Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy M. S. dalsze prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 maja 2012 roku do dnia 30 września 2014 roku.

Sygn. akt VU 853/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał M. S. prawo renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 maja 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższych decyzji złożonym w dniu 30 lipca 2012 roku wnioskodawca wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

W pismach procesowych z dnia 24 października 2012r.,13 września 2013r. oraz 31 grudnia 2013r. organ rentowy wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na stopniową progresję zaburzeń kardiologicznych u wnioskodawcy od lipca 2012r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. urodził się w dniu (...). Z zawodu jest technikiem elektromonterem. W okresie aktywności zawodowej pracował jako elektromonter instalacji i urządzeń silnoprądowych (1975-1980), elektryk – konserwator (1980-1982), elektromonter – konserwator urządzeń dźwigowych (1982-2002), konserwator urządzeń dźwigowych (2002-2007).

(dowód: wniosek o rentę k. 1-3 akt rentowych, świadectw pracy k. 7-8, 13-14, 15-16 akt kapitałowych, zaświadczenie k. 19-20 akt kapitałowych, oświadczenie k. 44 akt rentowych) )

Wnioskodawca od dnia 3 maja 2007 roku (tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego) do 30 kwietnia 2012 roku uprawniony był nieprzerwanie do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych.

(dowód: decyzja z dnia 18.06.2007r. k. 27 akt rentowych, decyzja z dnia 14.05.2008r. k. 33-34 akt rentowych, decyzja z dnia 28.04.2010r. k. 43-44 akt rentowych)

W dniu 3 kwietnia 2012 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 50-51 akt rentowych)

Orzeczeniem z dnia 30 kwietnia 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy okresowo do 30 kwietnia 2015 roku. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci kardiomiopatii rozstrzeniowej w okresie niewydolności serca II NYHA, stanu po NZK 2007r. i wszczepieniu kardiowertera-defibrylatora.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 30.04.2012 r. 6 akt rentowych wraz z dokumentacją medyczną - koperta)

Od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł sprzeciw i sprawa została skierowana na komisję lekarską ZUS, która w dniu 8 czerwca 2012 roku, po rozpoznaniu tożsamych schorzeń oraz dodatkowo nadciśnienia tętniczego kontrolowanego farmakologicznie, wydała orzeczenie zgodne z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, tzn. uznające, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 8.06.2012r. k.1 akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną koperta)

U wnioskodawcy aktualnie występują następujące schorzenia:

- stan po udarze mózgu (27.04.2007r.) – ognisko udarowe w moście i jamka poudarowa w móżdżku, obecnie bez objawów ogniskowego uszkodzenia OUN,

- kardiomiopatia rozstrzeniowa w okresie niewydolności krążenia II/III wg NYHA,

- stan po implantacji (06/2007) i reimpantacji (03/2010) kardiowertera defibrylatora z funkcją CRT,

- stan po nagłym zatrzymaniu krążenia w mechanizmie migotania komór (04.2007) ,

(dowód: opinia neurologa A. P. k. 11-14 akt,

opinia biegłego kardiologa M. M. (2) główna – k. 18-20 akt wraz z opiniami uzupełniającymi k. 45-46 i 62-63 akt,

opinia biegłego kardiologa L. D. (1) główna k. 99-99verte wraz z opiniami uzupełniającymi k. 104, 122, 144 akt,

częściowo opinia biegłego kardiologa S. O. (1) k. 82-83 akt)

Wnioskodawca jest w dalszym ciągu całkowicie niezdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi z przyczyn kardiologicznych okresowo od 1 maja 2012 roku do 30 września 2014 roku.

(dowód: opinia biegłego kardiologa M. M. (2) główna – k. 18-20 akt wraz z opiniami uzupełniającymi k. 45-46 i 62-63 akt, opinia biegłego kardiologa L. D. (1) główna k. 99-99verte wraz z opiniami uzupełniającymi k. 104, 122, 144 akt)

Schorzenia neurologiczne nie czynią wnioskodawcy osobą niezdolną do pracy.

