KIO 363/18
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Edyta Paziewska
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:XII 92/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt KIO 363/18
WYROK
z dnia 12 marca 2018 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Marek Koleśnikow
Beata Konik
Protokolant: Edyta Paziewska
po rozpoznaniu na rozprawie 12 marca 2018 r. w Warszawie odwołania wniesionego
26 lutego 2018 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: GEOMAR S.A.
z siedzibą w Szczecinie, GEOMETRIC sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Inwentaryzacja geodezyjna
i architektoniczna wraz z aktualizacją mapy do celów projektowych dla zadania
inwestycyjnego „Rewaloryzacja przestrzeni płyty Starego Rynku w Poznaniu”
(nr postępowania ZOU-XII.271.10.2018.KW)
prowadzonym przez zamawiającego: Miasto Poznań
przy udziale wykonawcy: GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie –
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża GEOMAR S.A. z siedzibą w Szczecinie, GEOMETRIC
sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7500 zł 00
gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez powyższego
odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
Sygn. akt KIO 363/18
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Poznaniu.
Przewodniczący: ………………………………
………………………………
………………………………
Sygn. akt KIO 363/18
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Miasto Poznań prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) {dalej również:
„ustawa pzp” lub „pzp”} w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie
zamówienia na usługi pn. Inwentaryzacja geodezyjna i architektoniczna wraz z aktualizacją
mapy do celów projektowych dla zadania inwestycyjnego „Rewaloryzacja przestrzeni płyty
Starego Rynku w Poznaniu” (nr postępowania ZOU-XII.271.10.2018.KW)
Ogłoszenie o tym zamówieniu 1 lutego 2018 r. zostało opublikowane w Biuletynie
Zamówień Publicznych pod nr 513144-N-2018.
Wartość przedmiotowego zamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
21 lutego 2018 r. Zamawiający przesłał drogą elektroniczną Odwołującemu –
GEOMAR S.A. z siedzibą w Szczecinie i GEOMETRIC sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,
którzy wspólnie ubiegają się o udzielenie przedmiotowego zamówienia {dalej również:
„Konsorcjum Geomar”} – zawiadomienie o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej
przez GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie {dalej również: „Graphit”}
26 lutego 2018 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od odrzucenia jego oferty wstępnej oraz zaniechania zaproszenia
do negocjacji.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp
{lista zarzutów}:
1. Art. 24 ust. 1 pkt 12 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty podlegającego
wykluczeniu Wykonawcy Graphit.
2. Art. 24 ust. 1 pkt 16 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy Graphit,
który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził
zamawiającego w błąd przy przedstawieniu informacji, że nie podlega wykluczeniu,
spełnia warunki udziału w postępowaniu.
3. Art. 24 ust. 1 pkt 17 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy Graphit,
który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające
w błąd zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez
Sygn. akt KIO 363/18
Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.
4. Art. 26 ust. 4 – przez zaniechanie wyjaśnienia treści wykazu usług złożonego przez
Graphit w kontekście treści warunków udziału w postępowaniu.
5. Art. 26 ust. 3 – przez zaniechanie wezwania Graphit do uzupełnienia wykazu usług
potwierdzającego realizację usługi w zakresie wynikającym z warunków udziału
określonych przez Zamawiającego w SIWZ wraz z dokumentem potwierdzającym ich
należyte wykonanie (a w przypadku jego nieuzupełnienia – art. 24 ust. 1 pkt 12 – przez
zaniechanie wykluczenia z udziału w postępowaniu Wykonawcy, który nie wykazał
spełnienia warunków udziału w postępowaniu).
6. Art. 24 ust. 1 pkt 16 – przez zaniechanie wykluczenia Graphit z udziału w postępowaniu
jako Wykonawcy, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa
wprowadził Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki
udziału w postępowaniu, mimo iż badanie oferty i znajomość wyników realizacji
zamówienia referencyjnego przez Zamawiającego wskazuje, że Wykonawca ten nie
spełnia tych warunków.
7. Art. 89 ust 1 pkt 5 – przez zaniechanie odrzucenia oferty Graphit, jako złożonej przez
Wykonawcę wykluczonego z udziału w Postępowaniu.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. Unieważnienia odrzucenia wyboru oferty najkorzystniejszej ż 21 lutego 2018 r..
2. Ewentualnie – wykluczenia Wykonawcy Graphit z udziału w postępowaniu jako
wykonawcy, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa
wprowadził Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki
udziału w Postępowaniu.
3. Ewentualnie – przeprowadzenie czynności z art. 26 ust. 3 i art. 26 ust. 4 pzp, a gdyby
Wykonawca Graphit nie potwierdził spełniania warunków udziału – jego wykluczenia
z udziału w postępowaniu i uznania oferty za odrzuconą.
Według relacji Odwołującego zgodnie z rozdziałem V pkt 1 ppkt 2 lit. a-d SIWZ
wykonawca zobowiązany był wykazać, że w okresie ostatnich trzech lat przed upływem
terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie,
wykonał należycie co najmniej jedną usługę obejmującą zakres czynności odpowiadający
przedmiotowemu zamówieniu tj.
a) wykonanie inwentaryzacji infrastruktury podziemnej (metodami opisanymi w pkt. III SIWZ)
na przynajmniej 200 m odcinku ulicy lub placu o powierzchni min. 0,5 ha zlokalizowanych
Sygn. akt KIO 363/18
w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej,
b) wykonanie inwentaryzacji architektonicznej elewacji budynków zabytkowych, (metodami
opisanymi w pkt. III SIWZ), na przynajmniej 100 m odcinku pierzei ulicy lub placu
c) wykonanie Państwowym Układzie Współrzędnych Geodezyjnych 2000 i zgodnie z normą
ISO 16739:2013 przestrzennego modelu parametrycznego, obejmującego łącznie: pierzeje
zabudowy i elewacje budynków wolnostojących, jezdnie, chodniki, zieleń miejską, obiekty
małej architektury, sieci uzbrojenia podziemnego (wodociąg, kanalizację deszczową
i sanitarną, gazociąg, sieć ciepłowniczą, sieć energetyczną, instalacje oświetlenia ulic, sieci
telekomunikacyjne i teleinformatyczne) z użyciem narzędzi elektronicznego modelowania
informacji o budowlach
d) wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego ww. inwentaryzacją.
Ponadto zgodnie z wyjaśnieniami z 6 lutego 2018 r. (odpowiedź na pyt. 1 oraz 7)
wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione łącznie w ramach jednej usługi.
Odwołujący podał, że na wezwanie Zamawiającego z 15 lutego 2018 r. Graphit złożył
wykaz obejmujący 5 usług wraz z dokumentami na potwierdzenie ich należytego wykonania:
1) usługa wykonana na terenie dawnej Fabryki Batycki w Gdańsku rzecz ArchiTube K.G.,
ul. Wolna 4/2, 42-202 Częstochowa;
2) usługa wykonana dla obszaru ul. św. Marcina oraz ul. Ratajczaka w Poznaniu na rzecz
Zamawiającego;
3) usługa wykonana dla obszaru ambasady Królestwa Norwegii w Moskwie na rzecz firmy
Statsbygg;
4) usługa wykonana dla obszaru ambasady RP w Moskwie;
5) usługa wykonana dla obszaru ambasady RP w Nowym Delhi.
Odwołujący wywiódł, że użyte w treści powyżej przytoczonego warunku udziału
w postępowaniu sformułowania należy interpretować w następujący sposób.
Po pierwsze, że „plac” z lit. a) zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra
Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic
i adresów to wolna, niezabudowana przestrzeń miejska, zwykle w kształcie prostokąta
lub kwadratu, ograniczona zabudową, ulicami, zielenią, przeważnie wyłączona z ruchu
pojazdów. Plac powinien mieć nazwę lub nazwa powinna pochodzić z ulicy, która przez
odpowiednie rozszerzenie tworzy plac, powinien mieć nadany identyfikator TERYT. Dla
każdego placu tworzy się odrębne, ciągłe zbiory numerów porządkowych w sposób
zapewniający przestrzenną regularność każdego z tych zbiorów oraz unikalność jego
elementów.
Sygn. akt KIO 363/18
Po drugie, że pierzeję z lit. b) należy definiować jako ciąg frontowych elewacji
budynków ustawionych w szeregu po jednej stronie ulicy lub placu.
Po trzecie, że prace objęte usługą powinny podlegać zgłoszeniu jako prace
geodezyjne lub kartograficzne do starosty prowadzącego właściwy miejscowo ośrodek
dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej i państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny,
zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.
W przeciwnym razie rezultat prac nie nosi znamion mapy do celów projektowych, o której
mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 21 lutego 1995
w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności
geodezyjnych obowiązujących w budownictwie, której wykonania dla obszaru objętego
referencjami wymagał Zamawiający w lit. d).
Odwołujący zarzucił, że żadna z 5 usług ujętych w wykazie złożonym na wezwanie
Zamawiającego z 15 lutego 2018 r. nie spełnia łącznie wszystkich elementów
obowiązującego w postępowaniu warunku udziału w postępowaniu, w szczególności:
- usługi z pkt 1) i 2) nie spełniają lit. a) i d), a usługa z pkt 1) również lit. b);
- usługi z pkt 3)-5) nie spełniają lit. c) i d).
Ad 1)
Usługa z pkt 1) wykazu nie spełnia lit. a), gdyż kompleks „Fabryka Batycki”,
znajdujący się w Gdańsku między ulicami: Toruńską, Kamienną Groblą, Śluzą i Jałmużniczą,
nie spełnia wymogów dotyczących 200-metrowego odcinka ulicy i tym bardziej placu.
W szczególności żadnych z powyżej wyszczególnionych i innych elementów określonych
w przepisach prawa, a tym samym oczekiwanych przez Zamawiającego, nie spełnia
niezabudowany fragment działki znajdującej się w obszarze tego kompleksu.
Niespełniona jest również lit. b), zarówno co do występowania pierzei, jak i tym
bardziej jej długości odkreślonej na przynajmniej 100 m.
Jako dowody prezentujące obszar wskazany w referencjach i potwierdzające, że nie
spełniają one wymagań SIWZ w zakresie długości odcinków, definicji placu, pierzei oraz jej
długości do odwołania załączono wydruki oznaczone jako dowody od nr 1 do 5.
Według Odwołującego niespełniona jest również lit. d) z powodów powyżej opisanych
(ponieważ rezultat prac nie był zgłoszony do stosowanego organu, nie może być uznany
za obejmujący opracowanie mapy do celów projektowych).
Odwołujący zwrócił również uwagę, że treść referencji podpisanych przez K.G.
(ArchiTube) 16 listopada 2017 r. jest co do treści praktycznie identyczny z wymaganiami
Sygn. akt KIO 363/18
Zamawiającego określonymi w ogłoszeniu i SIWZ, które opublikowane zostały 1 lutego 2018
r. Są to treści o charakterze technicznym, specyficznym dla konkretnego zamówienia, więc
pojawia się pytanie, skąd znane były firmie trzeciej na prawie 3 miesiące przed
opublikowaniem dokumentacji przetargowej co do treści, zakresu i podziału na punkty
(elementy) usługi.
Ad 2)
Odwołujący stwierdził, że usługa z poz. 2) wykazu jest mu doskonale znana, gdyż
była wskazana przez Wykonawcę Graphit w postępowaniu ZOU-XII.271.149.2016.MA pn.
Inwentaryzacja geodezyjna, geotechniczna i architektoniczna wraz z aktualizacją map do
celów projektowych dla zadania inwestycyjnego „Projekt Centrum”, w którym również
Odwołujący złożył ważną i niepodlegającą wykluczeniu ofertę. Ponadto w tamtym
postępowaniu Odwołujący szczegółowo przeanalizował wykazaną usługę, a swoje
wątpliwości opisał szczegółowo w bogatej korespondencji z Zamawiającym oraz w treści
składanych odwołań, w których sprawie odbyło się klika posiedzeń Krajowej Izby
Odwoławczej.
Odwołujący zarzucił, że:
- ponieważ prace nie były wykonane w metodzie bezinwazyjnej (kombinowanych pomiarów
radiodetektorem i georadarem), nie jest spełniona lit. a);
- niespełniona jest lit. d) warunku z powodów powyżej opisanych (ponieważ rezultat prac nie
była zgłoszony do stosowanego organu, nie może być uznany za obejmujący opracowanie
mapy do celów projektowych);
Ponadto Odwołujący zarzucił, że:
- na wykonanie części prac, które opisano w wykazie, podpisane zostały z miastem dwie
umowy: KPRM-XII.062.4.4.2016 oraz KPRM-XII1.062.4.27.2016, a ponadto część prac nie
była przedmiotem żadnej z tych umów np. wykonanie modelu BIM;
- niekompletne opracowanie było, chociaż nie powinno, przedmiotem protokołu odbioru
z 18.10.2016 r., a Poznań wystawił referencję należytego wykonania i, co najgorsze, przyjął
fakturę;
- daty plików (zbiorów danych) ujawnionych przez Poznań na prośbę Odwołującego
wskazują, że Graphit nie wykonał umowy w terminie, niektóre elementy i opracowania
dodawał już po interwencji Odwołującego i bezskutecznych żądaniach ujawnienia informacji
publicznej, a innych nigdy nie przekazał Zamawiającemu.
ad 3)-5)
Sygn. akt KIO 363/18
Zarzuty wspólne dla usług z poz. 3-5 wykazu.
Odnośnie lit. a) Odwołujący wywiódł, że oprócz różnicy w pojęciu działki i placu
zlokalizowanego w zabudowie śródmiejskiej należy mieć na względzie przepisy prawa
dotyczące definicji strefy ochrony konserwatorskiej. Zamawiający, mając na względzie
przedmiot zamówienia i jego lokalizację oraz uwarunkowania między innymi związane
z przepisami dotyczącymi ochrony konserwatorskiej, oczekiwał na potwierdzenie spełnienia
warunków podobnego doświadczenia, co bardzo wyraźnie podkreślił w odpowiedzi na pyt. 3
w piśmie skierowanym do uczestników postępowania 6 lutego 2018 r.
Po pierwsze, Odwołujący zarzucił, że ani referencje, ani żadne oświadczenia
Wykonawcy Graphit nie wskazują, że zarówno w Polsce, jak i w Federacji Rosyjskiej czy
w Indiach istnieją analogiczne przepisy i uwarunkowania dotyczące stref ochrony
konserwatorskiej, a zatem nie została spełniona lit. a) warunku.
W szczególności powierzchnie działek, o których mowa w referencjach odnoszących
się do usług z pkt 4) i 5) wykazu nie odpowiadają definicji placu, tym bardziej
zlokalizowanego w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej,
czego na potwierdzenie spełnienia warunków wymagał Zamawiający w SIWZ.
Po drugie, Odwołujący zarzucił, że żadna z usług wykonanych dla obszarów
położonych poza granicami Polski nie spełnia lit. c) tj. nie mogła być wykonana w układzie
PUWG 2000, gdyż Państwowy Układ Współrzędnych Geodezyjnych 2000 (PL-2000) jest to
układ współrzędnych płaskich prostokątnych zwany układem „2000”, powstały w wyniku
zastosowania odwzorowania Gaussa-Krügera dla elipsoidy GRS 80 W, obejmujących obszar
Polski czterech trzystopniowych strefach o południkach osiowych 15°E, 18°E, 21°E i 24°E,
oznaczone odpowiednio numerami 5, 6, 7 i 8 (mapę Polski ze strefami PUWG 2000
załączono do odwołania jako dowód nr 6). Układ 2000 został wprowadzony rozporządzeniem
Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych z 8 sierpnia
2000 r., a od 1 stycznia 2010 r. jest to jedyny układ współrzędnych geodezyjnych
obowiązujący w Polsce. Od 2012 r., zgodnie z nowym rozporządzeniem o państwowym
systemie odniesień przestrzennych, układ posiada oznaczenie PL-2000. Zastosowanie,
elementy oraz parametry techniczne m.in. układu 2000 reguluje rozporządzenie Rady
Ministrów z 15 października 2012 r. Układ stosuje się na potrzeby wykonywania map
w skalach większych od 1:10 000 – w szczególności mapy ewidencyjnej i mapy zasadniczej.
Nie może być mowy o wykonaniu jakichkolwiek prac, map czy opracowań dotyczących
obszarów położonych poza granicami Polski w tym układzie, ponieważ jego parametry
i strefy dotyczą tylko i wyłącznie obszaru Polski.
Po trzecie, Odwołujący zarzucił, że nie została spełniona lit. d) warunku z powodów
Sygn. akt KIO 363/18
powyżej opisanych (ponieważ rezultat prac nie był zgłoszony do stosowanego organu, nie
może być uznany za obejmujący opracowanie mapy do celów projektowych).
Po czwarte, Odwołujący zarzucił, że dokumenty załączone na potwierdzenie
należytego wykonania usług nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie, a także
podanych tam dat wykonania.
W szczególności:
Protokół przekazania dla usługi z poz. 3) wykazu nie potwierdza m.in. wykonania
inwentaryzacji:
- infrastruktury podziemnej znajdującej się w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie
ochrony konserwatorskiej za pomocą bezinwazyjnych kombinowanych pomiarów
radiodetektorem i georadarem;
- architektonicznej elewacji budynków zabytkowych na przynajmniej 100 m odcinków pierzei
ulicy lub placu.
A ponadto:
- budzi poważne wątpliwości, czy protokół przekazania może być traktowany jako referencja
potwierdzająca spełnienie warunków, tym bardziej jak jest tak nieprecyzyjny i tak dalece
odbiegający od tego co Zamawiający jasno i wyraźnie określił w rozdziale V pkt 1 ppkt 2 lit.
a-d SIWZ oraz w odpowiedziach na pyt. 1 oraz 7 z 6 lutego 2018 r.;
- wymienione pliki będące przedmiotem przekazania nie są opisem usług i nie odpowiadają
zakresowi prac wymaganych przez Zamawiającego w SIWZ,
- nie ma odniesienia do opisu podanego z wykazu usług między innymi w zakresie informacji
o placu, pierzei ulicy czy też ulicy
Referencje wystawione (podpisane) przez zastępcę ambasadora RP w Moskwie:
- nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie m.in. odnośnie wykonania prac dla ulic
o długości 522 m, tym bardziej pierzei ulicy, a jedynie mowa jest o powierzchni użytkowej
budynku i powierzchni działki, co nie ma żadnego związku z oczekiwanymi przez
Zamawiającego pracami dla odcinka ulicy, placu czy odcinka pierzei ulicy zlokalizowanego
w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej;
- nie potwierdzają, a wręcz przeczą wykonaniu jakiekolwiek usługi, o której mowa w rozdziale
V pkt 1 ppkt 2 lit. a)-d) SIWZ;
Referencje wystawione (podpisane) przez zastępcę dyrektora biura infrastruktury
Ministerstwa Spraw Zagranicznych nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie
między innymi w zakresie wykonania inwentaryzacji infrastruktury podziemnej, gdyż brak jest
informacji o metodach jakimi ta usługa była wykonana,
Sygn. akt KIO 363/18
W piśmie z 28 lutego 2018 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 27 lutego 2018 r.
przesłał drogą elektroniczną kopię odwołania drugiemu wykonawcy uczestniczącemu
w postępowaniu.
1 marca 2018 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie pisemnej
zgłoszenie przez GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przystąpienia
do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania tego zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem
3-dniowego terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania
(zgodnie z art. 185 ust. 2 pzp), Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Zamawiający nie uwzględnił odwołania.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Izba nie uwzględniła wniosku Przystępującego o odrzucenie odwołania z uwagi
na oznaczenie w odwołaniu Zamawiającego jako „Urząd Miasta Poznania” zamiast „Miasto
Poznań”, gdyż wskazanie na jednostkę organizacyjną nie spowodowało jakiejkolwiek
trudności w identyfikacji drugiej strony sporu.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia w całości
postępowania odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie,
podczas której Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe
stanowiska.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron i Przystępującego do postępowania
odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc
pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie,
piśmie Przystępującego, a także wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane w
protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Sygn. akt KIO 363/18
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący jako wykonawca uczestniczący w postępowaniu
o przedmiotowe zamówienie, który skarży zaniechanie odrzucenia oferty uznanej przez
Zamawiającego za najkorzystniejszą, wykazał spełnienie powyższych przesłanek.
Izba nie podziela stanowiska Zamawiającego, że ponieważ cena oferty Konsorcjum
Geomar przewyższa kwotę przeznaczoną na realizację przedmiotowego zamówienia, której
Zamawiający nie może i nie zamierza zwiększyć, Odwołujący nie miał interesu w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia.
Zdaniem Izby taka deklaracja Zamawiającego na potrzeby postępowania
odwoławczego nie oznacza, że w zależności od wyniku tej sprawy Zamawiający nie może
zmienić zdania, gdyby okazało się, że w przeciwnym razie musiałby unieważnić
postępowanie.
Przede wszystkim nie można odmówić wykonawcy ubiegającemu się o udzielenie
zamówienia w postępowaniu, w którym złożył ważną ofertę, możliwości skutecznego
wniesienia środków ochrony prawnej od decyzji podjętych przez zamawiającego.
Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu (art. 190
ust. 7 pzp), przy czym stawianego przez wykonawcę zarzutu nie należy rozpoznawać
wyłącznie pod kątem wskazanego przepisu prawa, ale również jako wskazane okoliczności
faktyczne, które podważają prawidłowość czynności zamawiającego i mają wpływ na
sytuację wykonawcy (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 25 maja 2012 r. sygn. akt XII
ga 92/12).
W konsekwencji nie podlegały rozpoznaniu, po pierwsze, zarzuty naruszenia przez
Zamawiającego art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy pzp, gdyż Odwołujący ograniczył się jedynie
do wskazania tych przepisów na wstępie odwołania. Po drugie, zgłoszone dopiero
na rozprawie zarzuty odnośnie niespełniania przez usługi ujęte w wykazie kolejnych
elementów warunku udziału dotyczącego wiedzy i doświadczenia.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Izba ustaliła, że w odwołaniu adekwatnie przywołano brzmienie zawartego
w rozdziale V pkt 1 ppkt 2 lit. a)-d) s.i.w.z. warunku udziału dotyczącego wiedzy
i doświadczenia, istotę wyjaśnień udzielonych przez Zamawiającego 6 lutego 2018 r.
Sygn. akt KIO 363/18
odnośnie tego warunku (odpowiedź na pyt. nr 1 i 7), a także zaprezentowano informacje
zawarte w wykazie usług i dokumentach na potwierdzenie ich należytego wykonania, które
złożył Zamawiającemu Wykonawca Graphit.
Uzupełniająco ustalono, że zgodnie z § 1 załącznika do wzoru umowy zawierającego
opis przedmiotu zamówienia jest nim:
1) wykonanie inwentaryzacji geodezyjnej w zakresie infrastruktury technicznej obszaru
Starego Rynku i fragmentów dochodzących do niego ulic;
2) wykonanie inwentaryzacji architektonicznej elewacji frontowych budynków tworzących
pierzeje Starego Rynku oraz fragmentów dochodzących do niego ulic, a także
wszystkich elewacji budynków znajdujących się w bloku śródrynkowym;
3) wykonanie aktualizacji mapy dla celów projektowych dla całego obszaru objętego
inwentaryzacją.
Istotna dla wyniku sprawy okazała się okoliczność, że zgodnie z treścią przywołanego
adekwatnie w odwołaniu warunku udziału, aby wykazać się wiedzą i doświadczeniem
wystarczające było należyte wykonanie jednej usługi o zakresie wyszczególnionym w lit.
a)-d).
W ocenie Izby Odwołujący nie udowodnił, że usługa opisana w pkt 1) wykazu
złożonego Zamawiającemu przez Graphit nie spełnia wszystkich elementów tego warunku.
W pierwszej kolejności Izba zważyła, że nie ma podstaw, aby termin „plac” użyty w lit.
c) definiować w sposób opisany w odwołaniu. Z brzmienia lit. a) warunku nie wynika, aby
wykonanie inwentaryzacji infrastruktury podziemnej placu o powierzchni min. 0,5 ha zostało
ograniczone do placów ujętych w ewidencji miejscowości, ulic i adresów regulowanej
przepisami rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. (Dz.U.
poz. 125). Wobec tego należy uznać, że chodzi o plac w potocznym tego słowa rozumieniu,
czyli dużą, wolną przestrzeń w mieście powstałą najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle
otoczoną budynkami; niezabudowany teren w mieście (lub osadzie), pełniący różne funkcje
np. węzła komunikacyjnego przy zbiegu wielu ulic, terenu podjazdowego pod budynkami
użyteczności publicznej, miejsca zebrań, postoju pojazdów, rynku targowego itp. (zgodnie
z pierwszym znaczeniem słowa „plac” odpowiednio w „Słowniku języka polskiego PWN”
i „Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego”; https://sjp.pwn.pl/).
Niezależnie od tego Izba stwierdziła, że powyższe rozporządzenie, które określa
w szczególności szczegółowy zakres informacji gromadzonych w bazach danych ewidencji
miejscowości, ulic i adresów {§1 pkt 1}, w słowniku pojęć {zawartym w § 2} nie definiuje na
Sygn. akt KIO 363/18
potrzeby tego aktu prawnego pojęcia placu, a zatem również w tym przypadku może być ono
rozumiane w sposób potoczny. Natomiast definicja, na którą powołał się Odwołujący, w ogóle
nie jest zawarta w tym rozporządzeniu, które określa jedynie, że danymi ewidencji
dotyczącymi placów są ich nazwy, identyfikatory TERYT tych nazw oraz dane określające
przebieg ich zewnętrznych granic {§ 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 4}.
Po wtóre, zdaniem Izby nie ma podstaw, aby stwierdzić, że zabudowa pofabryczna
wzdłuż ulic Toruńskiej, Kamiennej Grobli, Śluzy i Jałmużniczej w Gdańsku nie odpowiada
definicji „pierzei” jako ciągu frontowych elewacji budynków ustawionych w szeregu po jednej
stronie ulicy lub placu.
Natomiast Odwołujący dopiero na rozprawie wywiódł, że w przypadku pierzei
elewacje nie mogą być rozdzielone bramami, czyli, że zawsze muszą być to fasady
budynków, które przylegają do siebie ścianami bocznymi.
Takie zawężenie nie znajduje jednak odzwierciedlania w funkcjonujących
znaczeniach słowa „pierzeja”, które jest rozumiane jako frontowa ściana zabudowy ulicy lub
placu (zgodnie zarówno ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, jak i „Słownikiem języka
polskiego pod red. W. Doroszewskiego”; https://sjp.pwn.pl/). Wskazuje się, że najczęściej
pierzeje mają charakter zabudowy zwartej, w której kamienice czy inne obiekty stykają się
ścianami, zajmując całą szerokość frontu działki budowlanej {https://archirama.
muratorplus.pl/encyklopedia-architektury/pierzeja62_4284.html#}, co oznacza, że nie jest to
warunek sine qua non dla uznania, że ciąg zabudowy tworzy pierzeję. Pierzeja rozumiana
jest bowiem również jako frontowa ściana zabudowy ulicy lub placu, przy czym może to być
również elewacja frontowa budowli {http://wordlist.eu/slowo/pierzeja}. Na dodatkowe
znaczenia tego terminu, który jest również m.in. definiowany jako fontowa ściana zabudowy
ulicy lub placu {http://definicja.net/definicja/Pierzeja}, zwrócił uwagę na rozprawie
Przystępujący.
Zaznaczyć przy tym należy, że wymagane dla spełnienia warunku inwentaryzacji
infrastruktury podziemnej z lit. a), czy warunku inwentaryzacji architektonicznej elewacji
budynków tworzących pierzeję z lit. b) długości odcinków, odpowiednio 200 i 100 m, mogły
wynikać z sumowania krótszych odcinków ulic lub pierzei. Takie ograniczenie nie tylko nie
wynika z treści warunku opisanego w s.i.w.z., ale również z odwołania.
Już z powyższych względów załączone do odwołania zdjęcia kompleksu Fabryki
Batycki z lotu ptaka i z perspektywy ulic Kamiennej Grobli i Śluzy niczego nie dowodzą.
Nie zostało wykazane, że długość odcinków, na których była dokonywana
inwentaryzacja infrastruktury podziemnej kwartału ulic, w którym położona jest Fabryka
Batycki, nie daje łącznie 200 m.
Sygn. akt KIO 363/18
Nie dowiedziono również zbyt krótkiej długości pierzei podlegającej inwentaryzacji
architektonicznej. Po pierwsze, o ile same zdjęcia pochodzą z ogólnodostępnego serwisu
mapowego Miasta Gdańsk, o tyle długości zostały dorysowane przez Odwołującego, nie
wiadomo w jaki sposób. Po drugie, dla ul. Kamiennej Grobli uwzględniono długość samych
fasad, bezpodstawnie nie wliczając długości murów i bram, które znajdują się pomiędzy tymi
budynkami, które łącznie stanowią pierzeję o co najmniej 50 m długości. Po trzecie, w ogóle
nie uwzględniono północnej pierzei placu, którego południowa krawędź przylega do
ul. Toruńskiej. Gołym okiem jednak widać, że pierzeja ta jest zbliżonej długości do pierzei
od strony powyżej wymienionych ulic, a zatem ma co najmniej 50 m. Łącznie zatem
z załączonych do odwołania materiałów poglądowych wynika, że łączna długość pierzei
kompleksu zabudowań fabrycznych wynosi co najmniej 150 m, a zatem przekracza
wymaganą w treści warunku długość.
Wreszcie Izba stwierdziła na podstawie dowodów złożonych na rozprawie przez
Przystępującego {pismo Kingi Grewendy „ArchiTube” z 7 marca 2018 r. z załącznikami –
potwierdzeniem zgłoszenia pracy geodezyjnej z 5 czerwca 2017 r. oraz protokołem
weryfikacji zbiorów danych oraz innych materiałów przekazywanych do państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego z 25 października 2017 r.}, że wbrew twierdzeniom
Odwołującego prace inwentaryzacyjne wykonywane na terenie kompleksu Fabryki Batycki
podlegały zgłoszeniu właściwego miejscowo organu prowadzącego ośrodek dokumentacji
geodezyjnej i kartograficznej oraz państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, zgodnie
z art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne {t.j. Dz. U. z 2017
r. poz. 2101) {dalej zwanej „Prawem geodezyjnym i kartograficznym”}, a rezultat prac
geodezyjnych był przedmiotem pozytywnej weryfikacji przez właściwy organ.
Z kolei Odwołujący, na którym ciążył z mocy art. 190 ust. 2 pzp ciężar dowodu,
nie wykazał (nie zgłosił w tym zakresie nawet żadnych dowodów), że w toku tych prac nie
powstała mapa do celów projektowych, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa z 21 lutego 1995 w sprawie rodzaju i zakresu opracowań
geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie
(Dz. U. Nr 25 poz. 133).
Ponieważ powyższa usługa jest wystarczająca dla wykazania spełnienia opisanego
w s.i.w.z. warunku dotyczącego wiedzy i doświadczenia, za nie ma znaczenia dla wyniku
postępowania prowadzonego przez Zamawiającego, że część zarzutów dotyczących
pozostałych pozycji wykazu, jest zasadna.
Sygn. akt KIO 363/18
Z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne
i kartograficzne wynika, że wykonawca prac geodezyjnych lub prac kartograficznych zgłasza
prace geodezyjne lub prace kartograficzne przed ich rozpoczęciem właściwym miejscowo
starostom, jeżeli celem lub zakładanym wynikiem tych prac jest: a) tworzenie lub
aktualizacja baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 3 i 10 oraz ust. 1b,
b) wznowienie znaków granicznych, wyznaczenie punktów granicznych lub ustalenie
przebiegu granic działek ewidencyjnych, c) geodezyjna inwentaryzacja obiektów
budowlanych, d) wytyczenie budynku lub sieci uzbrojenia terenu, e) dokumentacja
geodezyjna w postaci map, rejestrów lub wykazów na potrzeby postępowań
administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych, dotyczących
w szczególności: granic nieruchomości, praw do nieruchomości, zmiany struktury własności
nieruchomości, pozwoleń na budowę, zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych
lub ich części oraz sposobu zagospodarowania nieruchomości.
Z kolei z § 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-
kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz. U. Nr
25 poz. 133) wynika, że „mapami do celów projektowych” są mapy zasadnicze oraz mapy
jednostkowe, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Przy czym
zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 7 Prawa geodezyjnego i kartograficznego przez
mapę zasadniczą rozumie się wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające
informacje o przestrzennym usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, działek
ewidencyjnych, budynków, konturów użytków gruntowych, konturów klasyfikacyjnych, sieci
uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń budowlanych oraz innych obiektów topograficznych,
a także wybrane informacje opisowe dotyczące tych obiektów.
Zauważyć należy, że w § 1 ust. 3 pkt 8 załącznika do wzoru umowy (stanowiącego
integralną część s.i.w.z.) zawierającego opis przedmiotu zamówienia uszczegółowiono,
że przedmiot zamówienia obejmuje wykonanie mapy do celów projektowych w skali 1:500,
zaktualizowanej w zakresie linii zabudowy, zagospodarowania pasa drogowego
i infrastruktury podziemnej na podstawie wszystkich przeprowadzonych w ramach realizacji
niniejszego zamówienia pomiarów i badań, przy czym obszar opracowania mapy winien
również obejmować obszar otaczający teren inwestycyjny w pasie co najmniej 30 m.
To ostatnie wymaganie w oczywisty sposób podyktowane jest § 5 ostatnio
wspomnianego rozporządzenia MGPiB, zgodnie z którym mapy do celów projektowych
powinny również obejmować obszar otaczający teren inwestycyjny w pasie co najmniej 30 m.
Sygn. akt KIO 363/18
Zdaniem Izby z powyższego wynika jednoznacznie, że wymagane w lit. d) warunku
udziału wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego inwentaryzacją ujętą
w lit. a) oraz b) warunku, oznacza konieczność wykazania się przez wykonawcę usługą,
w której dla zakresu objętego inwentaryzacją zarówno infrastruktury podziemnej,
jak i architektoniczną wykonano mapę do celów projektowych w rozumieniu przywołanego
rozporządzenia MGPiB.
Tymczasem dla usługi z poz. 2 wykazu Zamawiający i Przystępujący przyznali
na rozprawie, że prowadzone w jej ramach prace nie podlegały zgłoszeniu. Z kolei
ze zgłoszonych dowodów, zarówno przez Odwołującego {kopie umów nr KPRM-
XII.062.4.4.2016 Nr 16.0008 zawartej 6 czerwca 2016 r. oraz nr KPRM-XII.062.4.27.2016 Nr
16.0012 zawartej 7 września 2016 r.}, jak i Przystępującego {poświadczenie należytego
wykonania umowy z 26 października 2016 r.} nie wynika, aby przedmiotem usługi było
również objęte wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego
inwentaryzacjami opisanymi w §1 obu umów.
W konsekwencji usługa ta nie mogła być uznana za spełniającą warunek udziału
w postępowaniu i nie ma znaczenia, że za niezasadne należy uznać pozostałe zarzuty
podniesione względem tej usługi.
Odwołujący, pomimo że na nim z mocy art. 190 ust. 2 pzp spoczywał w tym zakresie
ciężar udowodnienia swoich twierdzeń, nie zgłosił nawet żadnych wniosków dowodowych dla
wykazania, że inwentaryzacja podziemnej infrastruktury nie została wykonana metodami
bezinwazyjnymi, a cała usługa została wykonana z przekroczeniem umówionych terminów
i nienależycie. Co innego wynika z poświadczenia należytego wykonania umowy
wystawionego 26 października 2018 r. przez Poznań.
Odwołujący błędnie również upatruje w fakcie, że zakres prac został rozdzielony
na dwie odrębne umowy przeszkody w uznaniu, że stanowią one jedną usługę, gdyż z treści
warunku nie wynika takie ograniczenie.
Izba stwierdziła również, że przez wymaganie wykonania Państwowym Układzie
Współrzędnych Geodezyjnych 2000 i zgodnie z normą ISO 16739:2013 przestrzennego
modelu parametrycznego Zamawiający w praktyce wyłączył możliwość wykazania się
usługami dotyczącymi obiektów znajdujących się poza obszarem Polski, gdyż tylko do niego,
zgodnie z przepisami adekwatnie przywołanymi w odwołaniu, stosuje się ten układ
współrzędnych (PL-2000).
Sygn. akt KIO 363/18
Zważając na treść pytania zgłoszonego w związku z analogicznym wymaganiem
w innym postępowaniu o udzielenie zamówienia, na co zwrócił uwagę Odwołujący
na rozprawie (a czemu Zamawiający nie zaprzeczył), Zamawiający nie mógł być tego
nieświadomy.
W konsekwencji usługi z poz. 3)-5) wykazu nie mogły być uznane za spełniające
warunek udziału w postępowaniu, pomimo że za niezasadne należy uznać pozostałe zarzuty
podniesione względem tych usług.
Za bez znaczenia dla sprawy Izba uznała artykuł złożony przez Przystępującego
na rozprawie, który może jedynie dowodzić jakie funkcjonowały w Polsce układy
współrzędnych w 2002 r. Niczego nie dowodzą również wydruki dotyczące współrzędnych
siedziby Przystępującego oraz okien programu komputerowego Autodesk, w których
uwidoczniono te współrzędne na tle trójwymiarowych modeli ambasad. Nie sposób
zweryfikować, czy materiały te pochodzą z okresu realizacji zamówień opisanych w wykazie.
Przede wszystkim Izba podziela stanowisko, że z uwagi na sposób sformułowania
warunku model parametryczny jako wynik przeprowadzonego modelowania, który podlegał
odbiorowi przez zlecającego jego opracowanie, miał być ujęty w układzie współrzędnych PL-
2000, gdyż tylko w takim przypadku można rzetelnie zweryfikować spełnienie tego warunku.
Natomiast Odwołujący wbrew jednolitemu stanowisku orzecznictwa i doktryny, które
zgodnie wskazują, że z dokumentów składanych na potwierdzenie należytego wykonania
usług opisanych w wykazie musi wynikać wyłącznie ta okoliczność, bezpodstawnie domaga
się, aby w tych dokumentach znalazło się również potwierdzenie daty i zakresu wykonanych
prac.
Ponadto Odwołujący nie udowodnił, że w wyniku tych prac nie powstała mapa dla
celów projektowych, ani że prace nie dotyczyły wykonania inwentaryzacji infrastruktury
podziemnej na 200 m odcinku ulicy lub placu o pow. 0,5 ha zlokalizowanych w strefie
ochrony konserwatorskiej, czy że prace te nie obejmowały wykonania inwentaryzacji
architektonicznej elewacji budynków zabytkowych na przynajmniej 100 m odcinku pierzei lub
placu.
Natomiast Przystępujący złożył materiały poglądowe {wydruki artykułów z Wikipedii
dotyczących rosyjskiego rejestru dziedzictwa kulturowego i ul. Povarskaya nr 7, artykuł
dotyczący modernistycznej ambasady Polski w New Dehli, wydruk ze strony UNESCO
potwierdzający uznanie New Dehli za miasto dziedzictwa (kulturowego)}, z których wynika,
że wszystkie ambasady położone są w rejonach Moskwy czy New Dehli uznawanych
za zabytkowe, co odnosi się również do budynków tych ambasad.
Sygn. akt KIO 363/18
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.) – obciążając Odwołującego kosztami tego
postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis.
Przewodniczący: ………………………………
………………………………
………………………………
WYROK
z dnia 12 marca 2018 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Piotr Kozłowski
Marek Koleśnikow
Beata Konik
Protokolant: Edyta Paziewska
po rozpoznaniu na rozprawie 12 marca 2018 r. w Warszawie odwołania wniesionego
26 lutego 2018 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: GEOMAR S.A.
z siedzibą w Szczecinie, GEOMETRIC sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Inwentaryzacja geodezyjna
i architektoniczna wraz z aktualizacją mapy do celów projektowych dla zadania
inwestycyjnego „Rewaloryzacja przestrzeni płyty Starego Rynku w Poznaniu”
(nr postępowania ZOU-XII.271.10.2018.KW)
prowadzonym przez zamawiającego: Miasto Poznań
przy udziale wykonawcy: GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie –
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża GEOMAR S.A. z siedzibą w Szczecinie, GEOMETRIC
sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7500 zł 00
gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez powyższego
odwołującego tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
Sygn. akt KIO 363/18
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Poznaniu.
Przewodniczący: ………………………………
………………………………
………………………………
Sygn. akt KIO 363/18
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Miasto Poznań prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.) {dalej również:
„ustawa pzp” lub „pzp”} w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie
zamówienia na usługi pn. Inwentaryzacja geodezyjna i architektoniczna wraz z aktualizacją
mapy do celów projektowych dla zadania inwestycyjnego „Rewaloryzacja przestrzeni płyty
Starego Rynku w Poznaniu” (nr postępowania ZOU-XII.271.10.2018.KW)
Ogłoszenie o tym zamówieniu 1 lutego 2018 r. zostało opublikowane w Biuletynie
Zamówień Publicznych pod nr 513144-N-2018.
Wartość przedmiotowego zamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
21 lutego 2018 r. Zamawiający przesłał drogą elektroniczną Odwołującemu –
GEOMAR S.A. z siedzibą w Szczecinie i GEOMETRIC sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,
którzy wspólnie ubiegają się o udzielenie przedmiotowego zamówienia {dalej również:
„Konsorcjum Geomar”} – zawiadomienie o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej
przez GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie {dalej również: „Graphit”}
26 lutego 2018 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od odrzucenia jego oferty wstępnej oraz zaniechania zaproszenia
do negocjacji.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp
{lista zarzutów}:
1. Art. 24 ust. 1 pkt 12 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty podlegającego
wykluczeniu Wykonawcy Graphit.
2. Art. 24 ust. 1 pkt 16 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy Graphit,
który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadził
zamawiającego w błąd przy przedstawieniu informacji, że nie podlega wykluczeniu,
spełnia warunki udziału w postępowaniu.
3. Art. 24 ust. 1 pkt 17 – przez wybór jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy Graphit,
który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające
w błąd zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez
Sygn. akt KIO 363/18
Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.
4. Art. 26 ust. 4 – przez zaniechanie wyjaśnienia treści wykazu usług złożonego przez
Graphit w kontekście treści warunków udziału w postępowaniu.
5. Art. 26 ust. 3 – przez zaniechanie wezwania Graphit do uzupełnienia wykazu usług
potwierdzającego realizację usługi w zakresie wynikającym z warunków udziału
określonych przez Zamawiającego w SIWZ wraz z dokumentem potwierdzającym ich
należyte wykonanie (a w przypadku jego nieuzupełnienia – art. 24 ust. 1 pkt 12 – przez
zaniechanie wykluczenia z udziału w postępowaniu Wykonawcy, który nie wykazał
spełnienia warunków udziału w postępowaniu).
6. Art. 24 ust. 1 pkt 16 – przez zaniechanie wykluczenia Graphit z udziału w postępowaniu
jako Wykonawcy, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa
wprowadził Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki
udziału w postępowaniu, mimo iż badanie oferty i znajomość wyników realizacji
zamówienia referencyjnego przez Zamawiającego wskazuje, że Wykonawca ten nie
spełnia tych warunków.
7. Art. 89 ust 1 pkt 5 – przez zaniechanie odrzucenia oferty Graphit, jako złożonej przez
Wykonawcę wykluczonego z udziału w Postępowaniu.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. Unieważnienia odrzucenia wyboru oferty najkorzystniejszej ż 21 lutego 2018 r..
2. Ewentualnie – wykluczenia Wykonawcy Graphit z udziału w postępowaniu jako
wykonawcy, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa
wprowadził Zamawiającego w błąd przy przedstawianiu informacji, że spełnia warunki
udziału w Postępowaniu.
3. Ewentualnie – przeprowadzenie czynności z art. 26 ust. 3 i art. 26 ust. 4 pzp, a gdyby
Wykonawca Graphit nie potwierdził spełniania warunków udziału – jego wykluczenia
z udziału w postępowaniu i uznania oferty za odrzuconą.
Według relacji Odwołującego zgodnie z rozdziałem V pkt 1 ppkt 2 lit. a-d SIWZ
wykonawca zobowiązany był wykazać, że w okresie ostatnich trzech lat przed upływem
terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie,
wykonał należycie co najmniej jedną usługę obejmującą zakres czynności odpowiadający
przedmiotowemu zamówieniu tj.
a) wykonanie inwentaryzacji infrastruktury podziemnej (metodami opisanymi w pkt. III SIWZ)
na przynajmniej 200 m odcinku ulicy lub placu o powierzchni min. 0,5 ha zlokalizowanych
Sygn. akt KIO 363/18
w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej,
b) wykonanie inwentaryzacji architektonicznej elewacji budynków zabytkowych, (metodami
opisanymi w pkt. III SIWZ), na przynajmniej 100 m odcinku pierzei ulicy lub placu
c) wykonanie Państwowym Układzie Współrzędnych Geodezyjnych 2000 i zgodnie z normą
ISO 16739:2013 przestrzennego modelu parametrycznego, obejmującego łącznie: pierzeje
zabudowy i elewacje budynków wolnostojących, jezdnie, chodniki, zieleń miejską, obiekty
małej architektury, sieci uzbrojenia podziemnego (wodociąg, kanalizację deszczową
i sanitarną, gazociąg, sieć ciepłowniczą, sieć energetyczną, instalacje oświetlenia ulic, sieci
telekomunikacyjne i teleinformatyczne) z użyciem narzędzi elektronicznego modelowania
informacji o budowlach
d) wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego ww. inwentaryzacją.
Ponadto zgodnie z wyjaśnieniami z 6 lutego 2018 r. (odpowiedź na pyt. 1 oraz 7)
wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione łącznie w ramach jednej usługi.
Odwołujący podał, że na wezwanie Zamawiającego z 15 lutego 2018 r. Graphit złożył
wykaz obejmujący 5 usług wraz z dokumentami na potwierdzenie ich należytego wykonania:
1) usługa wykonana na terenie dawnej Fabryki Batycki w Gdańsku rzecz ArchiTube K.G.,
ul. Wolna 4/2, 42-202 Częstochowa;
2) usługa wykonana dla obszaru ul. św. Marcina oraz ul. Ratajczaka w Poznaniu na rzecz
Zamawiającego;
3) usługa wykonana dla obszaru ambasady Królestwa Norwegii w Moskwie na rzecz firmy
Statsbygg;
4) usługa wykonana dla obszaru ambasady RP w Moskwie;
5) usługa wykonana dla obszaru ambasady RP w Nowym Delhi.
Odwołujący wywiódł, że użyte w treści powyżej przytoczonego warunku udziału
w postępowaniu sformułowania należy interpretować w następujący sposób.
Po pierwsze, że „plac” z lit. a) zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra
Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic
i adresów to wolna, niezabudowana przestrzeń miejska, zwykle w kształcie prostokąta
lub kwadratu, ograniczona zabudową, ulicami, zielenią, przeważnie wyłączona z ruchu
pojazdów. Plac powinien mieć nazwę lub nazwa powinna pochodzić z ulicy, która przez
odpowiednie rozszerzenie tworzy plac, powinien mieć nadany identyfikator TERYT. Dla
każdego placu tworzy się odrębne, ciągłe zbiory numerów porządkowych w sposób
zapewniający przestrzenną regularność każdego z tych zbiorów oraz unikalność jego
elementów.
Sygn. akt KIO 363/18
Po drugie, że pierzeję z lit. b) należy definiować jako ciąg frontowych elewacji
budynków ustawionych w szeregu po jednej stronie ulicy lub placu.
Po trzecie, że prace objęte usługą powinny podlegać zgłoszeniu jako prace
geodezyjne lub kartograficzne do starosty prowadzącego właściwy miejscowo ośrodek
dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej i państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny,
zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.
W przeciwnym razie rezultat prac nie nosi znamion mapy do celów projektowych, o której
mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 21 lutego 1995
w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności
geodezyjnych obowiązujących w budownictwie, której wykonania dla obszaru objętego
referencjami wymagał Zamawiający w lit. d).
Odwołujący zarzucił, że żadna z 5 usług ujętych w wykazie złożonym na wezwanie
Zamawiającego z 15 lutego 2018 r. nie spełnia łącznie wszystkich elementów
obowiązującego w postępowaniu warunku udziału w postępowaniu, w szczególności:
- usługi z pkt 1) i 2) nie spełniają lit. a) i d), a usługa z pkt 1) również lit. b);
- usługi z pkt 3)-5) nie spełniają lit. c) i d).
Ad 1)
Usługa z pkt 1) wykazu nie spełnia lit. a), gdyż kompleks „Fabryka Batycki”,
znajdujący się w Gdańsku między ulicami: Toruńską, Kamienną Groblą, Śluzą i Jałmużniczą,
nie spełnia wymogów dotyczących 200-metrowego odcinka ulicy i tym bardziej placu.
W szczególności żadnych z powyżej wyszczególnionych i innych elementów określonych
w przepisach prawa, a tym samym oczekiwanych przez Zamawiającego, nie spełnia
niezabudowany fragment działki znajdującej się w obszarze tego kompleksu.
Niespełniona jest również lit. b), zarówno co do występowania pierzei, jak i tym
bardziej jej długości odkreślonej na przynajmniej 100 m.
Jako dowody prezentujące obszar wskazany w referencjach i potwierdzające, że nie
spełniają one wymagań SIWZ w zakresie długości odcinków, definicji placu, pierzei oraz jej
długości do odwołania załączono wydruki oznaczone jako dowody od nr 1 do 5.
Według Odwołującego niespełniona jest również lit. d) z powodów powyżej opisanych
(ponieważ rezultat prac nie był zgłoszony do stosowanego organu, nie może być uznany
za obejmujący opracowanie mapy do celów projektowych).
Odwołujący zwrócił również uwagę, że treść referencji podpisanych przez K.G.
(ArchiTube) 16 listopada 2017 r. jest co do treści praktycznie identyczny z wymaganiami
Sygn. akt KIO 363/18
Zamawiającego określonymi w ogłoszeniu i SIWZ, które opublikowane zostały 1 lutego 2018
r. Są to treści o charakterze technicznym, specyficznym dla konkretnego zamówienia, więc
pojawia się pytanie, skąd znane były firmie trzeciej na prawie 3 miesiące przed
opublikowaniem dokumentacji przetargowej co do treści, zakresu i podziału na punkty
(elementy) usługi.
Ad 2)
Odwołujący stwierdził, że usługa z poz. 2) wykazu jest mu doskonale znana, gdyż
była wskazana przez Wykonawcę Graphit w postępowaniu ZOU-XII.271.149.2016.MA pn.
Inwentaryzacja geodezyjna, geotechniczna i architektoniczna wraz z aktualizacją map do
celów projektowych dla zadania inwestycyjnego „Projekt Centrum”, w którym również
Odwołujący złożył ważną i niepodlegającą wykluczeniu ofertę. Ponadto w tamtym
postępowaniu Odwołujący szczegółowo przeanalizował wykazaną usługę, a swoje
wątpliwości opisał szczegółowo w bogatej korespondencji z Zamawiającym oraz w treści
składanych odwołań, w których sprawie odbyło się klika posiedzeń Krajowej Izby
Odwoławczej.
Odwołujący zarzucił, że:
- ponieważ prace nie były wykonane w metodzie bezinwazyjnej (kombinowanych pomiarów
radiodetektorem i georadarem), nie jest spełniona lit. a);
- niespełniona jest lit. d) warunku z powodów powyżej opisanych (ponieważ rezultat prac nie
była zgłoszony do stosowanego organu, nie może być uznany za obejmujący opracowanie
mapy do celów projektowych);
Ponadto Odwołujący zarzucił, że:
- na wykonanie części prac, które opisano w wykazie, podpisane zostały z miastem dwie
umowy: KPRM-XII.062.4.4.2016 oraz KPRM-XII1.062.4.27.2016, a ponadto część prac nie
była przedmiotem żadnej z tych umów np. wykonanie modelu BIM;
- niekompletne opracowanie było, chociaż nie powinno, przedmiotem protokołu odbioru
z 18.10.2016 r., a Poznań wystawił referencję należytego wykonania i, co najgorsze, przyjął
fakturę;
- daty plików (zbiorów danych) ujawnionych przez Poznań na prośbę Odwołującego
wskazują, że Graphit nie wykonał umowy w terminie, niektóre elementy i opracowania
dodawał już po interwencji Odwołującego i bezskutecznych żądaniach ujawnienia informacji
publicznej, a innych nigdy nie przekazał Zamawiającemu.
ad 3)-5)
Sygn. akt KIO 363/18
Zarzuty wspólne dla usług z poz. 3-5 wykazu.
Odnośnie lit. a) Odwołujący wywiódł, że oprócz różnicy w pojęciu działki i placu
zlokalizowanego w zabudowie śródmiejskiej należy mieć na względzie przepisy prawa
dotyczące definicji strefy ochrony konserwatorskiej. Zamawiający, mając na względzie
przedmiot zamówienia i jego lokalizację oraz uwarunkowania między innymi związane
z przepisami dotyczącymi ochrony konserwatorskiej, oczekiwał na potwierdzenie spełnienia
warunków podobnego doświadczenia, co bardzo wyraźnie podkreślił w odpowiedzi na pyt. 3
w piśmie skierowanym do uczestników postępowania 6 lutego 2018 r.
Po pierwsze, Odwołujący zarzucił, że ani referencje, ani żadne oświadczenia
Wykonawcy Graphit nie wskazują, że zarówno w Polsce, jak i w Federacji Rosyjskiej czy
w Indiach istnieją analogiczne przepisy i uwarunkowania dotyczące stref ochrony
konserwatorskiej, a zatem nie została spełniona lit. a) warunku.
W szczególności powierzchnie działek, o których mowa w referencjach odnoszących
się do usług z pkt 4) i 5) wykazu nie odpowiadają definicji placu, tym bardziej
zlokalizowanego w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej,
czego na potwierdzenie spełnienia warunków wymagał Zamawiający w SIWZ.
Po drugie, Odwołujący zarzucił, że żadna z usług wykonanych dla obszarów
położonych poza granicami Polski nie spełnia lit. c) tj. nie mogła być wykonana w układzie
PUWG 2000, gdyż Państwowy Układ Współrzędnych Geodezyjnych 2000 (PL-2000) jest to
układ współrzędnych płaskich prostokątnych zwany układem „2000”, powstały w wyniku
zastosowania odwzorowania Gaussa-Krügera dla elipsoidy GRS 80 W, obejmujących obszar
Polski czterech trzystopniowych strefach o południkach osiowych 15°E, 18°E, 21°E i 24°E,
oznaczone odpowiednio numerami 5, 6, 7 i 8 (mapę Polski ze strefami PUWG 2000
załączono do odwołania jako dowód nr 6). Układ 2000 został wprowadzony rozporządzeniem
Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych z 8 sierpnia
2000 r., a od 1 stycznia 2010 r. jest to jedyny układ współrzędnych geodezyjnych
obowiązujący w Polsce. Od 2012 r., zgodnie z nowym rozporządzeniem o państwowym
systemie odniesień przestrzennych, układ posiada oznaczenie PL-2000. Zastosowanie,
elementy oraz parametry techniczne m.in. układu 2000 reguluje rozporządzenie Rady
Ministrów z 15 października 2012 r. Układ stosuje się na potrzeby wykonywania map
w skalach większych od 1:10 000 – w szczególności mapy ewidencyjnej i mapy zasadniczej.
Nie może być mowy o wykonaniu jakichkolwiek prac, map czy opracowań dotyczących
obszarów położonych poza granicami Polski w tym układzie, ponieważ jego parametry
i strefy dotyczą tylko i wyłącznie obszaru Polski.
Po trzecie, Odwołujący zarzucił, że nie została spełniona lit. d) warunku z powodów
Sygn. akt KIO 363/18
powyżej opisanych (ponieważ rezultat prac nie był zgłoszony do stosowanego organu, nie
może być uznany za obejmujący opracowanie mapy do celów projektowych).
Po czwarte, Odwołujący zarzucił, że dokumenty załączone na potwierdzenie
należytego wykonania usług nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie, a także
podanych tam dat wykonania.
W szczególności:
Protokół przekazania dla usługi z poz. 3) wykazu nie potwierdza m.in. wykonania
inwentaryzacji:
- infrastruktury podziemnej znajdującej się w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie
ochrony konserwatorskiej za pomocą bezinwazyjnych kombinowanych pomiarów
radiodetektorem i georadarem;
- architektonicznej elewacji budynków zabytkowych na przynajmniej 100 m odcinków pierzei
ulicy lub placu.
A ponadto:
- budzi poważne wątpliwości, czy protokół przekazania może być traktowany jako referencja
potwierdzająca spełnienie warunków, tym bardziej jak jest tak nieprecyzyjny i tak dalece
odbiegający od tego co Zamawiający jasno i wyraźnie określił w rozdziale V pkt 1 ppkt 2 lit.
a-d SIWZ oraz w odpowiedziach na pyt. 1 oraz 7 z 6 lutego 2018 r.;
- wymienione pliki będące przedmiotem przekazania nie są opisem usług i nie odpowiadają
zakresowi prac wymaganych przez Zamawiającego w SIWZ,
- nie ma odniesienia do opisu podanego z wykazu usług między innymi w zakresie informacji
o placu, pierzei ulicy czy też ulicy
Referencje wystawione (podpisane) przez zastępcę ambasadora RP w Moskwie:
- nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie m.in. odnośnie wykonania prac dla ulic
o długości 522 m, tym bardziej pierzei ulicy, a jedynie mowa jest o powierzchni użytkowej
budynku i powierzchni działki, co nie ma żadnego związku z oczekiwanymi przez
Zamawiającego pracami dla odcinka ulicy, placu czy odcinka pierzei ulicy zlokalizowanego
w zabudowie śródmiejskiej i jednocześnie strefie ochrony konserwatorskiej;
- nie potwierdzają, a wręcz przeczą wykonaniu jakiekolwiek usługi, o której mowa w rozdziale
V pkt 1 ppkt 2 lit. a)-d) SIWZ;
Referencje wystawione (podpisane) przez zastępcę dyrektora biura infrastruktury
Ministerstwa Spraw Zagranicznych nie potwierdzają zakresu prac opisanego w wykazie
między innymi w zakresie wykonania inwentaryzacji infrastruktury podziemnej, gdyż brak jest
informacji o metodach jakimi ta usługa była wykonana,
Sygn. akt KIO 363/18
W piśmie z 28 lutego 2018 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 27 lutego 2018 r.
przesłał drogą elektroniczną kopię odwołania drugiemu wykonawcy uczestniczącemu
w postępowaniu.
1 marca 2018 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie pisemnej
zgłoszenie przez GRAPH’IT STUDIO sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przystąpienia
do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania tego zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem
3-dniowego terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania
(zgodnie z art. 185 ust. 2 pzp), Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Zamawiający nie uwzględnił odwołania.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Izba nie uwzględniła wniosku Przystępującego o odrzucenie odwołania z uwagi
na oznaczenie w odwołaniu Zamawiającego jako „Urząd Miasta Poznania” zamiast „Miasto
Poznań”, gdyż wskazanie na jednostkę organizacyjną nie spowodowało jakiejkolwiek
trudności w identyfikacji drugiej strony sporu.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia w całości
postępowania odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie,
podczas której Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe
stanowiska.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron i Przystępującego do postępowania
odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc
pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie,
piśmie Przystępującego, a także wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane w
protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Sygn. akt KIO 363/18
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący jako wykonawca uczestniczący w postępowaniu
o przedmiotowe zamówienie, który skarży zaniechanie odrzucenia oferty uznanej przez
Zamawiającego za najkorzystniejszą, wykazał spełnienie powyższych przesłanek.
Izba nie podziela stanowiska Zamawiającego, że ponieważ cena oferty Konsorcjum
Geomar przewyższa kwotę przeznaczoną na realizację przedmiotowego zamówienia, której
Zamawiający nie może i nie zamierza zwiększyć, Odwołujący nie miał interesu w uzyskaniu
przedmiotowego zamówienia.
Zdaniem Izby taka deklaracja Zamawiającego na potrzeby postępowania
odwoławczego nie oznacza, że w zależności od wyniku tej sprawy Zamawiający nie może
zmienić zdania, gdyby okazało się, że w przeciwnym razie musiałby unieważnić
postępowanie.
Przede wszystkim nie można odmówić wykonawcy ubiegającemu się o udzielenie
zamówienia w postępowaniu, w którym złożył ważną ofertę, możliwości skutecznego
wniesienia środków ochrony prawnej od decyzji podjętych przez zamawiającego.
Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu (art. 190
ust. 7 pzp), przy czym stawianego przez wykonawcę zarzutu nie należy rozpoznawać
wyłącznie pod kątem wskazanego przepisu prawa, ale również jako wskazane okoliczności
faktyczne, które podważają prawidłowość czynności zamawiającego i mają wpływ na
sytuację wykonawcy (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 25 maja 2012 r. sygn. akt XII
ga 92/12).
W konsekwencji nie podlegały rozpoznaniu, po pierwsze, zarzuty naruszenia przez
Zamawiającego art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy pzp, gdyż Odwołujący ograniczył się jedynie
do wskazania tych przepisów na wstępie odwołania. Po drugie, zgłoszone dopiero
na rozprawie zarzuty odnośnie niespełniania przez usługi ujęte w wykazie kolejnych
elementów warunku udziału dotyczącego wiedzy i doświadczenia.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Izba ustaliła, że w odwołaniu adekwatnie przywołano brzmienie zawartego
w rozdziale V pkt 1 ppkt 2 lit. a)-d) s.i.w.z. warunku udziału dotyczącego wiedzy
i doświadczenia, istotę wyjaśnień udzielonych przez Zamawiającego 6 lutego 2018 r.
Sygn. akt KIO 363/18
odnośnie tego warunku (odpowiedź na pyt. nr 1 i 7), a także zaprezentowano informacje
zawarte w wykazie usług i dokumentach na potwierdzenie ich należytego wykonania, które
złożył Zamawiającemu Wykonawca Graphit.
Uzupełniająco ustalono, że zgodnie z § 1 załącznika do wzoru umowy zawierającego
opis przedmiotu zamówienia jest nim:
1) wykonanie inwentaryzacji geodezyjnej w zakresie infrastruktury technicznej obszaru
Starego Rynku i fragmentów dochodzących do niego ulic;
2) wykonanie inwentaryzacji architektonicznej elewacji frontowych budynków tworzących
pierzeje Starego Rynku oraz fragmentów dochodzących do niego ulic, a także
wszystkich elewacji budynków znajdujących się w bloku śródrynkowym;
3) wykonanie aktualizacji mapy dla celów projektowych dla całego obszaru objętego
inwentaryzacją.
Istotna dla wyniku sprawy okazała się okoliczność, że zgodnie z treścią przywołanego
adekwatnie w odwołaniu warunku udziału, aby wykazać się wiedzą i doświadczeniem
wystarczające było należyte wykonanie jednej usługi o zakresie wyszczególnionym w lit.
a)-d).
W ocenie Izby Odwołujący nie udowodnił, że usługa opisana w pkt 1) wykazu
złożonego Zamawiającemu przez Graphit nie spełnia wszystkich elementów tego warunku.
W pierwszej kolejności Izba zważyła, że nie ma podstaw, aby termin „plac” użyty w lit.
c) definiować w sposób opisany w odwołaniu. Z brzmienia lit. a) warunku nie wynika, aby
wykonanie inwentaryzacji infrastruktury podziemnej placu o powierzchni min. 0,5 ha zostało
ograniczone do placów ujętych w ewidencji miejscowości, ulic i adresów regulowanej
przepisami rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. (Dz.U.
poz. 125). Wobec tego należy uznać, że chodzi o plac w potocznym tego słowa rozumieniu,
czyli dużą, wolną przestrzeń w mieście powstałą najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle
otoczoną budynkami; niezabudowany teren w mieście (lub osadzie), pełniący różne funkcje
np. węzła komunikacyjnego przy zbiegu wielu ulic, terenu podjazdowego pod budynkami
użyteczności publicznej, miejsca zebrań, postoju pojazdów, rynku targowego itp. (zgodnie
z pierwszym znaczeniem słowa „plac” odpowiednio w „Słowniku języka polskiego PWN”
i „Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego”; https://sjp.pwn.pl/).
Niezależnie od tego Izba stwierdziła, że powyższe rozporządzenie, które określa
w szczególności szczegółowy zakres informacji gromadzonych w bazach danych ewidencji
miejscowości, ulic i adresów {§1 pkt 1}, w słowniku pojęć {zawartym w § 2} nie definiuje na
Sygn. akt KIO 363/18
potrzeby tego aktu prawnego pojęcia placu, a zatem również w tym przypadku może być ono
rozumiane w sposób potoczny. Natomiast definicja, na którą powołał się Odwołujący, w ogóle
nie jest zawarta w tym rozporządzeniu, które określa jedynie, że danymi ewidencji
dotyczącymi placów są ich nazwy, identyfikatory TERYT tych nazw oraz dane określające
przebieg ich zewnętrznych granic {§ 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 4}.
Po wtóre, zdaniem Izby nie ma podstaw, aby stwierdzić, że zabudowa pofabryczna
wzdłuż ulic Toruńskiej, Kamiennej Grobli, Śluzy i Jałmużniczej w Gdańsku nie odpowiada
definicji „pierzei” jako ciągu frontowych elewacji budynków ustawionych w szeregu po jednej
stronie ulicy lub placu.
Natomiast Odwołujący dopiero na rozprawie wywiódł, że w przypadku pierzei
elewacje nie mogą być rozdzielone bramami, czyli, że zawsze muszą być to fasady
budynków, które przylegają do siebie ścianami bocznymi.
Takie zawężenie nie znajduje jednak odzwierciedlania w funkcjonujących
znaczeniach słowa „pierzeja”, które jest rozumiane jako frontowa ściana zabudowy ulicy lub
placu (zgodnie zarówno ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, jak i „Słownikiem języka
polskiego pod red. W. Doroszewskiego”; https://sjp.pwn.pl/). Wskazuje się, że najczęściej
pierzeje mają charakter zabudowy zwartej, w której kamienice czy inne obiekty stykają się
ścianami, zajmując całą szerokość frontu działki budowlanej {https://archirama.
muratorplus.pl/encyklopedia-architektury/pierzeja62_4284.html#}, co oznacza, że nie jest to
warunek sine qua non dla uznania, że ciąg zabudowy tworzy pierzeję. Pierzeja rozumiana
jest bowiem również jako frontowa ściana zabudowy ulicy lub placu, przy czym może to być
również elewacja frontowa budowli {http://wordlist.eu/slowo/pierzeja}. Na dodatkowe
znaczenia tego terminu, który jest również m.in. definiowany jako fontowa ściana zabudowy
ulicy lub placu {http://definicja.net/definicja/Pierzeja}, zwrócił uwagę na rozprawie
Przystępujący.
Zaznaczyć przy tym należy, że wymagane dla spełnienia warunku inwentaryzacji
infrastruktury podziemnej z lit. a), czy warunku inwentaryzacji architektonicznej elewacji
budynków tworzących pierzeję z lit. b) długości odcinków, odpowiednio 200 i 100 m, mogły
wynikać z sumowania krótszych odcinków ulic lub pierzei. Takie ograniczenie nie tylko nie
wynika z treści warunku opisanego w s.i.w.z., ale również z odwołania.
Już z powyższych względów załączone do odwołania zdjęcia kompleksu Fabryki
Batycki z lotu ptaka i z perspektywy ulic Kamiennej Grobli i Śluzy niczego nie dowodzą.
Nie zostało wykazane, że długość odcinków, na których była dokonywana
inwentaryzacja infrastruktury podziemnej kwartału ulic, w którym położona jest Fabryka
Batycki, nie daje łącznie 200 m.
Sygn. akt KIO 363/18
Nie dowiedziono również zbyt krótkiej długości pierzei podlegającej inwentaryzacji
architektonicznej. Po pierwsze, o ile same zdjęcia pochodzą z ogólnodostępnego serwisu
mapowego Miasta Gdańsk, o tyle długości zostały dorysowane przez Odwołującego, nie
wiadomo w jaki sposób. Po drugie, dla ul. Kamiennej Grobli uwzględniono długość samych
fasad, bezpodstawnie nie wliczając długości murów i bram, które znajdują się pomiędzy tymi
budynkami, które łącznie stanowią pierzeję o co najmniej 50 m długości. Po trzecie, w ogóle
nie uwzględniono północnej pierzei placu, którego południowa krawędź przylega do
ul. Toruńskiej. Gołym okiem jednak widać, że pierzeja ta jest zbliżonej długości do pierzei
od strony powyżej wymienionych ulic, a zatem ma co najmniej 50 m. Łącznie zatem
z załączonych do odwołania materiałów poglądowych wynika, że łączna długość pierzei
kompleksu zabudowań fabrycznych wynosi co najmniej 150 m, a zatem przekracza
wymaganą w treści warunku długość.
Wreszcie Izba stwierdziła na podstawie dowodów złożonych na rozprawie przez
Przystępującego {pismo Kingi Grewendy „ArchiTube” z 7 marca 2018 r. z załącznikami –
potwierdzeniem zgłoszenia pracy geodezyjnej z 5 czerwca 2017 r. oraz protokołem
weryfikacji zbiorów danych oraz innych materiałów przekazywanych do państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego z 25 października 2017 r.}, że wbrew twierdzeniom
Odwołującego prace inwentaryzacyjne wykonywane na terenie kompleksu Fabryki Batycki
podlegały zgłoszeniu właściwego miejscowo organu prowadzącego ośrodek dokumentacji
geodezyjnej i kartograficznej oraz państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, zgodnie
z art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne {t.j. Dz. U. z 2017
r. poz. 2101) {dalej zwanej „Prawem geodezyjnym i kartograficznym”}, a rezultat prac
geodezyjnych był przedmiotem pozytywnej weryfikacji przez właściwy organ.
Z kolei Odwołujący, na którym ciążył z mocy art. 190 ust. 2 pzp ciężar dowodu,
nie wykazał (nie zgłosił w tym zakresie nawet żadnych dowodów), że w toku tych prac nie
powstała mapa do celów projektowych, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa z 21 lutego 1995 w sprawie rodzaju i zakresu opracowań
geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie
(Dz. U. Nr 25 poz. 133).
Ponieważ powyższa usługa jest wystarczająca dla wykazania spełnienia opisanego
w s.i.w.z. warunku dotyczącego wiedzy i doświadczenia, za nie ma znaczenia dla wyniku
postępowania prowadzonego przez Zamawiającego, że część zarzutów dotyczących
pozostałych pozycji wykazu, jest zasadna.
Sygn. akt KIO 363/18
Z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne
i kartograficzne wynika, że wykonawca prac geodezyjnych lub prac kartograficznych zgłasza
prace geodezyjne lub prace kartograficzne przed ich rozpoczęciem właściwym miejscowo
starostom, jeżeli celem lub zakładanym wynikiem tych prac jest: a) tworzenie lub
aktualizacja baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 3 i 10 oraz ust. 1b,
b) wznowienie znaków granicznych, wyznaczenie punktów granicznych lub ustalenie
przebiegu granic działek ewidencyjnych, c) geodezyjna inwentaryzacja obiektów
budowlanych, d) wytyczenie budynku lub sieci uzbrojenia terenu, e) dokumentacja
geodezyjna w postaci map, rejestrów lub wykazów na potrzeby postępowań
administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych, dotyczących
w szczególności: granic nieruchomości, praw do nieruchomości, zmiany struktury własności
nieruchomości, pozwoleń na budowę, zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych
lub ich części oraz sposobu zagospodarowania nieruchomości.
Z kolei z § 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-
kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz. U. Nr
25 poz. 133) wynika, że „mapami do celów projektowych” są mapy zasadnicze oraz mapy
jednostkowe, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Przy czym
zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 7 Prawa geodezyjnego i kartograficznego przez
mapę zasadniczą rozumie się wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające
informacje o przestrzennym usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, działek
ewidencyjnych, budynków, konturów użytków gruntowych, konturów klasyfikacyjnych, sieci
uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń budowlanych oraz innych obiektów topograficznych,
a także wybrane informacje opisowe dotyczące tych obiektów.
Zauważyć należy, że w § 1 ust. 3 pkt 8 załącznika do wzoru umowy (stanowiącego
integralną część s.i.w.z.) zawierającego opis przedmiotu zamówienia uszczegółowiono,
że przedmiot zamówienia obejmuje wykonanie mapy do celów projektowych w skali 1:500,
zaktualizowanej w zakresie linii zabudowy, zagospodarowania pasa drogowego
i infrastruktury podziemnej na podstawie wszystkich przeprowadzonych w ramach realizacji
niniejszego zamówienia pomiarów i badań, przy czym obszar opracowania mapy winien
również obejmować obszar otaczający teren inwestycyjny w pasie co najmniej 30 m.
To ostatnie wymaganie w oczywisty sposób podyktowane jest § 5 ostatnio
wspomnianego rozporządzenia MGPiB, zgodnie z którym mapy do celów projektowych
powinny również obejmować obszar otaczający teren inwestycyjny w pasie co najmniej 30 m.
Sygn. akt KIO 363/18
Zdaniem Izby z powyższego wynika jednoznacznie, że wymagane w lit. d) warunku
udziału wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego inwentaryzacją ujętą
w lit. a) oraz b) warunku, oznacza konieczność wykazania się przez wykonawcę usługą,
w której dla zakresu objętego inwentaryzacją zarówno infrastruktury podziemnej,
jak i architektoniczną wykonano mapę do celów projektowych w rozumieniu przywołanego
rozporządzenia MGPiB.
Tymczasem dla usługi z poz. 2 wykazu Zamawiający i Przystępujący przyznali
na rozprawie, że prowadzone w jej ramach prace nie podlegały zgłoszeniu. Z kolei
ze zgłoszonych dowodów, zarówno przez Odwołującego {kopie umów nr KPRM-
XII.062.4.4.2016 Nr 16.0008 zawartej 6 czerwca 2016 r. oraz nr KPRM-XII.062.4.27.2016 Nr
16.0012 zawartej 7 września 2016 r.}, jak i Przystępującego {poświadczenie należytego
wykonania umowy z 26 października 2016 r.} nie wynika, aby przedmiotem usługi było
również objęte wykonanie map dla celów projektowych dla zakresu objętego
inwentaryzacjami opisanymi w §1 obu umów.
W konsekwencji usługa ta nie mogła być uznana za spełniającą warunek udziału
w postępowaniu i nie ma znaczenia, że za niezasadne należy uznać pozostałe zarzuty
podniesione względem tej usługi.
Odwołujący, pomimo że na nim z mocy art. 190 ust. 2 pzp spoczywał w tym zakresie
ciężar udowodnienia swoich twierdzeń, nie zgłosił nawet żadnych wniosków dowodowych dla
wykazania, że inwentaryzacja podziemnej infrastruktury nie została wykonana metodami
bezinwazyjnymi, a cała usługa została wykonana z przekroczeniem umówionych terminów
i nienależycie. Co innego wynika z poświadczenia należytego wykonania umowy
wystawionego 26 października 2018 r. przez Poznań.
Odwołujący błędnie również upatruje w fakcie, że zakres prac został rozdzielony
na dwie odrębne umowy przeszkody w uznaniu, że stanowią one jedną usługę, gdyż z treści
warunku nie wynika takie ograniczenie.
Izba stwierdziła również, że przez wymaganie wykonania Państwowym Układzie
Współrzędnych Geodezyjnych 2000 i zgodnie z normą ISO 16739:2013 przestrzennego
modelu parametrycznego Zamawiający w praktyce wyłączył możliwość wykazania się
usługami dotyczącymi obiektów znajdujących się poza obszarem Polski, gdyż tylko do niego,
zgodnie z przepisami adekwatnie przywołanymi w odwołaniu, stosuje się ten układ
współrzędnych (PL-2000).
Sygn. akt KIO 363/18
Zważając na treść pytania zgłoszonego w związku z analogicznym wymaganiem
w innym postępowaniu o udzielenie zamówienia, na co zwrócił uwagę Odwołujący
na rozprawie (a czemu Zamawiający nie zaprzeczył), Zamawiający nie mógł być tego
nieświadomy.
W konsekwencji usługi z poz. 3)-5) wykazu nie mogły być uznane za spełniające
warunek udziału w postępowaniu, pomimo że za niezasadne należy uznać pozostałe zarzuty
podniesione względem tych usług.
Za bez znaczenia dla sprawy Izba uznała artykuł złożony przez Przystępującego
na rozprawie, który może jedynie dowodzić jakie funkcjonowały w Polsce układy
współrzędnych w 2002 r. Niczego nie dowodzą również wydruki dotyczące współrzędnych
siedziby Przystępującego oraz okien programu komputerowego Autodesk, w których
uwidoczniono te współrzędne na tle trójwymiarowych modeli ambasad. Nie sposób
zweryfikować, czy materiały te pochodzą z okresu realizacji zamówień opisanych w wykazie.
Przede wszystkim Izba podziela stanowisko, że z uwagi na sposób sformułowania
warunku model parametryczny jako wynik przeprowadzonego modelowania, który podlegał
odbiorowi przez zlecającego jego opracowanie, miał być ujęty w układzie współrzędnych PL-
2000, gdyż tylko w takim przypadku można rzetelnie zweryfikować spełnienie tego warunku.
Natomiast Odwołujący wbrew jednolitemu stanowisku orzecznictwa i doktryny, które
zgodnie wskazują, że z dokumentów składanych na potwierdzenie należytego wykonania
usług opisanych w wykazie musi wynikać wyłącznie ta okoliczność, bezpodstawnie domaga
się, aby w tych dokumentach znalazło się również potwierdzenie daty i zakresu wykonanych
prac.
Ponadto Odwołujący nie udowodnił, że w wyniku tych prac nie powstała mapa dla
celów projektowych, ani że prace nie dotyczyły wykonania inwentaryzacji infrastruktury
podziemnej na 200 m odcinku ulicy lub placu o pow. 0,5 ha zlokalizowanych w strefie
ochrony konserwatorskiej, czy że prace te nie obejmowały wykonania inwentaryzacji
architektonicznej elewacji budynków zabytkowych na przynajmniej 100 m odcinku pierzei lub
placu.
Natomiast Przystępujący złożył materiały poglądowe {wydruki artykułów z Wikipedii
dotyczących rosyjskiego rejestru dziedzictwa kulturowego i ul. Povarskaya nr 7, artykuł
dotyczący modernistycznej ambasady Polski w New Dehli, wydruk ze strony UNESCO
potwierdzający uznanie New Dehli za miasto dziedzictwa (kulturowego)}, z których wynika,
że wszystkie ambasady położone są w rejonach Moskwy czy New Dehli uznawanych
za zabytkowe, co odnosi się również do budynków tych ambasad.
Sygn. akt KIO 363/18
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.) – obciążając Odwołującego kosztami tego
postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis.
Przewodniczący: ………………………………
………………………………
………………………………