siłach i znajdował się obok pojazdu, w którym zakleszczona była P. T.. Po tym jak na miejsce przyjechał wóz Państwowej Straży Pożarnej, A. A. (1) zerwał się z ziemi i pobiegł do pobliskiego lasu. Oskarżony został zatrzymany przez przybyłego na miejsce funkcjonariusza Policji.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

zeznania świadka P. T., k. 45 – 46,

zeznania świadka W. K., k. 221, 286v - 287

zeznania świadka P. Z. (1), k. 192 – 193,

zeznania świadka P. T., k. 45 – 46,

zeznania świadka P. Z. (2), k. 199,

zeznania świadka K. K. (2), k. 202,

zeznania świadka M. F., k. 205,

zeznania świadka A. N., k. 208,

zeznania świadka M. L., k. 211,

zeznania świadka M. G., k. 213,

zeznania świadka A. K. (1), k. 216,

protokół oględzin miejsca, k. 6 – 8,

protokół oględzin pojazdu, k. 10 – 11.

Kierując pojazdem w dniu 15 czerwca 2016r. A. A. (1) miał 0,71 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz w 242 ng/ml 3-metylometkatynonu we krwi.

Dowód:

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości, k. 5,

sprawozdanie z badania krwi wraz protokołem pobrania krwi, k. 62 – 63,

sprawozdanie z badania toksykologicznego wraz z opinią Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej UM w P., k. 60.

W wyniku zaistniałego zdarzenia P. T. doznała obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu powłok głowy, powierzchownego urazu szyi i stłuczenia barku prawego, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jej ciała na czas nie przekraczający 7 dni.

Dowód:

opinia sądowo – lekarska, k. 52 – 53.

A. A. (1) posiadał zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w okresie od 14.05.2015r. do 14.03.2016r., w związku z ukaraniem w sprawie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej o sygn. akt II W 143/15,

Dowód:

informacja z (...), k. 276.

K. B. posiada w miejscowości S. tzw. domek holenderski, w którym zamieszkuje w letnim okresie. W dniu 02 sierpnia 2016r. odwiedzili go w S. oskarżeni A. A. (1) i D. G..

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. G., k. 116, 190, 297v – 298, 300, 333.

Następnego dnia, 03 sierpnia 2016r., K. B. udał się na godz. 7.00 do pracy we W.. Pozamykał on swój camping, pozostawiając uchylone jedno z okien.

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286.

W tym czasie do S. przyjechali oskarżeni A. A. (1) i D. G., którzy postanowili dokonać kradzieży sprzętu elektronicznego należącego do K. B.. Mężczyźni poruszali się samochodem m-ki F. (...), koloru granatowego, stanowiącym własność K. A..

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

zeznania świadka A. B. (1), k. 105 – 106, 286,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. G., k. 116, 190, 297v – 298, 300, 333.

Na miejscu A. A. (1) pozostał w aucie, zaś D. G. wszedł do środa campingu przez uchylone okno. D. G. wyniósł z domku letniskowego telewizor m-ki S. (...)” wraz z pilotem o wartości 1000 zł, zestaw kina domowego m-ki P., tj. odtwarzacz i trzy głośniki o wartości 200 zł, laptop m-ki L. (...)” o wartości 300 zł, radio samochodowe o wartości 50 zł oraz elektryczną maszynkę do strzyżenia o wartości 70 zł. Przedmioty te umieścił na tylnym siedzeniu samochodu m-ki F..

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. G., k. 116, 190, 297v – 298, 300, 333,

protokół oględzin miejsca, k. 86 – 87,

opinia daktyloskopijna, k. 249 – 251,

dokumentacja dot. sprzętu należącego do K. B., 348 – 351.

