Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Sylwia Jaroszewska

Protokolant: sekretarz B. W.

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2018 roku w Mrągowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej O. D. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego Ł. D.

przeciwko A. M.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanej A. M. na rzecz małoletniej O. D. alimenty w kwocie po 500 / pięćset / złotych miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk ojca Ł. D. wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z raty, poczynając od 01 kwietnia 2018 roku,

II.  w pozostałej części postępowanie umarza,

III.  nie obciąża pozwanej kosztami sądowymi,

IV.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygnatura akt III RC 51/18

UZASADNIENIE

Ł. D. działając w imieniu swojej małoletniej córki O. D. domagał się zasądzenia od pozwanej A. M. alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że małoletnia O. jest dzieckiem pochodzącym z jego nieformalnego związku z pozwaną. A. M. w 2013 roku zostawiła córkę u ojca i od tego czasu ponosi on wszelkie koszty związane z wychowaniem małoletniej, pozwana nie łoży bowiem żadnych kwot na utrzymanie córki z którą utrzymuje jedynie rzadki kontakt telefoniczny. Ojciec małoletniej pracuje na umowie zleceniu i ze swoich dochodów nie jest w stanie samodzielnie pokryć wszystkich wydatków na córkę, która jest uczennicą szkoły podstawowej.

W odpowiedzi na pozew pozwana A. M. wniosła o oddalenie powództwa. Przyznała, że od (...) córka mieszka wyłącznie z ojcem, ale stara się z nią utrzymywać stały kontakt telefoniczny. Podała, że co roku przygotowuje dla małoletniej wyprawkę szkolną i przesyła pieniądze, jednakże od 2015 roku przebywa za granicą – obecnie w Hiszpanii i znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, co powoduje, że nie jest w stanie łożyć na córkę więcej niż 100 zł miesięcznie. Obecnie jest bowiem osobą bezrobotną i pozostaje na utrzymaniu partnera, który niedawno rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, która przynosi jedynie niewielkie dochody.

Na rozprawie w dniu 29 czerwca 2018 roku Ł. D. ograniczył żądanie do kwoty alimentów po 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia O. D., ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 4)

Od 2013 roku małoletnia O. jest wychowywana wyłącznie przez ojca. Ł. D. razem z córką zamieszkuje w domu jednorodzinnym u swoich rodziców w miejscowości K.. Pracuje w Hotelu (...) w M. na podstawie umowy cywilnoprawnej ze stawką godzinową w wysokości 14 zł brutto. Średnio miesięcznie zarabia około 3 500 zł netto. Posiada samochód o wartości około 2500 zł – 3000 zł. Jest w związku nieformalnym.

Małoletnia O. uczęszcza do drugiej klasy szkoły podstawowej w M.. Jest zdrowym dzieckiem.

(okoliczności bezsporne, a nadto dowód: umowa zlecenia k. 5-6, zaświadczenie k. 23)

A. M. od 2015 roku przebywa za granicą. Obecnie mieszka na wyspach K. w Hiszpanii gdzie przeprowadziła się ze swoim partnerem, który niedawno rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Hiszpanii, która przynosi niewielkie dochody. A. M. jest osobą bezrobotną i pozostaje na utrzymaniu partnera, pomagając mu w pracy otrzymuje od niego około 50 -70 Euro miesięcznie. Utrzymuje kontakt telefoniczny z córką i wysyła jej prezenty na urodziny i święta.

(okoliczności bezsporne, a nadto dowód: zaświadczenie k. 19, 30, decyzja k. 20, 31, dokumenty k. 21-22, 32-33)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów oraz oświadczeń Ł. D. i A. M. w pismach procesowych i wyjaśnień złożonych przez ojca małoletniej na rozprawie, uwzględniając fakt, że zasadnicze okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawały poza sporem. Z tego też względu Sąd nie uznał za konieczne dopuszczenie dowodu z przesłuchania stron, co z uwagi na przebywanie pozwanej za granicą stanowiłoby jedynie zbędne przedłużenie postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133§1 KRO rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczą na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zaś przepis wyrażony w art. 135§1 KRO wskazuje, że zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Małoletnia powódka nie posiada żadnego majątku własnego. Obowiązki rodziców względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, z jednej strony polegają na dostarczaniu w naturze lub pieniądzu, środków niezbędnych do zapewnienia dziecku mieszkania, wyżywienia, odzieży, pomocy naukowych, wypoczynku, rozrywek kulturalnych itp. Z drugiej strony przybierają postać starań o rozwój fizyczny i umysłowy dziecka, nadzór nad nim, przygotowanie posiłków, rozwój duchowy, przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie.

Sąd rozstrzygając w przedmiocie wysokości alimentów miał na uwadze wykazane przez stronę powodową potrzeby małoletniej O., która jest obecnie ośmioletnią dziewczynką i od 2013 roku praktycznie pozostaje na wyłącznym utrzymaniu i pod opieką swojego ojca. W tym wieku główne koszty związane z utrzymaniem małoletniej sprowadzają się do zakupu środków higienicznych oraz wyżywienia. Dziewczynka jest również w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju, w związku z czym niezbędne są wydatki związane z kupnem odzieży. Małoletnia chodzi do szkoły podstawowej co powoduje też konieczność zakupu przyborów szkolnych, książek i pomocy edukacyjnych.

Ojciec małoletniej podał, że pracuje na podstawie umowy cywilnoprawnej za wynagrodzeniem około 3 500 zł miesięcznie netto i mieszka razem z córką u swoich rodziców.

Natomiast odnośnie sytuacji materialnej pozwanej i jej możliwości zarobkowych, A. M. w odpowiedzi na pozew podała, że jest osobą bezrobotną i uzyskuje środki finansowe w kwocie około 50 -70 Euro miesięcznie otrzymywane z tytułu prac dorywczych przy działalności gospodarczej swojego partnera, który ją utrzymuje.

Sytuacja finansowa pozwanej nie jest łatwa jednakże należy podkreślić, że jej małoletnia córka wychowuje się praktycznie bez matki i pozostaje na wyłącznym utrzymaniu ojca co nie jest zwyczajną praktyką w tym zakresie. A. M. jako matka powinna starać się w większym stopniu pomagać w utrzymaniu swojej córki, która nie może utrzymać się samodzielnie, niezależnie od udziału ojca w tym zakresie, gdyż to oboje rodzice obowiązani są w równym stopniu partycypować w kosztach utrzymania dziecka. Podkreślić też należy, że wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest między innymi od możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego, a nie od faktycznie otrzymywanego przez niego wynagrodzenia. Pozwana powinna zatem podjąć wszelkie możliwe i dostępne kroki, aby mogła sprostać obowiązkom jakie spoczywają na matce, skoro nie może bezpośrednio zająć się wychowaniem córki. Jest zdrową kobietą. Nadto zamieszkuje obecnie na wyspach K. w Hiszpanii, które to miejsce jest znanym kurortem wypoczynkowym i młoda kobieta nie powinna mieć problemu ze znalezieniem tam choćby dorywczej pracy w gastronomii, tym bardziej, że pozwana w odpowiedzi na pozew podała, że wcześniej będąc w Polsce pracowała już w restauracji.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu kwota zasądzonych alimentów powinna wynosić po 500 zł miesięcznie. Kwota ta przystaje zarówno do obecnych potrzeb małoletniej jak i do realnych możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanej. Podkreślić bowiem należy, że przy ustalaniu wysokości alimentów należy brać pod uwagę usprawiedliwione potrzeby uprawnionego a nie zarobki jego rodzica, pod którego pieczą pozostaje oraz zarobkowe i majątkowe możliwości a nie faktyczne dochody zobowiązanego, co w niniejszym postępowaniu zostało ustalone.

Z tych względów na podstawie art. 133§1 KRO w zw. z art. 135 KRO Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji.

W związku z częściowym ograniczeniem żądania pozwu, Sąd w tym zakresie postępowanie umorzył na podstawie art. 355 § 1 KPC (punkt II sentencji), nie znajdując podstaw do uznania częściowego ograniczenia żądania za sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzające do obejścia prawa, a co za tym idzie za niedo­pusz­czalne (art. 203 § 4 KPC).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z uwagi na charakter sprawy i sytuację materialną strony pozwanej (punkt III sentencji).

Sąd zobligowany treścią art. 333 §1 pkt 1 KPC orzeczeniu co do alimentów nadał rygor natychmiastowej wykonalności (punkt IV sentencji).