Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Bożena Czajkowska

Po rozpoznaniu w dniu 10 września 2018 r. w Toruniu.

sprawy z

D. Ł.

przeciwko:

Skarbowi Państwa – Wojewodzie (...)

o:

podwyższenie renty

orzeka:

I.  podwyższa D. Ł. rentę należną od Skarbu Państwa – Wojewody (...), z kwoty po 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) miesięcznie, przyznanej wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 9 sierpnia 2011r., w sprawie I C 1317/09, do kwoty po 2.800 zł (dwa tysiące osiemset złotych) miesięcznie, płatnej do 5-go dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca października 2015r,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki:

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 października 2015r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 listopada 2015r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 grudnia 2015r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 stycznia 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lutego 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 marca 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 kwietnia 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 maja 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 czerwca 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lipca 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 sierpnia 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 września 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 października 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 listopada 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 grudnia 2016r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 stycznia 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lutego 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 marca 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 kwietnia 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 maja 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 czerwca 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lipca 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 sierpnia 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 września 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 października 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 listopada 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 grudnia 2017r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 stycznia 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lutego 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 marca 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 kwietnia 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 maja 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 czerwca 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 lipca 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 sierpnia 2018r.;

- od kwoty 1.000 zł od dnia 6 września 2018r.;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  kosztami procesu, od uiszczenia których powódka była zwolniona obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu.

Sygn. akt I C 1371/15

UZASADNIENIE

Powódka D. Ł. wniosła o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa- Wojewody (...) w B. kwoty 2.800 zł tytułem renty płatnej do rąk powódki do 5-go każdego miesiąca, poczynając od daty wniesienia pozwu w miejsce renty ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 19 sierpnia 2011 r. w kwocie 1800 zł oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 19 sierpnia 2011 r. została podwyższona wysokość renty wynikającej z ugody sądowej zawartej w dniu 3 grudnia 2008 r. przed Sądem Rejonowym w Toruniu. Powódka podkreśliła, iż w okresie noworodkowym została zarażona gronkowcem złocistym. Skutkiem zakażenia jest jej niepełnosprawność w stopniu znacznym. Podniosła, iż jej wydatki miesięczne obejmujące leczenie i rehabilitację, pielęgnację i higienę, edukację, koszty dojazdu, koszty zakupu odzieży oraz koszty wyżywienia w ostatnich latach znacznie wzrosły. Zaznaczyła, iż obecnie koszty te wynoszą ok. 4.406,70 zł podczas, gdy w 2010 r. wynosiły one 2939,10 zł. Nadto wskazała, iż do miesięcznych wydatków należy doliczyć koszty związane z jej niepełnosprawnością. Podała, że poniosła koszty w zakresie: prawo jazdy 2.500 zł, dostosowanie pojazdu dla swoich potrzeb – 5.400 zł, naprawy wózka inwalidzkiego 1.350 zł, pneumatycznej poduszki przeciwodleżynowej 1.290 zł, naprawy poduszki 93 zł, poduszki przeciwodleżynowej z pokrowcem 1.440 zł, soczewki 299 zł i 250 zł, schynografii tarczycy 300 zł. Powódka podkreśliła, iż ma 22 lata i studiuje. Chce być osobą samodzielną i w tym celu niezbędny jest jej wózek, którego koszt wynosi ok. 20.000 zł. Dodała, iż podwyższenie renty do kwoty 2.800 zł umożliwiłoby jej oszczędzanie na ten cel.

Postanowieniem z dnia 13 października 2015 r. Sąd Rejonowy w Toruniu zwolnił powódkę od kosztów sądowych w całości.

W odpowiedzi pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakwestionował roszczenie powódki w całości. Podniósł, iż wzrost kosztów na leczenie i rehabilitację nie został przez powódkę wykazany. Brak jest bowiem udokumentowania zakupu lekarstw. Zakwestionował konieczność przyjmowania tak dużych dawek leków. Dodał, iż koszty związane z koniecznością leczenia specjalistycznego i wizyt, koszty dojazdów były podstawą zwiększenia renty wyrokiem wydanym 19 sierpnia 2011 r. Od tego czasu koszty benzyny uległy zmniejszeniu i powstałe z tego tytułu oszczędności powódka może przeznaczyć na inne cele. Pozwany wskazał, iż zwiększeniu nie uległy wydatki na pielęgnację i higieną. W odniesieniu do kosztów edukacji, zakupu odzieży podał, iż nie pozostają one w związku przyczynowo skutkowym z zarażeniem gronkowcem i posocznicą. Zdaniem pozwanego brak jest również podstaw do stwierdzenia aby wydatek związany z wyżywieniem i dietą uzasadniał zwiększenie kwoty miesięcznej renty. Podwyższenia tej kwoty nie uzasadniają także wydatki związane z niepełnosprawnością. Dodał, iż koszt naprawy wózka inwalidzkiego dziecięcego był objęty wyrokiem z 19 sierpnia 2011 r. Powódka natomiast nie udokumentowała zakupu poduszki przeciwodleżynowej (...) z pokrowcem. Brak jest związku przyczynowego w zakresie dotyczącym zakupu soczewek, wykonania badania tarczycy. Zdaniem pozwanego miesięczne stałe wydatki powódki nie uległy radykalnemu podwyższeniu. Argument, iż powódka chce kupić wózek inwalidzki stanowi natomiast jedynie hipotetyczny wydatek, który nie może stanowić podstawy do podwyższenia renty. Podkreślił, iż wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2011 r. obok renty powódka otrzymała odszkodowanie i zadośćuczynienie w wysokości 43.379,60 zł które mogła wydatkować na realizację celów związanych z niepełnosprawnością.

W piśmie z dnia 23 listopada 2015r. powódka podtrzymała swoje żądanie i twierdzenia. Podkreśliła, iż w związku z zarażeniem gronkowcem i posocznicą jest pod stałą opieką urologa. Korzysta również z opieki ortopedy, urologa i hepatologa. Z uwagi na brak limitów, kolejki, brak terminów, korzysta z prywatnych wizyt lekarskich, rehabilitacji i masaży. W odniesieniu do zwiększonych kosztów dojazdów podkreśliła, iż nie obejmują one jedynie ceny benzyny ale również koszt amortyzacji samochodu, ubezpieczenia. Zaznaczyła, iż przyjmuje duże dawki leków co jest związane z jej chorobą. Dodała, iż z uwagi na to że obecnie studiuje zwiększyły się jej wydatki związane z dojazdami do uczelni, biblioteki. Z uwagi na to, że stała się osobą dorosłą wzrosły również koszty związane z zakupem butów i odzieży. Dodała, iż poduszka przeciwodleżynowa musi być wymieniona co 1-2 lata, naprawiała również wózek inwalidzki. Podkreśliła, iż dodatkowe przyszłe wydatki związane są z jej niepełnosprawnością i koniecznością dostosowania mieszkania do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Dodała, iż wskaźnik inflacji na rok 2012 wynosił 3,7% zaś za rok 2013 r. 0,9%, co uzasadnia podwyższenie renty.

W kolejnym piśmie pozwany wskazał iż przedłożone przez powódkę wydruki z internetu dotyczące urządzeń dla osób niepełnosprawnych nie stanowią dowodu w sprawie. Zakwestionował również przedłożone rachunki faktury, zaświadczenia o stanie zdrowia wskazując, iż jedynie opinia biegłych jest dowodem pozwalającym na ocenę obecnego stanu zdrowia powódki.

Na rozprawie w dniu 10 września 2018 r. powódka wniosła dodatkowo o zasądzenie odsetek od dnia wniesienia pozwu. Pełnomocnik pozwanego zakwestionował okres, od którego powódka dochodzi zapłaty odsetek.

Sąd ustalił, co następuje:

D. Ł. w okresie noworodkowym została zarażona gronkowcem złocistym, którego kliniczną postacią była posocznica z zajęciem kręgów piersiowych kręgosłupa, zapaleniem rdzenia kręgowego oraz obustronnym zapaleniem płuc. Skutkiem zakażenia jest niepełnosprawność w stopniu znacznym.

Bezsporne

Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z dnia 29 marca 2001 r. sygn. akt I C 1190/96 zasądzając od Skarbu Państwa- Wojewody (...) w B. na rzecz małoletniej D. Ł. odszkodowanie, zadośćuczynienie i rentę w kwocie po 200,00 zł miesięcznie płatną do 5-każdego miesiąca poczynając od listopada 1996 r. i po 500,00 zł. miesięcznie płatną poczynając od lutego 2001 r. do rąk matki dziecka K. Ł., ustalił, iż Skarb Państwa- Wojewoda (...) w B. będzie ponosił odpowiedzialność za dalsze skutki zdarzenia mogące nastąpić w przyszłości.

Dowód: akta sprawy IC 1317/09

Ugodą zawartą w dniu 3 grudnia 2008 r. przed Sądem Rejonowym w Toruniu Skarb Państwa - Wojewoda (...) w B. zobowiązał się do płacenia na rzecz D. Ł. tytułem renty kwotę 1.600,00 zł miesięcznie w miejsce renty w kwocie 1.300,00 miesięcznie. Podstawą faktyczną żądania podwyższenia renty był m.in. fakt przebywania małoletniej w roku 2008 kilkukrotnie w Centrum (...) gdzie przeprowadzono operację przetoki, na skutek czego wzrosły miesięczne koszty utrzymania.

Dowód: akta I C 1317/09

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19 sierpnia 2011r. wydanym w sprawie I C 1317/09 wysokość miesięcznej renty wypłacanej D. Ł. przez Skarb Państwa – Wojewodę (...) w B. została podwyższona do kwoty 1800 zł poczynając od 1 stycznia 2010 r. Nadto zasądzono na jej rzecz kwotę 43.379,60 zł tytułem zadośćuczynienie i odszkodowania. Podstawą faktyczną żądania podwyższenia renty był m.in. wzrost cen dojazdów, zakupu leków, środków higieny i pielęgnacji oraz konieczność okresowych kontroli w poradni hepatologicznej i nefrologicznej. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 1 stycznia 2010 r. zmieniono wyrok Sądu Rejonowego ustalając, iż podwyższona renta będzie płatna od dnia 1 stycznia 2011 r.

Dowód: akta I C 1317/09

Obecnie u D. Ł. stwierdzono:

- przebyte zapalenie kręgosłupa piersiowego – stan po operacyjnym odbarczeniu rdzenia kręgowego i stabilizacji kręgosłupa;

- wtórne utrwalone deformacje kręgosłupa w odcinku piersiowo lędźwiowym , porażenie wtórne kończyn dolnych wiotkie, utrwalone,

- wtórne derofmacje kończyn dolnych i tułowia pod postacią: utrwalonych stóp końsko-szpotawych, przykurczów zgięciowych stawów kończyn, zwichnięcia prawego stawu biodrowego, skoliozy piersiowo – lędźwiowej lewostronnej,

- odleżyny okolicy krzyżowej, pośladków i okolicy kulszowej po lewej wtórne, operowane wielokrotnie, wygojone;

- pęcherz neurogenny z nawracającymi infekcjami układu moczowego

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

W okresie miesiąca D. Ł. stosuje 5 szt. P., 1 opakowane kremu z Vit A, 1 opakowanie L. A+e, 1 opakowanie S., 1 opakowanie T., 1 opakowanie A.. Miesięcznie łączną kwota tych leków wynosi ok 106.06 zł.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

Zakupy leków oraz wózka inwalidzkiego, naprawa wózka, zakup poduszki przeciwodleżynowej, naprawa poduszki przeciwodleżynowej, zakup urządzenia dostosowującego samochód osobowy związane były z przebytym zakażeniem. Po 2011r. nie występowały u niej odleżyny z uwagi na zwiększenie ilości ćwiczeń, pielęgnacji, zwiększonej ilości środków pielęgnacyjnych. Wymagany jest zakup dla powódki poduszki przeciwodleżynowej raz na 3 lata.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

Z uwagi na studia i ewentualną pracę D. Ł. wymaga poruszania się na wózku inwalidzkim, ultralekkim, dostosowanym do deformacji kręgosłupa, umożliwiającym wykorzystanie z napędu elektrycznego. Z uwagi na ograniczenie pomocy ze strony osób trzecich powódka wymaga korzystania z podnośnika wannowego oraz z zakupu krzesła toaletowego.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

Z powodu narastających dolegliwości bólowych kręgosłupa piersiowego w odcinku górnym i karku wymaga częstszego korzystania z zabiegów rehabilitacyjnych, ćwiczeń na basenie.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

Z uwagi na deformację kręgosłupa D. Ł. wymagała konsultacji ortopedycznej, badania tomografii komputerowej całego kręgosłupa i wymagać będzie dalszych konsultacji. Częstotliwość wizyt zależeć będzie od decyzji co do leczenia operacyjnego.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

D. Ł. z uwagi na stan zdrowia oraz aktywność życiowa musi dostosować się do diety lekkostrawnej i stosowanej w kamicy pęcherza żółciowego. Wymaga stosowania szeregu ograniczeń dietetycznych. Reżim dietetyczny powinien być przestrzegany rygorystycznie. Koszt miesięczny stosowania diety może sięgać kwoty 1.600 zł

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 223-232, 288-289

opinia biegłego A. K. k. 251-252,334

opinia sadowo lekarska k. 404-409, 432-434

D. Ł. w ramach leczenia urologicznego wymaga zakupu: cewników urologicznych, środków higieny związanych z nietrzymaniem moczu, leków odkażających mocz, leków poprawiających czynność pęcherza, płynów do wlewów dojelitowych. Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje zakup do 180 sztuk cewników i 60 sztuk pieluchomajtek miesięcznie. W przypadku większych potrzeb pacjent sam pokrywa koszty ich zakupu .

Dowód: sądowa opinia lekarska k 315-324, 374-377

Z wiekiem u D. Ł. zwiększyły się potrzeby stosowania cewników i środków higienicznych z uwagi na nasilenie nietrzymania moczu oraz wrażliwość na skutki nietrzymania moczu i stolca. Konieczna jest przynajmniej raz w roku konsultacja urologiczna. Z uwagi na stan zdrowia wymagana jest konsultacja u specjalistów co wymaga wizyt prywatnych.

Dowód: sądowa opinia lekarska k 315-324, 374-377

W zakresie dolegliwości urologicznych u D. Ł. w przyszłości spodziewać się należy pogorszenia stanu zdrowia.

Dowód: sądowa opinia lekarska k 315-324, 374-377

D. Ł. otrzymuje obecnie 643,02 zł renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz 1.800 zł tytułem renty przyznanej od pozwanego przez Sąd Rejonowy w Toruniu.

Bezsporne

W chwili obecnej D. Ł. ma 25 lata, skończyła studia i jest na II roku studiów doktoranckich. Jej celem jest jak największe usamodzielnienie się i organicznie pomocy osób trzecich.

Dowód: zeznania świadka K. Ł. z 18..01.16 r. 00:10:05-00:37:55

zeznania świadka D. Ł. z 18.01.16 r. 00:37:55- 00:53:39

D. Ł. zrobiła prawo jazdy. Koszt kursu wyniósł ok. 3.000 zł. W celu dojazdów na uczelnię w T. koniecznym było również dostosowanie samochodu do wymogów osoby niepełnosprawnej. Koszt ten wyniósł ok. 6.000 zł.

Dowód: zeznania świadka K. Ł. z 18..01.16 r. 00:10:05-00:37:55

zeznania świadka D. Ł. z 18.01.16 r. 00:37:55- 00:53:39

D. Ł. zamierza zakupić wannę i podnośnik do wanny wartości 12.000 zł, krzesło toaletowe wartości ok. 475 zł oraz wózek lekki z włókna węglowego o wartości ok. 20.000 zł.

Dowód: wydruk internetowy k. 81;

informacja o wózku inwalidzkim k. 92-102, 104-105;

wydruk k. 103, 106-108;

zeznania świadka K. Ł. z 18..01.16 r. 00:10:05-00:37:55;

zeznania świadka D. Ł. z 18.01.16 r. 00:37:55- 00:53:39

Otrzymywane przez D. Ł. środki pieniężne nie są wystarczające na pokrycie kosztów zakupu leków, maści, środków higienicznych, wizyt lekarskich, rehabilitacji. D. Ł. korzysta z pomocy rodziny.

Dowód: zeznania świadka K. Ł. z 18..01.16 r. 00:10:05-00:37:55

zeznania świadka D. Ł. z 18.01.16 r. 00:37:55- 00:53:39

tabela wydatków k. 9,10-12, 159

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, faktów przyznanych przez stronę pozwaną, dokumentów, których autentyczności i zgodności z prawdą nie kwestionowała żadna ze stron, akt sprawy I C 1317/09, opinii biegłych oraz dowodu z zeznań świadka i przesłuchania powódki

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się w dużej mierze na opiniach biegłych: z dziedziny ortopedii M. S. (1), z dziedziny hepatologii A. K., z dziedziny urologii P. K. oraz z dziedziny dietetyki P. E..

Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w opiniach biegłych. W ocenie Sądu opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny, są wiarygodne, oparte na szczegółowej analizie zgromadzonej dokumentacji. Opinie sporządzone zostały w oparciu o dokumentację medyczną zawartą w aktach sprawy. Nadto opinie z zakresu ortopedii, urologii wydane zostały po zbadaniu powódki zaś opinia z dziedziny dietetyki po przeprowadzeniu z powódką wywiadu. Zatem zostały sporządzone nie na podstawie arbitralnej i formułowanej a priori oceny, lecz w oparciu o obiektywny i rzetelnie zebrany materiał badawczy, który potwierdzał prawidłowość wyrażonych przez biegłych twierdzeń. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż opinie zostały sporządzone przez osoby odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami; biegli posiadają bowiem szeroką wiedzę z dziedziny objętej zakresem przedmiotowym powyższych opinii.

