Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

protokolant p.o. protokolant sądowy Eryk Nersisyan

przy udziale prokuratora Mariusz Ejfler

po rozpoznaniu dnia 16 maja 2018 r. w Warszawie

sprawy M. S. (1) s.J. i E. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

J. H. s. P. i L. ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwo z art. 288§1 k.k.

A. G. s.D. i K. ur. (...) w S. oskarżonego o przestępstwo z art. 288§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie

z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt III K 634/15

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie do ponownego rozpoznania; zasądza od Skarbu Państwa kasa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie na rzecz adw. M. C. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego J. H. w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT.

VI Ka 939/17

UZASADNIENIE

M. S. (1), J. H. i A. G. stanęli pod zarzutem popełnienia wspólnie i w porozumieniu czynu z art. 288§1 kk., przy czym M. S. (1), iż czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64§1 kk.

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w sprawie III K 634/15 oskarżonych M. S. (1), J. H. i A. G. na podstawie art. 25§1 kk. uniewinnił od popełnienia zarzucanych im czynów uznając, iż działali w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na zdrowie; kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten na podstawie art. 425§1 i 2 kpk. art. 444 kpk. i art. 447§1 kpk. zaskarżył w całości na niekorzyść wszystkich trzech oskarżonych prokurator.

Na podstawie art. 427§2 kpk. i art. 438 pkt.2 i 3 kpk. wyrokowi temu zarzucił:

Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a to art. 7 kpk. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów z wyjaśnień oskarżonych z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, co doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych, jakoby wszyscy trzej oskarżeni działali z wolą obrony w celu odparcia bezpośredniego bezprawnego zamachu na ich zdrowie a w konsekwencji uniewinnienia oskarżonych od zarzucanych im czynów.

W konkluzji autor apelacji na podstawie art. 427§1 kpk. i art. 437§1 i 2 kpk. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i przez to zasługuje na uwzględnienie.

Zwłaszcza zgodzić się trzeba z autorem apelacji, iż sąd rejonowy nie dokonał oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sposób przewidziany w art. 7 kpk. jak też w sposób błędny na tle tej sprawy interpretował dyrektywy art. 5§2 kpk.

Po pierwsze zauważyć trzeba, iż w przedmiotowej sprawie w ogóle nie można mówić o wątpliwościach, co do przebiegu zdarzenia istotnych z punktu widzenia odpowiedniej subsumpcji ustalonego stanu faktycznego pod odpowiedni przepis ustawy karnej. Za tego rodzaju wątpliwości nie można uznać przykładowo, czy oskarżeni w efekcie złożyli zamówienie czy też nie. Jest to, bowiem bez znaczenia w sytuacji, gdy obsługa baru z uwagi na stan upojenia alkoholowego i zachowanie oskarżonych w ogóle nie chciała ich obsłużyć i wezwała do opuszczenia lokalu, do czego miała prawo, niezależnie od dywagacji sądu na temat tego, czy w realiach (...) klienci barów kebab są często pod wpływem alkoholu czy też nie. Nawet, jeśli tak jest, to ów stan upojenia alkoholowego bywa zapewne różny, jak też zachowanie tego typu klienteli.

Sytuacja wiec zarzewia konfliktu w tej sprawie jest dosyć jasna, w każdym razie nie pozostawia istotnych wątpliwości.

Nie ulega też wątpliwości jak słusznie wskazuje autor apelacji, iż to oskarżeni nie chcieli w początkowej fazie zdarzenia opuścić lokalu, lub też, co najmniej nie akceptowali odmowy obsłużenia ich; chociaż mogli tak samo jak zrobili to później, a wręcz odwrotnie w owej początkowej fazie byli stroną aktywną, agresywną i dopiero ewidentna przewaga pracowników baru zmusiła ich do opuszczenia baru.

W tej sytuacji, fakt rzucania krzesłami i stolikami w efekcie, czego doszło do zniszczeń tych mebli nie sposób postrzegać, jako odpieranie bezprawnego zamachu na dobro prawem chronione, albowiem wszyscy oskarżeni po oznajmieniu im, iż nie zostaną obsłużeni mogli swobodnie i bez jakiegokolwiek zagrożenia opuścić lokal. Z samych wyjaśnień oskarżonych zresztą wynika, iż na samym wstępie zdarzenia byli także stroną aktywną.

Słusznie też skarżący wskazuje, iż owo rzucanie meblami w obsługę baru miało charakter działań odwetowych nie zaś obronnych, a oskarżeni musieli się liczyć z tym, iż takie działanie może doprowadzić do zniszczenia owych mebli.

Rozpoznając ponownie sprawę Sąd rejonowy ponownie przeanalizuje całość osobowych źródeł dowodowych w tej sprawie dokonując jej zgodnie z dyrektywami art. 7 kpk. jak też 5§2 kpk. Oczywiście nie narzucając sądowi orzekającemu ocen, jakie wynikną z tej analizy, zauważyć trzeba, iż gdyby jednak sąd doszedł do wniosku, iż można mówić na tle tej sprawy w ogóle o obronie koniecznej, to czy nie doszło do przekroczenia jej granic jak słusznie wskazuje autor apelacji. Wydaje się też nieodzownym przeanalizowanie czy w przedmiotowej sprawie nie doszło w istocie do bójki, choć i ta kwalifikacja wymaga uważnego przeanalizowania wszystkich okoliczności faktycznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.