Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Anita Jarząbek - Bocian

protokolant: protokolant sądowy stażysta Paulina Sobota

po rozpoznaniu dnia 6 czerwca 2018 r.

sprawy E. P., córki A. i M., ur. (...) w W.

obwinionej o czyn z art. 86 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 20 września 2017 r. sygn. akt IV W 313/17

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w miejsce orzeczonej kary grzywny, przy zastosowaniu art. 39 § 1 i 2 kw, wymierza obwinionej karę nagany; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w sprawie, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 53/18

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy obwinionej okazała się o tyle zasadną, że skutkowała złagodzeniem kary wymierzonej obwinionej w zaskarżonym wyroku.

W pierwszej jednak kolejności należy wskazać, że Sąd Odwoławczy nie podziela zarzutu opisanego pod puntem 4 apelacji, a zatem, naruszenia prawa materialnego jakiego w sposób tam podany miał dopuścić się Sąd Rejonowy. Wynika to z tego, że Sąd ten w toku prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego zgromadził wszystkie dowody niezbędne dla rozstrzygnięcia, wnikliwie i szczegółowo je przeanalizował i dokonał na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych. Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd I instancji nie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 7 k.p.k. w zw. art. 8 kpw, ani nie pozostawia miejsca na żadne wątpliwości, w tym również i te, które wynikają z treści art. 5 § 2 k.p.k. w zw. art. 8 kpw.

Sąd Rejonowy, po prawidłowym ustaleniu przebiegu inkryminowanego zdarzenia, dokonał również trafnej subsumpcji tych ustaleń faktycznych pod przepis prawa, a zatem, że czyn zarzucany obwinionej E. P. stanowi wykroczenie z art. 86 § 1 kw, a także, że jej wina w zakresie jego popełnienie nie budzi wątpliwości.

W uzasadnieniu stawianego zarzutu apelujący stara się wyeksponować tylko zachowanie pokrzywdzonej, które choć oczywiście także nieprawidłowe, to jednak nie ekskulpowało obwinionej od zarzucanego jej czynu, tak jak chciałby tego jej obrońca. Wynika to z tego, co trafnie i słusznie dostrzegł i ustalił Sąd I instancji, że choć pokrzywdzona jako piesza zachowała się niewłaściwie, albowiem poruszała się po ścieżce rowerowej na przejściu dla pieszych na deskorolce, a zatem w sposób zabroniony, to jednak i zachowanie obwinionej jako kierowcy także było niepoprawne. Zachowanie pokrzywdzonej było nieprawidłowym, gdyż deskorolki nie są dopuszczone do ruchu na chodnikach, ścieżkach rowerowych, czy jezdniach, albowiem nie dają wystraczającego ponawiania na nad tym sprzętem, a to właśnie przy jej użyciu pokonywała przejście dla pieszych pokrzywdzona. To jej zachowanie choć przyczyniło się do zaistniałej sytuacji to jednak nie stanowiło wyłącznej przyczyny omawianego zdarzenia drogowego, albowiem to także obwiniona zachowała się w sposób sprzeczny z zasadami ruchu drogowego, a polegający na niezachowaniu szczególnej ostrożności w rejonie skrzyżowania i przejścia dla pieszych, jako miejsca zdarzenia, skoro nie zauważyła pokrzywdzonej wcześniej aniżeli w chwili kolizji. Takie nieprawidłowe zachowanie obwinionej jest w okolicznościach sprawy oczywistym, skoro pokrzywdzona pokonała już pierwszą cześć przejścia dla pieszych i zbliżała się do drugiej. Tak zatem zarówno sposób jazdy obwinionej jak i „poruszania się” pokrzywdzonej był nieprawidłowy w zakresie niezachowania szczególnej ostrożności w rejonie wyznaczonego przejścia przez jezdnie i drogi dla rowerów, niewłaściwej ocenie parametrów ruchu drugiego uczestnika zdarzenia i możliwości bezkolizyjnego przejechania i to słuszne pozwoliło Sądowi I instancji na przyjęcie, iż pomimo znacznego przyczynienia się pokrzywdzonej, obwiniona ponosi odpowiedzialność za przypisane jej wykroczenie.

Niemniej jednak Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżone orzeczenie poprzez złagodzenie kary wymierzonej obwinionej na rzecz kary nagany. Wynika to z tego, że choć Sąd meriti nieprawidłowe zachowanie pokrzywdzonej dostrzegł, a tym samym odnotował w ustaleniach faktycznych odtwarzanego zdarzenia, to jednak z uwagi jego znaczący charakter nie uwzględnił go w sposób wystarczający przy wymiarze kary. Tymczasem choć oczywiście niezachowanie przez obwinioną jako kierowcy wymaganej prawnie ostrożności w czasie zbliżania się do skrzyżowania i przejścia dla pieszych zostało wykazane i stanowiło wystraczającą podstawę pociągnięcia jej do odpowiedzialności karnej, to jednak nie sposób nie dostrzec, iż pozostałe elementy wykonywanej przez nią jazdy, jak choćby ta najistotniejsza w postaci prędkości, były prawidłowymi. Stąd też uwzględniając w należytym powiązaniu i wadze wszystkie okoliczności zdarzenia, a zatem zachowanie obu uczestniczek kolizji, a także postawę obwinionej po zdarzeniu, kiedy udzieliła pokrzywdzonej właściwej pomocy udając się wraz z nią do szpitala, Sąd Okręgowy uznał, iż kara nagany wymierzona obwinionej będzie karą adekwatną i w okolicznościach sprawy sprawiedliwą.

Na zakończenie koniecznym jest uczynienie jeszcze jednej uwagi, a to na podstawie bezpośredniego kontaktu Sądu z pokrzywdzoną w czasie rozprawy odwoławczej, na podstawie którego można wnioskować, iż ta za zaistniałe zdarzenie całkowicie wini obwinioną, nie dostrzegając swojego zawinienia. Nie negując i co więcej rozumiejąc, że dla pokrzywdzonej zdarzenie to było w jakimś sensie wydarzeniem nawet traumatycznym, a także dostrzegając niejednokrotnie występujące u uczestników zdarzeń drogowych charakterystyczne zachowanie w postaci silnego subiektywnego przekonania o prawidłowości swego postępowania na drodze, to zaakcentować trzeba, a to na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, iż nie ma wątpliwości, iż pokrzywdzona także przyczyniła się do zaistniałego zdarzenia w sposób ustalony w sprawie, a szczegółowo opisany w pisemnym uzasadnieniu Sądu Rejonowego, czy powyżej. Tak zatem pożądanym byłoby, aby pokrzywdzona z okoliczności zdarzenia również wyciągnęła wnioski co do przyszłego korzystania ze sprzętu typu deskorolka, w szczególności, że było to drugie tego rodzaju zdarzenie w jej życiu, bo od pieszych także wymaga się postępowania zgodnie z ustalonym regułami prawa o ruchu drogowym.

Orzekając o kosztach sądowych w sprawie, a uwzględniając argumenty przytoczone w apelacji obrońcy o sytuacji materialnej i życiowej obwinionej, Sąd Odwoławczy orzekł o zwolnieniu podsądnej od zapłaty kosztów sądowych w sprawie, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.