Z opinii biegłego M. S. (1) wynika, iż u powódki rozpoznano przebyte zapalenie kręgosłupa piersiowego – stan po operacyjnym odbarczeniu rdzenia kręgowego i stabilizacji kręgosłupa; wtórne utrwalone deformacje kręgosłupa w odcinku piersiowo lędźwiowym , porażenie wtórne kończyn dolnych wiotkie, utrwalone; wtórne deformację kończyn dolnych i tułowia pod postacią: utrwalonych stóp końsko-szpotawych, przykurczów zgięciowych stawów kończyn, zwichnięcia prawego stawu biodrowego, skoliozy piersiowo – lędźwiowej lewostronnej; odleżyny okolicy krzyżowej, pośladków i okolicy kulszowej po lewej wtórne, operowane wielokrotnie, wygojone; pęcherz neurogenny z nawracającymi infekcjami układu moczowego. Biegły przyznał, iż wskazane przez powódkę leki znajdują uzasadnienie w ich codziennym stosowaniu i ich miesięczny koszt wynosi 106,06 zł. Wskazał, również na konieczność zakupu przez powódkę wózka inwalidzkiego, poduszki przeciwodleżynowej, urządzenia dostosowującego samochód oraz napraw tych urządzeń. Podał, iż z uwagi na jej aktywność wymagany jest zakup wózka inwalidzkiego ultralekkiego, dostosowanego do deformacji kręgosłupa, umożliwiającego wykorzystanie napędu elektrycznego podnośnika wannowego oraz krzesła toaletowego. Za uzasadnione uznał wydatki powódki związane z konsultacjami lekarskimi. Strona pozwana wniosła o uzupełnienie opinii biegłego M. S. (2). W uzupełnionej opinii biegły odniósł się do pytań strony i udzielił wyczerpujących odpowiedzi. Podkreślił, iż po styczniu 2011 r. częstość wizyt powódki w Klinice (...) w P. zwiększyła się a w przyszłości zależeć będzie od decyzji w przedmiocie leczenia operacyjnego. Zaznaczył, iż powódka musi zabiegać o dostosowywanie diety do aktualnej aktywności i stanu zdrowia.

Rozliczenia wysokości miesięcznych kosztów wyżywienia wykonał biegły A. K.. Wskazał konieczność stosowania przez powódkę diety lekkostrawnej i stosowanej w kamicy pęcherzyka żółciowego Zdaniem biegłego w oparciu o dane GUS miesięczne koszty diety wynoszą 365 zł. Strona powodowa nie kwestionowała opinii A. K., nie zgodziła się jednak z opinią w części odwołującej się do analizy wydatków na podstawie danych Głównego Urzędu Statystycznego. Z tego te powodu wniosła o dopuszczenie dowodu w opinii dietetyka. Sąd przychylił się do wniosku strony powodowej i dopuścił, powyższy dowód.

Biegły z dziedziny dietetyki P. E. przyznał, iż z uwagi na stan zdrowia powódka wymaga ona szeregu ograniczeń dietetycznych W jego ocenie tygodniowy koszt diety powódki oscyluje w kwocie 400-500 zł. Do opinii biegłego w zakresie dietetyki zastrzeżenia wniósł pozwany kwestionując ją w całości i wnosząc o opinię uzupełniającą. W opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zgłoszonych zastrzeżeń i pytań. Przyznał, iż miesięczny koszt wyżywienia w wysokości 1.600 zł jest wysoki i nieco przeszacowany. Niemniej zwrócił uwagę na rozbieżności cen produktów spożywczych dostępnych w różnych punktach handlowych Podkreślił, iż z uwagi na sytuację zdrowotną , rozwój powódki koszty związane z wyżywieniem wzrosły.

Z kolei biegły z dziedziny urologii P. K. przyznał, iż nie jest w stanie precyzyjnie oszacować kosztów i zapotrzebowania miesięcznego na leki i środki medyczne. Zaznaczył, iż ilość uzależniona jest od faktycznych potrzeb. Podkreślił ze stanowczością, iż roszczenia powódki w tym zakresie nie są jednak wygórowane. Powódka musi również korzystać z konsultacji lekarskich, które upływem czasu mogą okazać się coraz częstsze. Z uwagi na ograniczenia w poruszaniu, nietrzymanie moczu i stolca powinna korzystać ze specjalistycznego wyposażenia sanitariatów. Do opinii z dziedziny urologii zastrzeżenia wniosła strona pozwana wnosząc o jej uzupełnienie i wskazanie o ile zwiększyły się wydatki powódki na leki po 2011r. i ile wynoszą w skali miesiąca oraz wskazanie czy stan powódki w zakresie dolegliwości urologicznych uległ pogorszeniu w stosunku do stanu przed stycznia 2011r. W opinii uzupełniającej biegły podkreślił, iż zwiększeniu uległy potrzeby urologiczne powódki. Podał, iż nie jest w stanie podać dokładnej liczby sprzętu urologicznego (cewniki itp.) potrzebnych powódce w skali miesiąca, gdyż to zależy od jej indywidualnych potrzeb. Podkreślił, iż z uwagi na różnice w cenach leków nie jest w stanie wskazać również ich miesięcznych kosztów. Zaznaczył jednak, iż przedstawione przez powódkę zestawienie leków jest słuszne, zasadne i nie jest wygórowane. Dodał, iż potrzeby powódki zwiększyły się wraz z jej wzrostem, wzrosła również jej wrażliwość na skutki nietrzymania moczu i stolca. Biegły podkreślił, iż w przyszłości spodziewać należy się pogorszenia stanu zdrowia powódki.

Zważyć też należy, że ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, według którego Sąd w sprawie do rozstrzygnięcia której wymagane są wiadomości specjalistyczne nie może wydać orzeczenia wbrew wnioskom wypływającym z opinii uznanej przez tenże Sąd za fachową i rzetelną ( zob. np. wyrok SN z 26/10/2006 I CSK 166/06 – publ. Lex nr 209297 lub II UK 277/04 OSNP 2006/5-6/97).

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadka D. Ł. dotyczących stanu zdrowia córki, jej aktywności, kosztów leków i środków medycznych, wizyt lekarskich, rehabilitacji, poniesionych kosztów prawo jazdy oraz dostosowania pojazdu, konieczności zakupu nowego wózka, wspierana córki w chorobie. Zeznania świadka były bowiem jasne, spójne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny.

Z zeznaniami świadka w pełni korelowały twierdzenia przedstawione przez powódkę. Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia. Powódka pomimo swojej niepełnosprawności czyni wszelkie starania, aby się usamodzielnić i prowadzić jak najbardziej normalne życie.

Bezspornym w przedmiotowej sprawie było, że powódka na skutek zakażenia gronkowcem złocistym jest niepełnosprawna w stopniu znacznym. Poza sporem pozostaje fakt, iż wyrokiem z dnia 19.08.2011 r. podwyższona została renta należna od pozwanego do kwoty 1.800 zł. Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy zaistniały okoliczności uzasadniających podwyższenie renty.

Przechodząc z kolei do żądania podwyższenia renty w tym miejscu wypada poczynić kilka uwag natury ogólnej.

Zgodnie z art. 907 § 2 k.c. każda ze stron może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, chociażby wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie. Żądanie, o którym stanowi art. 907 § 2 k.c. nie ma charakteru roszczenia lecz stanowi rodzaj uprawnienia kształtującego modyfikowanego przez to, że konieczny jest tu udział sądu, który ostatecznie rozstrzyga o zmianie zobowiązania. Podstawą modyfikacji wysokości renty, wynikającej z art. 907 § 2 k.c. może być tylko zmiana stosunków. W razie wystąpienia różnorodnych zjawisk w stosunkach ekonomicznych lub osobistych poszkodowanego, wpływających na ocenę wysokości szkody wyrównywanej rentą, należy dokonać ich porównania i dostosować treść orzeczenia do jego wyniku (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2011 r., I PK 150/10, LEX nr 738393). Powyższe oznacza, iż istota sporu sprowadzała się do kwestii zaistnienia zmian w stanie faktycznym, „zmian stosunków“, uzasadniających modyfikację wysokości renty wyrównawczej. Przy czym naturalne dla rozstrzygnięcia pozostawały takie zmiany, które nie dotyczyły okoliczności istotnych dla pierwotnego ustalenia wysokości renty objętej wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2011r. W świetle art. 907 § 2 k.c. sąd może uwzględniać tylko nowe okoliczności, które pojawiły się po wydaniu orzeczenia ustalającego wysokość renty lub po zawarciu ugody określającej wysokość świadczeń rentowych. Nie chodzi przy tym o jakieś określone typy zdarzeń rozważanych abstrakcyjnie lecz ujmowanych skutkowo, ze względu na ich wpływ na sytuację gospodarczą strony. Według poglądów reprezentowanych w piśmiennictwie, dla uzasadnienia zmiany znaczenie ma nie tyle pogorszenie się stanu zdrowia poszkodowanego czy inflacja co gospodarcze następstwa tych zmian. Przyjmuje się przy tym, że nowe okoliczności powinny mieć istotny wpływ na sytuację strony.

Wskazać należy, iż ciężar dowodu z zakresu wykazanie zmiany stosunków będącej przesłanką żądania zmiany wysokości lub czasu trwania renty - zgodnie z art. 6 k.c. - spoczywa na powodzie /wyrok SN z 5 marca 1976 r., III PRN 4/76, LEX nr 14301/. Nadto zmiana stosunków musi nastąpić po dacie ustalenia uprawnienia do renty, a zatem w niniejszej sprawie istotne dla rozstrzygnięcia są okoliczności dotyczące zmiany stosunków po wyroku Sądy Rejonowego z dnia 19 sierpnia 2011 r. zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 23.11.2011 r. na mocy których pozwany zobowiązany został do płacenia na rzecz powódki tytułem renty kwoty 1.800 zł miesięcznie od 1 styczna 2011 r.

Powódka uzasadniając swoje roszczenie wobec pozwanego podnosiła iż od stycznia 2011r. zwiększeniu uległy koszty jej utrzymania w zakresie leczenia i rehabilitacji, pielęgnacji i higieny, wydatków na edukację, dojazdów, odzieży oraz wyżywienia. Przedstawiła szczegółowe rozliczenie ponoszonych przez siebie kosztów miesięcznych w roku 2010 i 2015 r..

Sąd analizując akta sprawy uznał, iż po styczniu 2011 r. doszło do zmiany stosunków uzasadniających zwiększenie renty powódki.

Powódka w przedłożonym przez siebie wykazie wskazywała, iż koszt leczenia i rehabilitacji w 2010 r. wynosił 874,71 z podczas gdy w 2015 r. stanowił kwotę 1.712,90 zł. Powódka szczegółowo przedstawiła w skali miesiąca koszt i ilość zużywanych przez nią leków, środków medycznych oraz roczne wydatki związane z koniecznością wizyt u specjalistów. Strona pozwana kwestionowała wzrost wydatków na leczenie i rehabilitację. Podnosiła, iż powódka nie wykazała nie tylko wysokości ponoszonych wydatków ale również konieczności przyjmowania dużych dawek leków. Wskazywała również, iż leczenie specjalistyczne w Klinice (...) w W. i (...) Plastycznej w B. były podstawą podwyższenia powódce renty wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2011r.

Sąd nie zgodził się z twierdzeniami pozwanego w tym zakresie. Podkreślić należy, iż stan zdrowia, konieczność przyjmowania leków i stosowania środków medycznych przez powódkę potwierdzają opinie biegłych z dziedziny ortopedii i urologii. W obu opiniach biegli zgodnie przyznali, iż zasadnym jest stosowanie przez powódkę wykazanych przez nią leków i ich dawek. Biegły M. S. (1) miesięczny koszt stosowania części leków w zakresie roropedycznym określił, na kwotę 106 zł. Biegły P. K. co prawda nie był w stanie określić ani ilości ani kosztów zużywanych przez powódkę leków i środków w zakresie potrzeb urologicznych, zaznaczył jednak , iż przedstawione przez powódkę w tym zakresie roszczenia są w pełni uzasadnione i nie są wygórowane. Podkreślał, iż ilość zużywanych cewników czy pieluchomajtek zależy od indywidualnych potrzeb i tylko częściowo ich koszt jest refundowany przez NFZ. Wskazał na konieczność użytkowania przez powódkę cewek urologicznych, środków higienicznych w związku z nietrzymaniem moczu, leków odkażających mocz, leków poprawiających czynność pęcherza, płynów do wlewów dojelitowych. Biegły zwrócił uwagę, iż powódka stosuje również tańsze leki jako zamienniki droższych. W zakresie zwiększenia zapotrzebowania na leki, środki medyczne nie można zapominać o tym, iż powódka nie jest już dzieckiem. Wraz ze wzrostem, jej zapotrzebowanie ulegało również zwiększeniu. Pogorszył się również jej stan zdrowia, nasiliło się nietrzymanie moczu i zwiększyła się wrażliwość powódki na skutki nietrzymania moczy i stolca co również przedkłada się na ilość i jakość używanych produktów. Nie ma wątpliwości, iż zwiększeniu uległy także koszty związane z prywatnymi wizytami u specjalistów. Z uwagi na narastającą deformację kręgosłupa powódka zmuszona była korzystać z konsultacji ortopedycznych. Częstość tych wizyt zwiększyła się po styczniu 2011 r. Nadto w przyszłości w razie podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym częstość ta może ulec zmianie. W zakresie problemów urologicznych założeniem optymistycznym są konsultacje z częstotliwością raz w roku. Częstotliwość ta może być większa przy nasileniu nietrzymania moczu, pojawianiu się zakażeń układu moczowego lub innych powikłań. W tym miejscu za biegłym, P. K. należy wskazać, iż leczenie pacjenta z pęcherzem neurogennym, po skomplikowanych zabiegach rekonstrukcji wymaga prywatnych wizyt u wysokiej jakości specjalistów. Brak takich specjalistów, długie oczekiwania w kolejkach nie pozwalają powódce na korzystanie z porad lekarskich w ramach NFZ. Wobec takiego stanowiska biegłych wskazać należy, iż powódka wykazała ponoszone przez siebie koszty związane z leczeniem i rehabilitacją. Stosowane przez nią leki i środki medyczne związane są z problemami zdrowotnymi będącymi następstwami zakażania jej gronkowcem złocistym. Nadto wskazane przez nią ilości oraz koszty leczenia nie są zawyżone. Sąd nie miał więc wątpliwości, iż już tylko w zakresie kosztów leczenia i rehabilitacji doszło do znacznego zwiększenia ponoszonych przez powódkę kosztów.

Podobnie ocenić należało wydatki powódki ponoszone w związku z jej niepełnosprawnością. Powódka jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności. Koniecznym jest aby korzystała z wózka dla niepełnosprawnych, poduszki przeciwodleżynowej i pokrywała koszty ich naprawy Powódka w marcu 2011 r. poniosła koszty naprawy wózka w wysokości 1.350 zł a w maju 2012 r. zakupiła wózek inwalidzki specjalny za kwotę 4.500. W maju 2014 zakupiła również pneumatyczną poduszkę przeciwodleżynową R. wartości 1.290 zł, a listopadzie pokryła koszty naprawy poduszki w wysokości 93 zł. Nie można przy tym zapominać, iż wymagany jest zakup poduszki przeciwodleżynowej raz na 3 lata. Poniesione przez powódkę koszty związane z zakupem i naprawą sprzętu wynosiły łącznie 7.233 zł, zaś przy rozbiciu tych kosztów na 3 lata miesięczny wydatek oscyluje wokół kwoty 200 zł miesięcznie. Wskazać należy, iż przy wykonywaniu czynności życia codziennego niejednokrotnie powódka wymaga wsparcia i pomocy osoby trzeciej. Powódka dąży do jak największego ograniczenia pomocy udzielanej jej przez osoby trzecie i usamodzielnienia się. W tym celu podjęła studia prawnicze a następnie studia doktoranckie, zrobiła prawo jazdy i samodzielnie zaczęła dojeżdżać na uczelnie. Działania te powiązane były ściśle z dodatkowymi kosztami. Samo zdobycie uprawnień do kierowania pojazdem przez osobę niepełnosprawną wynosi około 3.000 zł podczas gdy koszt kursu dla osoby pełnosprawnej stanowił kwotę 1.500 zł. Zmuszona była również pokryć koszty dostosowania pojazdu dla osoby niepełnosprawnej co wyniosło kwotę 5.400 zł. Nie ulega wątpliwości, iż wydatki poniesione również i w powyższym zakresie miały wpływ na zmianę sytuacji powódki i uzasadniały zwiększenie renty. W tym miejscu wbrew stanowisku strony pozwanej należy wskazać, iż również wydatki związane z koniecznością zakupu wózka elektrycznego, wanny, podnośnika wannowego, krzesła toaletowego w znaczący sposób wpływają na sytuację powódki. Przedmioty te są jej niezbędne w celu dochodzenia do samodzielności i ograniczenia pomocy osób trzecich. Jasnym jest, iż powódka otrzymując obecnie łącznie 2.443 zł nie jest w stanie poczynić oszczędności na ich zakup. Brak natomiast możliwości zaoszczędzenia środków na ich zakup pozbawia ją możliwości choć w części samodzielnej egzystencji, zdobywania wykształcenia i być może w przyszłości zatrudnienia i osiągania dochodów.

Zwiększenie wydatków powódki ma miejsce również w sferze edukacyjnej. Podstawą wydania wyroku w sprawie I C 1317/09 było ustalenie, iż powódka jest uczennicą liceum i z tego powodu pokrywa koszty związane z edukacją i dojazdami do szkoły. Nie ulega wątpliwości, iż podjęcie studiów prawniczych a następnie studiów doktoranckich generowało większe koszty. Po pierwsze powódka wymagała zakupu specjalistycznych podręczników, pokrywania kosztów związanych z kserowaniem zakupem artykułów piśmienniczych. Wbrew stanowisku pozwanego również jej dojazdy do uczelni są częstsze aniżeli w chwili gdy chodziła do liceum. Na studiach zajęcia odbywają się o różnych godzinach, powódka korzysta z biblioteki, uczęszcza na praktyki, co wymaga codziennego dojazdu z miejsca zamieszkania (C.) do T.. Powódka nie kwestionowała tego, iż koszty benzyny uległy obniżeniu, przy czym był to stan jedynie przejściowy, od kilkunastu miesięcy ceny benzyny na stacjach benzynowych systematycznie wzrastają. Wskazać należy również, iż z kosztami dojazdu łączy się nie tylko koszt benzyny ale również amortyzacja pojazdu i ubezpieczenie samochodu.

Wzrost wydatków powódki po styczniu 2011 r. dotyczy również kosztów związanych z wyżywieniem. W świetle opinii biegłych jasnym jest, iż powódka z uwagi na swój stan zdrowia stosować musi dietę. Reżim dietetyczny w jej przypadku winien być przestrzegany w sposób rygorystyczny. Biegły A. K. w oparciu o dane GUS wskazał, iż koszt stosowania diety lekkostrawnej i diety stosowanej w kamicy pęcherzyka żółciowego wynosi 365 zł. Biegły P. E. wyliczył natomiast koszt wyżywienia w oparciu o miesięczne wydatki na artykuły spożywcze w związku z koniecznością stosowania diety przez powódkę. Wskazując, iż wynosi on około 1600 zł. Podkreślił, iż wyliczenie miesięcznych kosztów w oparciu o dane GUS może być mylące. Przyznał, iż wydatek miesięczny 1600 zł na wyżywienie jest trochę przeszacowany. Zaznaczył jednak, iż ceny produktów w lokalnych sklepach różnią się bardzo od siebie. Podkreślił, iż jasnym jest natomiast, iż doszło do wzrostu kosztów wyżywienia pozwanej w związku z jej sytuacją zdrowotną i sytuacji ekonomicznej w Polsce.

Za powódka należy wskazać, iż zwiększeniu uległy również jej wydatki w zakresie zakupu obuwia. Zdaniem Sądu koszty te pozostają w związku przyczynowo sutkowym z zarażeniem gronkowcem Nie można zapominać, iż na skutek zarażenia, powódka ma wtórne deformację kończyn dolnych i tułowia pod postacią: utrwalonych stóp końsko-szpotawych, przykurczów zgięciowych stawów kończyn, zwichnięcia prawego stawu biodrowego. Z pewnością zakup obuwia w przypadku powódki nie jest sprawą prostą. Nadto z uwagi na swój stan jej wybór obuwia jest ograniczony. Jasnym jest natomiast, iż obuwie przeznaczone dla dorosłych jest droższe niż dla dzieci.

Bez wątpienia wobec powyższych rozważań po styczniu 2011 r. w przedmiotowej sprawie zaszły przesłanki, od których uzależnione jest podwyższenie renty. Do rozważenia pozostało jedynie określenie wysokości podwyższenia renty. Powódka powoływała się na szereg okoliczności wskazujących, iż należy jej się podwyższenie renty o 1.000 zł miesięcznie tj. z kwoty 1800 zł do kwoty 2.800 zł. Oczywistym jest, że precyzyjne udowodnienie wzrostu potrzeb powódki związanych ze wzrostem kosztów leczenia i rehabilitacji, pielęgnacji i higieny, wydatków na edukację, dojazdów, wyżywienia i odzieży rodziło znaczne trudności.

Niemniej w oparciu o przedłożone przez powódkę wyliczenia a także opinie biegłych jasnym było, iż podwyższenie renty o kwotę 1.000 zł jest zasadne i z pewnością nie jest wygórowane. Już tylko wzrost kosztów leczenia i rehabilitacji oraz kosztów poniesionych w związku z niepełnosprawnością mieści się we wskazanej kwocie. Jak wyżej wspomniano powódka koszty związane z zakupem leków, środków medycznych, rehabilitacja koniecznością prywatnych wizyt lekarskich uległy znacznemu wzrostowi w stosunku do kosztów jakie pokrywała powódka w 2010 r. Różnica ta stanowi ok. 830 zł Nadto powódka wykazała, iż po styczniu 2011 r. poniosła zwiększone koszty związane ze swoją niepełnosprawności w zakresie zakupu sprzętu jego naprawy, co w rozbiciu na 36 miesięcy daje już kwotę 200 zł. Nie można zapominać również o wydatkach poniesionych na prawo jazdy, dostosowanie pojazdu, zwiększonych wydatkach na edukację i wyżywienie Z uwagi na dążenie powódki do samodzielności koniecznym jest zakup wózka za kwotę ok. 20.000 zł, podnośnika do wanny 3.000 zł, wanny 12.900 zł, krzesła toaletowego 473 zł. Koszt miesięczny powyższych zakupów przy rozbiciu na 36 miesięcy wynosi ok. 1.055 zł. W przekonaniu Sądu, wbrew stanowisku strony pozwanej zamiar zakupu tych urządzeń również stanowi podstawę do podwyższenia renty. Powyższe urządzenia są powódce niezbędne do funkcjonowania, pomogę jej w samodzielnym wykonywaniu czynności. Ułatwią jej poruszanie się, wykonywanie czynności higienicznych. poruszaniu się usamodzielnieniu się. W świetle opinii biegłych zakup tych urządzeń uznano za zasadny.

W ocenie Sądu okoliczności przedstawione w niniejszej sprawie jednoznacznie wskazują na konieczność podwyższenia renty. Ostatnia podwyżka renty miała miejsce od 1 stycznia 2011 r. Do chwili wniesienia pozwu doszło do zmiany stosunków uzasadniających jej zwiększenie. Powódka obecnie ma 25 lat, jest osobą dorosłą i walczącą o swoją samodzielność. Zdaje sobie sprawę ze znacznego stopnia niepełnosprawności i pomimo tego stara się walczyć o ograniczenie udzielanej jej przez osoby trzecie pomocy. Podjęła studia prawnicze a następnie doktoranckie. Zdobyła uprawnienia do kierowania pojazdem, dostosowała pojazd do swoich potrzeb i samodzielnie dojeżdża codziennie z miejsca swojego zamieszkania do uczelni w T.. Z pewnością powódki nie należy oceniać jako osoby bezczynnej, roszczeniowej, roszczącej sobie jedynie prawa do należnych jej świadczeń. Powódka występując z pozwem o podwyższenie renty zmierza do zapewnienia sobie godnego życia, upatruje w tym cel dla osiągnięcia jak największej niezależności. Zwiększenie renty pozwoli jej nie tylko na bieżące utrzymanie ale również poczynienie oszczędności na zakup wózka inwalidzkiego dostosowanego do jej potrzeb i aktywności, podnośnika do wanny czy wanny. Nadto nie można tracić z pola widzenia faktu, iż powódka jest osobą mocno schorowaną, jej stan zdrowia nie ulega polepszeniu, wręcz przeciwnie. Kolejne powikłania zdrowotne powódki łączą się z konieczności zwiększenia liczby prywatnych wizyt, a z uwagi na jej stan zdrowia, dolegliwości, przebyte zabiegi koniecznym jest korzystanie niejednokrotnie z pomocy specjalistów, którą trudno uzyskać w ramach NFZ. Ogólne zwiększenie wydatków pozwanej związane jest również z jej wzrostem. Powódka jest obecnie kobietą dorosłą, wymaga stosowania większej ilości leków, maści, materiałów medycznych. Zwiększyła się u niej dobowa produkcja moczu, a tym samym stopień nasilenia nietrzymania moczu. Zwiększyła się jej również wrażliwość na skutki nietrzymania moczu i stolca. Dorastanie łączy się również z ilością i jakością spożywanej żywności. Nie można pomijać tego, iż jako studentka, powódka jest osoba aktywną, a nie przebywająca jedynie w otoczeniu domowym. Sytuacja ta wymusza na niej konieczność szczególnego zadbania nie tylko o swoją higienę ale również wizerunek.

Nie ulega wątpliwości, iż jej roszczenia nie są zawyżone. Biegli uznali za uzasadnione zarówno wykazane przez nią koszty leków, środków medycznych wizyt lekarskich, wyżywienia. Podkreślili, iż powódka niejednokrotnie stosuje tańsze leki, nadto optymistycznie zakłada mniejszą ilość wizyt lekarskich. Nie ulega wątpliwości, iż powódka ponosi wyższe koszty utrzymania niż osoba zdrowa. Ponoszone przez nią koszty leków, środków medycznych, wizyt lekarskich, sprzętów dla osób niepełnosprawnych, specjalistycznej diety są niezbędne do jej funkcjonowania. Z pewnością podwyższenie renty o 1.000 zł miesięcznie w tych warunkach nie jest kwotą wygórowaną. W ocenie Sądu podwyższenie renty do kwoty 2.800 zł miesięcznie pozwoli powódce jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.

Za podwyższeniem renty powódki przemawia także średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów. W 2011 i 2012 r. r. wskaźnik ten wzrósł w stosunku do 2010 r. łącznie o 5,9% , w 2013 r. wskaźnik pozostał na tym samym poziomie zaś w 2014 uległ obniżeniu o 0,6%. Na początek roku 2015 r. wskaźnik ten wzrósł więc o 5,5% w stosunku do 2010 r. (4,8% + 1.1% - 0,6%) . Również analiza wskaźników GUS dotyczących żywności, zdrowia czy edukacji w stosunku do stycznia 2011 r. wskazuje na kilku procentowy wzrost cen w tym zakresie .

Wskazać należy również, iż po styczniu 2011r doszło do spadku siły nabywczej pieniądza. Wskaźnik inflacji w 2012 r. wyniósł 3,7%, w 2013 r. 0,9%, zaś w 2014 r. był na poziomie 0.

Po tak poczynionych ustaleniach na podstawie art. 907 § 2 k.c. Sąd orzekł, jak w pkt I wyroku, ustalając zgodnie z żądaniem pozwu, że należną powódce od pozwanego rentę należy podwyższyć z kwoty po 1.800 zł miesięcznie do kwoty po 2.800 zł miesięcznie, poczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powódka złożyła pozew, albowiem renta za miesiąc wrzesień 2015r. płatna była w dacie poprzedzającej złożenie pozwu (płatna była do 5-go dnia września 2015r.).

O odsetkach Sąd orzekł w pkt II wyrku na mocy przepisu art. 481 k.c. Powódka w przedmiotowej sprawie dochodziła ustalenia podwyższonej kwoty renty, a nie zapłaty skapitalizowanej kwoty za okres sprzed wniesienia pozwu. Odsetki zasądzone zostały więc od poszczególnych należnych powódce świadczeń okresowych od dnia następnego od daty wymagalności każdego świadczenia.

W pozostałym zakresie w pkt III wyroku oddalono powództwo.

W pkt IV orzeczenia Sąd zawarł postanowienie w przedmiocie kosztów procesu, o których orzekł na podstawie art. 98 § 1 – 3 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z jej treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej ochrony. Przegrywającym jest pozwany. Stąd zgodnie z art. 98 k.p.c. powinien zwrócić powódce poniesione przez nią wydatki obejmujące koszty wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 3.600 zł.

W pkt V wyroku Sąd na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył Skarb Państwa kosztami, od uiszczenia których powódka byłą zwolniona.