Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 2774/16

Uzasadnienie wyroku z dnia 1 czerwca 2017 roku

W pozwie z dnia 24 maja 2016 r. powódka O. K., reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą
w W. kwoty 8.002,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lutego
2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie powódka wskazała, że w dniu 8 lutego 2016 r. pozwany przyznał odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia AC za szkodę powstałą w pojeździe powódki w dniu 30 stycznia 2016 r. w kwocie 547,35 zł, odmawiając zapłaty pozostałej części odszkodowania do pełnej sumy ubezpieczenia z powołaniem się na Ogólne Warunki Umowy Autocasco nr (...), w których w § 5 ust. 16 określono, że suma ubezpieczenia pojazdu ustalona w umowie ubezpieczenia zmniejsza się
w czasie trwania ubezpieczenia o kwotę wypłaconego odszkodowania (odszkodowań). Pozwany nie doręczył powódce ww. OWU, powódka nie potwierdziła ich otrzymania i włączenia do zawartej umowy ubezpieczenia, nie podpisała wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia ani dokumentu polisy.

(pozew k. 1-4)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że przyjął odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki kolizji drogowej i na podstawie decyzji z dnia 8 lutego 2016 r. wypłacił powódce odszkodowanie za szkodę całkowitą w wysokości 547,35 zł brutto. Umowa ubezpieczenia została zawarta w ramach wznowienia polisy nr (...), która obowiązywała od dnia 6 lipca 2015 r. do dnia 5 lipca 2016 r. Powódka podpisała oświadczenie w dniu 6 lipca 2015 r., według którego otrzymała m.in. OWU AC nr (...), jak również polisę ubezpieczeniową nr (...).
W związku z tym, że szkoda w pojeździe powódki została zakwalifikowana jako szkoda całkowita, pozwany określił rozmiar szkody jako różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu nieuszkodzonego na dzień powstania szkody, pomniejszoną o wypłacone uprzednio z tytułu AC odszkodowania. Suma ubezpieczenia została, zgodnie z zapisami postanowień OWU AC nr (...), pomniejszona o wypłacone uprzednio kwoty odszkodowań za dwie szkody w pojeździe powódki odpowiednio
w dniach 11 września 2015 r. i 25 października 2015 r.

(odpowiedź na pozew k. 33-35)

Za podstawę wyroku Sąd Rejonowy przyjął następujące ustalenia.

Powódka O. K. w 2006 r. kupiła w salonie dealerskim B. P. (...) samochód osobowy marki S. (...), składając jednocześnie za jego pośrednictwem wniosek o ubezpieczenie OC i AC tego samochodu skierowany do pozwanego (...) S.A. w W.. Pomiędzy powódką a pozwanym doszło do zawarcia umowy takiego ubezpieczenia, której obowiązywanie było następnie co roku odnawiane także za pośrednictwem B. P. w lokalu salonu dealerskiego aż do jego likwidacji w 2015 r.

(okoliczności niesporne, a nadto dowód zeznania powódki O. K. k. 105v., historia ubezpieczenia k. 49)

Ostatnią umową takiego ubezpieczenia zawartą za pośrednictwem B. P. pomiędzy powódką a pozwanym była umowa stwierdzona polisą nr (...), obejmująca okres ubezpieczenia od dnia 6 lipca 2014 r. do dnia 5 lipca 2015 r. ze składką roczną płatną w kwocie 1.308 zł, w tym składka z tytułu AC
w kwocie 758 zł, przy sumie ubezpieczenia pojazdu na kwotę 16.100 zł. Zakres ochrony ubezpieczeniowej obejmował pakiet OC, AC, (...), (...) do OC, (...) 10 000 oraz C. A. P.. We wniosku o zawarcie umowy powódka zawarła oświadczenie, według którego otrzymała zarówno Ogólne warunki ubezpieczenia autocasco nr (...) (dalej - OWU nr (...)), jak i OWU Szczególne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych nr (...) (dalej - OWU nr (...)). We wniosku o zawarcie umowy, sporządzonym na formularzu udostępnionym przez pozwanego wymieniono zarówno OWU nr (...), jak i OWU nr (...) jako ogólne i szczególne warunki znajdujące zastosowanie do zawartej umowy ubezpieczenia.

(dowód: kopia wniosku oraz polisy k. 25, 26, 48, 48v.)

Według § 5 ust. 16 OWU nr (...), jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia pojazdu ustalona w umowie ubezpieczenia zmniejsza się w czasie trwania ubezpieczenia o kwotę wypłaconego odszkodowania (odszkodowań).

(dowód: OWU nr (...) k. 53-63)

Dla umów zawartych od 29 kwietnia 2014 r. do 1 listopada 2015 r. w ramach pakietów dealerskich zastosowanie znajdowały OWU nr (...).

Szczególne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych OWU nr (...) dotyczyły zawieranych za pośrednictwem autoryzowanych dealerów umów ubezpieczenia pojazdów nowych i używanych do końca 10 roku eksploatacji włącznie, liczonego od daty pierwszej rejestracji, które zostały sprzedane w sieci autoryzowanych dealerów danej marki (§ 1 OWU nr (...)).

W umowach takich zastosowanie znajdowały m.in. OWU nr (...)
z uwzględnieniem warunków szczególnych, przewidujących wyłączenie m.in. przytoczonego wyżej postanowienia § 5 ust. 16 OWU nr (...), co przewidywał § 3 pkt 4 lit. g tiret czwarte OWU nr (...).

Według § 7 OWU nr 39/2014 postanowienia § 3 OWU nr (...) miały mieć pierwszeństwo w stosowaniu przed postanowieniami ogólnych warunków ubezpieczenia – OWU nr 91.2013.

(dowód: OWU nr (...) k. 78, 79-81)

W dniu 5 lipca 2015 r., kiedy upływał okres obowiązywania umowy, powódka skontaktowała się telefonicznie z pracownikiem pozwanego w celu przedłużenia umowy ubezpieczenia OC i AC na dotychczasowych warunkach. Pracownik pozwanego zaproponował powódce przedłużenie umowy i umówił się z nią na spotkanie.

(dowód: zeznania powódki O. K. k. 105v.-106)

W dniu 6 lipca 2015 r. powódka stawiła się w lokalu przedsiębiorstwa pozwanego przy ul. (...) w celu zawarcia umowy ubezpieczenia. Podczas zawierania umowy pracownik pozwanego zapewnił powódkę, że warunki zawieranej umowy ubezpieczenia OC i AC będą takie, jak dotychczas obowiązujące powódkę.

(dowód: zeznania powódki O. K. k. 105v.-106)

Strony zawarły umowę ubezpieczenia stwierdzoną polisą nr (...). Powódka przy tym podpisała oświadczenie, według którego doręczono jej m.in. tekst OWU nr (...). Umowa została zawarta na okres od dnia 6 lipca 2015 r. do dnia 5 lipca 2016 r. Składka roczna została ustalona łącznie w kwocie 1.348 zł. Względem poprzedniej umowy ubezpieczenia podwyższeniu o kwotę 40 zł uległa jedynie składka (...), natomiast wysokość składek OC i AC pozostała niezmieniona,
a wynosiły one odpowiednio 500 zł i 758 zł. Suma ubezpieczenia ustalona została na kwotę 12.700 zł brutto. Powódce w 6 lipca 2015 r doręczono dokument polisy potwierdzającej zawarcie umowy ubezpieczenia. Składka została uiszczona przez powódkę w dniu 8 lipca 2015 r.

(dowód: kopia polisy k. 45, oświadczenia k. 50, 51, potwierdzenie przelewu k. 19, zeznania powódki k. 105v.-106)

Czas eksploatacji samochodu w dniu 6 lipca 2015 r. wynosił 103 miesiące.

(dowód: wycena (...)Ekspert k. 46)

W dniu zawarcia umowy pracownicy pozwanej wymienili pomiędzy sobą wiadomość o tym, że w przypadku umowy powódki składka ubezpieczeniowa z tytułu OC i AC uległa skorygowaniu zgodnie z zasadami dla wznowień po pakietach dealerskich.

(dowód: akceptacja k. 50v., 51v.)

W pojeździe powódki powstały łącznie 3 szkody - pierwsza w dniu 11 września 2015 r., za którą pozwany z tytułu AC wypłacił powódce odszkodowanie w kwocie 847,73 zł, druga w dniu 25 października 2015 r., za którą pozwany z tytułu AC wypłacił powódce odszkodowanie w kwocie 7.154,92 zł oraz trzecia w dniu 30 stycznia 2016 r., zakwalifikowana przez pozwanego jako szkoda całkowita, gdzie odszkodowanie zostało ustalone według sumy ubezpieczenia pomniejszonej
o odszkodowania wypłacone za pierwszą i drugą szkodę, tj. do kwoty 4.697,35 zł (różnica kwot 12.700 zł oraz 8.002,65 zł (suma 847,73 zł oraz 7.154,92 zł),
a z uwzględnieniem wartości pojazdu uszkodzonego odpowiadającej kwocie 4.150 zł, powódce wypłacono kwotę 547,35 zł.

(dowód: decyzje o przyznaniu odszkodowania k. 20-21, 64-65, 66-67)

Szkodę zaistniałą w dniu 30 stycznia 2016 r. powódka zgłosiła pozwanemu
w dniu 1 lutego 2016 r.

(dowód: akta szkody na nośniku CD k. 102)

Podstawę poczynionych w sprawie ustaleń, jeśli chodzi o wznowienie ubezpieczenia AC w dniu 6 lipca 2015 r., doręczenia w tym dniu tekstu OWU nr (...), uszkodzeń samochodu powódki, danych dotyczących likwidacji szkody
z dnia 30 stycznia 2016 r. stanowiły twierdzenia o okolicznościach przyznanych przez strony według art. 229 k.p.c., znajdujące potwierdzenie w przedstawionych przez strony dokumentach prywatnych, które nie były kwestionowane i co do których nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności, dla których należałoby odmówić im wiarygodności.

Poza sporem pozostawała okoliczność obowiązywania umowy ubezpieczenia AC, na podstawie której pozwany obowiązany był do wypłacenia powódce odszkodowania. Poza sporem pozostawał także zakres i wysokość szkody z dnia 30 stycznia 2016 r. Strony zgodnie przyjęły, że ustalenie odszkodowania za szkodę wskutek tej kolizji powinno odbywać się przy przyjęciu szkody całkowitej. Wartość pojazdu przed szkodą, jak i wartość pozostałości również nie były objęte sporem.

Istota sprawy sprowadzała się do ustalenia, czy wskutek wznowienia umowy ubezpieczenia w zakresie AC w dniu 6 lipca 2015 r. w kwestii ustalenia odszkodowania zastosowanie znajdowało postanowienie § 3 pkt 4 lit. g tiret czwarte OWU nr (...), które wyłączało zastosowanie postanowienia § 5 ust. 16 OWU nr (...), pozwalającego na zmniejszenie ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy ubezpieczenia pojazdu o kwoty wypłaconych odszkodowań.

Nie ulega wątpliwości, że w świetle treści poprzedniej umowy ubezpieczenia AC, stwierdzonej polisą z dnia 6 lipca 2014 r. nr (...), zawartej między stronami za pośrednictwem B. P. do ustalenia odszkodowania zastosowanie znajdowały OWU nr (...). Zostało to wprost określone w treści polisy (k. 48). Data zawarcia tej umowy ubezpieczenia pozwalała na jej objęcie tym szczególnym OWU. Spełniony został warunek dotyczący okresu eksploatacji samochodu. Według szczególnych warunków OWU nr (...) nie mógł on przekroczyć 10 lat, a w dacie zawarcia umowy wiek samochodu powódki nie przekraczał 8 lat. Poza szczególnymi warunkami OWU nr (...), do umowy tej znajdowały zastosowanie postanowienia OWU nr (...).

Twierdzenia powódki, według których tekst OWU nr (...) nie został jej doręczony, zarówno gdy chodzi o umowę stwierdzoną polisą z dnia 6 lipca 2014 r. nr (...), jak i stwierdzoną polisą z dnia 6 lipca 2015 r. nr (...) należało uznać za niewiarygodne. Dowodem okoliczności przeciwnej jest nie tylko własnoręczne podpisanie przez powódkę oświadczenia z dnia 6 lipca 2015 r., według którego tekst OWU nr (...) został jej doręczony (k. 50-51). ale także własnoręcznie podpisany przez powódkę w dniu 6 lipca 2015 r. dokument polisy nr (...) potwierdzającej zawarcie umowy ubezpieczenia (k. 45). Znamienne, że składając zeznania w sprawie niniejszej powódka podała, że w dniu 6 lipca 2015 r. stawiła się w lokalu przedsiębiorstwa pozwanego przy ul. (...) w celu zawarcia umowy ubezpieczenia, przyznając, że nie pamięta, czy tego dnia w lokalu tym kwitowała odbiór jakichkolwiek dokumentów. W tym zakresie zeznania powódki nie budziły wątpliwości z punktu widzenia reguł doświadczenia życiowego, a przez okazały się wiarygodne. Dowodem doręczenia powódce tekstu OWU nr (...) jest ponadto własnoręcznie przez nią podpisany dokument polisy z dnia 6 lipca 2014 r. nr (...) (k. 48), według którego powódce doręczono zarówno tekst OWU nr (...), jak i tekst OWU nr (...). Okoliczność, czy powódka zapoznała się z treścią doręczonego jej tekstu OWU nr (...) pozostawała zaś bez znaczenia, skoro jego doręczenie niewątpliwie stwarzało jej taką możliwość.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo okazało się zasadne, gdy chodzi o żądanie zapłaty odszkodowania w kwocie 8.002,65 zł oraz żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 3 marca 2016 r. do dnia zapłaty.

Według art. 805 § 1 k.c. poprzez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§ 2 pkt 1). Zawarta przez strony umowa ubezpieczenia AC niewątpliwie kwalifikowała się jako umowa ubezpieczenia majątkowego.

W myśl art. 824 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Wspomniano już, że istota sprawy sprowadzała się do ustalenia, czy wskutek wznowienia umowy ubezpieczenia w zakresie AC w dniu 6 lipca 2015 r. w kwestii ustalenia odszkodowania zastosowanie znajdowało postanowienie § 3 pkt 4 lit. g tiret czwarte OWU nr (...), które wyłączało zastosowanie § 5 ust. 16 OWU nr (...), pozwalającego na zmniejszenie ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy ubezpieczenia pojazdu o kwoty wypłaconych odszkodowań.

To z kolei wiązało się z pojęciem wznowienia polisy na dotychczasowych warunkach, którymi powódka i przedstawiciel pozwanego posługiwali się podczas zawierania umowy w dniu 6 lipca 2015 r. w lokalu przedsiębiorstwa pozwanego przy ul. (...), gdzie powódka stawiła się właśnie w celu zawarcia umowy ubezpieczenia.

W świetle treści zgromadzonych w sprawie niniejszej dokumentów do umowy ubezpieczenia AC zawartej w dniu 6 lipca 2014 r., stwierdzonej polisą nr (...) (k. 48), niewątpliwie znajdowały zastosowanie szczególne warunki OWU nr (...). Wynika to przede wszystkim z treści polisy, w której wprost wskazano, że do umowy zastosowanie znajdują nie tylko OWU nr (...), ale także OWU nr (...). Warunkiem zastosowania szczególnych OWU nr (...) było spełnienie następujących przesłanek: po pierwsze umowa musiała zostać zawarta za pośrednictwem autoryzowanego dealera, po drugie pojazd nie mógł przekroczyć 10 roku eksploatacji, po trzecie umowa ubezpieczenia musiała zostać zawarta po 29 kwietnia 2014 r. Każda z przesłanek została spełniona w przypadku umowy ubezpieczenia AC zawartej w dniu 6 lipca 2014 r., stwierdzonej polisą nr (...), czego nie kwestionował pozwany. Doręczenie powódce nie tylko tekstu OWU nr (...), ale także tekstu OWU nr (...), sprawiało, że postanowienia obu tych wzorców umownych w myśl art. 384 § 1 k.c. wiązały powódkę. Według tego przepisu ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umowy, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy.

W przypadku umowy ubezpieczenia AC zawartej w dniu 6 lipca 2015 r., stwierdzonej polisą nr (...), skutek wiążący w myśl art. 384 § 1 k.c. względem powódki wywierały jedynie postanowienia OWU nr (...), skoro jedynie tekst tych OWU został powódce doręczony w związku zawarciem tej umowy.

Niemniej na podstawie art. 385 § 1 k.c., według którego w razie sprzeczności treści umowy z wzorcem umowy strony związane są umową.

W świetle zeznań powódki, gdy chodzi o posługiwanie się pojęciem wznowienia polisy na dotychczasowych warunkach, zarówno przez powódkę, jak
i przez przedstawiciela pozwanego, podczas zawierania umowy w lokalu przedsiębiorstwa pozwanego przy ul. (...), gdzie powódka stawiła się właśnie w celu zawarcia umowy ubezpieczenia, należało przyjąć, że posługując się tym pojęciem strony odwołały się także do postanowień OWU nr (...), których tekst został powódce doręczony przy zawieraniu poprzedniej umowy ubezpieczenia.

Gdy chodzi o posługiwanie się pojęciem wznowienia polisy na dotychczasowych warunkach zeznania powódki, jako logiczne i niebudzące wątpliwości z punktu widzenia reguł doświadczenia życiowego, stanowiły wiarygodną podstawę ustaleń.

Przedstawiciel pozwanego, posługujący się tym pojęciem przy zawieraniu umowy z powódką, jako osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa pozwanego przeznaczonym do obsługiwania publiczności w myśl art. 97 k.c. mógł dysponować umocowaniem do dokonywania czynności prawnych w imieniu pozwanego, także
w tym zakresie.

Powódka, opłacając składkę tytułem AC w takiej samej wysokości, jak
w przypadku poprzedniej umowy, uwzględniając zapewnienie przedstawiciela pozwanego o tym, że polisa ulega wznowieniu na tych samych warunkach, co dotychczas obowiązujące, miała usprawiedliwioną podstawę do przyjęcia, że do kolejnej umowy ubezpieczenia zawieranej z pozwanym, tym razem w dniu 6 lipca 2015 r., zastosowanie będą miały także postanowienia OWU nr (...), spośród których postanowienie § 3 pkt 4 lit. g tiret czwarte OWU nr (...) wyłączało zastosowanie postanowienia § 5 ust. 16 OWU nr (...), pozwalającego na zmniejszenie ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy ubezpieczenia pojazdu
o kwoty wypłaconych odszkodowań. § 5 ust. 16 OWU nr (...) pozwalał na takie wyłączenie (przewidywał, że znajduje zastosowanie w przypadku, kiedy strony nie umówiły się inaczej), a wyłączenie takie niewątpliwie miało miejsce przy zawieraniu poprzedniej umowy ubezpieczenia w dniu 6 lipca 2014 r.

Usprawiedliwione przekonanie powódki w tym zakresie, poza posługiwaniem się przez powódkę i przedstawiciela pozwanego pojęciem wznowienia polisy na dotychczasowych warunkach oraz ustaleniem wysokości składki z tytułu AC w tej samej kwocie, co poprzednio, znajdowało potwierdzenie także w tym, że w przypadku powódki spełnione były warunki zastosowania szczególnych OWU nr (...) polegające na tym, że pojazd objęty ubezpieczeniem nie mógł przekroczyć 10 roku eksploatacji, a umowa ubezpieczenia musiała zostać zawarta po 29 kwietnia 2014 r. Niespełniony był zaś warunek polegający na tym, że umowa musiała zostać zawarta za pośrednictwem autoryzowanego dealera. Niemniej już w dniu 5 lipca 2015 r. pracownicy pozwanej wymienili pomiędzy sobą wiadomość o tym, że
w przypadku umowy powódki składka ubezpieczeniowa z tytułu OC i AC uległa skorygowaniu zgodnie z zasadami dla wznowień po pakietach dealerskich. Nie wyklucza to zatem ustalenia, że powódka wraz z przedstawicielem pozwanego w tym zakresie, posługując się pojęciem wznowienia polisy na dotychczasowych warunkach, przyjęli zastosowanie w przypadku umowy z dnia 6 lipca 2015 r. także postanowień OWU nr (...).

Na podstawie art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Art. 65 § 2 k.c. stanowi, że w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Z tych względów należało przyjąć, że w przypadku szkody w pojeździe powódki mającej miejsce w dniu 30 stycznia 2016 r. przy ustalaniu odszkodowania brak było podstawy do pomniejszenia sumy ubezpieczenia o odszkodowania dotychczas wypłacone w łącznej kwocie 8.002,65 zł (suma kwot 847,73 zł oraz 7.154,92 zł) i kwotę tę, stanowiącą uzupełnienie sumy ubezpieczenia przyjętej
w umowie ubezpieczenia z dnia 6 lipca 2015 r. należało zasądzić na rzecz powódki od pozwanego, przy przyjęciu, że wysokość szkody pozostawała poza sporem.

Skoro powódka zgłosiła pozwanemu szkodę w dniu 1 lutego 2016 r., pozwany zobowiązany był wypłacić należne jej odszkodowanie najpóźniej w dniu 3 marca 2016 r., z upływem 30 dni od zgłoszenia szkody. Zgłoszona przez powódkę szkoda nie miała bowiem wyjątkowego charakteru, nie wymagała poczynienia szczególnych, długotrwałych ustaleń. Powódka żądała zapłaty odsetek za opóźnienie od dnia
8 lutego 2016 r., jednak wówczas pozwany nie pozostawał jeszcze w opóźnieniu
w myśl znajdującego zastosowanie w tym zakresie postanowienia § 18 ust. 14 OWU nr (...), zgodnie z którym ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Żądanie przez powódkę zapłaty odsetek za opóźnienie za okres przed dniem 3 marca 2016 r. okazało się zatem nieuzasadnione, nawet jeśli niesporną kwotę odszkodowania pozwany wypłacił wcześniej.

Wysokość odsetek za opóźnienie należało natomiast ustalić na podstawie art. 481 § 2 k.c. według którego to przepisu, jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych.

Za podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu należało przyjąć art. 98 § 1
i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), w tym koszt wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym.

Pozwany przegrał proces, zobowiązany był więc do zwrotu powódce celowych kosztów wynikłych w związku z procesem. Na koszty takie składało się wynagrodzenie pełnomocnika ustalone w kwocie 2.400 zł na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) w zw. § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1667) oraz opłata od pozwu w kwocie 401 zł, łącznie 2.801 zł. Zabrakło natomiast dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, wobec czego ewentualny koszt z tym związany nie podlegał uwzględnieniu.

Ze względu na powyższe motywy Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Robert Bełczącki

(...)– r.pr. M. D. – bez pouczenia.

Robert Bełczącki