KIO 2431/17
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Mateusz Zientak
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt KIO 2431/17
WYROK
z dnia 1 grudnia 2017 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Protokolant: Mateusz Zientak
po rozpoznaniu na rozprawie 1 grudnia 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego
20 listopada 2017 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawcę: A. K. S. M., P.
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Dostawa wyposażenia
kwaterunkowego wraz z rozładunkiem, wniesieniem, montażem, zainstalowaniem,
uruchomieniem do centralnego bloku operacyjnego z zapleczem, oddziałami szpitalnymi i
lądowiskiem dla śmigłowców (nr postępowania DZP/PN/26/2017)
prowadzonym przez zamawiającego: 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w L.
przy udziale wykonawcy: K. K. J., L. – zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu – 1 Wojskowemu Szpitalowi
Klinicznemu z Polikliniką Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki
Zdrowotnej w L. unieważnienie wyboru najkorzystniejszej oferty, a w ramach
powtórzonych czynności w prowadzonym postępowaniu – odrzucenie oferty
złożonej przez K. K. J. jako nieodpowiadającej treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia w zakresie określonej w załączniku nr 1.2 dla poz. 4.,
krzesła o konstrukcji metalowej, szerokości, która nie mogła być większa niż 560
mm, z uwzględnieniem faktu, że przedmiotem zamówienia w tej pozycji jest
krzesło wyposażone w podłokietniki.
2. Pozostałe zarzuty odwołania uznaje za niezasadne.
3. Kosztami postępowania obciąża zamawiającego 1. Wojskowy Szpital Kliniczny
z Polikliniką Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w L. i:
Sygn. akt KIO 2431/17
3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego
A. K. S. M. z P.tytułem wpisu od odwołania;
3.2. zasądza od zamawiającego 1. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w L. na rzecz
odwołującego A. K. S. M. z P. kwotę 15000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy
złotych zero groszy), stanowiącą koszty
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt KIO 2431/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej w L. prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) {dalej również: „ustawa pzp”
lub „pzp”} w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na
dostawy pn. Dostawa wyposażenia kwaterunkowego wraz z rozładunkiem, wniesieniem,
montażem, zainstalowaniem, uruchomieniem do centralnego bloku operacyjnego
z zapleczem, oddziałami szpitalnymi i lądowiskiem dla śmigłowców (nr postępowania
DZP/PN/26/2017)
Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 2017/S_179 pod nr 366075.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
8 listopada 2017 r. Zamawiający przekazał Odwołującemu A. K. S. M. z P. {dalej
również: „S.”} zawiadomienie o wyborze w części {dalej również: „zadanie”} 2. oferty złożonej
przez K.K.J., L. {dalej również: „K.”}.
20 listopada 2017 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od zaniechania odrzucenia oferty K..
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp:
1. Art. 89 ust. 1 pkt 2 – przez brak odrzucenia oferty K. z uwagi na fakt, że jej treść nie
odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia {dalej również:
„specyfikacja” „SIWZ” lub „s.i.w.z.”}.
2. Art. 7 ust. 1, 2 i 3 – przez prowadzenie postępowania w sposób niezapewniający
zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, polegające na
niepodjęciu działań zmierzających do wyjaśnienia niezgodności treści oferty K. z treścią
SIWZ, na których występowanie Odwołujący zwracał uwagę Zamawiającego w piśmie z
27 października 2017 r., i dokonaniu wyboru oferty wykonawcy z naruszeniem przepisów
ustawy pzp.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. Unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej.
2. Ponownego dokonania czynności badania i oceny ofert.
3. Odrzucenia oferty K..
4. Wyboru oferty najkorzystniejszej spośród ofert złożonych przez wykonawców
Sygn. akt KIO 2431/17
niepodlegających wykluczeniu, których oferty nie podlegają odrzuceniu, tj. oferty
złożonej przez Odwołującego.
Ponadto Odwołujący sprecyzował powyższą listę zarzutów wskazanie następujących
okoliczności prawnych i faktycznych dla uzasadnienia wniesienia odwołania.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt I. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– zamawiający wymagał podania nr katalogowego oferowanych mebli, gdyż symbol „*”
w kolumnie „Producent / Nr katalogowy” tabeli załącznika nr 1.2 do SIWZ – „Specyfikacja
przedmiotowo-kosztorysowa” został opatrzony wyjaśnieniem „Wypełnić”;
– w ofercie K. (z wyjątkiem poz. 2, 4, 14, 23, 24, 25, 31) przepisano nazwy podane przez
Zamawiającego oraz dopisano zwrot „wykonanie specjalne”.
Odwołujący podniósł, że ponieważ wskazanie zaoferowanego produktu stanowi
sedno oferty, jej essentialia negotii w rozumieniu art. 66 § 1 Kodekscu cywilnego {dalej
również: „kc”}, stąd powinno mieć charakter kategoryczny – przyjęcia zobowiązania
dostarczenia takiego, a nie innego wyrobu oznaczonego w sposób zindywidualizowany.
Odwołujący zarzucił, że określenie przedmiotu świadczenia przez K. uniemożliwia
Zamawiającemu weryfikację treści oferty pod względem zgodności z wymaganiami opisu
przedmiotu zamówienia i stanowi brak oferty, który – jako nieusuwalny w jakimkolwiek
dopuszczalnym w pzp trybie – powinien skutkować jej odrzuceniem.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt II. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– w załączniku nr 1.2 do SIWZ Zamawiający wymagał, aby meble socjalne i medyczne jako
gotowy wyrób posiadały atest higieniczny, dopuszczający ich stosowanie w laboratoriach
i placówkach medycznych;
– według pkt 3.2. lit b) SIWZ atesty te należało złożyć Zamawiającemu w odpowiedzi
na wezwanie do uzupełnienia dokumentów;
– w odpowiedzi na takie wezwanie K. przedstawiło atest higieniczny nr (…), w którym jako
wyrób podlegający badaniu wskazano „K. meble i urządzenia”.
Odwołujący wywiódł, że składając ofertę wykonawca powinien dysponować atestem
higienicznym wydanym dla oferowanych przez niego gotowych produktów, które w chwili
składania oferty powinny znajdować się w ofercie handlowej producenta. W przeciwnym
Sygn. akt KIO 2431/17
razie uzyskanie atestu na meble podlegające „wykonaniu specjalnemu”, tj. na potrzeby
Zamawiającego, jako na gotowe produkty, byłoby możliwe dopiero po ich wyprodukowaniu
przed dokonaniem dostawy, co byłoby niezgodne z wymogiem Zamawiającego.
Odwołujący zarzucił, że złożone przez K. atesty higieniczne nie potwierdzały,
że oferowane przez niego meble socjalne i medyczne w wykonaniu specjalnym są
dopuszczone do stosowanie w laboratoriach i placówkach medycznych już w chwili składania
oferty.
Odwołujący ponadto podał, że K.:
– w ofercie wskazało, że meble wyszczególnione pod poz. 1, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13,
16, 17, 18,19, 20, 21, 22, 28, 29, 30, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46,
48, 49, 50 i 51 będą podlegały wykonaniu specjalnemu;
– dla mebli wyszczególnionych pod poz. 1, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 17, 19, 20, 21, 22,
28, 30, 31, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 44, 45, 46, 48 i 49 przedłożyło zdjęcia gotowych
produktów;
– dla mebli wymienionych pod poz. 16, 18, 23, 29, 40, 41, 42 i 43 złożyło szkice lub rysunki
poglądowe.
Odwołujący zarzucił, że składając zdjęcia gotowych, już istniejących produktów K.
dokonało nieuprawnionej zmiany treści złożonej przez siebie oferty, co powinno skutkować
jej odrzuceniem.
