Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2013r. w S.

odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 lutego 2013r., 28 marca 2013r. i 17 kwietnia 2013r.
Nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżone decyzje i ustala prawo J. S. do emerytury od 26 stycznia 2013r.

Sygn. akt: IV U 322/13 UZASADNIENIE

Decyzjami z 26 lutego 2013r., 28 marca 2013r. i 17 kwietnia 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. S. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w warunkach szczególnych wynosi 10 lat, 1 miesiąc i 12 dni.

Odwołania od w/w decyzji zarejestrowane w tut. Sądzie pod sygnaturami odpowiednio: IV U 322/13, IV U 693/13 i IV U 692/13 złożył J. S. wnosząc o ich zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu każdego odwołania wskazywał, że do okresu pracy w szczególnych warunkach należy doliczyć jego zatrudnienie w Zakładzie Usługowym (...), w Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w Hucie (...) w W., gdzie wykonywał prace polegające na spawaniu (w pierwszym zakładzie) oraz prace kierowcy samochodów ciężarowych (w dwóch pozostałych zakładach).

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonych decyzjach.

Postanowieniem z 22 października 2013r. Sąd postanowił połączyć sprawy z odwołania ubezpieczonego od decyzji z 26 lutego 2013r., 28 marca 2013r. i 17 kwietnia 2013r. do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia i prowadzić je pod sygnaturą akt IV U 322/13 (postanowienie k.26-26v).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. S. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 14 stycznia 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 14 stycznia 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 28 lat, 7 miesięcy i 15 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 27 lat, 9 miesięcy i 9 dni, a okresy nieskładkowe 10 miesięcy i 6 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 10 lat, 1 miesiąc i 12 dni.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 26 lutego 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 26 lutego 2013r. k.66 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Następnie kolejnymi decyzjami z 28 marca 2013r. i 17 kwietnia 2013r. organ rentowy ponownie odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury wskazując, że przedłożone dokumenty wystawione przez S. W. zatrudniającego ubezpieczonego w latach 1990-1994, na okoliczność pracy w szczególnych warunkach, nie spełniają wymogów formalnych stawianych przez rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. (decyzja z 28 marca 2013r. k.74 i decyzja z 17 kwietnia 2013r. k.83 akt emerytalnych oraz zaświadczenie z 16 marca 2013r. i świadectwo z 6 kwietnia 2013r. wystawione przez S. W. k.70 i 79 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w G. w okresie od 11 lutego 1975r. do 31 sierpnia 1976r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 31 sierpnia 1976r. k.6 akt emerytalnych).

Zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach osobowych ubezpieczonego, z chwilą przyjęcia do w/w przedsiębiorstwa ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodowego (umowa o pracę z 10 lutego 1975r. k.10 akt osobowych ubezpieczonego). Na stanowisku tym ubezpieczony był zatrudniony do końca zatrudnienia w w/w przedsiębiorstwie. Ubezpieczony jeździł samochodami ciężarowymi marki J., K., S. typu wywrotka o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którymi przewoził ziemię (adnotacja na podaniu ubezpieczonego o przyjęcie do pracy z 3 lutego 1975r. k.3 akt osobowych oraz zeznania świadków C. W. k.27v i J. M. k.28 akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k.29 i 26v).

Ubezpieczony był zatrudniony w Hucie (...) w W. w okresie od 26 kwietnia 1979r. do 9 września 1980r. w pełnym wymiarze czadu pracy (świadectwo pracy z 10 września 1980r. k.11 akt emerytalnych).

Zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach osobowych ubezpieczonego został on zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego z przyczepą (umowa o pracę z 26 kwietnia 1979r. - w aktach osobowych). W dniu 1 lutego 1980r. ubezpieczony podpisał z pracodawcą umowę zlecenia nr (...), w ramach której jako kierowca samochodu marki Żuk przyjął zlecenie wykonywania czynności dodatkowych w postaci wykonywania czynności spedycyjnych, wyładunkowych, związanych z rozliczeniem towaru (umowa zlecenia nr (...) z 1 lutego 1980r. - w aktach osobowych ubezpieczonego). W dniu 1 maja 1980r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu obowiązki kierowcy samochodu marki Wołga (pismo z 24 maja 1980r. - w aktach osobowych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Zakładzie Usługowym (...) oraz Instalatorstwo Gazowe prowadzonym przez S. W. w W. w okresie od 8 stycznia 1990r. do 31 grudnia 1994r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 31 grudnia 1994r. k.24 akt emerytalnych). Ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku montera instalacji sanitarnych, centralnego ogrzewania i gazowych, ale faktyczne przez cały okres swojego zatrudnienia pracował głównie przy montażu instalacji gazowych. Pracodawca ubezpieczonego otrzymywał zlecenia na gazyfikację osiedli w W. i okolicach - w dzielnicy W. (1), J., K.. Dotyczyło to głównie zabudowy jednorodzinnej, w mniejszym stopniu budynków wielomieszkaniowych. Ubezpieczony wykonywał przyłącza gazowe do budynków. Jego praca polegała na spawaniu gazowym rur stalowych i miedzianych, z których układana był sieć gazowa. Jeżeli temperatura nie spadała poniżej -4 stopni Celsjusza ubezpieczony pracował na zewnątrz. Gdy były niższe temperatury pracował w pomieszczeniach, gdzie również spawał rury do gazociągu, rzadziej rury sanitarne. Ubezpieczony wykonywał instalacje do zaworu, nie zajmował się podłączaniem instalacji, na koniec pracy mocował przewód gazowy na ścianie i nakręcał zawór. W pracy miał pomocnika, który przynosił mu potrzebne materiały. Ubezpieczony wykonywał prace montażowe przez 8 godzin dziennie. Po przyjeździe o godzinie 7 rano do bazy pracodawcy znajdującej się w F. ubezpieczony przesiadał się do samochodu pracodawcy i z innymi pracownikami oraz sprzętem jechał do danej miejscowości do pracy. Po przyjeździe na miejsce pracował 8 godzin, po czym z kolegami i sprzętem wracał do bazy pracodawcy (zeznania świadka k.28, 28v, zeznania ubezpieczonego k.29, 26v-27 oraz k.39-39v - minuty od 5 do 13 nagrania).

Ubezpieczony przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. We wniosku o emeryturę złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (wniosek o emeryturę k.1v).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. S. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy pracy w takich warunkach w wymiarze 10 lat, 1 miesiąc i 12 dni pracę taką wykonywał podczas zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G., w Hucie (...) w W. oraz w Zakładzie (...) w W.. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe potwierdziło stanowisko ubezpieczonego, że posiada on 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, a to z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w Zakładzie Usługowym (...) oraz Instalatorstwo Gazowe S. W. w W..

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G. wskazać należy, że trwało ono od 11 lutego 1975r. do 31 sierpnia 1976r., a zatem przez 1 rok, 6 miesięcy i 17 dni i w okresie tym ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki kierowcy samochodów ciężarowych typu wywrotka o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którymi przewoził ziemię. Na taki charakter pracy ubezpieczonego wskazali w spójnych zeznaniach świadkowie w osobach C. W. i J. M., którzy w okresie zatrudnienia ubezpieczonego również pracowali w tym przedsiębiorstwie. Do wniosku takiego prowadzi również analiza akt osobowych ubezpieczonego oraz zeznania samego ubezpieczonego, które korespondują z innymi dowodami. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w warunkach szczególnych o czym stanowi wykaz A dział VIII poz.2 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W ocenie Sądu do okresu zatrudnienia ubezpieczonego w szczególnych warunkach należy zaliczyć również okres pracy ubezpieczonego w Zakładzie Usługowym (...) oraz Instalatorstwo Gazowe S. W. w W.. Ubezpieczony pracował tam w okresie od 8 stycznia 1990r. do 31 grudnia 1994r., a zatem przez 4 lata, 11 miesięcy i 23 dni i wykonywał pracę polegającą na spawaniu gazowym rur stalowych i miedzianych, z których wykonywane były sieci gazowe. Pracę te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wprawdzie w świadectwie pracy z 31 grudnia 1994r. (na k.24 akt emerytalnych) pracodawca wskazał, że ubezpieczony był zatrudniony ostatnio na stanowisku montera-kierowcy, ale jak wynika ze spójnych i logicznych zeznań świadka S. W. oraz samego ubezpieczonego prace montera wykonywał on przez co najmniej 8 godzin dziennie, a zapis o stanowisku kierowcy wynika z tego, że zanim przystąpił do pracy dowoził sprzęt i kolegów do miejsca, gdzie w określonym czasie zakładana była sieć gazowa. W ocenie Sądu co do wykonywania przez ubezpieczonego stale pracy polegającej na spawaniu gazowym nie podważa fakt, że w sytuacji, gdy ubezpieczony wykonywał instalację w pomieszczeniu, zakończeniem jego pracy było przymocowanie rur gazowych na ścianie i zakręcenie zaworu. Z zeznań pracodawcy ubezpieczonego – S. W. (k.28v) oraz samego ubezpieczonego wynika, że czynności te stanowiły margines pracy ubezpieczonego. Ponadto mocowanie to odbywało się za pomocą uchwytów do ściany, w której otwory były przygotowane przez innego pracownika – pomocnika montera. Praca przy spawaniu gazowym zaliczona jest do pracy w warunkach szczególnych o czym stanowi wykaz A dział XIV poz.12 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Reasumując oba wskazane wyżej okresy zatrudnienia wynoszące łącznie ponad 6 lat Sąd uznał, że ubezpieczony spełnił zakwestionowaną przez organ rentowy przesłankę nabycia prawa do emerytury w postaci 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Na marginesie wskazać jeszcze należy, że do okresu pracy ubezpieczonego w szczególnych warunkach Sąd nie zaliczył okresu pracy w Hucie (...) w W.. Z umowy o pracę złożonej w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, że został on zatrudniony w Hucie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego z przyczepą i okoliczność tę potwierdzili świadkowie J. W. i W. D. (k.27v-28). Jednakże z innych dokumentów złożonych do akt osobowych wynika, że był ubezpieczony był kierowcą samochodu marki Żuk, przy czym nie wiadomo od kiedy nastąpiła w tym zakresie zmiana, a ponadto od 1 maja 1980r. jeździł samochodem marki Wołga (vide: ustalenia faktyczne).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołania ubezpieczonego zasługują na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżone decyzje i ustalił, że J. S. przysługuje prawo do emerytury od (...)., kiedy ubezpieczony ukończył 60-ty rok życia.