Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 r. w Rybniku

sprawy z odwołania A. C. (C.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 13 października 2017 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn.akt IX U 1595/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.10.2017r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

odmówił A. C. prawa do przeliczenia emerytury ponownie gdyż ubezpieczony nie przedłożył żadnych nowych dowodów i nie ujawnił nowych okoliczności w sprawie uzasadniających przeliczenie świadczenia.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Zarzucił, że ubezpieczony nie może ponosić ujemnych konsekwencji obowiązujących w latach minionych przepisów pozwalających na nie przechowywanie dokumentów dotyczących uzyskiwania zarobków i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wyliczenia rent i emerytur na okoliczność uzyskiwanych wynagrodzeń w latach, których brak danych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że prawomocną decyzją z dnia 4.02.2016r załatwiono odmownie wniosek ubezpieczonego z dnia 29.10.2015r o ponowne ustalenie wysokości świadczenia w trybie art. 110a bo wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20-tu najkorzystniejszych lat kalendarzowych wyniósł 160,46%, przy przyjęciu minimalnego wynagrodzenia od 1.07.1955r do 31.12.1979r z uwagi na brak możliwości udokumentowania zarobków.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. C. przyznano decyzją z dnia 18.12.1985r emeryturę od dnia (...)Wskaźnik wysokości podstawy emerytury ustalono z okresu od 11.1984r do 10.1985r w wysokości 266,23% i został ograniczony do 250%.

W dniu 30.11.2015r ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia w trybie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z FUS i do wniosku załączył zaświadczenie o wynagrodzeniu za lata 1980-1989.

Decyzją z dnia 4.02.2016r organ rentowy odmówił ubezpieczonemu ponownego ustalenia wysokości emerytury gdyż wskaźnik wysokości podstawy jego wymiaru był niższy niż 250%.

Kolejny wniosek o przeliczenie na podstawie art. 110a emerytury ubezpieczony złożył w dniu 29.09.2017r za pośrednictwem pełnomocnika zawodowego, który wniósł o powołanie biegłego z zakresu rent i emerytur celem odtworzenia jego wynagrodzenia za okresy, za które nie zachowała się dokumentacja (akta ZUSu).

Ubezpieczony był zatrudniony w KWK (...) od 1.07.1955r do 29.07.1957r jako młodszy elektromonter p.z. a od 30.07.1957r do 27.12.1989r jako elektromonter p.z. (k. 27 akt rentowych, załączone akta osobowe).

Do ukończenia 18 lat ubezpieczony pracował w zajezdni lokomotyw pod ziemią a potem w oddziale elektrycznym i zajmował się obsługą urządzeń elektrycznych, a po 1973r został skierowany do obsługi rozdzielni pod ziemią. Nie wykonywał pracy w zapyleniu ani nie otrzymywał dodatku za pracę w warunkach niebezpiecznych. Pracował w systemie III-zmianowym a w latach 70-tych pracował co najmniej w dwie niedziele w miesiącu.

Był wynagradzany w systemie dniówkowym i otrzymywał premie w różnej wysokości, o której decydował kierownik oddziału.

Od (...) to jest od zawarcia związku małżeńskiego pobierał pełny deputat węglowy oraz wynagrodzenie z karty (...) (zeznania ubezp. k. 16a-17 akt sprawy).

Przy odtworzeniu wynagrodzenia ubezpieczonego, stanowiącego podstawę wymiaru składek za lata 1970-1979 i przyjęciu, że składało się ono z wynagrodzenia liczonego jako iloczyn stawki zaszeregowania osobistego i ilości obowiązujących dniówek roboczych, dodatkowego wynagrodzenia z Karty Górnika, dodatków za pracę na II i III zmianie, deputatu węglowego, dodatku za pracę w dwie niedziele w miesiącu i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jego emerytury wyliczony od podstawy wymiaru z lat 1970-1989 wyniósł 223,1% (opinia biegłej M. Ż. k. 21-37 akt spr.).

Sąd uznał opinie biegłej za rzeczową i przekonywującą.

Ubezpieczony wniósł o jej uzupełnienie poprzez uwzględnienie wynagrodzenia zawartego w karcie zasiłkowej i odpowiednie zwielokrotnienie jej i tak uzyskanie wynagrodzenia rocznego z uwzględnieniem premii.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego w świetle art. 110a i 114 ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017, poz. 1383) nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom ubezpieczonego biegła uwzględniła w swych wyliczeniach wynagrodzenie wykazane w karcie zasiłkowej za te miesiące, za które je wykonano oraz zasiłki chorobowe za okresy, za jakie je wypłacono.

Zwielokrotnienie podstawy wymiaru składek wykazanego w karcie zasiłkowej i wyliczenie jej w tern sposób za cały rok, w ocenie Sądu jest niedopuszczalnym uproszczeniem.

Porównanie wykazanych kwot w karcie zasiłkowej wskazuje, że w różnych miesiącach to wynagrodzenie było różne co do wysokości.

Dlatego też Sąd oddalił wniosek o wydanie opinii uzupełniającej.

W aktach osobowych ubezpieczonego nie zachowała się ewidencja czasu pracy i są jedynie zapisy o stawkach wynagrodzenia zasadniczego. Nie ma też choćby szczątkowej dokumentacji dotyczącej zasad przyznawania premii lub jej wysokości.

W tej sytuacji za okresy, za które nie wykazano wynagrodzenia w karcie zasiłkowej, biegła mogła przyjąć tylko stałe składniki wynagrodzenia wynikające z układu zbiorowego pracy.

Nie ulega wątpliwości, że odtworzone przez biegłą wynagrodzenie jest z pewnością niższe od faktycznie uzyskiwanego przez ubezpieczonego przez ubezpieczonego bo nie obejmuje za wszystkie miesiące premii ale na podstawie dostępnej dokumentacji brak jest możliwości jego ustalenia w innej wysokości.

Skoro zaś obliczony wskaźnik wysokości podstawy emerytury obliczony z 20 lat podlegania ubezpieczeniu z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek przypadających w części po przyznaniu świadczenia jest niższy niż 250%, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako niezasadne.

Sędzia: