Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: (...) Agnieszka Ługowska -Chłód

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Kowalik

przy udziale oskarżyciela publicznego ------------

po rozpoznaniu w dniach: 05.12.2017 r., 19.01.2018 r., 09.03.2018 r., 21.03.2018 r. 20.04.2018 r. w W.,

sprawy B. K., urodzonego w dniu (...) w W.,

syna C. i L. z domu S.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 15 lipca 2012 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy, jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki
z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania
z działalności spółki za rok 2011, w terminie najpóźniej do dnia 15 lipca 2012 r.,
co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości

II.  w okresie od 15 lipca 2013 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy, jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki
z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania
z działalności spółki za rok 2012, w terminie najpóźniej do dnia 15 lipca 2013 r.,
co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości

III.  w okresie od 15 lipca 2014 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy, jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki
z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania
z działalności spółki za rok 2013, w terminie najpóźniej do dnia 15 lipca 2014 r.,
co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości

IV.  w okresie od 15 lipca 2015 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy, jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki
z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania
z działalności spółki za rok 2014, w terminie najpóźniej do dnia 15 lipca 2015 r.,
co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości

V.  w okresie od 15 lipca 2016 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy, jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki
z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania
z działalności spółki za rok 2015, w terminie najpóźniej do dnia 15 lipca 2016 r.,
co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości

1.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 91 § 1 kk postępowanie karne wobec B. K. umarza,

2.  na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami sądowymi postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 488/17

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 1992 r. przed Notariuszem D. K.
z Kancelarii Notarialnej w W. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki (...), w trakcie którego podjęto uchwałę o rozwiązaniu spółki i wyznaczono likwidatora spółki w osobie oskarżonego B. K.. Dane
o likwidacji spółki zostały ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym dla Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w likwidacji z siedzibą w K. – numer KRS: (...), REGON (...). Wspólnikami spółki pozostawali: L. K., B. K. i A. L.. Każdy ze wspólników posiadał 20 udziałów o łącznej wartości 1.000 zł. Kapitał spółki ustalony na kwotę 3.000 zł. Przedmiotem działalności spółki był handel hurtowy i detaliczny artykułami przemysłowymi i spożywczymi pochodzenia krajowego i zagranicznego. Dzień kończący pierwszy rok obrotowy, za który należy złożyć sprawozdanie finansowe wskazano 31.12.2004 r. W rejestrze nie ujawniono złożenia żadnego sprawozdania finansowego. Likwidatorem spółki został ujawniony oskarżony B. K..

Właściwym Sądem Gospodarczym dla siedziby spółki, był Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XX Wydział Krajowego Rejestru Sądowego.

Roczne sprawozdania finansowe i z działalności Przedsiębiorstwa Handlowego (...) z siedzibą
w K. za lata 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015 nie zostały sporządzone, ani też złożone w rejestrze sądowym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XX Wydziale Krajowego Rejestru Sądowego, w terminach odpowiednio do 15 lipca następnego roku.

(dowód: kopia aktu notarialnego – protokołu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki (...) Nr Rep. A 291/1992 k. 17-18, odpis KRS k. 5-6v, wyjaśnienia oskarżonego B. K. k. 46v-47v, 14)

Przedsiębiorstwo Handlowe (...) z siedzibą w K. nie podjęła żadnej działalności. Nie figuruje w bazie Urzędu Skarbowego w W..

W 2003 r. oskarżony złożył wniosek o wykreślenie spółki z Krajowego Rejestru Sądowego załączając uchwałę o jej rozwiązaniu. Oskarżony nie złożył sprawozdania wówczas i w następnych latach. Wobec nie uzupełnienia braków formalnych kolejno składane wnioski o wykreślenie w/w spółki z Krajowego Rejestru Sądowego zwracano.

