Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2018 r. w S.

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamknięty-Subfunduszu(...)z siedzibą w W.

przeciwko K. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej K. J. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamknięty-Subfunduszu (...) z siedzibą w W. kwotę 1.874,86 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31.07.2017 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 600 zł tytułem zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 9/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty- Subfundusz (...) z siedzibą w W. w pozwie wniesionym 31 lipca 2017r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej K. J. kwoty 1.874,86 złotych, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu oraz w piśmie z dnia 17.08.2018r. wniesionym przed rozprawą wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy abonenckiej o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej w dniu 13 grudnia 2013 roku przez pozwaną i wcześniejszego wierzyciela (...) S.A. i została określona w dokumentach księgowych wystawionych przez poprzedniego wierzyciela a następnie została nabyta przez powoda w drodze cesji wierzytelności. Wierzytelność wykazana w nocie obciążeniowej (...) wynosi 835,60 zł związana jest z przedterminowym rozwiązaniem umowy w tzw. „okresie podstawowym” z winy abonenta i wymagalna była z dniem 15.11.2014r; wierzytelność wykazana w nocie obciążeniowej (...) wynosi 799,- zł a stanowi należność za brak zwrotu udostępnionego pozwanej sprzętu i wymagalna była z dniem 12.05.2016.

Pozwana K. J. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu. w odpowiedzi na pozew zarzuciła, że powód nie przedstawił umowy cesji wierzytelności, na podstawie której nabył wierzytelność dochodzoną w niniejszej sprawie. Podniosła również zarzut przedawnienia wskazując, że z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że termin płatności należności przypadał w 2013r. i dlatego trzyletni termin przedawnienia - właściwy dla roszczeń związanych z działalnością gospodarczą – upłynął przed wytoczeniem powództwa. Podniosła także zarzut nieudowodnienia roszczeń.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13 grudnia 2013 roku pozwana K. J. zawarła z (...) S.A. w W. umowę abonencką nr (...), której przedmiotem było świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa została zawarta w ramach promocji o nazwie (...) na czas oznaczony tzw. „ okres podstawowy” 24 m-cy. Dostawca usług przyznał abonentowi (pozwanej) ulgę w wysokości 1.500,-zł. Pozwanej protokolarnie wydano sprzęt umożliwiający korzystanie z usług – (...) o wartości 799,- zł. Szczegółowe warunki świadczenia usługi oraz obowiązki stron zostały określone w umowie oraz Regulaminie świadczenia usługi telekomunikacyjnej dostępu do Internetu przez (...) S.A. dla abonentów zawierających umowę w formie pisemnej lub elektronicznej, który pozwana otrzymała i zaakceptowała przy zawarciu umowy. Zgodnie z § 12 pkt 3 Regulaminu - w przypadku gdy zawarcie umowy związane jest z ulgą przyznaną Abonentowi, w razie jednostronnego rozwiązania Umowy przez abonenta lub przez Cyfrowy P. z winy abonenta przed upływem okresu podstawowego, Cyfrowemu P. przysługuje roszczenie z tego tytułu w wysokości określonej w Umowie jako równowartość ulgi przyznanej Abonentowi, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Zgodnie z §12 pkt 4 Regulaminu - w przypadku rozwiązania bądź wygaśnięcia Umowy, Abonent jest zobowiązany do zwrotu , na własny koszt i ryzyko udostępnionego mu przez Cyfrowy P. Urządzenia, w terminie 30 dni od rozwiązania umowy.

W dniu 01.11.2014 r. (...) S.A. obciążył pozwaną „karą umowną” w kwocie 836,30 zł z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym . W dniu 28.04.2016r. (...) SA w W. obciążył pozwaną „karą umowną” z tytułu braku zwrotu sprzętu w wysokości 799,- zł

(dowód: umowa abonencka z dnia 13.12.2013 r. – k. 48-49, protokół odbioru sprzętu –k. 50 Regulamin świadczenia usług – k 54- 59, noty obciążeniowe – k. 59, 60 , cennik modemów , routerów Cyfrowego P. oraz tabela opłat – k.81- 83)

W dniu 2 grudnia 2016 roku pomiędzy (...) S.A. w W. a powodem została zawarta umowa przelewu wierzytelności. Przedmiotem umowy zgodnie z art. 1 umowy, były wymagalne, niezapłacone należności przysługujące Cyfrowemu P. od abonentów w szczególności z not obciążeniowych , określone w wykazach 1-4 stanowiących załączniki do umowy. Równocześnie z umową przekazana została nabywcy baza danych dłużników. W wykazie zbywanych wierzytelności załączonych do umowy, pod pozycją 4594 wymieniono wierzytelność wobec pozwanej K. J. w wysokości 1.634,60 zł na co składają się kwoty objęte notami obciążeniowymi (...) w wysokości 835,60 zł oraz (...) w wysokości 799,00 zł. Powód dokonał na rzecz (...) S.A. w W. zapłaty ceny sprzedaży pakietu wierzytelności. Powód przesłał pozwanej zawiadomienie Cyfrowego P. o cesji wierzytelności oraz wezwanie do zapłaty.

(dowód: umowa przelewu z dnia 2 grudnia 2016 r wraz z wykazem wierzytelności, wyciąg z elektronicznego załącznika – k 17- 26 oświadczenie Cyfrowego P. k. 46 wezwanie do zapłaty – k.47 )

Sąd zważył, co następuje:

W świetle twierdzeń stron, przedłożonych dowodów oraz zarzutów pozwanej zgłoszonych do chwili wyrokowania, powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Przeciwko żądaniom i twierdzeniom powoda pozwana w odpowiedzi na pozew przeciwstawiła zarzut niewykazania legitymacji czynnej powoda wobec nieprzedstawienia umowy cesji wierzytelności, podniosła też zarzut przedawnienia roszczenia oraz ogólnie zarzut nieudowodnienia roszczenia.

Tymczasem z treści przedłożonej przez powoda dokumentów w postaci umowy i załączników - w tym protokołu wydania sprzętu - na których to dokumentach znajdują się podpisy pozwanej J. K. wynika, iż strony, na warunkach promocyjnych określonych w umowie i stanowiącym jej integralną część Regulaminie, zawarły umowę terminową na czas oznaczony. Z treści umowy wynika, że pozwana przy zawarciu umowy uzyskała ulgę w kwocie 1.500,- zł oraz pokwitowała odbiór sprzętu o wartości 799,-zł. Z treści Regulaminu wynika również, że na wypadek przedterminowego rozwiązania umowy przewidziano, iż przyznana pozwanej ulga będzie podlegała zwrotowi proporcjonalnie do części niewykorzystanego okresu umowy. Ponadto z Regulaminu wynika, że pozwana niezależnie od sposobu zakończenia umowy zobowiązana była zwrócić dostawcy usług wydany jej protokolarnie sprzęt o wartości 799,- ( na wypadek niezwrócenia sprzętu przewidziano karę umową w tej wysokości). W związku z rozwiązaniem umowy przed terminem (co twierdził powód a czemu w istocie rzeczy pozwana nie zaprzeczyła ) i niezwróceniem przez pozwaną sprzętu ( czemu również pozwana nie zaprzeczyła) , zostały wystawione przez poprzednika prawnego noty obciążeniowe. Z treści not wynika, iż nota z dnia 15.11.2014 r. obejmuje należność z tytułu zwrotu części ulgi przyznanej pozwanej przy zawarciu umowy, natomiast nota z dnia 12.05.2016r. obejmuje należność za niezwrócenie przez pozwaną sprzętu.

Zważyć należy, że zarzut pozwanej dotyczący braku legitymacji czynnej powoda w niniejszej sprawie nie jest zasadny. Powód przedłożył umowę cesji wierzytelności wraz z wykazem stanowiącym załącznik do umowy, w którym wykazano wierzytelność w stosunku do pozwanej K. J.. Wierzytelność została określona numerem klienta, imieniem i nazwiskiem pozwanej, jej numerem P. oraz dokładnie określona co do wysokości. Dodatkowo z umowy przelewu wierzytelności wynika, iż wraz z umową przelewu zostały przekazane powodowi dane dłużników w formie elektronicznej. Cyfrowy P. przekazał też powodowi dokument – oświadczenie – o zbyciu wierzytelności w stosunku do pozwanej. W ocenie Sądu dowody przedłożone przez powoda dostatecznie potwierdzają cesję wierzytelności, której dotyczy pozew ( pozwana nie twierdziła zresztą by istniały wierzytelności Cyfrowego P. w takiej wysokości z innych stosunków prawnych ). Należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 509§1 kc wierzyciel może przenieść bez zgodny dłużnika, wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie , zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Dla swej ważności cesja nie wymaga szczególnej formy. Natomiast zgodnie z art. 511 kc przelew wierzytelności stwierdzonej pismem powinien zostać stwierdzony pismem. Wszystkie te warunki spełniają dowody przedstawione przez powoda. Wskazują bowiem oznaczonego dłużnika, w tym numer P. dłużnika, wysokość wierzytelności – odpowiadającą długowi z not obciążeniowych, dłużnik a zarazem stosunek prawny został przy tym oznaczony numerem klienta przez zbywcę wierzytelności ( nota bene ten sam numer figuruje na notach obciążeniowych) - co dostatecznie identyfikuje stosunek prawny, z którego wynika wierzytelność. W ocenie Sądu, w tym stanie rzeczy nie ma wątpliwości co do legitymacji czynnej powoda.

Również zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwaną nie jest zasadny. Niewątpliwie mamy do czynienia w niniejszej sprawie z roszczeniem związanym z działalnością gospodarczą usługodawcy a zatem z roszczeniem o trzyletnim terminie przedawnienia - zgodnie z art. 118kc. Pozwana formułując zarzut w tym zakresie wskazała jedynie, iż z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że termin płatności przypadał na 2013 r. Tymczasem z załączonych do pozwu dokumentów wynika, iż termin płatności należności przypadał na 15.11.2014 r. Nic nie wskazuje na wcześniejszą wymagalność roszczenia. Ponieważ pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 31 lipca 2017 r. bieg przedawnienia zastał przerwany - zgodnie z art. 123§1 pkt1 kc.

Nie może w tych warunkach odnieść skutku ogólnikowy zarzut nieudowodnienia roszczenia przez powoda. Pozwana nie odniosła się, w żaden sposób do okoliczności dotyczących wykonania umowy, w tym przedterminowego rozwiązania umowy a zwłaszcza niezwrócenia sprzętu po zakończeniu umowy. Wszak to pozwana powinna udowodnić, co się stało ze sprzętem, który został jej protokolarnie wydany a który zgodnie z Regulaminem miała obowiązek zwrócić pod rygorem kary umownej w kwocie 799 zł. Skoro jednak pozwana w celu odparcia żądań powoda oparła sia na zarzutach dotyczących przede wszystkim skuteczności cesji czy przedawnienia roszczenia a nie zgłosiła żadnych szczególnych twierdzeń co do wykonania kontraktu, to w tym zakresie fakty przytoczone przez powoda (do chwili zamknięcia rozprawy) pozostały niezaprzeczone ( art. 230 kpc ).

Ponadto należy mieć na uwadze, że w wypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe (art. 57 ust. 6 ustawy prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. 2017.1907).

Ulga udzielona pozwanej wynosiła 1.500,- zł a roszczenie z tego tytułu zostało określone na 835,60 zł a zatem nie narusza to wyżej przytoczonej regulacji prawnej.

W tych warunkach zgodnie z umową z dnia 13.12.2018r. i na podstawie art. 354§1 kc a co do odsetek na podstawie art. 481§1 kc orzeczono jak sentencji. O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98§1 kpc

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)