(dowód: opinia neurologa A. P. k. 11-14 akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ustęp 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy stan zdrowia wnioskodawcy powoduje u niego ograniczenie sprawności organizmu w stopniu wyłączającym możliwość wykonywania przez niego jakiegokolwiek zatrudnienia.

Organ rentowy twierdził bowiem, że M. S. jest obecnie jedynie częściowo niezdolny do pracy, zaś wnioskodawca podnosił w odwołaniu, że jego stan zdrowia nie uległ poprawie i nadal jest całkowicie niezdolny do pracy.

W celu wyjaśnienia spornej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii A. P., oraz trzech kardiologów M. M. (2), S. O. (1) oraz L. D. (1), biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia . Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania, określając, na jakie schorzenia obecnie cierpi.

Schorzeniem, które wywołuje niezdolność wnioskodawcy do pracy, jest kardiomiopatia rozstrzeniowa, w związku z czym priorytetowe znaczenie w niniejszej sprawie miały opinie kardiologiczne.

Z podzielonych przez Sąd opinii biegłych kardiologów: M. M. (2) oraz L. D. (1) wynika, że wnioskodawca cierpi na ciężkie uszkodzenie serca z objawami niewydolności krążenia. Stan zdrowia wnioskodawcy, jak wynika z opinii w/w biegłych, wbrew supozycji organu rentowego, nie uległ poprawie i nadal czyni go całkowicie niezdolnym do pracy.

W badaniu echokardiograficznym wnioskodawcy biegła M. M. (2) stwierdziła poszerzenie jam lewego serca i prawego przedsionka, czynnościową ciężką niedomykalność mitralną, degeneracyjną małą niedomykalność totalną, umiarkowaną niedomykalność trójdzielną z cechami możliwego nadciśnienia płucnego, w koniuszku lewej komory przyścienną zorganizowaną skrzeplinę, rozległe zaburzenia kurczliwości ścian lewej komory z niską frakcja wyrzutową (EF 27%). Również biegła L. D. (1) stwierdziła, że badanie echokardiograficzne potwierdza ciężkie uszkodzenie serca (powiększenie jam serca, niska frakcja wyrzutowa lewej komory, wtórne istotne niedomykalności zastawkowe).

Zastrzeżenia organu rentowego zawarte w piśmie z dnia 24.10.2012 roku (k. 29) oraz z dnia 29.01.2013 r. (k. 55) są w istocie próbą wykazania, iż dopiero po badaniu przez lekarzy ZUS ( w kwietniu i czerwcu 2012r.) stan zdrowia wnioskodawcy uległ nagłemu pogorszeniu, co ma uzasadniać uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania. Prezentowane przez organ rentowy stanowisko zmierza zatem do wykazania, że stan zdrowia wnioskodawcy uległ nagłej poprawie po 30 kwietnia 2012r., by ponownie ulec pogorszeniu w trakcie hospitalizacji na przełomie lipca i sierpnia 2012r. oraz w dacie badania przez biegłą kardiolog M. M. (2) w październiku 2012r.

Stanowisko organu rentowego nie zasługuje na uwzględnienie. Hospitalizacja wnioskodawcy na przełomie lipca i sierpnia 2012r. oraz wykonane w jej trakcie badanie echokardiograficzne oraz badanie wykonane przez biegłą kardiolog nie są nową okolicznością dotyczącą stwierdzenia niezdolności do pracy w rozumieniu art. 477 ¹⁴§ 4 k.p.c. Taką nową okolicznością jest bowiem tylko taka okoliczność, która powoduje zmianę w stanie zdrowia ubezpieczonego wpływającą na stwierdzenie jego niezdolności do pracy. Tylko wówczas w sprawie o stwierdzenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy możliwe jest uchylenie decyzji organu rentowego i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania. A zatem nie każda nowa dokumentacja medyczna (wynik badania) skutkuje uchyleniem decyzji. Badanie echokardiograficzne wykonane po wydaniu zaskarżonej decyzji w stosunku do badania wykonanego przez ZUS w dniu 25 kwietnia 2012r. wykazuje wprawdzie pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawcy. Nie oznacza to jednak jeszcze, jak chce organ rentowy, że stan zdrowia wnioskodawcy w dacie wydania zaskarżonej decyzji nie uzasadniał jego całkowitej niezdolności do pracy. Należy przypomnieć, że do 30 kwietnia 2012r. wnioskodawca był osobą całkowicie niezdolną do pracy, także w ocenie organu rentowego. Gorsze wyniki badań wnioskodawcy oraz jego hospitalizacja w trakcie trwania niniejszego procesu– jak wynika z opinii biegłych kardiologów M. M. i L. D. – nie miały wpływu na ocenę zdolności wnioskodawcy do pracy w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Wnioskodawca zarówno bowiem wówczas jak i obecnie w ciągłości jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Okoliczności tej nie zmienia jednorazowy, lepszy wynik badania echokardiograficznego uzyskany w dniu badania przez lekarzy orzeczników ZUS (w kwietniu 2012r.). Organ rentowy zapomina, że u wnioskodawcy występuje ciężkie uszkodzenie serca. Jest to choroba przewlekła i postępująca, manifestuje się cechami niewydolności krążenia, z jej powodu wnioskodawca jest zagrożony nagłym zgonem sercowym oraz został zakwalifikowany do programu przeszczepu serca. O ile mogą przy takiej chorobie występować wahania w wynikach badań, to ich występowanie w żadnym wypadku nie świadczy o tym, że uszkodzenie serca nie ma już ciężkiego charakteru. Przeczy temu choćby fakt, że podnoszona przez organ rentowy poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy trwała zaledwie trzy miesiące, a mianowicie od 1 maja 2012r. (bo do 30 kwietnia 2012r. wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy) do dnia jego hospitalizacji (31 lipiec 2012r.), która wykazała ponowne pogorszenie wyników badań. Co więcej, jak wynika z opinii biegłej kardiolog L. D., poprawa ta nie miała również tak spektakularnego charakteru, jak to wywodzi organ. Badanie echokardiograficzne z dnia 25 kwietnia 2012r. potwierdza bowiem również znaczne poszerzenie jam lewego serca (lewa komora -70/55 mm, lewy przedsionek 57 mm), a frakcja wyrzutowa lewej komory poniżej 40% u chorego z kardiomiopatią rozstrzeniową, świadczy o dużym uszkodzeniu serca i przekłada się na niską tolerancję wysiłku fizycznego. Dodatkowo biegła L. D. podniosła, że echokardiograficzna ocena frakcji wyrzutowej jest jedynie badaniem dodatkowym i nie może przesądzać o całości obrazu klinicznego. A nadto wskazała, że ocena frakcji wyrzutowej jest w pewnej mierze wykładnikiem doświadczenia echokardiografisty, bywa subiektywna i nie może w sposób prosty (matematyczny) być wykładnikiem stanu sprawności organizmu, jak to uczynił organ rentowy.

Kompleksowe spojrzenie na złożoną i poważną chorobę serca wnioskodawcy, z powodu której jest nieprzerwanie leczony od 2007r. prowadzi zatem do wniosku, że jego stan zdrowia – pomimo krótkotrwałych wahań wyników badań – cały czas czyni go osobą całkowicie niezdolną do jakiejkolwiek pracy. K. rozstrzeniowa z ciężkim uszkodzeniem serca może przebiegać z okresami zaostrzeń i remisji. U wnioskodawcy okres remisji– jak wynika z dokumentacji medycznej - był bardzo krótki. Taki krótkotrwały okres remisji nie wpływa na ocenę zdolności wnioskodawcy do pracy. Pomimo jego występowania wnioskodawca jest cały czas osobą całkowicie niezdolną do pracy. Stan zdrowia wnioskodawcy od 2010r. utrzymuje się na zbliżonym poziomie. Świadczą o tym – jak wynika z opinii biegłej M. M.- podobne wyniki badania echokardiograficznego wykonanego w Klinice (...) w Ł. z dnia 2 marca 2010 roku oraz w trakcie hospitalizacji wnioskodawcy na przełomie lipca i sierpnia 2012r. Zarówno poprzednio jak i obecnie wynik wskazywał i wskazuje na istotne uszkodzenie serca.