Oskarżony od 2017 r. skierował do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XX Wydziału Gospodarczego – Krajowego Rejestru Sądowego szereg, pism w których zwracał uwagę na przyczyny nie złożenia przez niego sprawozdania oraz wskazywał na okoliczności uzupełnienia przez niego braków formalnych przy pierwszym wniosku o wykreślenie spółki z rejestru.

Obecnie z urzędu toczy się postępowanie w przedmiocie rozwiązania spółki na podstawie art. 25a ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. K. k. 46v- 47, 55v , informacja Naczelnika Urzędu skarbowego w W. k. 62, poświadczone za zgodność
z oryginałem pismo B. K. z dnia 28.04.2017 r. k. 15-16, 40-41, poświadczone za zgodność z oryginałem wezwanie z dnia 08.07.2003 r. wraz z kopią dowodu wpłaty k. 19, poświadczone za zgodność z oryginałem korespondencja B. K. wraz z potwierdzeniami nadania k. 42-45, poświadczona za zgodność z oryginałem kopia dokumentów i korespondencji
z KRS k. 63- 77, informacja Sądu Rejonowego Łódź-Śródmieście w Łodzi
XX Wydziału KRS k. 82, informacja Sądu Rejonowego Łódź-Śródmieście w Łodzi XX Wydziału KRS k. 83, odpis zarządzenia z dnia 26.11.2017 r. k. 84-85, odpis zarządzenia z dnia 19.01.2018 r. k. 86-86V, poświadczona za zgodność
z oryginałem fotokopia wniosku o zmianę wpisu w KRS z datą wpływu z dnia. 28.10.2003 r. – k. 89-93).

Oskarżony B. K. posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest mechanikiem. Jest żonaty. Ma na utrzymaniu syna w wieku 19 lat, który kontynuuje naukę. Ma jeszcze czworo dorosłych dzieci. Zarówno oskarżony, jak i jego małżonka pracuje. Osiąga miesięcznie dochód około 2.700 zł, małżonka około
1300 zł. Jest właścicielem działki położonej w W. o powierzchni 49 arów zabudowanej domem mieszkalnym o powierzchni około 120 m ². Jest ponadto właścicielem działki budowalnej o powierzchni 8 arów, współwłaścicielem budynku mieszkalnego położonego w K., samochodu osobowego marki O. rok prod. 2002.

Oskarżony nie był dotychczas karany. Nie jest chory psychicznie. Nie leczył się odwykowo ani neurologicznie.

(dowód: dane o osobie k. 46v, karta karna k. 20)

Oskarżony B. K. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do zarzucanych mu czynów.

Podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego (zob. k. 14) wyjaśnił, że sprawozdania finansowe nie zostały złożone do rejestru sądowego ponieważ był przekonany, że spółka została skreślona. W 2004 roku po umorzeniu postępowania przymuszającego złożył do Sądu pismo o wykreślenie spółki z rejestru wraz z oryginałem aktu notarialnego o likwidacji spółki. Podał, że nie otrzymał informacji o zakończeniu sprawy. Ponadto wyjaśnił, że był przekonany, że spółka została wykreślona z rejestru. Od chwili zawiązania spółki działalność nie została podjęta, w związku z czym nie był zobowiązany do składania sprawozdań finansowych.

Przed Sądem (k. 46v-47v) wyjaśnił, że spółka była zawiązana i nie prowadziła żadnej działalności. Gdy ją rozwiązał był święcie przekonany, że to już wszystko jest załatwione. Wyjaśnił, że przyszło pismo później z KRS, stawił się osobiście do Ł., wytłumaczyła mu pani żeby złożył opłatę w wysokości 500 zł żeby to się ukazało
w Monitorze Sądowym i zostanie wykreślona spółka z KRS. Wskazywał, że święcie był przekonany, że tak się stało. A potem przyszło pismo z KRS żeby złożyć jakieś dokumenty, ale on nic nie miał i mieć nie będzie. Podał, że ma dowód wpłaty. Po pewnym czasie, ostatnio dostał znowu pismo z KRS żeby przesłać tam jakieś papiery, których nie posiada. Wyjaśnił, że nie może stworzyć czegoś czego nie mam. Twierdził, że nie był świadom, że coś takiego jeszcze tam istnieje - Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.. Wskazał, że była uchwała o rozwiązaniu tej spółki, a po rozwiązaniu spółki został jej likwidatorem. Twierdził, że myślał, że jak rozwiążą spółkę notarialnie, tak jak ją zakładali, to się na tym skończy. Nie był świadom, że to trzeba jeszcze gdzieś wykreślić. Wyjaśnił, że wcześniej nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Pani notariusz powiedziała, że jak rozwiązali spółkę, że to już jest wszystko. Po jakimś czasie, jak dostał zawiadomienie, podejmował starania o wykreślenie spółki z KRS. Był u notariusza na zebraniu wspólników – to miało miejsce w 1992 roku. Od tego roku do 2011 r. nie składał sprawozdań. Jak dostał pismo – data jest na druku opłaty – w tym czasie podejmował próbę wykreślenia z KRS – to jest 2003 r. Nie dostał żadnego potwierdzającego pisma, że ta spółka jest wykreślona. Wyjaśnił, że pani poinformowała go później, że nie musi przyjeżdżać na miejsce, że może telefonicznie to załatwić i jak prześlę pismo i opłatę,
to tam w terminie, chyba tygodnia ukaże się w Monitorze Sądowym i wtedy firma powinna się wykreślić z KRS. Do tej pory nie dostał żadnego potwierdzenia. W 2017 roku w kwietniu przyszło postanowienie do złożenia w terminie 7 dni wniosku o wpisanie do KRS wszystkich sprawozdań po rygorem ukarania grzywną 10000 zł. Podał, że pierwszy wniosek na formularzu o wykreślenie spółki z rejestru złożył
w 2003 r. wraz z opłatą, Do tego została załączona uchwała notarialna o rozwiązaniu spółki. Było wymagane sprawozdanie, ale go nie mógł wziąć, bo coś takiego nie istniało. Jak składał wniosek to spółka już była wyrejestrowana, tylko nie była wyrejestrowana z KRS. Był przekonany, że jak rozwiąże spółkę notarialnie to samoczynnie wszystko się rozwiąże.

Ponadto wyjaśnił, był jedynym likwidatorem spółki. Spółka nie prowadziła żadnej działalności i była ponownie rozwiązana. Nie miał z czego sprawozdania wziąć. Cały czas myślał, że skoro rozwiązał spółkę przez notariusza - był upewniony, że to już wszystko. Objęcie przez niego stanowiska likwidatora było dobrowolne. Jak rozwiązywał spółkę u notariusza myślał, że na tym sprawa się zakończy, nie był świadom, że jeszcze trzeba to gdzieś wyrejestrować. Poza KRS nie wykonywał żadnych innych czynności związanych z likwidacją spółki. Ponadto podał, że nie prowadził później ani teraz żadnej działalności. Podnosił, że nie posiada takiego wykształcenia prawniczego ani ekonomicznego. Pracuje w zakładzie prywatnym. Oświadczył, że nie korzystał z wiedzy innych osób przy likwidacji spółki. Dowiadywał się jakiej treści to ogłoszenie ma być. Nie wiedział jakiej treści to pismo ma być, dlatego go nie napisał. Od 2003 r. do ostatniego czasu nie przychodziło nic z KRS. Ja myślałam, że w 2003 r. została sprawa załatwiona. Nie dowiadywał się, czy to już załatwione w KRS. Był przekonany, że to już jest załatwione. Nie unikał spotkania w KRS. Chciał wyjaśnić to ostatecznie i zgłosiłem się. Od 2003 r. do 2017 r. nie przyszło do niego żadne pismo z KRS.

Oskarżony nie umiał odpowiedzieć na pytanie, dlaczego chciałem zakładać spółkę kapitałową nie mając pojęcia o prowadzeniu jej. Wyjaśnił, że w tym czasie jego rodzinie było bardzo źle, dzieci były małe, chciałem poprawić byt rodziny. Tamten czas był taki, że te firmy powstawały, jedne prosperowały, drugie nie. Chciał stworzyć źródło dochodu. Najmłodsze dziecko wtedy urodziło się w (...) r., starszy miał 2 lata, potem 3, 4 lata i 5 lat. Mieszkał w domu bez pokrycia dachowego, w tym mieszkaniu wszyscy mieszkali bez łazienki i bieżącej wody. Gdybym wiedział, jakie to obowiązki to wykonałbym wszystkie te obowiązki. Oświadczył, że dąży do tego żeby to po tylu latach nie ciążyło. Myślałem, że jak się to ukaże w Monitorze Sądowym to ta pani mówiła, że więcej nie będę musiał nic załatwiać, złożyłem wniosek o wykreślenie
z rejestru i opłaciłem go.

Ponadto oskarżony podtrzymał wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Dodatkowo wyjaśnił, że przyznał się, że nie składał pism do KRS. Nie mógł złożyć jakiegoś oświadczenia, którego nie miał.

Na rozprawie w dniu 19 stycznia 2018 r. (k. 55v) wyjaśnił, że spółka
„nie ruszyła z kopyta”, nie prowadziła żadnej działalności. Nie składali żadnych pism do Urzędu Skarbowego. Podał, że spółka istniała około roku. Nic nie składał
w Urzędzie Skarbowym.

Ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł przede wszystkim na dokumentach, w szczególności na informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu Krajowego Rejestru Sądowego dla Przedsiębiorstwa Handlowego (...) z siedzibą w K., a nadto informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. i kopii odpisu aktu notarialnego rozwiązania spółki oraz wyjaśnieniach samego oskarżonego.

Sąd obdarzył wiarą w całości, zwłaszcza w zakresie okoliczności zaniechania sporządzenia sprawozdań finansowych i z działalności spółki Przedsiębiorstwa Handlowego (...)
z siedzibą w K. oraz ich nie przedłożeniu w Krajowym Rejestrze Sądowym. Za wiarygodne należało uznać również wyjaśnienia oskarżonego w zakresie podejmowanych przez niego działań w celu wykreślenia spółki z rejestru. Wyjaśnienia oskarżonego są bowiem spójne, znajdują potwierdzenie nieosobowych źródłach dowodowych, uznanych za wiarygodne i ujawnionych na rozprawie, w tym obszernej kopii korespondencji oskarżonego z Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi. Okoliczności czynienia przez oskarżonego starań wykreślenie spółki z Krajowego Rejestru Sądowego są w niniejszej sprawie bezsporne, ale w żaden sposób nie są związane z ustaleniem sprawstwa czynu z art. 77 ust. 2 ustawy o rachunkowości i winy oskarżonego. Oskarżony na podstawie tych dokumentów usiłował wykazać brak zawinienia popełnienia przestępstwa, rozumianego przez niego jako celowe, świadome i wykalkulowane działanie bezprawne.

Za wiarygodne Sąd uznał w całości zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe, ujawnione w toku przewodu sądowego, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Również kserokopie przedłożonych przez oskarżonego obszernej korespondencji z Wydziałem Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego, zostały uznane jako wiarygodne dokumenty, gdyż brak jest podstaw po podważania prawdziwości ich treści. Wobec powyższego wszystkie ujawnione w sprawie dokumenty stanowią obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności.

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie może budzić wątpliwości, że oskarżony B. K. dopuścił się zarzucanym mu czynów, bowiem przez kolejne postępujące po sobie okresy: od 15 lipca 2012 r. do 12 kwietnia 2017 r., od 15 lipca 2013 r. do 12 kwietnia 2017 r. , od 15 lipca 2014 r. do 12 kwietnia 2017 r., od 15 lipca 2015 r. do 12 kwietnia 2017 r. w W., działając wbrew przepisom ustawy tj. art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. 2013.330 ze zm.), jako likwidator Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Spółki z o.o. w likwidacji z siedzibą w W., nie złożył
we właściwym rejestrze sądowym tj. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia
XX Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego rocznych sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności spółki.

Opisanym zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości Art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości penalizuje zachowanie kierownika jednostki, który wbrew przepisom ustawy nie składa sprawozdania finansowego lub sprawozdania
z działalności we właściwym rejestrze sądowym. Obowiązek takowy winien być zrealizowany w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego (art. 69 ust. 1 ustawy). Jednostkami zobowiązanymi do złożenia sprawozdania są, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o rachunkowości podmioty i osoby określone w art. 2 ust. 1, czyli spółki handlowe (osobowe i kapitałowe, w tym również organizacje) oraz, co do zasady, spółki cywilne i jawne, a także inne osoby prawne,
z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego. Przez kierownika jednostki rozumie się natomiast, według art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy - członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę.

W niniejszej sprawie bezsporne jest oskarżony jako likwidator spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością był osobą odpowiedzialną za czynności wynikające z ustawy o rachunkowości. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie traci bowiem bytu z chwilą podjęcia uchwały wspólników o jej rozwiązaniu, ale dopiero z chwilą wykreślenia spółki z rejestru handlowego, dopiero z tą chwilą można mówić o ustaniu wobec likwidatora spółki o ustaniu jego obowiązków. Zgodnie z art. 281 Ustawy Kodeks spółek handlowych likwidatorzy sporządzają bilans otwarcia likwidacji. Ponadto likwidatorzy powinni po upływie każdego roku obrotowego składać zgromadzeniu wspólników sprawozdanie ze swej działalności oraz sprawozdanie finansowe. W myśl art. 283 ksh w granicach swoich kompetencji, określonych
w art. 282 § 1 ksh, likwidatorzy mają prawo prowadzenia spraw oraz reprezentowania spółki. Oskarżony obejmując funkcję likwidatora spółki, którą piastował od 1992 r. do chwili obecnej był zobowiązany do podejmowania wszelkich czynności w imieniu likwidowanego podmiotu gospodarczego, w tym także sporządzania odpowiednich sprawozdań finansowych i z działalności likwidowanej spółki. Z tych powodów
w ocenie Sądu skoro na oskarżonym jako likwidatorze, który dobrowolnie objął
tą funkcję ciążyły takie obowiązki z mocy ustawy, obecnie nie można uznać za zasadnych i usprawiedliwiających wyjaśnień oskarżonego, że nie dysponował dokumentami do sporządzenia sprawozdań, że „jak rozwiąże spółkę notarialnie
to samoczynnie wszystko się rozwiąże”. Nie sporządzenie sprawozdania finansowego i z działalności spółki w likwidacji wynikało zatem z zaniechania ustawowego obowiązku jaki ciążył na likwidatorze.

W ocenie Sądu nie można również przyjąć, w stosunku do oskarżonego zachodziły okoliczności wyłączające odpowiedzialność karną. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, że jak składał wniosek rozwiązanie spółki w 2003 r., było wymagane złożenie sprawozdania. Zatem już w tym momencie musiał powziąć świadomość, że taki obowiązek na nim jako likwidatorze ciąży i winien podjąć działania w celu jego dopełnienia. Z tych powodów obecne wyjaśnienia oskarżonego koncentrujące się na wykazaniu braku wiedzy, doświadczenia fachowego nie mogą prowadzić do przyjęcia, iż działał w błędzie, że nie musi sporządzać i składać wymaganych przez ustawę o rachunkowości sprawozdań finansowych i z działalności spółki w likwidacji. Mimo tak dużego upływu czasu oskarżony pozostawał zupełnie bierny w ciążących na nim obowiązkach. Nieznajomość przepisów, brak kierunkowego wykształcenia czy też wreszcie nieprowadzenie faktycznej działalności przez spółkę, nie zwalnia bowiem oskarżonego pełniącego funkcję osoby reprezentującej osobę prawną od odpowiedzialności i czynności w jej imieniu, w tym także sporządzenia „zerowego” sprawozdania z działalności podmiotu gospodarczego. Dla odpowiedzialności kierownika jednostki nie ma żadnego znaczenia fakt, iż nie wiedział on o konieczności corocznego złożenia sprawozdania finansowego we właściwym rejestrze sądowym. Od przedsiębiorcy (takim jest przecież również spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji) działającego w obrocie gospodarczym wymaga się bowiem szczególnej staranności w prowadzonej przez siebie działalności, jak również znajomości przepisów prawa. Należyta staranność uzasadnia zwiększone oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, skrupulatności, rzetelności, zapobiegliwości i zdolności przewidywania. Obejmuje także znajomość obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Oskarżony jest osobą pełnoletnią, w pełni poczytalną. W sytuacji, gdy sam nie miał dostatecznego przygotowania do prowadzenia spraw spółki w likwidacji mógł zwrócić się o pomoc do osób fachowo trudniących się w tego typu sprawach.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Sądu zachowania oskarżonego wypełniło znamiona określone w art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości. Uwzględniając, iż oskarżony dopuścił się kolejnych czynów w stosunkowo krótkich odstępach, kolejno, sukcesywnie z każdym rokiem, w ten sam sposób poprzez niedopełnienie obowiązków związanych ze sporządzeniem rocznych sprawozdań finansowych i z działalności Przedsiębiorstwa Handlowego (...) z siedzibą w K. za lata 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015, przyjęto kwalifikację ciągu przestępstw.

Przyjmując, iż oskarżony dopuścił się ciągu przestępstw z art. 79 pkt. 4 ustawy o rachunkowości, w ocenie Sądu, zachowanie oskarżonego charakteryzowało się znikomą społeczną szkodliwością. Zgodnie z art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W realiach niniejszej sprawy, zachowanie oskarżonego w żaden sposób
nie zaszkodziło interesom Skarbu Państwa ani też innym podmiotom, gdyż w ramach założonej spółki nie dokonano ani jednej czynności, która mogłaby wywołać skutki
w sferze finansowej. Spółka w likwidacji bowiem przez te ponad 20 lat, istniała de facto jedynie "na papierze". Spółka w likwidacji nie podjęła i nie prowadziła, żadnej faktycznej działalności. W tym kontekście waga naruszonych przez oskarżonego obowiązków nie jest nadmierna, ponieważ przy praktycznym nieistnieniu spółki, brak złożonych sprawozdań finansowych nie narusza w sposób znaczny chronionej przepisami wartości jaką jest przejrzystość obrotu gospodarczego. Nie bez znaczenia musi również pozostać fakt, że oskarżony nie złożył sprawozdań za lata 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015, po wielu latach od rozpoczęcia działania i jej rozwiązania. O ile bez wątpienia oskarżony nie dopełnił ciążących na nim obowiązków wynikających z przepisów ustawy o rachunkowości, co nie tylko zasługuje na dezaprobatę, jednakże działanie oskarżonego nie było ukierunkowane na ukrycie, zatajenie istotnych informacji w zakresie działalności spółki z punku ewentualnych fiskalnych konsekwencji. Przeciwnie w dużej mierze wynikało z infantylnego przekonania, że podjęta uchwała o rozwiązaniu spółki i złożenie przez niego wniosku o wykreślenie jej z Krajowego Rejestru Sądowego, spowoduje automatyczne wyeliminowanie jej z obrotu prawnego. W tych okolicznościach ładunek społecznej szkodliwości popełnionego czynu należało ocenić jako znikomy i w konsekwencji umorzyć postępowanie na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 91 § 1 kk.

Stosownie do art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa.