Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 11 października 2017 r. (Nr (...))

w sprawie W. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 869/17 UZASADNIENIE

Decyzją z 11 października 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. O. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że ma 60 lat i 38 lat aktywnej pracy na stanowisku tokarza. Cierpi na schorzenie kręgosłupa i kolan, a ponadto na nadciśnienie tętnicze i inne schorzenia kardiologiczne i wbrew ustaleniom organu rentowego nie jest w stanie wykonywać pracy tokarza zgodnej z jego wykształceniem i praktycznymi kwalifikacjami. Ze względu na wiek i stan zdrowia nie jest również w stanie przekwalifikować się zawodowo. Dlatego wnosi o uwzględnienie odwołania i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (odwołanie wraz z załącznikami k.2-10 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 20 września 2017r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.12 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 5 czerwca 2017r. wpłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. wniosek ubezpieczonego W. O. o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 14 sierpnia 2017r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 14 sierpnia 2017r. k.23 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 20 września 2017r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.23 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 20 września 2017r. k.37 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 11 października 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 11 października 2017r. k.40 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 60 lat i wykształcenie zawodowe w zawodzie tokarz. Pracował w zawodzie tokarza w (...) Przedsiębiorstwie (...) w B. w okresie od 5 września 1999r. do 15 maja 2001r. (świadectwo pracy z 14 maja 2001r. k.8 akt rentowych), a następnie na stanowisku mechanika w Zakładach (...) w M. w okresie od 1 lipca 2005r. do 28 stycznia 2016r. (świadectwo pracy z 28 stycznia 2016r. k.9 akt rentowych). W okresie od 8 lipca 2016r. do 2 lipca 2017r. ubezpieczony przebywał na świadczeniu rehabilitacyjnym (karta przebiegu zatrudnienia k.38 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na zmiany zwyrodnieniowe i wypukliny/przepukliny krążków międzykręgowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z modelowaniem worka oponowego i korzeni nerwowych, bez cech ich ucisku i bez stenozy kanału rdzeniowego oraz bez zmian ogniskowych tego rdzenia, a ponadto na zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez ograniczenia sprawności lokomocyjnej i podporowej kończyn. W badaniu ortopedyczno-neurologicznym przeprowadzonym na potrzeby opinii biegłych stwierdzono u ubezpieczonego niewielkie ograniczenie zakresów ruchomości odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, próba podłoga -palce = 30 cm, bez zespołu korzeniowego i bez objawów ubytkowych korzeniowych istotnych funkcjonalnie, a ponadto stawy kolanowe o obrysach prawidłowych, bez wysięków, o ruchomości w granicach normy, o wiotkości wiązadeł krzyżowych przednich i ujemnych objawach łąkotkowych. Stwierdzono, że chód ubezpieczonego jest prawidłowy, a ogólna sprawność ruchowa ubezpieczonego w normie. Badanie MRI głowy ubezpieczonego z 2 sierpnia 2017r. wykazało niewielkie ogniska naczyniopochodne na tle mikroangiopatii w istocie białej obu półkul mózgu. Badanie neurologiczne ubezpieczonego nie wykazuje objawów ogniskowych i piramidowych, bez niedowładów kończyn i ataksji, próba Romberga jest prawidłowa. Ubezpieczony cierpi ponadto na nadciśnienie tętnicze z zajęciem serca. Przedstawione schorzenia układu ruchu oraz stan kliniczny układu krążenia ubezpieczonego stanowią przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej w długotrwale wymuszonej pozycji kręgosłupa, wymagającej dźwigania i przenoszenia ciężkich przedmiotów, a także do pracy na wysokości i w porze nocnej oraz związanej ze stresem emocjonalnym (z uwagi na schorzenie kardiologiczne). Stopień zaawansowania przedstawionych schorzeń układu ruchu oraz stan neurologiczny ubezpieczonego nie naruszają natomiast sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami ubezpieczonego oraz dotychczas wykonywanej, czyli pracy tokarza. W okresie ewentualnych zaostrzeń dolegliwości bólowo-korzeniowych ubezpieczony może być leczony i rehabilitowany w ramach czasowej niezdolności do pracy - zasiłku chorobowego (opinia biegłych z zakresu ortopedii, neurologii i kardiologii k.27-29 akt sprawy, opinia biegłego neurochirurga k.65-67 akt sprawy i opinia biegłego z zakresu medycyny pracy k.51-52 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. O. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie poźniej niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych z zakresu ortopedii, neurologii i kardiologii, a następnie medycyny pracy i neurochirurgii dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu przepisów ustawy. W złożonych opiniach biegli rozpoznali u ubezpieczonego schorzenia z zakresu narządu ruchu oraz schorzenie kardiologiczne, przy czym za wiodące uznali schorzenia narządu ruchu w postaci choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego oraz choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych. Jednocześnie biegli stwierdzili, że stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie jest tego rodzaju, aby naruszał sprawność organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym niezdolność ubezpieczonego do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, a zatem pracy tokarza. Biegli zgodnie stwierdzili, że choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa przebiega obecnie u ubezpieczonego bez objawów korzeniowych, niedowładów kończyn i zaburzeń chodu. Schorzenie kręgosłupa oraz zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych stanowią jedynie przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, wymagającej dźwigania i przenoszenia ciężarów i długotrwałej pozycji wymuszonej. Analizując opinie biegłych Sąd stwierdził, że opinie te są spójne i należycie uzasadnione. Biegli wydali je po zbadaniu ubezpieczonego oraz po zapoznaniu się z dokumentacją medyczna ubezpieczonego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.