Odwołujący nadmienił, że skoro produkty uwidocznione na zdjęciach znajdują się
w sprzedaży, nie było przeszkód, aby w załączniku nr 1.2 podać dla nich odpowiednie nr
katalogowe lub nazwy tych mebli, zamiast zamieszczać informację, że będą podlegać
wykonaniu specjalnemu.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– w poz. 4 K. zaoferowało krzesło Amigo 4l-ALU ARM (bez wzmianki „wykonie specjalne”)
producenta Nowy Styl sp. z o.o. o szerokości maksymalnej z podłokietnikami wynoszącej
631 mm (co potwierdza złożona przez K. karta katalogowa), podczas gdy Zamawiający w
załączniku nr 1.2 wymagał, aby krzesło miało szerokość 540 mm (+/- 20mm);
– zaoferowany w poz. 24 taboret obrotowy z oparciem KL-3 (bez wzmianki „wykonie
specjalne”) według karty katalogowej producenta S. ma siedzisko o średnicy 350 mm,
regulację siedziska w zakresie 590 – 750 mm, podstawę o średnicy 510 mmm, podczas gdy
Zamawiający wymagał w załączniku nr 1.2 do SIWZ odpowiednio siedziska o średnicy 360
Sygn. akt KIO 2431/17
mm, regulacji siedziska w zakresie 440 – 580 mm i średnicy podstawy wynoszącej 600 mm
(+/- 20 mmm);
– zaoferowany w poz. 25 taboret bez oparcia TL-08 (bez wzmianki „wykonie specjalne”)
według karty katalogowej producenta S. ma stelaż jezdny wykonany z polerowanego
aluminium, siedzisko poliuretanowe wykonane metodą wtryskową, siedzisko o średnicy 350
mm, regulację siedziska w zakresie 590 – 750 mm, podstawę o średnicy 570 mm, podczas
gdy Zamawiający wymagał w załączniku nr 1.2 do SIWZ odpowiednio pięcioramiennej
podstawy wykonanej ze stali kwasoodpornej OH18N9, siedziska tapicerowanego materiałem
zmywalnym o grubości min. 60 mm, siedziska o średnicy 360 mm, regulacji siedziska
w zakresie 440 – 580 mm i średnicy podstawy wynoszącej 600 mm (+/- 20 mmm);
– K. w złożonych kartach katalogowych potwierdziło spełnianie wymagań opisu przedmiotu
zamówienia;
_ K. przedstawiło atesty higieniczne dla taboretów S. KL-3 i TL-08.
Odwołujący zarzucił, że skoro zaoferowane przez K. krzesło przekracza
dopuszczalną szerokość o 71 mm, a taborety S. KL-3 i TL-08 nie mogą mieć innych
parametrów niż podane przez ich producenta w kartach katalogowych, oferta ta podlega
odrzuceniu jako niezgodna z treścią SIWZ.
{ad pkt 2. listy zarzutów – zarzut z pkt IV. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że w piśmie z 27 października 2017 r. zwrócił uwagę
Zamawiającemu na wszystkie powyżej opisane okoliczności.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że pomimo posiadania tych informacji
zaniechał wezwania K. do wyjaśnienia treści złożonej oferty w trybie art. 87 ust. 1 pzp oraz w
trybie art. 26 ust. 4 pzp do złożenia wyjaśnień dotyczących złożonych dokumentów,
dokonując wyboru tej oferty jako najkorzystniejszej.
Na posiedzeniu Zamawiający złożył pisemną odpowiedź na odwołanie {datowaną na
30 listopada 2017 r.}, w której wniósł o oddalenie odwołania jako w całości bezzasadnego.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Zamawiający wskazał, że ze względu na specyfikę przedmiotu zamówienia, tj.
konieczność wykonania w wielu przypadkach mebli pod wymiar, co wynikało z pkt 18-21
rozdziału I s.i.w.z. „Opis przedmiotu zamówienia”, wykonawcy byli zobowiązani do
uwzględnienia okoliczności, że meble muszą zostać zaprojektowane i wykonane pod
Sygn. akt KIO 2431/17
konkretne pomieszczenia. Obowiązkiem wykonawcy po podpisaniu umowy, a przed
sporządzeniem projektu, będzie weryfikacja wymiarów pomieszczeń oraz uszczegółowienie
z Zamawiającym dokładnych rozmiarów poszczególnych mebli. Stąd wpisanie obok
producenta mebli informacji, że meble będą „wykonywane specjalnie” jest prawidłowym
wypełnieniem treści oferty.
Zamawiający podał, że w rozdziale VIII pkt 6 lit. c) SIWZ określił sposób wypełniania
załącznika nr 1 według kosztów dostawy przedmiotu zamówienia wskazującego co najmniej
na m.in. „numer katalogowy, jeżeli został wprowadzony”. Tym samym dopuścił brak podania
takiego nr katalogowego. Zamawiający podkreślił, że każdy z producentów może w sposób
dowolny nazywać i oznaczać produkty, w szczególności w tym postępowaniu, gdzie
na chwilę obecną nie została nawet ustalona kolorystyka dostarczanych mebli.
Zamawiający oświadczył, że nie weryfikuje oferty na podstawie numerów
katalogowych, a zaoferowanych parametrów użytkowych i funkcjonalnych.
Zamawiający dodał, że każdy z wykonawców wskazał w swojej ofercie zarówno
produkty modyfikowane zgodnie z wymaganiami SIWZ, jak i asortyment gotowych
produktów.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt II. uzasadnienia}
Zdaniem Zamawiającego kwestionowany atest higieniczny obowiązuje i dotyczy
wszystkich mebli oraz wyposażenia przeznaczonych do wyposażenia obiektów służby
zdrowia, laboratoriów i placówek dydaktycznych produkcji K..
Według Zamawiającego pokazanie rysunków czy zdjęć nie świadczy o zmianie treści
oferty, gdyż nie oznacza zmiany zaoferowanego asortymentu.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Zdaniem Zamawiającego K. wskazując dla oferowanego krzesła z poz. 4 szerokość
529 mm, podał prawidłową szerokość, skoro wymagana była szerokość 540 mm (+/- 20
mm).
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący mówi o szerokości maksymalnej wraz
z podłokietnikami, który to wymiar nie był zdefiniowany w SIWZ.
Odnośnie zarzutów dot. poz. 24 i 25 Zamawiający wyraził stanowisko, że informacje
ze stron internetowych, które nie stanowią treści oferty, nie mogą stanowić braku spełnienia
wymagań SIWZ, których spełnienie zostało potwierdzone przez K. w złożonych na wezwanie
dokumentach.
Sygn. akt KIO 2431/17
{ad pkt 2. listy zarzutów – zarzut z pkt IV. uzasadnienia}
Zamawiający podał, że przy analizie dokumentów uzupełnionych przez K. wziął pod
uwagę pismo Odwołującego z 27 października 2017 r., ale ponieważ stwierdził, że oferta K.
odpowiada treści SIWZ, nie miał powodów, aby wzywać do wyjaśnień.
22 listopada 2017 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie
pisemnej zgłoszenie {datowane na 21 listopada 2017 r.} przez A. K. S. M. w P. przystąpienia
do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom tego postępowania – a więc
zgodnie z art. 185 ust. 2 pzp – Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp. Na posiedzeniu z udziałem Stron i Przystępującego nie zgłoszono w tym zakresie
odmiennych wniosków.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia postępowania
odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie, podczas której
Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali dotychczasowe stanowiska.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Uczestników (Stron i Przystępującego)
postępowania odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu,
odpowiedzi na odwołanie, zgłoszeniu przystąpienia, a także wyrażone ustnie
na rozprawie i odnotowane w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
Sygn. akt KIO 2431/17
W ocenie Izby Odwołujący ma interes w uzyskaniu zamówienia objętego
postępowaniem prowadzonym przez Zamawiającego, w którym złożył ważną ofertę. Tym
samym Odwołujący może ponieść szkodę w związku z zarzucanym Zamawiającemu
naruszeniem przepisów ustawy pzp, gdyż zaniechanie odrzucenia oferty Przystępującego
uniemożliwia Odwołującemu uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby
w przeciwnym razie liczyć.
Izba uznaje za celowe przypomnienie na wstępie, że zgodnie z art. 192 ust. 7 pzp nie
może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Przy czym
w orzecznictwie wskazuje się, że stawianego przez wykonawcę zarzutu nie należy
rozpoznawać wyłącznie pod kątem wskazanego przepisu prawa, ale przede wszystkim jako
wskazane okoliczności faktyczne, które podważają prawidłowość czynności zamawiającego
i mają wpływ na sytuację wykonawcy.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia dotyczący krzesła z poz. 4.}
Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne dla rozpoznania zarzutu:
W poz. 4 tabeli I. załącznika nr 1.2 do s.i.w.z. opisano krzesło o konstrukcji metalowej
z tapicerowanymi siedziskiem, oparciem i podłokietnikami, następująco określając jego
wymiary: szerokość na 540 mm (+/- 20 mm), a głębokość na 505 mm (+/- 20 mm).
Przedmiotem zamówienia jest 300 szt. takich krzeseł.
Izba stwierdziła, że skoro przedmiotem zamówienia było krzesło posiadające
podłokietniki, dopuszczalne było zaoferowanie krzeseł, których szerokość będzie nie
mniejsza niż 520 mm i nie większa niż 560 mm, a głębokość nie mniejsza niż 485 mm i nie
większa niż 525 mm, czyli krzesło z podłokietnikami o wymiarach mieszczących się w tak
określonych zakresach.
Tym samym Izba uznała twierdzenie Zamawiającego, że sprecyzowany przez niego
parametr odnosił się do szerokości krzesła bez uwzględnienia podłokietników,
za nieznajdujące oparcia w treści opisu przedmiotu zamówienia. Zamawiający nie powołał
żadnych argumentów na poparcie swojego stanowiska. Nie wiadomo, czemu miałoby służyć
przy zamawianiu krzesła z podłokietnikami określanie szerokości, jaką można zmierzyć nie
uwzględniając tych podłokietników.
Według Izby racjonalna analiza opisu przedmiotu zamówienia prowadzi do wniosku,
że Zamawiający kierował się przede wszystkimi istniejącymi uwarunkowaniami lokalowymi,
stąd podawał wymiary zewnętrzne zamawianych mebli, co w przypadku krzeseł
Sygn. akt KIO 2431/17
lub taboretów (w tym obrotowych) na ruchomej podstawie przekładało się na określenie jej
maksymalnej średnicy (poz. 2, 24, 25 i 26). Dodatkowo w przypadku krzeseł i taboretów,
w trosce o zapewnienie odpowiedniego komfortu przyszłych użytkowników, Zamawiający
mógł określić wymiary siedziska i oparcia, co w praktyce nie we wszystkich przypadkach
i niejednolicie uczynił. Dla fotela biurowego określił zakres regulacji siedziska, a dla
obrotowego krzesła laboratoryjnego dodatkowo średnicę siedziska, która została również
precyzyjnie podana dla obu taboretów.
W przypadku krzesła o konstrukcji metalowej Zamawiający poprzestał jedynie
na wskazaniu, że siedzisko ma być szerokie i komfortowe. Jest to określenie na tyle
generalne, że może być traktowane jedynie jako oczekiwanie optymalnego wykorzystania
podanej szerokości maksymalnej i priorytetowego potraktowania szerokości siedziska
względem podłokietników. Przy czym skład orzekający Izby na podstawie doświadczenia
wynikającego z użytkowania krzeseł o konstrukcji metalowej z podłokietnikami stwierdził,
że obiektywnie możliwe jest zapewnienie odpowiednio szerokiego i komfortowego siedziska
dla krzesła z podłokietnikami, którego szerokość nie przekracza 520 mm. Szczególnie
krzesła, w których podłokietniki są integralnym elementem jego konstrukcji, mogą cechować
się siedziskami efektywnie wykorzystującymi szerokość krzesła.
Stanowisko Zamawiającego zajęte na rozprawie nie przekonuje również z tego
powodu, że stanowi próbę dopasowania interpretacji opisu przedmiotu zamówienia do typu
krzesła zaoferowanego przez K., czyli takiego, które powstało przez dodanie dokręcanych
podłokietników do podstawowej wersji krzesła, znacznie zwiększając jego szerokość. Stąd
producent podaje szerokość krzesła zarówno bez, jak i z podłokietnikami. Przy czym
szerokość krzesła bez podłokietników nie oznacza wcale, że takiej szerokości jest siedzisko,
gdyż rysunków zamieszczonych w karacie katalogowej producenta wynika, że nie
wykorzystuje ono całej dostępnej przestrzeni pomiędzy podłokietnikami.
Oczywiste jest, że do wolnostojącego krzesła, które nie jest meblem wykonywanym
według wymiarów przestrzeni, w której ma być zabudowany {co w szczególności zostało
zasygnalizowane w tabeli załącznika nr 1.2 do s.i.w.z. określeniami typu „wg. projektu
indywidulanego” (poz. 20.), „wg. projektu zabudowy” (poz. 33.)}, nie znajdują zastosowania
postanowienia pkt 18-20 regulujące obowiązki wykonawcy poprzedzające wykonanie mebli
do zabudowy, w tym weryfikację wymiarów pomieszczeń oraz uszczegółowienie wymiarów
tych mebli, w odniesieniu do których Zamawiający zastrzegł, że podane przez niego wymiary
należy traktować jako orientacyjne.
W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że odwołanie jest zasadne.
Sygn. akt KIO 2431/17
Izba rozważyła, z uwzględnieniem okoliczności dotyczących tej sprawy, zakres
zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp, który stanowi, że zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej
treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art.
87 ust. 2 pkt 3 pzp.
Skład orzekający Izby podziela utrwalony w doktrynie i orzecznictwie pogląd,
że zarówno treść s.i.w.z., jak i treść oferty stanowią merytoryczne postanowienia oświadczeń
woli odpowiednio: zamawiającego, który w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia
precyzuje, jakiego świadczenia oczekuje po zawarciu umowy w sprawie zamówienia
publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie
wyboru złożonej przez niego oferty jako najkorzystniejszej. Wobec tego – co do zasady –
porównanie zaoferowanego przez wykonawcę świadczenia z opisem przedmiotu
zamówienia, sposobem i terminem jego realizacji wymaganymi przez zamawiającego,
przesądza o tym, czy treść złożonej oferty odpowiada treści s.i.w.z. – jest z nią zgodna.
Aby zapewnić możliwość sprawdzenia zgodności treści oferty z treścią s.i.w.z.,
ustawa pzp z jednej strony obliguje zamawiającego, aby prowadził całe postępowanie
o udzielenie zamówienia w formie pisemnej (art. 9 ust. 1 pzp), w tym przekazał i udostępnił
specyfikację istotnych warunków zamówienia (art. 37 ust. 1 i 2 pzp), która ma zawierać
w szczególności opis przedmiotu zamówienia, określenie terminu wykonania zamówienia,
istotne warunki umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz opis sposobu przygotowania
ofert (art. 36 ust. 1 pkt 3, 4, 16 i 10 pzp). Z drugiej strony przepisy zastrzegają dla oferty
składanej przez wykonawcę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego formę
pisemną pod rygorem nieważności (art. 18 pkt 4 z przepisów przejściowych ustawy z dnia 22
czerwca 2016 r. o zmianie ustawy pzp), a treść takiej oferty musi odpowiadać treści
specyfikacji (art. 82 ust. 3 pzp).
W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się również, że rozumienie terminu oferta
należy opierać na art. 66 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jest nią oświadczenie
drugiej stronie woli zawarcia umowy, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Z uwagi
na odpłatny charakter zamówień publicznych, nieodzownym elementem treści oferty będzie
zawsze określenie ceny za jaką wykonawca zobowiązuje się wykonać zamawiane
świadczenie. W pozostałym zakresie to zamawiający określa w s.i.w.z. wymagany
od wykonawcy zakres i sposób konkretyzacji oświadczenia woli, który będzie podstawą dla
oceny zgodności treści złożonej oferty z merytorycznymi wymaganiami opisu przedmiotu
zamówienia.
W ramach wymaganego od wykonawcy sposobu potwierdzenia treści oferty mieści
się również oparte na art. 25 ust. 1 pkt 2 pzp żądanie przez zamawiającego oświadczeń lub
dokumentów potwierdzających spełnianie jego wymagań (określonych w s.i.w.z.) przez
Sygn. akt KIO 2431/17
oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane. Niezamknięty katalog tych dokumentów
został określony w § 6 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie
rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy w postępowaniu
o udzielenie zamówienia (Dz.U. poz. 126) {dalej: „rozporządzenie”}. Dokumenty te co do
zasady należy rozpatrywać jako kwalifikowaną formę potwierdzenia zgodności oferowanego
świadczenia z wymaganym przez zamawiającego. Zadeklarowana przez wykonawcę treść
oferty musi w takim przypadku dodatkowo znaleźć potwierdzenie w dokumentach
pochodzących co do zasady od niezależnego od wykonawcy podmiotu zewnętrznego
(co wprost wskazano przy określeniu rodzaju dokumentów wyliczonych w § 13 ust. 1 pkt 2 -
5 rozporządzenia), względnie w próbkach, opisach, fotografiach, planach, projektach,
rysunkach, modelach, wzorach, programach komputerowych oraz innych podobnych
materiałach, których autentyczność musi zostać poświadczona przez wykonawcę na żądanie
zamawiającego (rodzaje środków dowodowych wymienione w § 13 ust. 1 pkt 1
rozporządzenia).
W konsekwencji brak takiego kwalifikowanego potwierdzenia również jest podstawą
do odrzucenia oferty jako niezgodnej z treścią s.i.w.z., co przejawia się zarówno w aspekcie
formalnym – niezgodności z postanowieniem formułującym żądanie złożenia takich
dokumentów, jak i przede wszystkim materialnym – niewykazaniu zgodności oferowanych
produktów z wymaganiami zamawiającego w zakresie parametrów, które miały znaleźć
potwierdzenie w tych dokumentach. Resumując, konsekwencją niezłożenia dokumentu, który
będzie potwierdzał treść oferty jest konieczność odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1
pkt 2 ustawy pzp jako nieodpowiadającej treści specyfikacji, co jednak musi być poprzedzone
umożliwieniem uzupełnienia dokumentu dotkniętego brakiem w trybie art. 26 ust. 3 pzp.
Dla zastosowania podstawy odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp konieczne jest
również uchwycenie, na czym konkretnie niezgodność pomiędzy ofertą wykonawcy
a specyfikacją zamawiającego polega, czyli co i w jaki sposób w ofercie nie jest zgodne
z konkretnie wskazanymi, skwantyfikowanymi i jednoznacznie ustalonymi postanowieniami
s.i.w.z.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający może żądać
od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Niedopuszczalne jest
prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty
oraz z zastrzeżeniem ust. 1a i 2 pzp, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści.
Z wyjątkiem trybu dialogu konkurencyjnego zmiany te sprowadzają się de facto
do uregulowanej w art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, do którego wprost odesłano również w art. 89 ust.
1 pkt 2 pzp, instytucji poprawienia omyłek polegających na niezgodności oferty
ze specyfikacją, co nie może jednak powodować istotnej zmiany treści oferty. W rezultacie
Sygn. akt KIO 2431/17
odrzuceniu podlega zatem wyłącznie oferta, której treść jest niezgodna z treścią s.i.w.z.
w sposób zasadniczy lub nieusuwalny, gdyż obowiązkiem zamawiającego jest poprawienie
w złożonej ofercie niezgodności z s.i.w.z. niemających istotnego charakteru.
W rozstrzyganej sprawie zachodzi ewidentna niezgodność w zakresie jednego
z parametrów krzesła z poz. 24 tabeli opisu przedmiotu zamówienia, gdyż zaoferowane
krzesło nie mieści się w wymiarach maksymalnych określonych przez Zamawiającego.
Pomimo że powyższa niezgodność dotyczy tylko jednej spośród 51. poz. asortymentowych
objętych zamówieniem, nie można jej uznać za nieistotną, skoro dotyczy kilkuset szt. krzeseł.
Co istotne niezgodności tej nie da się usunąć w sposób dopuszczony ustawą pzp, gdyż
wymagałoby to zmiany treści oferty wykraczającej poza zakres zastosowania art. 87 ust. 2
pkt 3 pzp, tj. zaoferowania przez Przystępującego po upływie terminu składania ofert innego
typu krzesła niż wskazane w ofercie, co jest niedopuszczalne w świetle art. 87 ust. 1 zd. 2
pzp.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt I.-III. uzasadnienia
(z wyjątkiem zarzutu dotyczącego krzesła z poz. 4.)}
Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne dla rozpoznania zarzutów:
Umknęło uwadze Odwołującego, że w rozdziale VIII. specyfikacji zawierającym opis
sposobu przygotowania oferty, w pkt 6. dotyczącym dokumentów składających się na ofertę,
w lit. c odnośnie „Specyfikacji przedmiotowo-kosztorysowej” Zamawiający wprost wskazał,
że ma ona obejmować numer katalogowy, jeśli został wprowadzony. Odwołujący nie
udowodnił ani nawet nie twierdził, że dla wskazanych w odwołaniu pozycji takowy numer
został wprowadzony, wręcz przeciwnie, podkreślał, że zaoferowano w tych pozycjach meble,
które zostaną wykonane na potrzeby tego zamówienia.
Z rozdziału I. specyfikacji zawierającego postanowienia ogólne opisu przedmiotu
zamówienia nie wynika, aby Zamawiający wykluczył możliwość zaoferowania mebli, które
zostaną wykonane specjalnie na potrzeby tego zamówienia. Zgodnie z pkt 13. wymagane
było, aby oferowany przedmiot zamówienia i wszystkie elementy dodatkowe wchodzące w
jego skład były fabrycznie nowe, wyprodukowane w 2017 r., nierekondycjonowane,
niepowystawowe, po zainstalowaniu gotowe do użytkowania bez konieczności ponoszenia
dodatkowych nakładów finansowych.
Skoro oczekiwanie sprecyzowania nr katalogowych również nie było bezwarunkowe,
nie ma podstaw, aby wyłącznie na podstawie niefortunnego sformułowania żądania
Sygn. akt KIO 2431/17
dotyczącego dokumentu składanego na potwierdzenie spełniania przez oferowane meble
wymagań określonych przez Zamawiającego wywodzić tak daleko idące wnioski, jak chciałby
Odwołujący. W szczególności ze specyfikacji nie wynika, że Zamawiający oczekiwał
bezwarunkowego skonkretyzowania przedmiotu oferty przez podanie nr katalogowego
asortymentu dotychczas oferowanego na rynku, aby na tej podstawie zweryfikować
zgodność oferowanych mebli z wymaganiami opisu przedmiotu zamówienia.
Natomiast Zamawiający przewidział przeprowadzanie takiej weryfikacji na podstawie
zażądanych w tym celu (rozdział IV. pkt 3. lit. c) w szczególności materiałów informacyjnych,
opisów, katalogów lub folderów w języku polskim dotyczących oferowanego przedmiotu
zamówienia, niezawierających informacji sprzecznych z podanymi w ramach opisu
przedmiotu zamówienia.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że procedura wydawania tzw. atestów
higienicznych nie jest ściśle uregulowana przepisami powszechnie obowiązującymi, a ich
uzyskanie nie jest obligatoryjne. Ponadto na podstawie treści atestów wskazywanych przez
obie strony sporu Izba stwierdziła, że w praktyce w odniesieniu do wyrobów meblarskich
ocena higieniczna dokonywana jest na podstawie badania toksyczności materiałów,
z których są wykonane. Stąd mniej lub bardziej ogólne określenie mebli, a także możliwość
objęcia atestem higienicznym w okresie jego obowiązywania różnych typoszeregów
lub wręcz wszystkich mebli danego producenta, które zostaną wykonane z przebadanych
materiałów. Wskazuje na to również zastrzeżenie, że atest traci ważność właśnie
w przypadku zmian w recepturze albo technologii wytwarzania wyrobu. Jednocześnie atest
higieniczny dotyczy zawsze wyrobów konkretnego producenta.
Ważność kwestionowanego atestu została potwierdzona przez jego wystawcę, Zakład
Toksykologii Środowiska Wydziału Nauk o Zdrowiu G. Uniwersytetu Medycznego, w
pisemnym oświadczeniu z 21 listopada 2017 r. Izba nie miała podstaw do jego
zakwestionowania w sytuacji, gdy uprawnienie tego podmiotu do wystawiania atestów
higienicznych w tym zakresie nie było przez Odwołującego w żaden sposób podważane.
Na rozprawie okazało się, że to co Odwołujący wziął za zdjęcia gotowych produktów,
w istocie stanowi wizualizację w specjalistycznym programie komputerowych mebli, które K.
zamierza specjalnie wykonać na potrzeby tego zamówienia, co Przystępujący wykazał za
pomocą zrzutów ekranu. A Odwołujący nie przedstawił w tym zakresie dowodów przeciwnych
ani nawet nie zaprzeczył twierdzeniom Przystępującego.
Przedstawione Zamawiającemu opisy, potwierdzające zgodność z wymaganiami
opisu przedmiotu zamówienia dla poz. 24 i 25 parametrów oferowanego krzesła KL-3 oraz
taboretu TL-08, zostały potwierdzone przez ich producenta, Zakład Mechaniki Precyzyjnej S.
J. M. w S.. Okazało się, że producent gotowy jest zakwestionowane w odwołaniu produkty
Sygn. akt KIO 2431/17
dostosować do wymagań przetargu bez zmiany ich oznaczenia katalogowego. Umknęło przy
tym uwadze Odwołującego, że wbrew temu, co podał w odwołaniu, w odróżnieniu od
wyrobów prezentowanych na stronach internetowych, Zamawiającemu zaoferowano krzesło i
taboret laboratoryjny, które nie są wyrobami medycznymi, stąd wraz z opisem złożono nie
atesty higieniczne, a deklaracje zgodności wystawione przez producenta.
W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że pozostałe zarzuty są niezasadne.
W przedstawionym powyżej rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp nie zaszła żadna
z pozostałych wywiedzionych w odwołaniu podstaw odrzucenia oferty K., gdyż zarzuty te
zostały oparte na błędnych ustaleniach faktycznych, zarówno co do treści specyfikacji
istotnych warunków zamówienia, jak i treści oferty oraz dokumentów złożonych
w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego.
Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 pzp przez zaniechaniu wezwania do wyjaśnień jest
bezzasadny, gdyż Zamawiający dysponował dokumentami, na których podstawie mógł
podjąć prawidłową decyzję.
Ponieważ Odwołujący nie wskazał żadnych okoliczności dotyczących naruszenia art.
7 ust. 2 pzp, również ten zarzut należy uznać za niezasadny.
Mając powyższe na uwadze, Izba stwierdziła, że naruszenie przez Zamawiającego
art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień publicznych miało wpływ na wynik
prowadzonego przez niego postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając
na podstawie art. 192 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku,
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. b oraz § 5 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.) – zaliczając do tych
kosztów wpis uiszczony przez Odwołującego oraz zasądzając na jego rzecz
od Zamawiającego jego równowartość.
Przewodniczący: ………………………………
WYROK
z dnia 1 grudnia 2017 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Protokolant: Mateusz Zientak
po rozpoznaniu na rozprawie 1 grudnia 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego
20 listopada 2017 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawcę: A. K. S. M., P.
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Dostawa wyposażenia
kwaterunkowego wraz z rozładunkiem, wniesieniem, montażem, zainstalowaniem,
uruchomieniem do centralnego bloku operacyjnego z zapleczem, oddziałami szpitalnymi i
lądowiskiem dla śmigłowców (nr postępowania DZP/PN/26/2017)
prowadzonym przez zamawiającego: 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w L.
przy udziale wykonawcy: K. K. J., L. – zgłaszającego przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu – 1 Wojskowemu Szpitalowi
Klinicznemu z Polikliniką Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki
Zdrowotnej w L. unieważnienie wyboru najkorzystniejszej oferty, a w ramach
powtórzonych czynności w prowadzonym postępowaniu – odrzucenie oferty
złożonej przez K. K. J. jako nieodpowiadającej treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia w zakresie określonej w załączniku nr 1.2 dla poz. 4.,
krzesła o konstrukcji metalowej, szerokości, która nie mogła być większa niż 560
mm, z uwzględnieniem faktu, że przedmiotem zamówienia w tej pozycji jest
krzesło wyposażone w podłokietniki.
2. Pozostałe zarzuty odwołania uznaje za niezasadne.
3. Kosztami postępowania obciąża zamawiającego 1. Wojskowy Szpital Kliniczny
z Polikliniką Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w L. i:
Sygn. akt KIO 2431/17
3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego
A. K. S. M. z P.tytułem wpisu od odwołania;
3.2. zasądza od zamawiającego 1. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w L. na rzecz
odwołującego A. K. S. M. z P. kwotę 15000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy
złotych zero groszy), stanowiącą koszty
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt KIO 2431/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej w L. prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) {dalej również: „ustawa pzp”
lub „pzp”} w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na
dostawy pn. Dostawa wyposażenia kwaterunkowego wraz z rozładunkiem, wniesieniem,
montażem, zainstalowaniem, uruchomieniem do centralnego bloku operacyjnego
z zapleczem, oddziałami szpitalnymi i lądowiskiem dla śmigłowców (nr postępowania
DZP/PN/26/2017)
Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 2017/S_179 pod nr 366075.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
8 listopada 2017 r. Zamawiający przekazał Odwołującemu A. K. S. M. z P. {dalej
również: „S.”} zawiadomienie o wyborze w części {dalej również: „zadanie”} 2. oferty złożonej
przez K.K.J., L. {dalej również: „K.”}.
20 listopada 2017 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od zaniechania odrzucenia oferty K..
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp:
1. Art. 89 ust. 1 pkt 2 – przez brak odrzucenia oferty K. z uwagi na fakt, że jej treść nie
odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia {dalej również:
„specyfikacja” „SIWZ” lub „s.i.w.z.”}.
2. Art. 7 ust. 1, 2 i 3 – przez prowadzenie postępowania w sposób niezapewniający
zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, polegające na
niepodjęciu działań zmierzających do wyjaśnienia niezgodności treści oferty K. z treścią
SIWZ, na których występowanie Odwołujący zwracał uwagę Zamawiającego w piśmie z
27 października 2017 r., i dokonaniu wyboru oferty wykonawcy z naruszeniem przepisów
ustawy pzp.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. Unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej.
2. Ponownego dokonania czynności badania i oceny ofert.
3. Odrzucenia oferty K..
4. Wyboru oferty najkorzystniejszej spośród ofert złożonych przez wykonawców
Sygn. akt KIO 2431/17
niepodlegających wykluczeniu, których oferty nie podlegają odrzuceniu, tj. oferty
złożonej przez Odwołującego.
Ponadto Odwołujący sprecyzował powyższą listę zarzutów wskazanie następujących
okoliczności prawnych i faktycznych dla uzasadnienia wniesienia odwołania.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt I. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– zamawiający wymagał podania nr katalogowego oferowanych mebli, gdyż symbol „*”
w kolumnie „Producent / Nr katalogowy” tabeli załącznika nr 1.2 do SIWZ – „Specyfikacja
przedmiotowo-kosztorysowa” został opatrzony wyjaśnieniem „Wypełnić”;
– w ofercie K. (z wyjątkiem poz. 2, 4, 14, 23, 24, 25, 31) przepisano nazwy podane przez
Zamawiającego oraz dopisano zwrot „wykonanie specjalne”.
Odwołujący podniósł, że ponieważ wskazanie zaoferowanego produktu stanowi
sedno oferty, jej essentialia negotii w rozumieniu art. 66 § 1 Kodekscu cywilnego {dalej
również: „kc”}, stąd powinno mieć charakter kategoryczny – przyjęcia zobowiązania
dostarczenia takiego, a nie innego wyrobu oznaczonego w sposób zindywidualizowany.
Odwołujący zarzucił, że określenie przedmiotu świadczenia przez K. uniemożliwia
Zamawiającemu weryfikację treści oferty pod względem zgodności z wymaganiami opisu
przedmiotu zamówienia i stanowi brak oferty, który – jako nieusuwalny w jakimkolwiek
dopuszczalnym w pzp trybie – powinien skutkować jej odrzuceniem.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt II. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– w załączniku nr 1.2 do SIWZ Zamawiający wymagał, aby meble socjalne i medyczne jako
gotowy wyrób posiadały atest higieniczny, dopuszczający ich stosowanie w laboratoriach
i placówkach medycznych;
– według pkt 3.2. lit b) SIWZ atesty te należało złożyć Zamawiającemu w odpowiedzi
na wezwanie do uzupełnienia dokumentów;
– w odpowiedzi na takie wezwanie K. przedstawiło atest higieniczny nr (…), w którym jako
wyrób podlegający badaniu wskazano „K. meble i urządzenia”.
Odwołujący wywiódł, że składając ofertę wykonawca powinien dysponować atestem
higienicznym wydanym dla oferowanych przez niego gotowych produktów, które w chwili
składania oferty powinny znajdować się w ofercie handlowej producenta. W przeciwnym
Sygn. akt KIO 2431/17
razie uzyskanie atestu na meble podlegające „wykonaniu specjalnemu”, tj. na potrzeby
Zamawiającego, jako na gotowe produkty, byłoby możliwe dopiero po ich wyprodukowaniu
przed dokonaniem dostawy, co byłoby niezgodne z wymogiem Zamawiającego.
Odwołujący zarzucił, że złożone przez K. atesty higieniczne nie potwierdzały,
że oferowane przez niego meble socjalne i medyczne w wykonaniu specjalnym są
dopuszczone do stosowanie w laboratoriach i placówkach medycznych już w chwili składania
oferty.
Odwołujący ponadto podał, że K.:
– w ofercie wskazało, że meble wyszczególnione pod poz. 1, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13,
16, 17, 18,19, 20, 21, 22, 28, 29, 30, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46,
48, 49, 50 i 51 będą podlegały wykonaniu specjalnemu;
– dla mebli wyszczególnionych pod poz. 1, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 17, 19, 20, 21, 22,
28, 30, 31, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 44, 45, 46, 48 i 49 przedłożyło zdjęcia gotowych
produktów;
– dla mebli wymienionych pod poz. 16, 18, 23, 29, 40, 41, 42 i 43 złożyło szkice lub rysunki
poglądowe.
Odwołujący zarzucił, że składając zdjęcia gotowych, już istniejących produktów K.
dokonało nieuprawnionej zmiany treści złożonej przez siebie oferty, co powinno skutkować
jej odrzuceniem.
Odwołujący nadmienił, że skoro produkty uwidocznione na zdjęciach znajdują się
w sprzedaży, nie było przeszkód, aby w załączniku nr 1.2 podać dla nich odpowiednie nr
katalogowe lub nazwy tych mebli, zamiast zamieszczać informację, że będą podlegać
wykonaniu specjalnemu.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że:
– w poz. 4 K. zaoferowało krzesło Amigo 4l-ALU ARM (bez wzmianki „wykonie specjalne”)
producenta Nowy Styl sp. z o.o. o szerokości maksymalnej z podłokietnikami wynoszącej
631 mm (co potwierdza złożona przez K. karta katalogowa), podczas gdy Zamawiający w
załączniku nr 1.2 wymagał, aby krzesło miało szerokość 540 mm (+/- 20mm);
– zaoferowany w poz. 24 taboret obrotowy z oparciem KL-3 (bez wzmianki „wykonie
specjalne”) według karty katalogowej producenta S. ma siedzisko o średnicy 350 mm,
regulację siedziska w zakresie 590 – 750 mm, podstawę o średnicy 510 mmm, podczas gdy
Zamawiający wymagał w załączniku nr 1.2 do SIWZ odpowiednio siedziska o średnicy 360
Sygn. akt KIO 2431/17
mm, regulacji siedziska w zakresie 440 – 580 mm i średnicy podstawy wynoszącej 600 mm
(+/- 20 mmm);
– zaoferowany w poz. 25 taboret bez oparcia TL-08 (bez wzmianki „wykonie specjalne”)
według karty katalogowej producenta S. ma stelaż jezdny wykonany z polerowanego
aluminium, siedzisko poliuretanowe wykonane metodą wtryskową, siedzisko o średnicy 350
mm, regulację siedziska w zakresie 590 – 750 mm, podstawę o średnicy 570 mm, podczas
gdy Zamawiający wymagał w załączniku nr 1.2 do SIWZ odpowiednio pięcioramiennej
podstawy wykonanej ze stali kwasoodpornej OH18N9, siedziska tapicerowanego materiałem
zmywalnym o grubości min. 60 mm, siedziska o średnicy 360 mm, regulacji siedziska
w zakresie 440 – 580 mm i średnicy podstawy wynoszącej 600 mm (+/- 20 mmm);
– K. w złożonych kartach katalogowych potwierdziło spełnianie wymagań opisu przedmiotu
zamówienia;
_ K. przedstawiło atesty higieniczne dla taboretów S. KL-3 i TL-08.
Odwołujący zarzucił, że skoro zaoferowane przez K. krzesło przekracza
dopuszczalną szerokość o 71 mm, a taborety S. KL-3 i TL-08 nie mogą mieć innych
parametrów niż podane przez ich producenta w kartach katalogowych, oferta ta podlega
odrzuceniu jako niezgodna z treścią SIWZ.
{ad pkt 2. listy zarzutów – zarzut z pkt IV. uzasadnienia}
Odwołujący podał, że w piśmie z 27 października 2017 r. zwrócił uwagę
Zamawiającemu na wszystkie powyżej opisane okoliczności.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że pomimo posiadania tych informacji
zaniechał wezwania K. do wyjaśnienia treści złożonej oferty w trybie art. 87 ust. 1 pzp oraz w
trybie art. 26 ust. 4 pzp do złożenia wyjaśnień dotyczących złożonych dokumentów,
dokonując wyboru tej oferty jako najkorzystniejszej.
Na posiedzeniu Zamawiający złożył pisemną odpowiedź na odwołanie {datowaną na
30 listopada 2017 r.}, w której wniósł o oddalenie odwołania jako w całości bezzasadnego.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Zamawiający wskazał, że ze względu na specyfikę przedmiotu zamówienia, tj.
konieczność wykonania w wielu przypadkach mebli pod wymiar, co wynikało z pkt 18-21
rozdziału I s.i.w.z. „Opis przedmiotu zamówienia”, wykonawcy byli zobowiązani do
uwzględnienia okoliczności, że meble muszą zostać zaprojektowane i wykonane pod
Sygn. akt KIO 2431/17
konkretne pomieszczenia. Obowiązkiem wykonawcy po podpisaniu umowy, a przed
sporządzeniem projektu, będzie weryfikacja wymiarów pomieszczeń oraz uszczegółowienie
z Zamawiającym dokładnych rozmiarów poszczególnych mebli. Stąd wpisanie obok
producenta mebli informacji, że meble będą „wykonywane specjalnie” jest prawidłowym
wypełnieniem treści oferty.
Zamawiający podał, że w rozdziale VIII pkt 6 lit. c) SIWZ określił sposób wypełniania
załącznika nr 1 według kosztów dostawy przedmiotu zamówienia wskazującego co najmniej
na m.in. „numer katalogowy, jeżeli został wprowadzony”. Tym samym dopuścił brak podania
takiego nr katalogowego. Zamawiający podkreślił, że każdy z producentów może w sposób
dowolny nazywać i oznaczać produkty, w szczególności w tym postępowaniu, gdzie
na chwilę obecną nie została nawet ustalona kolorystyka dostarczanych mebli.
Zamawiający oświadczył, że nie weryfikuje oferty na podstawie numerów
katalogowych, a zaoferowanych parametrów użytkowych i funkcjonalnych.
Zamawiający dodał, że każdy z wykonawców wskazał w swojej ofercie zarówno
produkty modyfikowane zgodnie z wymaganiami SIWZ, jak i asortyment gotowych
produktów.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt II. uzasadnienia}
Zdaniem Zamawiającego kwestionowany atest higieniczny obowiązuje i dotyczy
wszystkich mebli oraz wyposażenia przeznaczonych do wyposażenia obiektów służby
zdrowia, laboratoriów i placówek dydaktycznych produkcji K..
Według Zamawiającego pokazanie rysunków czy zdjęć nie świadczy o zmianie treści
oferty, gdyż nie oznacza zmiany zaoferowanego asortymentu.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia}
Zdaniem Zamawiającego K. wskazując dla oferowanego krzesła z poz. 4 szerokość
529 mm, podał prawidłową szerokość, skoro wymagana była szerokość 540 mm (+/- 20
mm).
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący mówi o szerokości maksymalnej wraz
z podłokietnikami, który to wymiar nie był zdefiniowany w SIWZ.
Odnośnie zarzutów dot. poz. 24 i 25 Zamawiający wyraził stanowisko, że informacje
ze stron internetowych, które nie stanowią treści oferty, nie mogą stanowić braku spełnienia
wymagań SIWZ, których spełnienie zostało potwierdzone przez K. w złożonych na wezwanie
dokumentach.
Sygn. akt KIO 2431/17
{ad pkt 2. listy zarzutów – zarzut z pkt IV. uzasadnienia}
Zamawiający podał, że przy analizie dokumentów uzupełnionych przez K. wziął pod
uwagę pismo Odwołującego z 27 października 2017 r., ale ponieważ stwierdził, że oferta K.
odpowiada treści SIWZ, nie miał powodów, aby wzywać do wyjaśnień.
22 listopada 2017 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie
pisemnej zgłoszenie {datowane na 21 listopada 2017 r.} przez A. K. S. M. w P. przystąpienia
do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom tego postępowania – a więc
zgodnie z art. 185 ust. 2 pzp – Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp. Na posiedzeniu z udziałem Stron i Przystępującego nie zgłoszono w tym zakresie
odmiennych wniosków.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia postępowania
odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie, podczas której
Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali dotychczasowe stanowiska.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Uczestników (Stron i Przystępującego)
postępowania odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu,
odpowiedzi na odwołanie, zgłoszeniu przystąpienia, a także wyrażone ustnie
na rozprawie i odnotowane w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
Sygn. akt KIO 2431/17
W ocenie Izby Odwołujący ma interes w uzyskaniu zamówienia objętego
postępowaniem prowadzonym przez Zamawiającego, w którym złożył ważną ofertę. Tym
samym Odwołujący może ponieść szkodę w związku z zarzucanym Zamawiającemu
naruszeniem przepisów ustawy pzp, gdyż zaniechanie odrzucenia oferty Przystępującego
uniemożliwia Odwołującemu uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby
w przeciwnym razie liczyć.
Izba uznaje za celowe przypomnienie na wstępie, że zgodnie z art. 192 ust. 7 pzp nie
może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Przy czym
w orzecznictwie wskazuje się, że stawianego przez wykonawcę zarzutu nie należy
rozpoznawać wyłącznie pod kątem wskazanego przepisu prawa, ale przede wszystkim jako
wskazane okoliczności faktyczne, które podważają prawidłowość czynności zamawiającego
i mają wpływ na sytuację wykonawcy.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzut z pkt III. uzasadnienia dotyczący krzesła z poz. 4.}
Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne dla rozpoznania zarzutu:
W poz. 4 tabeli I. załącznika nr 1.2 do s.i.w.z. opisano krzesło o konstrukcji metalowej
z tapicerowanymi siedziskiem, oparciem i podłokietnikami, następująco określając jego
wymiary: szerokość na 540 mm (+/- 20 mm), a głębokość na 505 mm (+/- 20 mm).
Przedmiotem zamówienia jest 300 szt. takich krzeseł.
Izba stwierdziła, że skoro przedmiotem zamówienia było krzesło posiadające
podłokietniki, dopuszczalne było zaoferowanie krzeseł, których szerokość będzie nie
mniejsza niż 520 mm i nie większa niż 560 mm, a głębokość nie mniejsza niż 485 mm i nie
większa niż 525 mm, czyli krzesło z podłokietnikami o wymiarach mieszczących się w tak
określonych zakresach.
Tym samym Izba uznała twierdzenie Zamawiającego, że sprecyzowany przez niego
parametr odnosił się do szerokości krzesła bez uwzględnienia podłokietników,
za nieznajdujące oparcia w treści opisu przedmiotu zamówienia. Zamawiający nie powołał
żadnych argumentów na poparcie swojego stanowiska. Nie wiadomo, czemu miałoby służyć
przy zamawianiu krzesła z podłokietnikami określanie szerokości, jaką można zmierzyć nie
uwzględniając tych podłokietników.
Według Izby racjonalna analiza opisu przedmiotu zamówienia prowadzi do wniosku,
że Zamawiający kierował się przede wszystkimi istniejącymi uwarunkowaniami lokalowymi,
stąd podawał wymiary zewnętrzne zamawianych mebli, co w przypadku krzeseł
Sygn. akt KIO 2431/17
lub taboretów (w tym obrotowych) na ruchomej podstawie przekładało się na określenie jej
maksymalnej średnicy (poz. 2, 24, 25 i 26). Dodatkowo w przypadku krzeseł i taboretów,
w trosce o zapewnienie odpowiedniego komfortu przyszłych użytkowników, Zamawiający
mógł określić wymiary siedziska i oparcia, co w praktyce nie we wszystkich przypadkach
i niejednolicie uczynił. Dla fotela biurowego określił zakres regulacji siedziska, a dla
obrotowego krzesła laboratoryjnego dodatkowo średnicę siedziska, która została również
precyzyjnie podana dla obu taboretów.
W przypadku krzesła o konstrukcji metalowej Zamawiający poprzestał jedynie
na wskazaniu, że siedzisko ma być szerokie i komfortowe. Jest to określenie na tyle
generalne, że może być traktowane jedynie jako oczekiwanie optymalnego wykorzystania
podanej szerokości maksymalnej i priorytetowego potraktowania szerokości siedziska
względem podłokietników. Przy czym skład orzekający Izby na podstawie doświadczenia
wynikającego z użytkowania krzeseł o konstrukcji metalowej z podłokietnikami stwierdził,
że obiektywnie możliwe jest zapewnienie odpowiednio szerokiego i komfortowego siedziska
dla krzesła z podłokietnikami, którego szerokość nie przekracza 520 mm. Szczególnie
krzesła, w których podłokietniki są integralnym elementem jego konstrukcji, mogą cechować
się siedziskami efektywnie wykorzystującymi szerokość krzesła.
Stanowisko Zamawiającego zajęte na rozprawie nie przekonuje również z tego
powodu, że stanowi próbę dopasowania interpretacji opisu przedmiotu zamówienia do typu
krzesła zaoferowanego przez K., czyli takiego, które powstało przez dodanie dokręcanych
podłokietników do podstawowej wersji krzesła, znacznie zwiększając jego szerokość. Stąd
producent podaje szerokość krzesła zarówno bez, jak i z podłokietnikami. Przy czym
szerokość krzesła bez podłokietników nie oznacza wcale, że takiej szerokości jest siedzisko,
gdyż rysunków zamieszczonych w karacie katalogowej producenta wynika, że nie
wykorzystuje ono całej dostępnej przestrzeni pomiędzy podłokietnikami.
Oczywiste jest, że do wolnostojącego krzesła, które nie jest meblem wykonywanym
według wymiarów przestrzeni, w której ma być zabudowany {co w szczególności zostało
zasygnalizowane w tabeli załącznika nr 1.2 do s.i.w.z. określeniami typu „wg. projektu
indywidulanego” (poz. 20.), „wg. projektu zabudowy” (poz. 33.)}, nie znajdują zastosowania
postanowienia pkt 18-20 regulujące obowiązki wykonawcy poprzedzające wykonanie mebli
do zabudowy, w tym weryfikację wymiarów pomieszczeń oraz uszczegółowienie wymiarów
tych mebli, w odniesieniu do których Zamawiający zastrzegł, że podane przez niego wymiary
należy traktować jako orientacyjne.
W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że odwołanie jest zasadne.
Sygn. akt KIO 2431/17
Izba rozważyła, z uwzględnieniem okoliczności dotyczących tej sprawy, zakres
zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp, który stanowi, że zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej
treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art.
87 ust. 2 pkt 3 pzp.
Skład orzekający Izby podziela utrwalony w doktrynie i orzecznictwie pogląd,
że zarówno treść s.i.w.z., jak i treść oferty stanowią merytoryczne postanowienia oświadczeń
woli odpowiednio: zamawiającego, który w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia
precyzuje, jakiego świadczenia oczekuje po zawarciu umowy w sprawie zamówienia
publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie
wyboru złożonej przez niego oferty jako najkorzystniejszej. Wobec tego – co do zasady –
porównanie zaoferowanego przez wykonawcę świadczenia z opisem przedmiotu
zamówienia, sposobem i terminem jego realizacji wymaganymi przez zamawiającego,
przesądza o tym, czy treść złożonej oferty odpowiada treści s.i.w.z. – jest z nią zgodna.
Aby zapewnić możliwość sprawdzenia zgodności treści oferty z treścią s.i.w.z.,
ustawa pzp z jednej strony obliguje zamawiającego, aby prowadził całe postępowanie
o udzielenie zamówienia w formie pisemnej (art. 9 ust. 1 pzp), w tym przekazał i udostępnił
specyfikację istotnych warunków zamówienia (art. 37 ust. 1 i 2 pzp), która ma zawierać
w szczególności opis przedmiotu zamówienia, określenie terminu wykonania zamówienia,
istotne warunki umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz opis sposobu przygotowania
ofert (art. 36 ust. 1 pkt 3, 4, 16 i 10 pzp). Z drugiej strony przepisy zastrzegają dla oferty
składanej przez wykonawcę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego formę
pisemną pod rygorem nieważności (art. 18 pkt 4 z przepisów przejściowych ustawy z dnia 22
czerwca 2016 r. o zmianie ustawy pzp), a treść takiej oferty musi odpowiadać treści
specyfikacji (art. 82 ust. 3 pzp).
W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się również, że rozumienie terminu oferta
należy opierać na art. 66 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jest nią oświadczenie
drugiej stronie woli zawarcia umowy, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Z uwagi
na odpłatny charakter zamówień publicznych, nieodzownym elementem treści oferty będzie
zawsze określenie ceny za jaką wykonawca zobowiązuje się wykonać zamawiane
świadczenie. W pozostałym zakresie to zamawiający określa w s.i.w.z. wymagany
od wykonawcy zakres i sposób konkretyzacji oświadczenia woli, który będzie podstawą dla
oceny zgodności treści złożonej oferty z merytorycznymi wymaganiami opisu przedmiotu
zamówienia.
W ramach wymaganego od wykonawcy sposobu potwierdzenia treści oferty mieści
się również oparte na art. 25 ust. 1 pkt 2 pzp żądanie przez zamawiającego oświadczeń lub
dokumentów potwierdzających spełnianie jego wymagań (określonych w s.i.w.z.) przez
Sygn. akt KIO 2431/17
oferowane dostawy, usługi lub roboty budowlane. Niezamknięty katalog tych dokumentów
został określony w § 6 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie
rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy w postępowaniu
o udzielenie zamówienia (Dz.U. poz. 126) {dalej: „rozporządzenie”}. Dokumenty te co do
zasady należy rozpatrywać jako kwalifikowaną formę potwierdzenia zgodności oferowanego
świadczenia z wymaganym przez zamawiającego. Zadeklarowana przez wykonawcę treść
oferty musi w takim przypadku dodatkowo znaleźć potwierdzenie w dokumentach
pochodzących co do zasady od niezależnego od wykonawcy podmiotu zewnętrznego
(co wprost wskazano przy określeniu rodzaju dokumentów wyliczonych w § 13 ust. 1 pkt 2 -
5 rozporządzenia), względnie w próbkach, opisach, fotografiach, planach, projektach,
rysunkach, modelach, wzorach, programach komputerowych oraz innych podobnych
materiałach, których autentyczność musi zostać poświadczona przez wykonawcę na żądanie
zamawiającego (rodzaje środków dowodowych wymienione w § 13 ust. 1 pkt 1
rozporządzenia).
W konsekwencji brak takiego kwalifikowanego potwierdzenia również jest podstawą
do odrzucenia oferty jako niezgodnej z treścią s.i.w.z., co przejawia się zarówno w aspekcie
formalnym – niezgodności z postanowieniem formułującym żądanie złożenia takich
dokumentów, jak i przede wszystkim materialnym – niewykazaniu zgodności oferowanych
produktów z wymaganiami zamawiającego w zakresie parametrów, które miały znaleźć
potwierdzenie w tych dokumentach. Resumując, konsekwencją niezłożenia dokumentu, który
będzie potwierdzał treść oferty jest konieczność odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1
pkt 2 ustawy pzp jako nieodpowiadającej treści specyfikacji, co jednak musi być poprzedzone
umożliwieniem uzupełnienia dokumentu dotkniętego brakiem w trybie art. 26 ust. 3 pzp.
Dla zastosowania podstawy odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp konieczne jest
również uchwycenie, na czym konkretnie niezgodność pomiędzy ofertą wykonawcy
a specyfikacją zamawiającego polega, czyli co i w jaki sposób w ofercie nie jest zgodne
z konkretnie wskazanymi, skwantyfikowanymi i jednoznacznie ustalonymi postanowieniami
s.i.w.z.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający może żądać
od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Niedopuszczalne jest
prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty
oraz z zastrzeżeniem ust. 1a i 2 pzp, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści.
Z wyjątkiem trybu dialogu konkurencyjnego zmiany te sprowadzają się de facto
do uregulowanej w art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, do którego wprost odesłano również w art. 89 ust.
1 pkt 2 pzp, instytucji poprawienia omyłek polegających na niezgodności oferty
ze specyfikacją, co nie może jednak powodować istotnej zmiany treści oferty. W rezultacie
Sygn. akt KIO 2431/17
odrzuceniu podlega zatem wyłącznie oferta, której treść jest niezgodna z treścią s.i.w.z.
w sposób zasadniczy lub nieusuwalny, gdyż obowiązkiem zamawiającego jest poprawienie
w złożonej ofercie niezgodności z s.i.w.z. niemających istotnego charakteru.
W rozstrzyganej sprawie zachodzi ewidentna niezgodność w zakresie jednego
z parametrów krzesła z poz. 24 tabeli opisu przedmiotu zamówienia, gdyż zaoferowane
krzesło nie mieści się w wymiarach maksymalnych określonych przez Zamawiającego.
Pomimo że powyższa niezgodność dotyczy tylko jednej spośród 51. poz. asortymentowych
objętych zamówieniem, nie można jej uznać za nieistotną, skoro dotyczy kilkuset szt. krzeseł.
Co istotne niezgodności tej nie da się usunąć w sposób dopuszczony ustawą pzp, gdyż
wymagałoby to zmiany treści oferty wykraczającej poza zakres zastosowania art. 87 ust. 2
pkt 3 pzp, tj. zaoferowania przez Przystępującego po upływie terminu składania ofert innego
typu krzesła niż wskazane w ofercie, co jest niedopuszczalne w świetle art. 87 ust. 1 zd. 2
pzp.
{ad pkt 1. listy zarzutów – zarzuty z pkt I.-III. uzasadnienia
(z wyjątkiem zarzutu dotyczącego krzesła z poz. 4.)}
Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne dla rozpoznania zarzutów:
Umknęło uwadze Odwołującego, że w rozdziale VIII. specyfikacji zawierającym opis
sposobu przygotowania oferty, w pkt 6. dotyczącym dokumentów składających się na ofertę,
w lit. c odnośnie „Specyfikacji przedmiotowo-kosztorysowej” Zamawiający wprost wskazał,
że ma ona obejmować numer katalogowy, jeśli został wprowadzony. Odwołujący nie
udowodnił ani nawet nie twierdził, że dla wskazanych w odwołaniu pozycji takowy numer
został wprowadzony, wręcz przeciwnie, podkreślał, że zaoferowano w tych pozycjach meble,
które zostaną wykonane na potrzeby tego zamówienia.
Z rozdziału I. specyfikacji zawierającego postanowienia ogólne opisu przedmiotu
zamówienia nie wynika, aby Zamawiający wykluczył możliwość zaoferowania mebli, które
zostaną wykonane specjalnie na potrzeby tego zamówienia. Zgodnie z pkt 13. wymagane
było, aby oferowany przedmiot zamówienia i wszystkie elementy dodatkowe wchodzące w
jego skład były fabrycznie nowe, wyprodukowane w 2017 r., nierekondycjonowane,
niepowystawowe, po zainstalowaniu gotowe do użytkowania bez konieczności ponoszenia
dodatkowych nakładów finansowych.
Skoro oczekiwanie sprecyzowania nr katalogowych również nie było bezwarunkowe,
nie ma podstaw, aby wyłącznie na podstawie niefortunnego sformułowania żądania
Sygn. akt KIO 2431/17
dotyczącego dokumentu składanego na potwierdzenie spełniania przez oferowane meble
wymagań określonych przez Zamawiającego wywodzić tak daleko idące wnioski, jak chciałby
Odwołujący. W szczególności ze specyfikacji nie wynika, że Zamawiający oczekiwał
bezwarunkowego skonkretyzowania przedmiotu oferty przez podanie nr katalogowego
asortymentu dotychczas oferowanego na rynku, aby na tej podstawie zweryfikować
zgodność oferowanych mebli z wymaganiami opisu przedmiotu zamówienia.
Natomiast Zamawiający przewidział przeprowadzanie takiej weryfikacji na podstawie
zażądanych w tym celu (rozdział IV. pkt 3. lit. c) w szczególności materiałów informacyjnych,
opisów, katalogów lub folderów w języku polskim dotyczących oferowanego przedmiotu
zamówienia, niezawierających informacji sprzecznych z podanymi w ramach opisu
przedmiotu zamówienia.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że procedura wydawania tzw. atestów
higienicznych nie jest ściśle uregulowana przepisami powszechnie obowiązującymi, a ich
uzyskanie nie jest obligatoryjne. Ponadto na podstawie treści atestów wskazywanych przez
obie strony sporu Izba stwierdziła, że w praktyce w odniesieniu do wyrobów meblarskich
ocena higieniczna dokonywana jest na podstawie badania toksyczności materiałów,
z których są wykonane. Stąd mniej lub bardziej ogólne określenie mebli, a także możliwość
objęcia atestem higienicznym w okresie jego obowiązywania różnych typoszeregów
lub wręcz wszystkich mebli danego producenta, które zostaną wykonane z przebadanych
materiałów. Wskazuje na to również zastrzeżenie, że atest traci ważność właśnie
w przypadku zmian w recepturze albo technologii wytwarzania wyrobu. Jednocześnie atest
higieniczny dotyczy zawsze wyrobów konkretnego producenta.
Ważność kwestionowanego atestu została potwierdzona przez jego wystawcę, Zakład
Toksykologii Środowiska Wydziału Nauk o Zdrowiu G. Uniwersytetu Medycznego, w
pisemnym oświadczeniu z 21 listopada 2017 r. Izba nie miała podstaw do jego
zakwestionowania w sytuacji, gdy uprawnienie tego podmiotu do wystawiania atestów
higienicznych w tym zakresie nie było przez Odwołującego w żaden sposób podważane.
Na rozprawie okazało się, że to co Odwołujący wziął za zdjęcia gotowych produktów,
w istocie stanowi wizualizację w specjalistycznym programie komputerowych mebli, które K.
zamierza specjalnie wykonać na potrzeby tego zamówienia, co Przystępujący wykazał za
pomocą zrzutów ekranu. A Odwołujący nie przedstawił w tym zakresie dowodów przeciwnych
ani nawet nie zaprzeczył twierdzeniom Przystępującego.
Przedstawione Zamawiającemu opisy, potwierdzające zgodność z wymaganiami
opisu przedmiotu zamówienia dla poz. 24 i 25 parametrów oferowanego krzesła KL-3 oraz
taboretu TL-08, zostały potwierdzone przez ich producenta, Zakład Mechaniki Precyzyjnej S.
J. M. w S.. Okazało się, że producent gotowy jest zakwestionowane w odwołaniu produkty
Sygn. akt KIO 2431/17
dostosować do wymagań przetargu bez zmiany ich oznaczenia katalogowego. Umknęło przy
tym uwadze Odwołującego, że wbrew temu, co podał w odwołaniu, w odróżnieniu od
wyrobów prezentowanych na stronach internetowych, Zamawiającemu zaoferowano krzesło i
taboret laboratoryjny, które nie są wyrobami medycznymi, stąd wraz z opisem złożono nie
atesty higieniczne, a deklaracje zgodności wystawione przez producenta.
W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że pozostałe zarzuty są niezasadne.
W przedstawionym powyżej rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp nie zaszła żadna
z pozostałych wywiedzionych w odwołaniu podstaw odrzucenia oferty K., gdyż zarzuty te
zostały oparte na błędnych ustaleniach faktycznych, zarówno co do treści specyfikacji
istotnych warunków zamówienia, jak i treści oferty oraz dokumentów złożonych
w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego.
Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 pzp przez zaniechaniu wezwania do wyjaśnień jest
bezzasadny, gdyż Zamawiający dysponował dokumentami, na których podstawie mógł
podjąć prawidłową decyzję.
Ponieważ Odwołujący nie wskazał żadnych okoliczności dotyczących naruszenia art.
7 ust. 2 pzp, również ten zarzut należy uznać za niezasadny.
Mając powyższe na uwadze, Izba stwierdziła, że naruszenie przez Zamawiającego
art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień publicznych miało wpływ na wynik
prowadzonego przez niego postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając
na podstawie art. 192 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku,
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. b oraz § 5 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.) – zaliczając do tych
kosztów wpis uiszczony przez Odwołującego oraz zasądzając na jego rzecz
od Zamawiającego jego równowartość.
Przewodniczący: ………………………………