Również biegła kardiolog L. D. (1) stwierdziła, że całość obrazu klinicznego, przemawia za dalszym uznaniem wnioskodawcy za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Z uwagi bowiem na upośledzenie sprawności organizmu utracił on zdolność do jakiejkolwiek pracy. Biorąc pod uwagę przewlekły i postępujący charakter choroby manifestujący się cechami niewydolności krążenia biegła L. D. nie znalazła podstaw do stwierdzenia poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy, w stosunku do okresu, gdy był uznawany za całkowicie niezdolnego do pracy. Biegła zaprzeczyła także, aby wnioskodawca odzyskał choćby przejściowo zdolność do pracy w pierwszej połowie 2012 r. (nawet jeśli wynik badania echokardiograficznego wykonanego na zlecenie ZUS w kwietniu 2012r. opisywał poprawę frakcji wyrzutowej lewej komory do 36%).

W świetle powyższych jednoznacznych opinii dwóch biegłych kardiologów, Sąd nie podzielił opinii biegłego S. O. (1) co do częściowej niezdolności wnioskodawcy do pracy. Schorzenie kardiologiczne, na które wnioskodawca choruje już od siedmiu lat, jest bardzo poważne i ciężkie. Schorzenie takie wymaga kompleksowej oceny obrazu klinicznego chorego, co znalazło odzwierciedlenie w opinii biegłej M. M. (2) oraz L. D. (1). Takiego szerszego spojrzenia zabrakło natomiast biegłemu S. O. (1). Biegły ten bowiem - podobnie jak organ rentowy - skupił się przede wszystkim na wyniku badania przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS, które wskazywało na poprawę frakcji wyrzutowej serca oraz na brak cech niewydolności krążenia. Co więcej z opinii biegłego S. O. wynika, że stan zdrowia wnioskodawcy był poprawny także w 2011r., gdy ubezpieczony był całkowicie niezdolny do pracy. Całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy do 30 kwietnia 2012r. jest poza sporem, czego zdaje się biegły nie rozumieć. Biegły winien zatem przedstawić jakie to dowody medyczne świadczą o tym, że stan zdrowia wnioskodawcy po 30 kwietnia 2012r. uległ takiej poprawie, że czyni go osobą częściową niezdolną do pracy. Wątpliwym na to dowodem jest wynik badania z kwietnia 2012r., skoro już kolejny wynik z lipca 2012r. wykazuje w stosunku do niego progresję i skłania biegłego S. O. do wniosku o konieczności ponownego rozpatrzenia sprawy przez ZUS. W takiej sytuacji, tak krótka poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy, wynikająca li tylko z jednego badania (badanie echokardiograficzne z kwietnia 2012r.), które nie jest wystarczające do oceny ogólnego stanu klinicznego wnioskodawcy, leczącego się od 7 lat z powodu przewlekłej i postępującej choroby w postaci ciężkiego uszkodzenia serca – jak podkreśla biegła kardiolog L. D.- nie wpływa zdaniem Sądu na ocenę zdolności wnioskodawcy do pracy. Stan zdrowia wnioskodawcy jest cały czas na tyle poważny, że uniemożliwia mu podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, co wynika jednoznacznie z opinii biegłej M. M. (2) oraz L. D. (1).

Wbrew stanowisku organu rentowego zarówno biegła M. M. (2) jak i L. D. (1) w sposób wystarczający wykazały, iż wnioskodawca utracił całkowicie zdolność do pracy. Zarzuty organu rentowego są jedynie gołosłowną polemiką z prawidłowymi wnioskami końcowymi opinii biegłych.

Czasokres niezdolności do pracy wnioskodawcy od 1 maja 2012 roku do 30 września 2014 roku. Sąd określił na podstawie opinii kardiologicznych sporządzonych przez biegłą M. M. oraz L. D.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji.