Sygn. akt II K 741/18
Dnia 13 września 2018 roku
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Bartosz Paszkiewicz
Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Snopek
Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------------------
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 13 września 2018 roku
sprawy z oskarżenia publicznego
przeciwko M. M. , urodzonemu (...) w C., s. J. i W. zd. D.
oskarżonemu o to, że w okresie od 31 maja 2017r do 31 maja 2018r w B. woj. (...) uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna D. M. określonego Wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 27 grudnia 2010r, w sprawie Sygn. akt. IC 1990/09 w wysokości po 200 zł miesięcznie, przez co naraził syna na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych
tj. o czyn z art. 209 § 1a kk
orzeka
1. oskarżonego M. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 209 § 1a kk i za to na podstawie art. 209 § 1a kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk i art. 72 § 1 pkt 3 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza M. M. na okres 2 (dwóch) lat próby zobowiązując go do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie swojego syna;
3. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz 100 (sto) złotych tytułem kosztów sądowych.
Sygn. akt II K 741/18
(na podstawie art. 424 § 2 i 3 kpk w zakresie orzeczenia o karze oraz wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia)
M. M. został oskarżony o czyn z art. 209 § 1a kk.
Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyraził zgodę na dobrowolne poddanie się karze w trybie art. 335 § 1 kk.
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
Sąd na podstawie art. 209 § 1 a k.k. wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat.
Na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na rzecz syna. Pamiętać należy, że ten punkt wyroku nie stanowi tytułu wykonawczego i nie może być egzekwowany w drodze egzekucji komorniczej. W związku z czym nie jest wymagane podanie w sentencji wyroku imienia i nazwiska osoby uprawnionej tym bardziej, że jasno to wynika z zarzutu. Zatem tak jak w przypadku oskarżonego sformułowań typu syn, osoba uprawniona, D. M. można używać zamiennie.
W tym miejscu wskazać należy, że na wszystkie wymierzone kary i środki karne skazany wyraził zgodę dobrowolnie poddając się karze.
Na koszty sądowe złożyły się wydatki związane z uzyskaniem karty karnej i ryczałtu za doręczenia zaś opłatę wymierzono zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272).