Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2018r. w S.

odwołania P. I.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 30 stycznia 2018 r. Nr (...) (...)

w sprawie P. I.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej na skutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 190/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 stycznia 2018r. nr (...) (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił P. I. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej wskazując, że u ubezpieczonego Komisja Lekarska Kasy orzeczeniem z dnia 29.01.2018 r. nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej.

Odwołanie od w/w decyzji P. I. złożył wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej. Podniósł, że organ rentowy błędnie ocenił stan jego zdrowia. Wskazał, że ma problemy z ustaniem na chorej nodze i nie może jej obciążać (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z dnia 29 stycznia 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. I., ur. (...) w dn. 13 czerwca 2014r. uległ wypadkowi przy pracy rolniczej podczas którego doszło do wieloodłamowego złamania kości piętowej prawej. Decyzją z dnia 10 lutego 2016 r. organ rentowy przyznał P. I. prawo do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej od dnia 01.01.2016 r. do 31.12.2017 r. (decyzja k. 26 akt rentowych).

Dnia 11 grudnia 2017 r. P. I. złożył do organu rentowego m.in. wniosek o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej (k. 34 -35 akt rentowych).

Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę Kasy, który w orzeczeniu z dnia 4 stycznia 2018 r. stwierdził, że P. I. nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis orzeczenia k. 40akt rentowych). W dniu 11 stycznia 2018 r. ubezpieczony, nie zgadzając się z orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy, wniósł sprzeciw do komisji lekarskiej Kasy i na skutek powyższego został skierowany na badanie lekarskie do komisji lekarskiej Kasy, która w orzeczeniu z dnia 29 stycznia 2018 r. również nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Organ rentowy na podstawie powyższego orzeczenia decyzją z dnia 30 stycznia 2018r. nr (...) (...) odmówił P. I. prawa do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej (decyzja k. 47 akt rentowych).

U P. I. rozpoznano: stan po złamaniu kości piętowej lewej – wygojony z niewielkim ograniczeniem ruchomości stopy oraz zespół bólowy powysiłkowy stopy prawej. W badaniu przedmiotowym stwierdzono: nieco pogrubiałe obrysy stępu stopy prawej z niewielkim ograniczeniem ruchomości w zakresie supinacji i pronacji, zgięcie i wyprost stawu skokowego prawidłowy, niewielkiego stopnia koślawe ustawienie kości piętowej prawej, układ mięśniowy o prawidłowym napięciu i sile, bez zaników mięśniowych, prawidłową ruchomość stawu kolanowego bez zmian troficznych podudzia, bez objawów czynnego procesu zapalnego, tętno na tętnicy piszczelowej tylnej oraz grzbietowej stopy prawidłowe, funkcję podporową kończyn dolnych prawidłową, chód wydolny z utykaniem na prawą kończynę dolną. Obecnie uzyskano zrost złamania kości piętowej prawej z pełną przebudową kostną i z niewielkim zniekształceniem powierzchni stawowej. Stwierdzone odchylenia od stanu prawidłowego nie powodują ograniczenia sprawności organizmu, które uzasadniałby uznanie ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, a jedynie wymagają okresowego leczenia rehabilitacyjnego i zaopatrzenia w obuwie ortopedyczne. Stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie, gdyż uległ poprawie zakres ruchomości stawu skokowego oraz wydolność chodu (opinia biegłego ortopedy k. 10).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. I. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013r., poz. 1403 ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

2)jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do ust. 4 cytowanego przepisu jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli ubezpieczony posiada jakikolwiek okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego, który obejmuje dzień wypadku lub dzień zachorowania na rolniczą chorobę zawodową. Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W okolicznościach niniejszej sprawy sporna pozostawała okoliczność, czy ubezpieczony po 31 grudnia 2017 r. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Przeprowadzony na tę okoliczność przez Sąd dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy dał podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej. Biegły sądowy lekarz ortopeda zapoznał się z dokumentacją lekarską ubezpieczonego, zbadał ubezpieczonego i stwierdził, że ubezpieczony jest zdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. W badaniu przedmiotowym stwierdził: nieco pogrubiałe obrysy stępu stopy prawej z niewielkim ograniczeniem ruchomości w zakresie supinacji i pronacji, zgięcie i wyprost stawu skokowego prawidłowy, niewielkiego stopnia koślawe ustawienie kości piętowej prawej, układ mięśniowy o prawidłowym napięciu i sile, bez zaników mięśniowych, prawidłową ruchomość stawu kolanowego bez zmian troficznych podudzia, bez objawów czynnego procesu zapalnego, tętno na tętnicy piszczelowej tylnej oraz grzbietowej stopy prawidłowe, funkcję podporową kończyn dolnych prawidłową, chód wydolny z utykaniem na prawą kończynę dolną. Biegły wskazał, że obecnie uzyskano zrost złamania kości piętowej prawej z pełną przebudową kostną i z niewielkim zniekształceniem powierzchni stawowej. Stwierdzone odchylenia od stanu prawidłowego nie powodują ograniczenia sprawności organizmu, które uzasadniałby uznanie ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, a jedynie wymagają okresowego leczenia rehabilitacyjnego i zaopatrzenia w obuwie ortopedyczne. Biegły sądowy wskazał również, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie, gdyż uległ poprawie zakres ruchomości stawu skokowego oraz wydolność chodu (opinia biegłego ortopedy k. 10)

Sąd w całości obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy, który ma wiedzę specjalistyczną do oceny stanu zdrowia ubezpieczonego i wydania opinii w przedmiocie jego zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Opinia została wydana po zbadania ubezpieczonego i zapoznaniu się z jego dokumentacją medyczną, jest należycie uzasadniona. Z opinii biegłego wynika również jasno, że doszło do poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego. Należy również wskazać, że do opinii nie zostały zgłoszone żadne merytoryczne zarzuty przez strony procesu. Natomiast subiektywne odczucia ubezpieczonego o jego niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym nie podważają wiarygodności opinii biegłego.

Podsumowując Sąd uznał, że nie została spełniona przez ubezpieczonego przesłanka całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym przez ubezpieczonego i w związku z tym, brak jest podstaw do przyznania renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej na dalszy okres.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.