Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2018 r. w Legnicy

sprawy z wniosku S. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość renty

na skutek odwołania S. C. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 18 stycznia 2018 r.

znak (...)

oddala odwołanie

SSO Krzysztof Główczyński

Sygn. akt VU 229/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 stycznia 2018 r., znak:(...), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 listopada 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał S. C. (1) rentę od 27 listopada 2017 r. na okres do 31 grudnia 2020 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. C. (1) wniósł o jej zmianę poprzez prawidłowe przeliczenie renty w oparciu o wskaźnik z 20 najkorzystniejszych lat, nie uwzględnionych przez organ rentowy stosownie do art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podał, że S. C. (1) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 25 marca 1994 r. do 31 grudnia 2003 r. i że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony z lat 1986-1990 wynosił 85,84%. Podał także, że do ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia. Podstawa wymiaru renty została wyliczona na podstawie przedłożonych dokumentów określających wynagrodzenia za lata 1981-1982, 1985–1993 i 1998 r. Z powodu braku zaświadczeń o wynagrodzeniu za lata 2009-2016 przyjęto za ten okres kwotę minimalnego wynagrodzenia. Po dokonaniu stosownych przeliczeń stwierdzono, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu wynosi 59,51% i jest korzystniejszy od wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z 10 lat kalendarzowych, który wyliczony z lat 2007-2016 wynosi 41,69%.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Składając w dniu 25 marca 1994 r. pierwszy wniosek o rentę inwalidzką S. C. (1) złożył między innymi zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk ZUS Rp-7) z dnia 24 marca 1994 r., określające wysokość jego wynagrodzeń i ich stosunek do odpowiadającej za poszczególne lata do sumy przeciętnego wynagrodzenia, wynoszące:

wysokość wynagrodzenia stosunek sumy wynagrodzeń do sumy przeciętnego wynagrodzenia

- 1986 r. 240.793 zł 83,28%

- 1987 r. 294.184 zł 84,00%

- 1988 r. 549.062 zł 86,18%

- 1989 r. 2.224.130 zł 89,64%

- 1990 r. 9.752.232 zł 78,93%.

W zaświadczeniu wyliczono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 84,41%.

D o w ó d: w tomie I akt rentowych, zaświadczenie, k. 8.

Ustalony na podstawie powyższego zaświadczenia wskaźnik 84,41% przyjęto do ustalenia wysokości przyznanej od 19 maja 1994 r. renty inwalidzkiej trzeciej grupy.

D o w ó d; w tomie I akt rentowych, decyzja z dnia 19 maja 1994 r.

W czasie pobierania renty (do 31 grudnia 2003 r.), w 1996 r. wnioskodawca uzyskał z tytułu zatrudnienia w Urzędzie (...) w Z. nie powodującą zmniejszenia wysokości świadczenia ani zawieszenia jego wypłaty kwotę 5.827,60 zł. Z tytułu umowy zlecenia zawartej z Zakładem (...) w Z. z/s w W. w 1997 r. uzyskał łączny dochód 5.124,80 zł. Także ten dochód nie uzasadniał zmniejszenia ani zawieszenia renty. We wskazanym wyżej Zakładzie S. C. (1) był zatrudniony także na umowę zlecenia od 01 stycznia 1998 r. do 30 czerwca 1998 r., bez objęcia ubezpieczeniem społecznym. W czasie od 01 lipca 1998 r. do 08 lipca 2016 r. ubezpieczony był zatrudniony w ramach pracowniczego stosunku pracy, w pełnym wymiarze czasu pracy, w Zakładzie (...) w Z. z/s w W.. Zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na druku ZUS Rp-7 z dnia 16 kwietnia 2003 r. wnioskodawca wykazał wynagrodzenie jakie uzyskał we wskazanym wyżej Zakładzie w 1998 r., wynoszące 6.493,20 zł (wskaźnik: 43,66%).

D o w ó d: w tomie:

- I akt rentowych, zaświadczenia: k. 41, 45, 53, 55, 56, 68, 73, 82, 85,

- II akt rentowych: świadectwo pracy, k. 5,

- akt kapitału początkowego, Rp-7, k. 14.

S. C. (1) wykazał na drukach ZUS Rp-7 z dnia 12 października 2005 r. wysokość wynagrodzeń jakie uzyskał pracując w (...) S.A. Oddział Z.G. (...) Wydział (...) z siedzibą w I. w latach:

- 1980 r. 24.555 zł (wskaźnik: 33,88%),

- 1981 r. 56.264 zł (wskaźnik: 60,98%),

- 1982 r. 87.703 zł (wskaźnik: 62,84%),

- 1983 r. 37.578 zł (wskaźnik: 21,63%),

- 1985 r. 118.317 zł (wskaźnik: 49,29%),

- 1986 r. 224.143 zł (wskaźnik: 77,52%),

- 1987 r. 285.006 zł (wskaźnik: 81,38%),

- 1988 r. 620.112 zł (wskaźnik: 97,34%),

- 1989 r. 2.235.693 zł (wskaźnik: 90,11%),

- 1990 r. 10.237.232 zł (wskaźnik: 82,85%),

- 1991 r. 13.702.802 zł (wskaźnik: 64,51%),

- 1992 r. 23.911.900 zł (wskaźnik: 67,89%),

- 1993 r. 32.528.000 zł (wskaźnik 67,85%),

- 1994 r. 14.783.300 zł (wskaźnik: 23,12%),

W przedłożonym przez ubezpieczonego do wniosku z dnia 09 stycznia 2006 r. o ustalenie jego kapitału początkowego piśmie z dnia 12 października 2005 r., którego adresatem jest S. C. (1) (...) S.A. w L. anulując zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS Rp -7 z dnia 24 marca 1994 r. za lata 1986-1990 przesłał druk ZUS Rp-7 z dnia 12 października 2005 r., sporządzony na podstawie kartotek zarobkowych i zasiłkowych z uwzględnieniem w podstawie wynagrodzenia za wynagrodzenia za węgiel w pełnej wysokości.

D o w ó d: w aktach kapitału początkowego:

- pismo (...) z 12 października 2005 r., k. 8,

- zaświadczenia z 12.10.2005 r., k. 12-13,

- wykaz wprowadzonych dochodów, k. 31-32.

Decyzją z dnia 18 stycznia 2018 r., znak: (...), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 listopada 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał S. C. (1) rentę od 27 listopada 2017 r. na okres do 31 grudnia 2020 r. Do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru renty przyjął zarobki stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z lat 1981 – 1982, 1985-1993, 1998 oraz za okresy nieudokumentowanego wynagrodzenia minimalne wynagrodzenie z lat 2009-2016.

(o k o l i c z n o ś c i n i e s p o r n e; w tym obliczenie wskaźnika, k. 10 w tomie II akt rentowych)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

S. C. (1) domaga się w odwołaniu prawidłowego przeliczenia przyznanej zaskarżoną decyzją jego renty z uwzględnieniem przeciętnej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe z okresu 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń społecznych. W jego bowiem przekonaniu organ rentowy nie uwzględnił najkorzystniejszych 20 lat kalendarzowych.

Wnosząc o oddalenie odwołania organ rentowy podał, iż podstawa wymiaru renty została wyliczona na podstawie przedłożonych dokumentów, z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1981-1982, 1985-1993 i 1998 r. Z powodu zaś braku zaświadczeń o wynagrodzeniu za lata 2009-2016 przyjęto kwotę minimalnego wynagrodzenia.

Ze względu zatem na treść odwołania i odpowiedzi na odwołanie istota sprawy wymagała jedynie ustalenia, czy na podstawie przedłożonych do akt rentowych dowodów organ rentowy do ustalenia wysokości przyznanej renty przyjął do jej podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu podstawę wymiaru składki w najkorzystniejszej dla ubezpieczonego wysokości. Należy bowiem na wstępie podkreślić, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd ocenia legalność decyzji rentowej według stanu rzeczy w chwili jej wydania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 02 sierpnia 2007 r., III UK 25/07; OSNP 2008/19-20/293).

Poza sporem pozostaje to, iż przyznając S. C. (1) prawo do renty, do ustalenia jej podstawy wymiaru organ rentowy przyjął zgodnie z wyrażonym w odwołaniu jego oczekiwaniem przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1981 r. do 2016 r., czyli w sposób określony w art. 15 ust. 6 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W ustalonych okolicznościach sprawy organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjął kwoty wynagrodzeń wykazane w przedłożonych do akt rentowych zaświadczeniach ZUS Rp-7. Poza wynagrodzeniem za 1998 r. dotychczas wnioskodawca nie wykazał wysokości mogących stanowić podstawę wymiaru renty wynagrodzeń za pracę jakie uzyskał pracując w okresie od 01 lipca 1998 r. do 08 lipca 2016 r. w Zakładzie (...) w Z. z/s w W.. Wbrew zatem subiektywnemu przekonaniu wnioskodawcy, ustalając podstawę wymiaru jego renty organ rentowy uwzględnił wynagrodzenia w najkorzystniejszej dla niego udokumentowanej wysokości. Stosownie do art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej, ze względu na nieudokumentowanie wysokości wynagrodzenia za pełne 20 lat kalendarzowych, organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru renty za brakujące lata przyjął kwoty obowiązującego w nich minimalnego wynagrodzenia pracowników.

W uzupełnieniu należy zauważyć, iż do wniosku w sprawie przyznania świadczenia powinny być dołączone dowody uzasadniające nie tylko prawo do świadczeń ale także ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia (art. 116 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Z tak określonego obowiązku w odniesieniu do udokumentowania wysokości mających wpływ na wysokość renty wynagrodzeń wnioskodawca dotychczas się nie wywiązał.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.