Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUz 93/18

POSTANOWIENIE

Dnia 29 maja 2018r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Iwona Krzeczowska-Lasoń

Sędziowie: SA Alicja Podlewska

SO del. Tomasz Koronowski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym

sprawy B. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

na skutek zażalenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

na rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zawarte w punkcie drugim wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 stycznia 2018r., sygn. akt VI U 1531/17

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zamiast kwoty 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję zasądzić od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz ubezpieczonej B. S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

SSA Alicja Podlewska SSA Iwona Krzeczowska-Lasoń SSO del. Tomasz Koronowski

Sygn. akt III AUz 93/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2018r., sygn. akt VI U 1531/17, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 25 kwietnia 2017r. stwierdzając, że ubezpieczona B. S. nie jest zobowiązana do zwrotu kwoty 2.873,45 zł tytułem nienależnie pobranego świadczenia (punkt pierwszy wyroku) oraz zasądził od organu rentowego na rzecz skarżącej kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego (punkt drugi wyroku). W uzasadnieniu rozstrzygnięcia o kosztach procesu powołano art. 98 kpc oraz przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Organ rentowy złożył zażalenie na punkt drugi opisanego wyroku, zarzucając naruszenie po pierwsze §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie, a co za tym idzie przyjęcie, że rozpoznawana sprawa nie jest sprawą o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego, a po drugie §2 pkt 3 ww. rozporządzenia poprzez jego błędne zastosowanie i ustalenie obowiązku zwrotu kosztów na rzecz wnioskodawczyni od wartości przedmiotu sprawy. Wskazując na te zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego na rzecz ubezpieczonej w kwocie 180 zł.

W uzasadnieniu zażalenia organ rentowy wywodził, że przyjęcie stawki minimalnej według wartości przedmiotu zaskarżenia, czyli na podstawie §2 pkt 3 ww. rozporządzenia, nie było uprawnione. W postanowieniu z dnia 13 listopada 2012r., sygn. akt I UZ 102/12, Sąd Najwyższy wskazał, iż „sprawa o zwrot świadczeń z ubezpieczenia społecznego jest bliższa rodzajowo sprawie o przyznanie takich świadczeń niż sprawie o zapłatę, wobec czego podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie powinny stanowić w niej minimalne stawki przewidziane w rozporządzeniu dla spraw z zakresu ubezpieczenia społecznego. Na zasadzie wzajemnej równowagi należy ujmować sprawy o świadczenia z ubezpieczenia społecznego oraz sprawy o zwrot nienależnego świadczenia z ubezpieczenia społecznego." Przywołano ponadto postanowienie SN z l czerwca 2010r., II UZ 11/10.

Ubezpieczona nie ustosunkowała się do zażalenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego jest uzasadnione, gdyż przywołanej w nim argumentacji nie sposób odmówić racji.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na datę złożenia odwołania (lipiec 2017r.) przy rozstrzyganiu o kosztach zastępstwa procesowego przywołane już wyżej rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (dalej: rozporządzenie) miało zastosowanie w brzmieniu obejmującym zmiany ogłoszone w Dz.U. z 2016r., poz. 1667, co wynika z §2 rozporządzenia zmieniającego z dnia 20 września 2017r. (Dz.U. z 2017r. poz. 1799).

Zgodnie z §20 rozporządzenia wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w rozporządzeniu ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju.

Sprawa o zwrot świadczeń z ubezpieczenia społecznego jest bliższa rodzajowo sprawie o przyznanie takich świadczeń, co wyjaśnione zostało w przywołanych w zażaleniu postanowieniach Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 2010r. w sprawie II UZ 11/10 i z dnia 13 listopada 2012r., w sprawie I UZ 102/12. Wskazania Sądu Najwyższego zostały jednolicie zaakceptowane w orzecznictwie sądów powszechnych (por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 listopada 2015r. w sprawie III AUa 521/15 i postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015r. w sprawie III AUa 1319/14). Również Sąd Apelacyjny w Gdańsku w pełni akceptuje wskazany tu pogląd Sądu Najwyższego.

Rozważania te prowadzą do wniosku, że kwota zasądzona przez Sąd Okręgowy na rzecz ubezpieczonej tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję jest zawyżona. Zgodnie bowiem z w §9 ust. 2 rozporządzenia stawki minimalne wynoszą 180 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego. Skutkowało to wnioskowaną zmianą zaskarżonego rozstrzygnięcia, o czym Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 386§1 kpc w związku z art. 397§2 kpc.

SSA Alicja Podlewska SSA Iwona Krzeczowska-Lasoń SSO del. Tomasz Koronowski

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13