Po tym jak D. G. wsiadł do auta, zajmując miejsce pasażera z przodu, A. A. (1), kierujący pojazdem, ruszył w stronę R.. Odjeżdżając spod domku K. B., około godz. 9.00, oskarżeni minęli się z samochodem, których jechał J. B. i A. B. (1). A. A. (1) i D. G. zasłonili wówczas twarz łokciami.

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka A. B. (1), k. 105 – 106, 286.

J. B. zorientowawszy się, że doszło do kradzieży, zawiadomił o tym telefonicznie K. B..

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

zeznania świadka A. B. (1), k. 105 – 106, 286.

K. B. zadzwonił od razu na telefon A. A. (1). Odebrał D. G., który zaprzeczył aby cokolwiek ukradli, oświadczając że byli „z kimś umówieni” w S.. Po tym jak K. B. powiedział, że zgłasza sprawę na Policję, D. G. poprosił go aby tego nie robił, mówiąc że oddadzą z A. A. (1) zabrane mu rzeczy. W związku z tym, że oskarżeni pomimo zapewnień nie wywiązali się z obietnicy, J. B. złożył zawiadomienie o kradzieży w dniu 04 sierpnia 2016r. w Komendzie Powiatowej Policji w Ś..

Dowód:

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

zeznania świadka J. B., k. 79 – 80, 96, 299v – 300,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. G., k. 116, 190, 297v – 298, 300, 333,

W dniu 07 sierpnia 2016r. A. A. (1) zadzwonił do K. B., pytając go czy jest w miejscu zamieszkania i oświadczając, że chce mu oddać skradzione rzeczy. Następnie po około 10 minutach oskarżeni A. A. (1) i D. G. przyjechali granatowym F. (...) do R. i zwrócili K. B. zestaw kina domowego i radio samochodowe. A. A. (1) powiedział mu wówczas, że telewizor i laptop oddadzą mu na pewno do 15 sierpnia 2016r., gdyż nie posiadają w chwili obecnej tych rzeczy. Pomimo zapewnień oskarżeni zwrócili K. B. należący do niego telewizor dopiero w 2017r.

Dowód:

zeznania świadka K. B., k. 82v – 83, 102 – 103, 129, 285 – 286,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. G., k. 116, 190, 297v – 298, 300, 333.

Oskarżony A. A. (1) ma 26 lat, jest kawalerem, posiada jedno dziecko, podejmuje prace dorywcze. A. A. (1) był dwukrotnie karany sądownie. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30.11.2009r., sygn. akt III K 376/09, został on skazany za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności. Karę tę oskarżony odbył częściowo w okresie od 28.07.2009r. do 22.05.2013r.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), k. 101, 109, 298v – 299,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 118, 253,

informacja z K., k. 121, 289 – 291, 305 – 307,

odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 30.11.2009r., sygn. akt III K 376/09 wraz z danymi o odbyciu kary, k. 122 – 123.

Oskarżony D. G. w toku postępowania przygotowawczego oświadczył, że przyznaje się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że głośniki jakie zabrał z domku letniskowego K. B., pożyczył zgodnie z ich wcześniejszymi ustaleniami. Pozostałe przedmioty, zostały natomiast wzięte przez niego „przypadkiem”. D. G. oświadczył, że w S. towarzyszył mu A. A. (1), po którego wcześniej przyjechał samochodem. Dodał, iż współoskarżony nie wychodził z auta, nie widział co pakuje on do bagażnika. Opisując dalszy przebieg zdarzenia D. G. podał, że po powrocie do R. zostawił A. A. (1) w jego miejscu zamieszkania, zaś sam z zabranymi rzeczami pojechał do swojego domu. Następnie zadzwonił do K. B., który poinformował go, że wziął za dużo sprzętu. W związku z tym na drugi dzień odwiózł mu wszystkie te przedmioty.

Podczas rozprawy głównej D. G. podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, ponownie wskazując że pożyczył sprzęt do K. B.. Wyjaśnił dodatkowo, że samochód którym się poruszał został mu użyczony przez brata A. K. (2).

Oskarżony A. A. (1) w toku całego postępowania przyznał się do zarzucanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k., zaprzeczając jednocześnie drugiemu ze stawianych mu zarzutów. Podczas dochodzenia wyjaśnił, iż D. G. przyjechał do niego feralnego dnia samochodem m-ki F. (...) i spytał czy nie pojedzie z nim do S., na co ten się zgodził. Stwierdził następnie, że będąc na miejscu współoskarżony wyszedł z pojazdu, a następnie przyniósł do niego telewizor (...), głośniki i inne rzeczy, które umieścił na tylnym siedzeniu auta. Zapytał go wówczas co do za rzeczy i uzyskał odpowiedź, że ich właściciel K. B. „o wszystkim wie”. A. A. (1) wyjaśnił, że podejrzewał wówczas, iż D. G. dopuścił się kradzieży, lecz nie była to jego sprawa, a poza tym „było już za późno, żeby zawrócić”. Dodał, że wieczorem zadzwonił do niego K. B. i pytał o skradzione rzeczy, na co ten poinformował go, że „zrobił to G.”. Następnie po dwóch dniach wspólnie z D. G. pojechali do R. do K. B., gdzie jak oświadczył „Oddaliśmy skradziony sprzęt. W sumie to D. oddał”.

Podczas rozprawy głównej A. A. (1) odwołał swoje wcześniejsze wyjaśnienia złożone w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. Oświadczył, że policjant „poprzekręcał” jego słowa. Wyjaśnił, iż nie brał pod uwagę, że doszło do kradzieży, ponieważ D. G. i K. B. to koledzy. Widział, jak współoskarżony niósł jakieś przedmioty, lecz nie zwracał na to uwagi, miał ograniczony ruch szyi, ponieważ był w kołnierzu ortopedycznym. Dodał, że raczej nie odwoził żadnych rzeczy K. B..

Ponadto Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków K. B., J. B., A. B. (1), W. K., P. Z. (1) i P. T. oraz dowodach o charakterze materialnym wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Dając wiarę wskazanym dowodom sąd miał na uwadze to, że w pełnym zakresie korespondowały one ze sobą, tworząc spójny i konsekwentny opis zdarzeń stanowiących przedmiot rozpoznania w sprawie.

Oceniając zeznania świadków K. B., J. B. i A. B. (1) jako w pełni wiarygodne, sąd miał na uwadze to, że przedstawili oni fakty, które były ich udziałem, w sposób obiektywny i wyważony. Treść złożonych przez nich relacji, jak i ich bezpośrednia ocena na rozprawie nie daje podstaw do przyjęcia, że świadkowi ci przedstawili przebieg zdarzeń w sposób niezgodny z prawdą. W tym zakresie wskazać należy w szczególności na podany przez świadków J. B. i A. B. (1) fakt kierowania pojazdem F. (...) przez A. A. (1) oraz to, że podczas mijania się z ich pojazdem, próbował on ukryć swoją twarz, poprzez zasłonięcie się ręką. Sąd nie miał także zastrzeżeń do przedstawionych przez K. B. okoliczności związanych z rozmowami, jakie prowadził z oskarżonymi na temat zwrotu zabranych mu rzeczy. Zdaniem sądu świadek ten nie miał żadnego interesu w tym aby niezgodnie z prawdą podać, że oskarżeni prezentowali w tym zakresie spójne stanowisko, wskazujące na to, że współdziałali w zaborze jego rzeczy w dniu 03 sierpnia 2016r.

Jako zasługujące na uwzględnienie sąd ocenił również zeznania świadków P. Z. (2), K. K. (2), M. F., A. N., M. L., M. G., A. K. (1), przy czym nie wnosiły oni do sprawy żadnych istotnych okoliczności.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień oskarżonych D. G. i A. A. (1), sąd jedynie częściowo wziął je pod uwagę, przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w sprawie, tj. w takim zakresie w jakim dawały się one pogodzić z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne.

I tak jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego D. G., sąd odmówił mu wiary co do tego, że nie działał on z zamiarem zaboru a dokonał jedynie „pożyczenia” sprzętu elektronicznego od K. B.. Sąd miał w tym zakresie na uwadze zeznania pokrzywdzonego, który zaprzeczył temu faktowi. Dodatkowo sąd uznał, że wskazane twierdzenia oskarżonego D. G. nie dają się pogodzić z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania. W ten sam sposób sąd ocenił również inne okoliczności podane przez tego oskarżonego, a w tym m.in. to że A. A. (1) pojechał z nim samochodem w dniu 03.08.2016r. jedynie dla towarzystwa i „nie miał nic wspólnego” z rzeczami wyniesionymi przez niego z domku letniskowego K. B..

Mając z kolei na uwadze wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1), sad uwzględnił te, które odnosiły się do stawianego mu zarzutu z art. 178a § 1 k.k. Sąd pominął natomiast w większości relację złożoną przez oskarżonego, co do drugiego z czynów objętych aktem oskarżenia. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze przede wszystkim niespójny charakter wyjaśnień A. A. (1), który zmieniał ich treść na poszczególnych etapach postępowania, nie potrafiąc logicznie tego wytłumaczyć. Poszczególne fakty przytoczone przez A. A. (1) pozostawały wreszcie w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami świadków K. B., J. B. i A. B. (1). W tym zakresie wskazać można przykładowo na zaprzeczenie przez oskarżonego temu aby kierował samochodem F. (...) w dniu 03.08.2016r., na co kategorycznie wskazali na rozprawie świadkowie J. i A. B. (1).

Jako niezasługujące na uwzględnienie sąd ocenił również zeznania świadka K. A., który zeznał, iż osobą która pożyczyła od niego samochód w dniu 03.08.2016r. był D. G.. Zdaniem sądu podana przez świadka okoliczność pozostaje niewiarygodna wziąwszy pod uwagę, czas i okoliczności w jakich oskarżeni poruszali się samochodem m-ki F. (...), oraz to że K. A. jest bratem oskarżonego A. A. (1). W ocenie sądu osobą, która dysponowała przedmiotowym pojazdem w dniu zdarzenia był A. A. (1), rozpoznany jako kierowca przez J. i A. B. (1), zaś odmienne twierdzenie świadka K. A. stanowi jedynie próbę poprawy sytuacji procesowej tego oskarżonego, będącego dla niego bliską osobą.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego A. A. (1) w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości.

Sąd w pkt V wyroku uznał A. A. (1) za winnego popełnienia występku z art. 278 § 1 k.k. Zdaniem sądu oskarżony działając w formie zjawiskowej współsprawstwa z oskarżonym D. G., zrealizował wszelkie znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej wskazanego przestępstwa. A. A. (1) współdziałając bowiem w ramach porozumienia zawartego z drugim oskarżonym, zabrał w celu przywłaszczenia z domku letniskowego K. B., należący do niego sprzęt elektroniczny w postaci telewizora, laptopa, maszynki elektrycznej i radia samochodowego o łącznej wartości 1.620 zł. Stwierdzając przestępcze porozumienie obu oskarżonych w popełnieniu zarzucanego im czynu z art. 278 § 1 k.k., sąd miał na uwadze całokształt ustalonych okoliczności ich zachowania w czasie czynu oraz po jego dokonaniu. Mianowicie w dniu 03 sierpnia 2016r. D. G. przedsięwziął czynność polegającą na wyniesieniu sprzętu z domu letniskowego K. B., zaś A. A. (1) oczekiwał w tym czasie na niego w pojeździe, który stanowił własność jego brata. Następnie po załadowaniu rzeczy do auta, oskarżony wywiózł je w nieznane miejsce, kierując pojazdem, co jednoznacznie wynika z zeznań J. i A. B. (2). Na współdziałanie obu oskarżonych w popełnionych przestępstwie, wskazuje wreszcie to, że gdy doszło do jego ujawnienia, wspólnie podejmowali oni rozmowy z pokrzywdzonym, gdzie nie kwestionowali tego, że współdziałali w dokonanej kradzieży. Ustalając sprawstwo i winę A. A. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k., sąd ujął w kwalifikacji prawnej również art. 64 § 1 k.k. W tym wypadku oskarżony działał bowiem w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazany za podobne przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania i w ciągu pięciu lat od jej odbycia.

Przypisując oskarżonemu A. A. (1) popełnienie zarzucanego mu występku z art. 178a § 1 k.k., nie budziło wątpliwości sądu to, że oskarżony kierując w dniu 15 czerwca 2016r. samochodem po drodze publicznej, znajdował się w stanie nietrzeźwości, mając 0,71 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Dodatkowo był on pod wpływem środka odurzającego 3 metylometkatynonu, stanowiącego składnik tzw. dopalaczy. Z wydanej w sprawie opinii toksykologicznej wynika, że zawartość substancji psychotropowej w postaci 3 - (...) we krwi A. A. (1), miała takie samo oddziaływanie na jego ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila.

Czyny oskarżonego A. A. (1) były umyślne i zawinione. Nie zachodziły okoliczności wyłączające bezprawność ani winę.

Sąd wymierzając oskarżonemu A. A. (1) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie V części dyspozytywnej wyroku oraz karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, które to kary te winny osiągnąć wobec oskarżonego. Zdaniem sądu kary wymierzone oskarżonemu pozostają adekwatne do popełnionych przez niego przestępstw. W przypadku przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., okolicznością obciążającą oskarżonego było to, że znajdował się on nie tylko w stanie nietrzeźwości ale również pod wpływem środka odurzającego, powodując realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jeśli chodzi o drugi z czynów, przesłanką działającą na niekorzyść oskarżonego była jego uprzednia karalność za przestępstwo przeciwko mieniu oraz działanie w warunkach recydywy. Jako okoliczność łagodzącą sąd wziął natomiast pod uwagę zachowanie A. A. (1) po popełnieniu przestępstwa, tj. podjęcie starań o zwrot pokrzywdzonemu skradzionych rzeczy. Mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwa umyślne sąd nie znalazł podstaw do orzeczenia kar o charakterze wolnościowym.

W punkcie VII wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec A. A. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 42 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju na okres nie krótszy niż 3 lata. Zdaniem sądu ustalone okoliczności kierowania pojazdem przez oskarżonego w dniu 15 czerwca 2016r. oraz jego wcześniejsza historia jako kierowcy niestosującego się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, wskazują na to, że zagraża on bezpieczeństwu ruchu drogowego. Powyższe przemawia za koniecznością jego czasowej eliminacji spośród osób uczestniczących w ruchu drogowym, czemu służyć będzie pięcioletni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W pkt VIII wyroku sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Środek ten pozostawał obligatoryjny wobec wydania wyroku skazującego oskarżonego, zaś jego wysokość została ustalona przez sąd w minimalnej wysokości 5.000 zł.

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. A. (1) w pkt. VI i VII części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Stosując przy wymiarze kary łącznej zasadę asperacji (obostrzenia najsurowszej kary), sąd miał na uwadze charakter związku pomiędzy czynami oraz potrzebę wychowawczego oddziaływania kary łącznej na osobę oskarżonego

Brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, z uwagi na jego uprzednią karalność za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności i negatywną prognozę kryminalistyczną.

Orzekając o kosztach postępowania sąd obciążył nimi częściowo oskarżonego A. A. (1) w zakresie opłaty sądowej, zaś w pozostałym zakresie zwolnił go z obowiązku ich ponoszenia.

SSR Radosław Gluza