Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2018 r. w Warszawie

sprawy z powództwa H. B., M. S. (1), P. R., S. Ś.

przeciwko Jednostce Wojskowej nr (...) w W.

o odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, ukształtowanie treści stosunku pracy

na skutek apelacji wniesionej przez powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie

z dnia 29 listopada 2017 roku 1sygn. akt VII P 1915/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od H. B., M. S. (1), P. R., S. Ś. na rzecz Jednostki Wojskowej nr (...) w W. kwoty po 337,50 (trzysta trzydzieści siedem 50/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Dorota Czyżewska Grzegorz Kochan Krzysztof Kopciewski

Sygn. akt XXI Pa 152/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 1 grudnia 2015 r. skierowanym przeciwko Jednostce Wojskowej nr (...) w W. H. B., M. S. (1), I. C., P. R., S. Ś. wnieśli o zasądzenie od pozwanej odszkodowania w kwotach: 37 080,00 zł na rzecz I. C., 10 374,00 zł na rzecz M. S. (1), 36 958,32 zł na rzecz H. B., 37 149,00 zł na rzecz P. R., 37 149 zł na rzecz S. Ś., odpowiadających wynagrodzeniu za ostatnich 35 miesięcy, tytułem naruszenia zasady równego traktowania w zakresie wynagrodzenia za pracę, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powodowie wnieśli również o ukształtowanie przez Sąd na przyszłość stosunku prawnego łączącego strony w sposób zgodny z zasadą równego traktowania, zastępując nieważne postanowienie aktu będącego źródłem stosunku pracy (w szczególności art. 32 ust. 1 i 2 PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej). Powodowie wnieśli również zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów kosztów postepowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego w sprawie według norm przepisanych oraz kosztami uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Pełnomocnik powodów wskazał, że zgodnie z PUZP, pracownikom w zależności od pełnionych funkcji zostaje przydzielona kategoria zaszeregowania wynagrodzenia. Jego mocodawcy należą do XI kategorii zaszeregowania z widełkami w granicach od 1450,00 zł do 2370,00 zł, powodowie otrzymują także premię w granicach od 5 do (...). Dla porównania, zarobki osób zajmujących stanowisko mechanika będących wcześniej pracownikami(...) Pułku Samochodowego wynoszą (...) zł wraz z premią w wysokości (...). Pracodawca naruszył art. 18 ^{( 3c)} k.p., gdyż mechanicy wykonują jednakową pracę, a więc jednakową pod względem rodzaju, kwalifikacji, warunków, w jakich praca jest świadczona, wszyscy mechanicy mają jednakowe zadania do realizacji. Pracownicy, którzy wcześniej byli zatrudnieni w(...) Pułku Samochodowym nie charakteryzują się istotną cechą mogącą być podstawą do otrzymywania znacznie lepszych dochodów. Wskazano, że wysokość żądanych odszkodowań została wyliczona jako różnica za okres wsteczny 3 lat pomiędzy ich wynagrodzeniem a zarobkami M. S. (2) lub J. G. (1), a więc osób zajmujących równorzędne stanowiska i posiadających jednakowy zakres obowiązków co powodowie. Miesięczne wynagrodzenie M. S. (2) wynosi (...) zł składając się z wynagrodzenia zasadniczego w wysokości (...) zł oraz (...) premii równej (...)zł natomiast J. G. (1) (...) zł składając się z wynagrodzenia zasadniczego w wysokości (...) zł oraz (...) premii równej (...) zł. Różnica zatem w wynagrodzeniu pomiędzy M. S. (2) w okresie ostatnich 3 lat względem B. R. wynosiła (...) zł miesięcznie i (...) zł w zakresie ostatnich 3 lat, (...) zł miesięcznie i (...) zł w okresie ostatnich 3 lat względem S. ś., (...) zł miesięcznie i (...) zł w okresie ostatnich 3 lat względem H. B., (...) zł miesięcznie i (...) zł w okresie ostatnich 3 lat względem I. C.. Różnica w wynagrodzeniu pomiędzy J. G. (1) a M. S. (1) wynosiła (...) zł miesięcznie i 10 670,40 zł w okresie ostatnich 3 lat.

Postanowieniem z 21 grudnia 2015 roku Sąd Rejonowy sprawdził z urzędu wartość przedmiotu sporu oznaczoną przez stronę powodową i ustalił, że w przypadku H. B. wynosi ona 53 703 zł, w przypadku I. C. — 50 640 zł, w przypadku P. R. — 50 333 zł, w przypadku S. Ś. — 50 333 zł, w przypadku M. S. (1) — 14 228 zł.

W piśmie procesowym z 15 stycznia 2016 r. pełnomocnik powodów ograniczył powództwo, wnosząc o zasądzenie odszkodowania na rzecz I. C. z 37 080,00 zł na 36 380,00 zł, co do 700,00 zł pozew cofnięto bez zrzeczenia się roszczenia, na rzecz P. R. z 37 149,00 zł na 36 800,00 zł, co do 349,00 zł cofnięto powództwo bez zrzeczenia się roszczenia, na rzecz S. Ś. z 37 149,00 zł na 36 800,00 zł, co do 349,00 zł cofając pozew bez zrzeczenia się roszczenia.

W odpowiedzi na pozew z 12 lutego 2016 roku Jednostka Wojskowa nr (...) wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany wskazał, że praca powodów nie jest rodzajowo, ilościowo i jakościowo tożsama z praca wykonywaną przez M. S. (2), kwalifikacje zawodowe powodów nie są porównywalne z kwalifikacjami M. S. (2), praktyka i doświadczenie powodów nie są porównywalne z kwalifikacjami M. S. (2), odpowiedzialność i wysiłek, a zwłaszcza psychiczny w wykonywaniu pracy M. S. (2) nie są porównywalne z wysiłkiem i odpowiedzialnością powodów, praca powoda M. S. (1) nie jest rodzajowo tożsama z pracą wykonywaną przez J. G. (1), praktyka i doświadczenie powoda M. S. (1) nie są porównywalne z praktyką i doświadczeniem J. G. (1). Z ostrożności procesowej pozwana zakwestionowała także wysokość roszczeń określonych w pozwie wskazując, że ich wysokość mogłaby się kształtować co najwyżej na kwotę 36 900,43 zł co do powoda H. B., 24 946,75 zł w stosunku do powoda I. C., 10 644,16 zł co do powoda M. S. (1).

Pismem z 4 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powodów wycofał powództwo w stosunku do I. C..

Postanowieniem z 13 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w stosunku do powoda I. C..

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie wyrokiem z 29 listopada 2017 r. oddalił powództwa i zasądził od każdego z powodów na rzecz pozwanego po 454,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że 12 Rejonowe Warsztaty (...) istniały w strukturach Dowództwa Garnizonu W. z siedzibą przy ul. (...)w W.. Powstały 1 lipca 1998 roku.

(...)Pułk Samochodowy im. (...)był jednostką Wojska Polskiego stacjonującą w (...) w strukturach Dowództwa Garnizonu W. przy ul. (...).

Powyższe podmioty zostały włączone w struktury nowoutworzonej Jednostki Wojskowej nr (...) (Oddział Zabezpieczenia (...)) 1 stycznia 2013 roku.

W pozwanej Jednostce Wojskowej nr (...) wśród zakładowych źródeł prawa pracy obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Strefy Budżetowej z 8 czerwca 1998 roku, którego treść została wynegocjowana ze związkami zawodowymi na poziomie Ministerstwa Obrony Narodowej. Wspomniany PUZP wyróżnia kategorie zaszeregowania w wynagrodzeniach pracowników (tabele zaszeregowań).

H. B. urodzony (...) zawarł 15 lutego 2011 r. z 12. Rejonowymi Warsztatami (...) umowę o pracę na okres próbny do 30 kwietnia 2011 roku na stanowisku kierowcy mechanika z miejscem wykonywania pracy w Warsztatach Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych – Dział Remontu Pojazdów Mechanicznych w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według XI kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

W dniu 1 maja 2011 r. H. B. zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas określony do 30 kwietnia 2012 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według XI kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

W dniu 30 kwietnia 2012 r. H. B. zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według XI kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

Rozkazem dziennym nr (...)roku H. B. został przejęty do JW (...). Rejonowych Warsztatów Technicznych na stanowisku kierowca mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii na podstawie decyzji nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 roku.

W dniu 29 stycznia 2013 r. H. B. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego 1 lutego 2013 r. został zatrudniony w Warsztacie Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych (...) na stanowisku mechanika z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

W dniu 14 listopada 2012 r. H. B. otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywanie obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonalne gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 marca 2013 r. H. B. za zaangażowanie w wykonywaniu obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...)z 24 czerwca 2013 r. H. B. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 26 lipca 2013 r. H. B. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

W dniu 29 sierpnia 2013 r. H. B. podpisał porozumienie zmieniające umowę o pracę, na mocy którego 1 sierpnia 2013 r. będzie otrzymywał wynagrodzenie-kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 r. H. B. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 7 listopada 2013 r. H. B. za wyróżniającą się postawę pracowniczą i bardzo dobre wywiązywanie się z obowiązków służbowych został wyróżniony pochwałą.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 r. H. B. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 23 grudnia 2013 r. H. B. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 r. H. B. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...)z 25 marca 2014 r. H. B. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych mu obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

W dniu 24 marca 2015 r. H. B. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 2 marca 2015 r. miał świadczyć pracę w komórce wewnętrznej-warsztat obsługi i naprawy /(...)/.

W dniu 24 września 2015 r. H. B. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 września 2015 r. miał otrzymywać wynagrodzenie kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł plus (...) premii plus dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Od 1 listopada 2015 r. wynagrodzenie H. B. wynosiło (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Powód M. S. (1) urodzony (...) zawarł 1 września 2009 r. z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na okres próbny do 30 listopada 2009 r. na stanowisku mechanika z miejscem wykonywania pracy w Dziale Remontu Pojazdów Mechanicznych – Warsztaty Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem wg X kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

W dniu 1 grudnia 2009 r. M. S. (1) zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas określony do 30 listopada 2010 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według X kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

W dniu 28 kwietnia 2010 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 24 czerwca 2010 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii (porozumienie zmieniające, k. 27 akt osobowych).

W dniu 23 lipca 2010 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie w kategorii zaszeregowania X, miesięczną stawką wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 1 grudnia 2010 r. M. S. (1) zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według X kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...).

W dniu 24 marca 2011 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 marca 2011 r. miał otrzymywać wynagrodzenie według kategorii zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

Rozkazem dziennym nr (...)roku M. S. (1) został przejęty do (...). Rejonowych Warsztatów Technicznych na stanowisku mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii na podstawie decyzji nr (...) z 24 sierpnia 2012 roku.

W dniu 29 stycznia 2013 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 lutego 2013 r. zostanie zatrudniony w warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych /(...)/ na stanowisku mechanika z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł plus (...) premii plus dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

W dniu 14 listopada 2012 r. M. S. (1) otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywanie obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonalne gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej.

Rozkazem dziennym nr (...)z 27 marca 2013 r. M. S. (1) za zaangażowanie w wykonywaniu obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 24 czerwca 2013 r. M. S. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 26 lipca 2013 r. M. S. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

W dniu 3 września 2013 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające umowę o pracę, na mocy którego od 1 sierpnia 2013 r. będzie otrzymywał wynagrodzenie-kategoria zaszeregowania X, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii +dodatki za wysługę lat zgodne z posiadanym stażem pracy.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 r. M. S. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 12 listopada 2013 r. M. S. (1) za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 5 grudnia 2013 r. M. S. (1) za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 23 grudnia 2013 r. M. S. (1) za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 25 marca 2014 r. M. S. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych mu obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 sierpnia 2014 r. M. S. (1) za wzorowe wypełnianie obowiązków oraz przejawianie inicjatywy został wyróżniony pochwałą.

Rozkazem dziennym nr (...)z 29 kwietnia 2015 r. M. S. (1) za wzorowe wypełnianie swoich obowiązków oraz przejawianie inicjatywy w pracy został wyróżniony listem gratulacyjnym.

W dniu 24 września 2015 r. M. S. (1) podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 września 2015 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria z dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Od 1 listopada 2015 r. wynagrodzenie M. S. (1) wynosiło (...) zł plus (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Powód S. Ś. urodzony (...) był zatrudniony w Jednostce Wojskowej Nr (...) od 13 maja 1988 r. do 30 września 1998 r.

W związku z rozformowaniem Jednostki Wojskowej (...) z 30 września 1998 r., S. Ś. zawarł 1 października 1998 r. z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku mechanika silników spalinowych-bryg. w Warsztat Rem. Zesp. Nadwozi w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem ze stawką (...) zł + (...) dodatku funkcyjnego + (...) premii + (...) za wysługę lat.

Z dniem 1 listopada 1998 r. dodatek za wysługę lat u S. Ś. wynosił (...) uposażenia zasadniczego, natomiast dodatek brygadzistowski wynosił (...) najniższego wynagrodzenia.

Od 1 stycznia 1999 r. wynagrodzenia S. Ś. wynosiło (...) zł.

Z dniem 1 marca 1999 r. wynagrodzenie S. Ś. wynosiło (...) zł grupa XI, plus (...) premii plus (...) wysługi lat plus (...) dodatku bryg. plus II gr. dodatku szkodliwego.

Z dniem 1 listopada 1999 r. S. Ś. otrzymał dodatek za wysługę lat w wysokości (...) uposażenia zasadniczego.

Z dniem 1 stycznia (...) r. uposażenie S. Ś. wynosiło 1010 zł grupa XI, plus (...) premii + (...) wysługa lat + (...) dodatku brygadzistowskiego.

Z dniem 1 stycznia 2001 r. wynagrodzenie S. Ś. wynosiło (...) zł, grupa 11 + (...) premii + (...) wysługa lat + (...) dodatku brygadzistowskiego.

Wskutek zmian organizacyjno–etatowych, z dniem 1 stycznia (...) r. S. Ś. zostały powierzone obowiązki mechanika silników spalinowych w Warsztacie Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych w pełnym wymiarze czasu pracy i przyznano mu wynagrodzenie w kwocie (...) zł, kategoria zaszeregowana XI + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat.

Z dniem 1 stycznia 2003 r. wynagrodzenie S. Ś. zostało podwyższone do (...) zł + (...) premii.

Z dniem 1 lutego 2004 r. wynagrodzenie S. Ś. zostało podwyższone do (...) zł + (...) premii.

W dniu 10 stycznia 2005 r. S. Ś. i 12. Rejonowe Warsztaty Techniczne postanowili zmienić umowę o pracę na czas określony w ten sposób, że w związku z nadaniem pracownikowi przydziału mobilizacyjnego w formie karty mobilizacyjnej na stanowisko technik mechanik w Warsztatach Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych, z dniem 1 lutego 2005 r. powód został zobowiązany do uczestniczenia w ćwiczeniach, szkoleniach i innych przedsięwzięciach związanych z zadaniami mobilizacyjnymi jednostki.

Z dniem 1 marca 2005 r. wynagrodzenie powoda zostało podwyższone do (...) zł + (...) premii.

W dniu 1 lutego 2006 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 lutego 2006 r. został zatrudniony na stanowisku mechanika w Warsztatach Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych-Dział Remontu Pojazdów Mechanicznych.

Z dniem 1 maja 2006 r. wynagrodzenie powoda zostało podwyższone do (...) zł + (...) premii.

W dniu 21 maja 2007 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 maja 2007 r. miał otrzymywać wynagrodzenie według kategorii zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 28 kwietnia 2008 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 stycznia 2008 r. miał otrzymywać wynagrodzenie według kategorii zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 22 kwietnia 2009 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 stycznia 2009 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 24 czerwca 2009 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 stycznia 2009 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 28 kwietnia 2010 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 24 czerwca 2010 r. powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

Rozkazem dziennym nr (...)roku S. Ś. został przejęty do (...). Rejonowych Warsztatów Technicznych na stanowisku mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat + (...) dodatku do wysługi lat na podstawie decyzji nr (...) z 24 sierpnia 2012 roku.

W dniu 29 stycznia 2013 r. S. Ś. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 lutego 2013 r. miał zostać zatrudniony w warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych /(...)/ na stanowisku mechanika z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

W dniu 14 listopada 2012 r. S. Ś. otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywanie obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonalne gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej.

Rozkazem dziennym nr(...)z 27 marca 2013 r. S. Ś. za zaangażowanie w wykonywaniu obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) 24 czerwca 2013 r. S. Ś. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 26 lipca 2013 r. S. Ś. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z dnia 12 sierpnia 2013 r. S. Ś. za uzyskanie bardzo dobrych wyników w wykonywaniu zadań służbowych został wyróżniony pochwałą.

W dniu 29 sierpnia 2013 r. S. Ś. podpisał porozumienie zmieniające umowę o pracę, na mocy którego od 1 sierpnia 2013 r. będzie otrzymywał wynagrodzenie-kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł plus (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodne z posiadanym stażem pracy.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 r. S. Ś. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 r. S. Ś. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 5 grudnia 2013 r. S. Ś. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 23 grudnia 2013 r. S. Ś. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 25 marca 2014 r. S. Ś. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych mu obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr 155 z 12 sierpnia 2014 r. S. Ś. za wzorowe wypełnianie obowiązków oraz przejawianie inicjatywy został wyróżniony pochwałą.

W dniu 24 września 2015 r. S. Ś. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 września 2015 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Od 1 listopada 2015 r. wynagrodzenie S. Ś. wynosiło (...) zł plus (...) premii plus dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

P. R. urodzony (...) zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę 2 stycznia 2007 r. na okres próbny do 31 marca 2007 r. na stanowisku mechanika z miejscem wykonywania pracy w Dziale Remontu Pojazdów Mechanicznych w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według X kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie + premia regulaminowa w wysokości (...) dodatku za wysługę lat + (...) dodatku do wysługi lat.

W dniu 30 marca 2007 r. P. R. zawarł z 12. Rejonowymi Warsztatami Technicznymi umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według XI kategorii ze stawką 1280 zł miesięcznie plus premia regulaminowa w wysokości (...) dodatku za wysługę lat + (...) dodatku do wysługi lat.

W dniu 21 maja 2007 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 maja 2007 r. miał otrzymywać wynagrodzenie według kategorii zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 28 kwietnia 2008 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2008 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 22 kwietnia 2009 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2009 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 24 czerwca 2009 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2009 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 28 kwietnia 2010 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

W dniu 24 czerwca 2010 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 stycznia 2010 r. miał otrzymywać wynagrodzenie z kategorią zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii.

Rozkazem dziennym nr(...)roku P. R. został przejęty do (...). Rejonowych Warsztatów Technicznych na stanowisku mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat na podstawie decyzji nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 roku.

W dniu 29 stycznia 2013 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 lutego 2013 r. zostanie zatrudniony w warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych /(...)/ na stanowisku mechanika z wynagrodzeniem: kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

W dniu 14 listopada 2012 r. P. R. otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu pojazdów kołowych, specjalnych i maszyn roboczych, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywanie obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonalne gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 marca 2013 r. P. R. za zaangażowanie w wykonywaniu obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 26 lipca 2013 r. P. R. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 sierpnia 2013 r. P. R. za uzyskanie bardzo dobrych wyników w wykonywaniu zadań służbowych został wyróżniony pochwałą.

W dniu 29 sierpnia 2013 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające umowę o pracę, na mocy którego od 1 sierpnia 2013 r. miał otrzymywać wynagrodzenie-kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodne z posiadanym stażem pracy.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 r. P. R. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł (rozkaz dzienny nr (...), k. 69 akt osobowych).

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 r. P. R. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 5 grudnia 2013 r. P. R. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 23 grudnia 2013 r. P. R. za sumienne wykonywanie powierzonych mu obowiązków oraz realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z dnia 25 marca 2014 r. P. R. za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych mu obowiązków otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

W dniu 24 marca 2015 r. P. R. podpisał z pracodawcą porozumienie zmieniające, na podstawie którego od 1 marca 2015 r. miał świadczyć pracę w warsztacie obsługi i naprawy (...).

W dniu 24 września 2015 r. P. R. podpisał porozumienie zmieniające, na mocy którego od 1 września 2015 r. miał otrzymywać wynagrodzenie – kategoria zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł plus (...) premii plus dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Od 1 listopada 2015 r. wynagrodzenie P. R. wynosiło (...) zł plus (...) premii plus dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

Stosownie do treści zaświadczenia pozwanego pracodawcy miesięczne wynagrodzenie brutto powoda M. S. (1) obliczone według zasad ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiło (...) zł.

Stosownie do treści zaświadczenia pozwanego pracodawcy miesięczne wynagrodzenie brutto powoda S. Ś. obliczone według zasad ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiło (...) zł.

Stosownie do treści zaświadczenia pozwanego pracodawcy miesięczne wynagrodzenie brutto powoda H. B. obliczone według zasad ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiło (...) zł.

Stosownie do treści zaświadczenia pozwanego pracodawcy miesięczne wynagrodzenie brutto powoda P. R. obliczone według zasad ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiło (...) zł.

Pracownicy, do których powodowie porównywali się w zakresie uzyskiwanego wynagrodzenia za pracę, tj. J. G. (1) i M. S. (2), rzeczywiście otrzymywali wyższe wynagrodzenia, jednak wykonywali oni swoje zadania w Warsztacie Remontu Zespołów, Nadwozi i Elektromechaniki.

Również inni pracownicy przejęci z (...) Rejonowych Warsztatów Technicznych w nowej jednostce otrzymywali wynagrodzenia niższe od pracowników przejętych z(...)Pułku Samochodowego im. (...), bowiem przejmowani pracownicy zachowywali dotychczasową wysokość wynagrodzenia oraz zakres obowiązków.

Prawie wszyscy pracownicy świadczący pracę na ul. (...) co miesiąc zgłaszali zastrzeżenia co do wysokości otrzymywanych wynagrodzeń oraz wnioski o ich podwyższenie, które przybierały formę zarówno ustną, jak i pisemną, w tym podczas zebrań. Również bezpośredni przełożeni systematycznie kierowali do kierownictwa monity dotyczące wysokości wynagrodzeń. Otrzymywali jednak odpowiedzi, że Jednostka nie ma pieniędzy na ten cel.

Zabiegali o spotkanie ze związkami zawodowymi, jednak ich przewodniczący odmówił spotkania z tymi mechanikami, którzy nie byli członkami związku zawodowego.

J. G. (1) zawarł z JW nr(...)umowę o pracę 31 grudnia 2008 roku z datą rozpoczęcia pracy 1 stycznia 2009 roku na stanowisku mechanika silników spalinowych według tabeli II poz. 4 z miejscem wykonywania pracy w kompanii remontowej w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem według X kategorii ze stawką (...) zł miesięcznie, plus premia regulaminowa do (...), dodatek stażowy (...) od wynagrodzenia zasadniczego zwiększony o (...) od najniższego wynagrodzenia w tabeli wynagrodzeń, dodatek szkodliwy (...) za każdą przepracowaną godzinę, jako warunki zatrudnienia wskazano PUZP.

Rozkazem dziennym nr (...)roku J. G. (1) został przejęty do (...) z (...) na stanowisku mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem kategorii zaszeregowania X, miesięczną stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat (art. 37 pkt 1 PUZP) + (...) dodatku do wysługi lat (art. 37 pkt 2 PUZP) na podstawie decyzji nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 roku.

W dniu 14 listopada 2012 roku J. G. (1) otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu zespołów, nadwozi i elektromechaniki, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywania obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonale gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej, w tym należyta opieka nad użytkowanym mieniem i niezwłoczne informowanie pracodawcy o usterkach m.in. mechanik ponosi odpowiedzialność materialną zgodnie z zapisami ustawy kodeks pracy i kodeks cywilny.

Porozumieniem z 31 stycznia 2013 roku J. G. (1) i pracodawca ustalili jako miejsce pracy W. ul. (...) w komórce „warsztat remontu zespołów, nadwozi i elektromechaniki(...), z wynagrodzeniem według X kategorii zaszeregowania, miesięczną stawką wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii+ dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy (art. 37 PZUP).

Rozkazem dziennym nr (...)z 18 lutego 2013 roku potwierdzono, iż na mocy porozumienia stron z 1 lutego 2013 roku J. G. (1) pracuje w warsztacie remontu zespołów, nadwozi, i elektromechaniki, na stanowisku mechanika, z miejscem wykonywania pracy w W. na ul. (...), z wynagrodzeniem według kategorii zaszeregowania X, miesięczną stawką wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy (art. 37 PUZP).

Rozkazem dziennym nr(...)z 27 marca 2013 roku J. G. (1) za zaangażowanie wykonywanie obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 24 czerwca 2013 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym z 26 lipca 2013 roku J. G. (1) otrzymał za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 roku J. G. (1) otrzymał za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 roku J. G. (1) otrzymał za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 5 grudnia 2013 roku J. G. (1) za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z dnia 23.12.2013 roku J. G. (1) otrzymał za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 26 marca 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z dnia 10.06.2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 15 lipca 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 10 sierpnia 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 9 listopada 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Aneksem do umowy o pracę z dnia 23 listopada 2015 roku z J. G. (1) ustalono wynagrodzeni według XI kategorii zaszeregowania z miesięczną stawką wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + dodatki za wysługę lat.

Rozkazem z 16 grudnia 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 18 grudnia 2015 roku J. G. (1) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

J. G. (1) został zatrudniony na stanowisku mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem kategorii zaszeregowania X, miesięczną stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat (art. 37 pkt 1 PUZP) + (...) dodatku do wysługi lat (art. 37 pkt 2 PUZP) na podstawie decyzji nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 roku.

J. G. (1) ma 40–letnie doświadczenie w naprawie pojazdów. Zarówno w (...), jak i pozwanej jednostce zajmował się naprawą samochodów ciężarowych.

M. S. (2) (rocznik (...)) zawarł z zawarł z JW nr (...) umowę o pracę 20 lutego 1986 roku z datą rozpoczęcia pracy 21 lutego 1986 roku na stanowisku mechanika silników spalinowych.

Rozkazem dziennym nr (...) z 17 grudnia 2012 r. M. S. (2) został przejęty do (...) z JW nr (...) na stanowisko mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem kategorii zaszeregowania XI, miesięczną stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat + (...) dodatku do wysługi lat + (...)% dodatku funkcyjnego na podstawie decyzji nr (...) z dnia 24 sierpnia 2012 roku.

Na mocy porozumienia zmieniającego z 30 stycznia 2013 r. M. S. (2) otrzymywał wynagrodzenie wedługg kategorii zaszeregowania XI, miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego (...) zł + (...) % premii + (...) % dodatku funkcyjnego + dodatki za wysługę lat zgodnie z posiadanym stażem pracy.

W dniu 14 listopada 2012 roku otrzymał zakres obowiązków mechanika „poza etatem” ze wskazaniem usytuowania organizacyjnego w „warsztacie remontu zespołów, nadwozi i elektromechaniki, dział remontu pojazdów mechanicznych, warsztaty techniczne, kierownictwo, oddział zabezpieczenia garnizonu (...)”, z podporządkowaniem bezpośrednio kierownikowi warsztatu (...), z zadaniami do realizacji: znajomość zakresu czynności obsługowo-naprawczych (...)poszczególnych typów środków transportowych, wykonywania obsługi i naprawy sprzętu transportowego zgodnie z opracowaną przez producentów technologią, przestrzeganie norm czasowych w czasie obsługi i naprawy pojazdów, dokonywanie weryfikacji zużycia i defektacji części zamiennych potrzebnych do obsługi i naprawy sprzętu, sporządzanie pisemnego zapotrzebowania na części zamienne i przedkładanie jego do zatwierdzenia przełożonym, osobiste pobieranie części na asygnatę z magazynu technicznego, racjonale gospodarowanie i właściwe wykorzystanie części zamiennych i materiałów technicznych w toku napraw i obsług, czytelnie i prawidłowo dokonywanie, po zakończonej pracy, wpisów zużycia roboczogodzin potwierdzając to własnoręcznym podpisem, przestrzeganie przepisów o odpowiedzialności majątkowej, w tym należyta opieka nad użytkowanym mieniem i niezwłoczne informowanie pracodawcy o usterkach m.in. mechanik ponosi odpowiedzialność materialną zgodnie z zapisami ustawy kodeks pracy i kodeks cywilny.

Rozkazem dziennym nr (...)z 27 marca 2013 roku za zaangażowanie wykonywanie obowiązków służbowych otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z dnia 24.06.2013 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym z dnia 26 lipca 2013 roku M. S. (2) otrzymał za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 27 września 2013 roku M. S. (2) otrzymał za sumienne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 12 listopada 2013 roku M. S. (2) otrzymał za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 5 grudnia 2013 roku M. S. (2) za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr (...) z 23 grudnia 2013 roku M. S. (2) otrzymał za sumienne wykonywanie powierzonych obowiązków i realizację dodatkowych zadań otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem dziennym nr(...)z 25 marca 2014 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem Szefa Oddziału Zabezpieczenia (...) nr (...) z 26 marca 2015 r. M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową w kwocie (...) zł.

Rozkazem nr(...)z 10 czerwca 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...) z 15 lipca 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...)z 10 sierpnia 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...)z 24 września 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...)z 9 listopada 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...) z 25 listopada 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem nr (...) z 16 grudnia 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

Rozkazem z 18 grudnia 2015 roku M. S. (2) za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymał premię dodatkową (...) zł.

W 1997 roku odbył szkolenie w zakresie technologii obsługowo-naprawczej samochodów (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) zorganizowanym prze Centrum D..

M. S. (2) w maju (...) roku ukończył kurs o diagnozowaniu tłokowych silników spalinowych.

W marcu 2015 roku M. S. (2) odbył szkolenie z zakresu układów zasilania silników common rail i układów oczyszczania spalin.

W 1992 roku M. S. (2) otrzymał dyplom za zajęcie I miejsca we współzawodnictwie o miano najlepszego mechanika.

M. S. (2) w 2015 roku wykonał 29 napraw priorytetowych dla dysponentów: Dowództwa Operacyjnego, Radcy Koordynatora Dowództwa generalnego, Zastępcy Dowódcy Dowództwa Operacyjnego, Zastępcy Dowódcy Garnizonu W. Rezerwy Dyrektora Generalnego MON, Dowódcy Dowództwa generalnego Sił Zbrojnych, Zastępcy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Radcy Koordynatora Dowództwa generalnego, Zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Szefa Gabinetu Politycznego, Departamentu Administracyjnego MON, Zastępcy Dowódcy Garnizonu W., Dyrektora Generalnego MON, Rezerwy Eksploatacyjnej MON.

M. S. (2) ma największe doświadczenie spośród pracowników zatrudnionych w pozwanej Jednostce i jest uznawany za najlepszego z nich, pracuje szybko i sumiennie. Jest w pełni dyspozycyjny i nie choruje. Od początku swojego zatrudnienia w pozwanej dokonywał napraw samochodów VIP–owskich i jako jedyny posiada kompetencje do naprawy podzespołów układów zasilania silników wysokoprężnych (pomp wtryskowych). Zlecane są mu najtrudniejsze i najważniejsze naprawy.

Ponadto pełni funkcję brygadzisty oraz wykonuje funkcje pomocnicze dla kierownika warsztatu, dokonując oceny nowych pracowników.

Wielokrotnie otrzymywał dodatkowe premie za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe.

Również J. G. (1) otrzymywał dodatkowe premie za wykonywanie wykraczających poza jego zdania służbowe rozkazów przełożonych.

Wszyscy pracownicy mogli zgłaszać się i uczestniczyć w szkoleniach finansowanych przez pracodawcę, a także zgłaszać propozycje kursów, jednak zdarzało się, że odmawiano im prawa do udziału w szkoleniu ze względu na brak środków. Każdy z powodów uczestniczył jednak w kilku szkoleniach.

Z. A. rocznik (...) został zatrudniony od 1 kwietnia 2005 roku na stanowisku mechanika. Po przyjęciu do pozwanej jednostki z 15 grudnia 20123 roku otrzymał X kategorię zaszeregowania z wynagrodzeniem zasadniczym (...) zł + (...) premii + (...) dodatku za wysługę lat + (...) dodatku do wysługi lat.

Powodowie wykonują pracę w Warsztacie Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych, zaś M. S. (2) i J. G. (2) w Warsztacie Remontu Zespołów, Nadwozi i Elektromechaniki. Powodowie zajmują się naprawą pojazdów ciężarowych, dostawczych, osobowych oraz autobusów.

Na przełomie 2014 i 2015 r. przeprowadzono reorganizację warsztatów należących do (...), w tym zakresu ich zadań.

Poszczególne warsztaty różniły się początkowo specyfiką naprawianego sprzętu, bowiem w warsztatach przy ul. (...) były naprawiane głównie samochody osobowe, z kolei warsztaty przy ul. (...) specjalizowały się w sprzęcie ciężkim oraz w diagnostyce.

Pracodawca wprowadził podział na marki i rodzaje pojazdów naprawiane w poszczególnych warsztatach ze względu na usytuowanie magazynów i dostępnych w nich części zamiennych, a także ze względu na zaplecze techniczne i warsztatowe oraz zasoby osobowe. W warsztacie przy ul. (...) naprawiane są samochody marki H. i S., zaś przy ul. (...) marki O..

Samochody VIP-owskie, będące samochodami osobowymi, początkowo naprawiane jedynie w warsztatach przy ul. (...), jednak obecnie ich napraw dokonuje się także przy ul. (...).

Warunki pracy w obu warsztatach są podobne, zaś pracownicy nie byli informowali, jakoby wysokość wynagrodzenia miała zależeć od rodzaju naprawianych samochodów.

Powodowie, poza H. B., nie zajmowali się naprawą pojazdów priorytetowych, czyli pojazdów przeznaczonych dla najważniejszych osób z resortu obrony i wojska. Naprawy pojazdów VIP należało wykonywać szybciej niż naprawy pozostałych pojazdów, ponieważ są do nich przypisane uprawnienia do wjazdu na teren różnych instytucji. Ponadto do naprawy samochodów VIP potrzebna jest duża wiedza i odporność na stres. Niemniej do realizowania tych napraw nie były wymagane szczególne kompetencje i powodowie również mogliby to robić.

Budżet nowoutworzonej jednostki w 2013 r. opierał się na budżetach jednostek przejętych, czyli JW nr(...), (...) Pułku Samochodowego, natomiast w 2014 roku został powiększony po przejęciu pracowników z Dowództwa Wojsk Lądowych Batalionu Zabezpieczeń na C..

Kierownictwo jednostki zabiegało w Dowództwie Garnizonu W. o przydzielenie dodatkowych funduszy na podwyżki, zaś związki zawodowe w Ministerstwie Obrony Narodowej. W czerwcu 2015 roku przewodniczącemu związków udało się umówić spotkanie z Ministrem Obrony Narodowej, któremu przekazał informacje na temat problematyki uposażeń, jednak podwyższenie wynagrodzeń okazało się to niemożliwe z uwagi na fakt, że Ministerstwo nie dysponowało odpowiednimi funduszami.

Możliwe było wprawdzie zsumowanie wszystkich dostępnych środków, bez podziału na dotychczasowe jednostki, a następnie ich równie podzielenie pomiędzy wszystkich pracowników, niemniej związki zawodowe uważały za niesprawiedliwe zabieranie pracownikom wypracowanych przez nich wynagrodzeń.

W związku z tym wprowadzane były jedynie minimalne podwyżki dla najmniej zarabiających w ramach wewnętrznego budżetu Jednostki, na które środki pochodziły z poczynionych oszczędności. W konsultacji ze związkami zawodowymi wprowadzono podwyżki płac w granicach 20 – 100 zł dla około 100 pracowników na 530 zatrudnionych. W grupie tych 100 pracowników byli również mechanicy z ul. (...).

Udało się również pozyskać środki na nagrody i premie, których przyznawanie miało złagodzić niemożność podwyższenia wynagrodzeń zasadniczych.

W okresie od 2009 r. do 2015 r. obowiązywało zamrożenie płac w sferze budżetowej, jednak następnie, w styczniu 2016 r., budżet został odmrożony i ostatecznie doszło do wyrównania płac, zaś ewentualne różnice wynikają z indywidualnych cech pracowników, ich doświadczenia i wykształcenia. Ministerstwo Obrony Narodowej podzieliło pracowników na 2 grupy – deficytową i zwykłą. Osoby zaliczone do grupy deficytowej otrzymali podwyżkę w kwocie 350 zł brutto, zaś pozostałe w kwocie 230 zł brutto.

W procesie podwyższania wynagrodzeń uczestniczyły związki zawodowe. W 2014 roku została zorganizowana konferencja związkowa dla pracowników, głownie dla grupy uzwiązkowionej. Odbyło się więcej niż jedno tego typu spotkanie. Uczestniczyli w nim dowódca JW i przewodniczący związków.

W okresie od 2012 roku do 2013 roku wynagrodzenie miesięczne brutto wraz z premią M. S. (2) – do którego porównywali się powodowie – wynosiło od (...) zł do (...) zł, zatem wykazywało tendencję malejącą, wynagrodzenie miesięczne brutto wraz z premią J. G. (1) – do którego porównywali się powodowie – wynosiło od (...) zł do (...) zł, zatem również wykazywało tendencję malejącą. Z kolei wynagrodzenia wypłacane powodom wykazywało tendencję wzrostową. Wynagrodzenie powoda P. R. w tym okresie wzrosło z (...) zł do (...) zł, powoda S. Ś. od (...)zł do (...) zł, powoda H. B. od (...) zł do (...) zł, a powoda M. S. (1) od (...) zł do (...) zł.

Strona pozwana przedstawiła się matematyczne wyliczenia wynikające z porównania wynagrodzeń powodów do pracowników, do których powodowie się porównywali, tj. do J. G. (1) i M. S. (2).

Od 2015 r. następował dalszy wzrost wynagrodzeń mechaników, w tym także powodów. W wyniku wprowadzonych podwyżek od 1 listopada 2015 r. P. R. otrzymywał kwotę (...) zł, S. Ś. kwotę (...) zł, H. B. kwotę (...) zł, a M. S. (1) kwotę (...) zł, natomiast M. S. (2) i J. G. (1) otrzymywali odpowiednio (...) zł i (...) zł.

Średnie wynagrodzenie zasadnicze dla mechaników w 2016 roku wynosiło u pozwanej: dla powoda M. S. (1) (...) zł, dla powoda S. Ś. (...) zł, dla powoda P. R. (...) zł, dla powoda H. B. (...) zł, dla K. K. (2) (...) zł, dla Z. S. (...) zł, dla M. C. (...) zł, dla K. L. (...) zł, dla D. L. (...) zł, dla R. F. (...) zł, dla A. P. (...) zł, dla N. W. (...) zł, dla R. S. (...) zł, dla J. D. (...) zł, dla Z. A. (...) zł, dla M. S. (2) (...) zł, dla J. G. (1) (...) zł, dla J. M. (...) zł, dla K. K. (3) (...) zł, J. K. (...) zł, dla M. B. (1) (...) zł, dla T. M. (...) zł, P. B. (...) zł, dla T. O. (...) zł.

Średnie wynagrodzenie zasadnicze wraz z premiami dla mechaników w 2016 roku wynosiło: dla powoda M. S. (1) (...) zł, dla powoda S. Ś. (...) zł, dla powoda P. R. (...) zł, dla powoda H. B. (...) zł, dla K. K. (2) (...) zł, dla Z. S. (...) zł, dla M. C. (...) zł, dla K. L. (...) zł, dla D. L. (...) zł, dla R. F. (...) zł, dla A. P. (...) zł, dla N. W. (...) zł, dla R. S. (...) zł, dla J. D. (...) zł, dla Z. A. (...),50 zł, dla M. S. (2) (...) zł, dla J. G. (1) (...) zł, dla J. M. (...) zł, dla K. K. (3) (...) zł, J. K. (...) zł, dla M. B. (1) (...) zł, dla T. M. (...) zł, P. B. (...) zł, dla T. O. (...) zł.

Sąd Rejonowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów i ich kserokopii, złożonych w sprawie oraz akt osobowych powodów oraz akt osobowych pracowników, do których powodowie się porównywali, których prawdziwość i wiarygodność nie była kwestionowana, wobec czego Sąd również nie znalazł podstaw do ich podważenia.

W ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął pod uwagę, uznając za wiarygodne w całości zeznania świadków: J. Ś., A. R., M. S. (2), M. D., K. T., M. G. i M. B. (2), bowiem zeznania wskazanych osób cechują się spójnością, korelują ze sobą wzajemnie i z pozostałym materiałem dowodowym oraz są logiczne. Również zeznania J. G. (1) Sąd pierwszej instancji uznał za wiarygodne wskazując, że świadek ten nie znał powodów oraz nie dysponował wiedzą przydatną dla rozstrzygnięcia sprawy. W znacznej części Sąd oparł się również o zeznania świadków: M. C. i K. L..

Zeznaniom M. C. i K. L. Sąd odmówił waloru wiarygodności w zakresie, w którym świadkowie wskazywali, że nie występują różnice w naprawach pojazdów VIP i pozostałym pojazdów, bowiem z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, iż naprawy samochodów pierwszego typu miały charakter priorytetowy i powinny być wykonywane w najkrótszym możliwym terminie, czyli pod presją czasu. Nie potwierdziło się również stwierdzenie K. L., jakoby wszyscy powodowie zajmowali się naprawami VIP, gdyż zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że należało to zakresu obowiązków jedynie H. B..

Sąd Rejonowy dopuścił także dowód z przesłuchania powodów: H. B., P. R., M. S. (1) i S. Ś.. Sąd uznał za wiarygodne zeznania powodów w zakresie, w jakim odpowiadały treści dowodów, którym Sąd w pełni dał wiarę. Zdaniem Sądu oceniając zeznania powodów należało mieć jednak na względzie, że były one nacechowane emocjami i zmierzały do zrealizowania celów postępowania. Powodowie w swoich zeznaniach wskazywali bowiem na swoje poczucie podlegania dyskryminacji z uwagi na uzyskiwanie niższego wynagrodzenia, nie potrafili jednak wytłumaczyć z jakich przyczyn porównują się konkretnie do M. S. i J. G.. Pomijali również okoliczność, że ich wynagrodzenia były systematycznie podnoszone, czego nie można powiedzieć o wynagrodzeniach osób, do których się porównywali.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, że powództwa P. R., H. B., M. S. (1) oraz S. Ś. nie zasługiwały na uwzględnienie.

W ocenie Sądu pracodawca nie dopuścił się dyskryminacji w kształtowaniu warunków zatrudnienia pracowników, w szczególności poprzez zróżnicowanie wynagrodzeń zasadniczych pracowników pozwanej Jednostki Wojskowej (...).

Sąd pierwszej instancji wskazał, że powodowie porównywali swoją sytuację do pracowników zatrudnionych w Wojsku Polskim od wielu lat – M. S. (2) świadczył pracę na jego rzecz od 1986 r., zaś J. G. (1) wprawdzie od 2009 r., jednak posiada około 40–letnie doświadczenie w zakresie mechaniki. Dodatkowo strona powodowa w żaden sposób nie wyjaśniła, dlaczego dokonuje porównania wynagrodzeń powodów do warunków wynagradzania tych konkretnych pracowników, zwłaszcza że występują pomiędzy nimi istotne różnice w doświadczeniu zawodowym, kompetencjach, stażu pracy. Ponadto pozwana zatrudnia na tożsamych stanowiskach pracy znacznie więcej osób niż powodowie, M. S. (2) i J. G. (1), zaś żaden z powodów nie świadczył pracy wspólnie, tzn. w tym samym miejscu i w tym samym zakresie, z przywołanymi osobami.

Oceniając zasadność roszczeń Sąd podkreślił, iż M. S. (2) był szczególnie cenionym pracownikiem z racji swojego długoletniego doświadczenia zawodowego zdobytego podczas pracy na rzecz Wojska Polskiego, popartego odbyciem licznych kursów i szkoleń. Posiadał kompetencje, którymi nie dysponowali pozostali mechanicy (np. do naprawy podzespołów układów zasilania silników wysokoprężnych), dlatego też mógł wykonywać szerszy zakres napraw. Jakość wykonywanych przez niego zadań była wysoka, zaś praca była również wykonywana szybciej niż w przypadku innych pracowników. Co więcej, M. S. (2) wykonywał naprawy priorytetowe, co było obarczone większym stresem ze względu na presję czasu, pracodawcy bowiem zależało, aby czynności te były wykonywane maksymalnie szybko. Wykonywał też czynności dodatkowe, wykraczające poza zakres jego obowiązków, w tym jako mechanik z wieloletnim stażem zajmował się oceną nowozatrudnionych osób, udzielając istotnej pomocy przełożonym.

Zdaniem Sądu Rejonowego trzeba mieć też na względzie, że J. G. (1), ale przede wszystkim M. S. (2) wielokrotnie otrzymywali dodatkowe premie nie tylko za dobre wywiązywanie się z zadań zaliczających się do ich zakresu obowiązków, lecz również za sumienne i terminowe wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe. Z kolei powodowie, choć byli dobrymi pracownikami i przełożeni nie zgłaszali zastrzeżeń co do jakości ich pracy, to nie byli tak wysoko oceniani.

Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że pozwana zdołała przekonująco wykazać, iż pracownik, do którego porównywali swoją sytuację powodowie, tj. M. S. (2), wykonuje swoją pracę szybciej, z nienaganną sumiennością i większym zaangażowaniem niż pozostali mechanicy, a także, że ma ona dla pracodawcy większą wartość, co uzasadnia przyznanie mu wynagrodzenia wyższego niż powodom. Zdaniem Sądu do takiej konstatacji prowadzi okoliczność, że M. S. (2) otrzymywał premie dodatkowe, w tym za wykonywanie zadań przekraczających jego zwykły zakres obowiązków, częściej oraz w wysokości wyższej od pozostałych osób zajmujących analogiczne stanowisko.

Sąd podkreślił również, że pozwana Jednostka Wojskowa nr (...) w W. jest zakładem budżetowym, który nie ma swobody kształtowania wynagrodzeń zatrudnionych w nim pracowników. Wspomniany zakład pracy otrzymuje pulę przeznaczoną na wynagrodzenia, którą musi rozdysponować na wszystkich pracujących w nim pracowników. Wynagrodzenia pracowników wynikają zaś z postanowień Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Strefy Budżetowej z dnia 8 czerwca 1998 r., którego treść była wynegocjowana ze związkami zawodowymi na poziomie Ministerstwa. Ten akt prawa pracy wyróżnia kategorie zaszeregowania w wynagrodzeniach. Sąd wskazał, że wynagrodzenie zasadnicze powodów odpowiadało wynagrodzeniu wskazanemu w PUZP pod względem kategorii zaszeregowania. Sąd Rejonowy podzielił stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z 6 marca 2003 roku, gdzie Sąd ten wskazał, iż dopuszczalne jest postanowienie zakładowego układu zbiorowego pracy, w którym pracownik podlega zaszeregowaniu do jednej z ośmiu kategorii, w obrębie których stawka wynagrodzenia różni się sześciokrotnie. Sąd zaaprobował pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 2011 r. w sprawie I PK 232/10 wskazujący, że o dyskryminacji w wynagradzaniu możemy mówić dopiero wówczas, gdy wynagrodzenie pracownika dostrzegalnie odbiega od wynagrodzenia innych pracowników, wykonujących pracę jednakową lub o jednakowej wartości (OSNP 2012/11-12/133, OSP 2013/2/21).

W ocenie Sądu pierwszej instancji nie sposób pominąć też, że pozwana Jednostka Wojskowa powstała w 2013 r. i w oparciu o art. 23 ^{( 1)} kp dokonała przejęcia z innych jednostek pracowników, którzy byli wynagradzani w odmienny sposób, zaś różnice w wysokości wynagrodzeń wynosiły nawet kilkaset złotych brutto miesięcznie. Jej kierownictwo od razu podjęło działania zmierzające do ujednolicenia płac, co jednak okazało się niemożliwe ze względu na tzw. „zamrożenie” płac w sferze budżetowej. Niemniej podejmowano działania mające na celu pozyskanie środków pozwalających na dokonanie podwyżek wyrównujących istniejące różnice w wynagrodzeniach. W szczególności, czyniono oszczędności, zaś uzyskane w ten sposób fundusze przeznaczano na podniesienie wynagrodzeń dla najsłabiej opłacanych pracowników. Te niewielkie, lecz systematyczne podwyżki, objęły m.in. pracowników zatrudnionych na stanowisku mechanika, w tym powodów. Sąd uznał więc, że pozwana dokładała starań, aby poprawić zarobki zatrudnianych osób i nie sposób przypisać jej winy w zróżnicowaniu wynagrodzeń. Gdy tylko nastąpiło „odmrożenie” wynagrodzeń w sferze budżetowej i pracodawca uzyskał realną możliwość podniesienia wynagrodzeń, pracownikom, w tym powodom, przyznano podwyżki. W ich wyniku wynagrodzenia zasadnicze powodów i pracowników, do których się porównywali niemal zrównały się (M. S. (2) otrzymywał z tego tytułu (...) zł, zaś P. R., S. Ś. i H. B. (...) zł, natomiast J. G. (1) otrzymywał (...) zł, zaś M. S. (1) (...) zł). Rzeczywiście ostatecznie wypłacane wynagrodzenia różniły się wysokością na korzyść M. S. (2) i J. G. (1), wynikało to jednak z obiektywnych przyczyn. M. S. (2) i J. G. (1) z racji długiego stażu otrzymywali wyższy dodatek stażowy od H. B. i M. S. (1). Ponadto M. S. (2) przysługiwał dodatek funkcyjny w wymiarze (...) z uwagi na pełnienie funkcji brygadzisty, wypłacano mu też wyższą premię regulaminową – w wymiarze 30%, podczas gdy powodowie i J. G. (1) otrzymywali z tego tytułu kwotę odpowiadającą (...) wynagrodzenia zasadniczego.

Sąd Rejonnowy wskazał nadto, że wysokość wynagrodzeń powodów systematycznie wzrastała, tak aby uzyskały one poziom zbliżony do poziomu wynagrodzeń lepiej uposażonych pracowników. Oczywiście możliwe było zsumowanie budżetów wszystkich przejętych jednostek oraz równe podzielenie przez pozwaną pozostających w jej dyspozycji środków na wynagrodzenia wszystkich pracowników zatrudnionych na stanowisku mechanika, niemniej pracodawca nie chciał pokrzywdzić w ten sposób pracowników z dużym stażem pracy, których płace były wyższe z tej przyczyny. Również działające u pozwanej organizacje związkowe nie uważały za słuszne i etyczne odbierania wyższych wynagrodzeń osobom, które nabyły do nich prawa w związku z wcześniejszym zatrudnieniem w jednej z jednostek, które lepiej wynagradzały pracowników.

W ocenie Sądu pierwszej instancji strona pozwana udowodniła, że pracownicy poprzejmowani z różnych jednostek, wypełniali przed przejęciem naprawy i obsługę różnych typów samochodów, co wynikało z zasady podziału zadań pomiędzy warsztaty mieszczące się przy ul. (...) i przy ul. (...). Również po przejęciu pracowników obu warsztatów przez Jednostkę Wojskową nr (...) nie zmieniło się miejsce usytuowania warsztatów, zaś pracownicy nadal świadczyli pracę w tym samym miejscu co przed ich przejęciem, bowiem ze względu na usytuowanie zaplecza technicznego, zawierającego m.in. części zamienne, utrzymywano pomiędzy warsztatami podział na dokonywanie napraw pojazdów konkretnych marek.

Sąd zauważył, że powodowie R., S. i Ś. zajmowali się naprawą autobusów, mikrobusów, samochodów ciężarowych, dostawczych, a także osobowych, nie wykonywali natomiast napraw samochodów przeznaczonych dla tzw. VIP–ów. Z kolei powód B. zajmował się wprawdzie naprawami pojazdów osobowych o statusie VIP, niemniej charakteryzował się innymi cechami indywidualnymi niż M. S. (2), uzasadniającymi przyznanie mu wynagrodzenia w niższej kwocie.

Sąd Rejonowy podzielił stanowisko pozwanej, zgodnie z którym pracownicy S. i G. posiadali takie cechy jako pracownicy, które usprawiedliwiały dyferencjację płacową. Różnice w wynagrodzeniu zasadniczym mogą bowiem wynikać z różnic w zakresie obowiązków i wykonywanej pracy. Zgodną z prawem istnieje praktyka wprowadzenia przez pracodawcę tzw. widełek płacowych, ale zróżnicowanie wynagrodzenia musi nastąpić w oparciu o racjonalne kryteria i zasadniczo nie może sięgać kilkudziesięciu procent.

Zdaniem Sądu bez względu na ocenę zakresu obowiązków powodów i porównywanych z nimi pracowników pozostawała okoliczność, że każdy z powodów jako mechanik byłby w stanie dokonać naprawy samochodu VIP–owskiego, skoro zadanie to nie należało do zakresu obowiązków powodów, z wyłączeniem H. B..

Sąd zauważył również, że choć powodowie porównywali się do dwóch pracowników, którzy istotnie otrzymywali wyższe wynagrodzenie, to jednak nie zwrócili uwagi na fakt, iż posiadali oni dłuższy staż pracy, a co za tym idzie większe doświadczenie zawodowe, co w ocenie Sądu pozwalało na zróżnicowanie warunków zatrudnienia, w tym w zakresie ich wynagrodzenia zasadniczego. W ocenie Sądu takie działanie pozwanego jest jak najbardziej uprawnione i pozwalało na zróżnicowanie wynagrodzenia zasadniczego, albowiem obowiązujące prawo pozwala na przyznanie pracownikom wyższego wynagrodzenia z uwagi na dłuższy staż pracy, gdyż wiąże się on z większym doświadczeniem pracownika, co z kolei wpływa na jakość świadczonej pracy, a następczo na wartość i ocenę tej pracy przez pracodawcę. Dodatkowo różnica w wysokości wynagrodzeń pomiędzy powodem M. S. (1) a J. G. (1) nie była znaczna (wynosiła maksymalnie (...) zł brutto, zaś od 1 listopada 2015 r. wynosi jedynie 50 zł brutto). Co więcej, należy przyznać rację pracodawcy, że jest on uprawniony do odmiennego wynagradzania pracowników posiadających odmienne zakresy obowiązków (powód świadczy pracę w Warsztacie Remontu Pojazdów Kołowych, Specjalnych i Maszyn Roboczych, a J. G. (2) w Warsztacie Remontu Zespołów, Nadwozi i Elektromechaniki oraz różniących się stażem pracy (powód jest pracownikiem z zaledwie kilkuletnim stażem pracy, zaś J. G. (1) z około
40–letnim).

W ocenie Sądu Rejonowego wysokość wynagrodzeń przysługującym powodom nie sposób nie zauważyć, że nie różnią się one w istotny sposób od wynagrodzeń przysługujących pozostałym osobom świadczącym w pozwanej pracę na stanowisku mechanika.

W rezultacie Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na przyjęcie, iż pozwany pracodawca nie dopuścił się nierównego traktowania względem powodów w zakresie ich wynagrodzenia, bowiem różnice w wysokości wynagrodzenia mechaników były nieznaczne, ponadto nie wynikały z przyczyn dyskryminacyjnych, a wiązały się głównie z dłuższym stażem pracy pracowników mających prawo do wyższego wynagrodzenia zasadniczego.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając kosztami w całości stronę powodową. Mając jednak na względzie, że powodowie wnieśli jeden pozew, w związku z czym toczył się jeden proces, a pozwany był obowiązany do wniesienia tylko jednej odpowiedzi na pozew, Sąd za uzasadnione uznał oparcie się o art. 100 k.p.c. oraz podzielenie kosztów zastępstwa procesowego strony pozwanej pomiędzy czterech powodów, co do których postępowanie nie zostało umorzone. Na koszty postępowania poniesione prze pozwaną Jednostkę Wojskową nr (...) w W. złożyła się kwota (...) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, ustalona na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 490 t.j. ze zm.), a także kwota 17 zł uiszczona tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powodowie wywiedli apelację od powyższego orzeczenia, zaskarżając go w całości i zarzucając Sądowi pierwszej instancji:

I  naruszenie przepisów prawa materialnego:

a.  art. 18 ^3b § 1 k.p. poprzez dokonanie niewłaściwej wykładni przepisu polegającej na przyjęciu, iż konieczność uprawdopodobnienia istnienia nierównego traktowania w zatrudnieniu sprowadza się do wskazania konkretnych danych osób wobec których powinno być dokonane porównanie warunków zatrudnienia powodów. Powyższe twierdzenia Sądu mogłyby mieć zastosowanie w sytuacji, gdy pracownik porównywałby swoje wynagrodzenie wyłącznie do innego pracownika lub małej grupy. W przedmiotowym postępowaniu powodowie wskazywali, iż osiągają wynagrodzenie niższe do otrzymywanego przez wszystkich pracowników warsztatów przy ul. (...) w W. zatrudnionych na równorzędnych stanowiskach;

II  naruszenie przepisów postępowania:

a.  naruszenie art. 18 ^3b § 1 k.p. poprzez obarczenie powodów ciężarem dowodowym, pomimo dostatecznego uprawdopodobnienia przez nich okoliczności nierównego traktowania w zatrudnieniu przez pozwaną, co miało wpływ na nieprawidłowy przebieg całego postępowania. Po uprawdopodobnieniu przez powodów naruszenia przez pracodawcę ich praw pracowniczych, ciężar udowodnienia braku dyskryminacji w zatrudnieniu powinien w całości spocząć na pracodawcy, a zatem na stronie pozwanej;

b.  art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającej na całkowitym pominięciu danych zawartych w aktach osobowych innych pracowników zatrudnionych w okresie objętym pozwem w warsztatach przy ul. (...) w W., a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż nie doszło do nierównego traktowania pracowników w zakresie wynagrodzenia;

c.  art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającej na całkowitym pominięciu danych zawartych w przedłożonych przez pozwaną zestawieniach płac pracowników zatrudnionych w okresie objętym żądaniem pozwu, a w konsekwencji błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż nie doszło do nierównego traktowania pracowników w zakresie wynagrodzenia;

d.  art. 233 § 1 k.p.c. przez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wyprowadzenie faktu, iż pozwana nie posiadała możliwości wcześniejszego rozpoczęcia wyrównywania płac ze względu na brak funduszy, co stoi w sprzeczności z ustaleniami w przedmiocie posiadanego przez pozwaną budżetu przeznaczonego na dodatkowe premie dla pracowników. O możliwości wyrównania płac przez pozwaną w okresie 2013-2015 r., świadczy fakt niezwłocznego przystąpienia do udzielania podwyżek, po powzięciu informacji o zamiarze wystąpienia przez powodów do Sądu celem uzyskania odszkodowania za nierówne traktowanie w zakresie wynagrodzenia;

e.  poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającego na ustaleniu, iż M. S. (2) oraz J. G. (1) posiadali znacznie wyższe kwalifikacje do dokonywania napraw, niż powodowie, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na uznaniu, iż pracownicy zatrudnieni w warsztatach przy ul. (...) w W. wykonują odmienną od pozwanych pracę. Przy czym zaznaczyć należy, iż H. B. w okresie objętym pozwem, ze względu na odbyte przez niego szkolenia w latach 2012-2015 posiadał wyższe kwalifikacje od M. S. (2), którego wykształcenie zawodowe bazowało na kursach ukończonych w latach 90-tych XX wieku;

f.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającego na ustaleniu, jakoby nazwy warsztatów przy ul. (...) i przy ul. (...) wskazywały na odmienny charakter wykonywanych w nich napraw, co skutkowało błędnym ustaleniem, iż pojazdy „VIP" nie były naprawiane przez powodów. Powyższe skutkowało uznaniem istnienia odmiennych obowiązków wiążących pracowników obu warsztatów;

g.  art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającej na całkowitym pominięciu okoliczności podlegania obu warsztatów wspólnemu kierownikowi, co dowodzi ..jedności obu warsztatów" oraz braku zróżnicowania w obowiązkach;

h.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej w oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającego na ustaleniu znacznego i najważniejszego wpływu stażu pracy na wysokość wynagrodzenia pracowników. Powyższe stoi w sprzeczności z działaniami pozwanej, która zatrudnia nowych pracowników na warunkach korzystniejszych od powodów. Ponadto z twierdzeń powodów wynika, iż z informacji uzyskanych od pozwanej podstawowym kryterium wysokości wynagrodzenia są posiadane umiejętności;

i.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającego na ustaleniu, iż powodowie nie otrzymywali premii za sumienną pracę oraz realizację dodatkowych obowiązków, co skutkowało uznaniem pracy powodów za mniej wartościową.

W oparciu o sformułowane powyżej zarzuty apelujący wnieśli o:

a.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na rzecz powodów tytułem odszkodowania za naruszenie zasad równego traktowania w zakresie wynagrodzenia, wraz z odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, odpowiednio po:

i.  10 670,40 zł na rzecz M. S. (1) ;

ii.  36 958,32 zł na rzecz H. B.;

(...).  36 800,00 zł na rzecz P. R.;

iv.  36 800,00 zł na rzecz S. Ś.;

b.  ukształtowanie przez Sąd na przyszłość treści stosunku pracy łączącego strony postanowieniami zgodnymi z zasadą równego traktowania, a zastępującymi nieważne postanowienia aktu będącego źródłem stosunku pracy;

Z ostrożności procesowej, w przypadku nieuwzględnienia wskazanych powyżej żądań, apelujący wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Wnieśli ponadto o zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów kosztów postępowania za obie instancje według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego (kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił i zważył co następuje:

apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za swoje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, wobec czego zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie i przywoływanie (tak postanowienie Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1997 roku, II UKN 61/97, OSNAPiUS 1998 nr 3, poz. 104; wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 1998 roku, I PKN 339/98, OSNAPiUS 1999 nr 24, poz. 776). Na aprobatę co do zasady zasługują także zaprezentowane przez Sąd pierwszej instancji wnioski w zakresie oceny prawnej. Zdaniem Sądu Okręgowego w rozpoznawanej sprawie nie występują żadne przesłanki zaskarżenia mogące wzruszyć wyrok Sądu Rejonowego, a w szczególności te, które ze względu na treść art. 378 k.p.c. Sąd odwoławczy ma na uwadze z urzędu.

W pierwszej kolejności rozważenia wymagało to czy w sprawie nie doszło do naruszenia przepisów prawa procesowego. Ocena bowiem czy Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował prawo materialne możliwa jest dopiero po uprzednim stwierdzeniu, że stan faktyczny sprawy ustalony został przy właściwym zastosowaniu przepisów prawa procesowego. Ponadto sąd odwoławczy nie jest związany sformułowanymi w apelacji zarzutami naruszenia prawa materialnego, wiążą go natomiast zarzuty prawa procesowego (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC 2008 nr 6, poz. 55, str. 8).

I tak, nieuzasadnione okazały się zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Należy zauważyć, że przepis ten reguluje zasady sądowej oceny dowodów i uprawnia on sąd do oceny wiarygodności i mocy dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału sprawy. Uprawnienie sądu do oceny dowodów według własnego przekonania nie oznacza jednak dowolności w tej ocenie. Sąd nie może ignorować zasad logiki, osiągnięć nauki, doświadczenia życiowego czy też wyciągać wniosków niewynikających z materiału dowodowego. Dopuszczenie się obrazy art. 233 § 1 k.p.c. przez sąd może zatem polegać albo na przekroczeniu granic swobody oceny wyznaczonej logiką, doświadczeniem życiowym, zasadami nauki albo też na niedokonaniu przez sąd wszechstronnego rozważania sprawy. Zdaniem Sądu Okręgowego dokonana w sprawie ocena dowodów nie narusza zasady wyrażonej w powyższym przepisie, ponieważ Sąd pierwszej instancji wyprowadził ze zgromadzonego materiału dowodowego wnioski, które są poprawne zarówno pod względem logicznym, jak i zgodne z doświadczeniem życiowym.

Ponadto dla skuteczności podniesionego zarzutu nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujących się do stanu faktycznego, który w przekonaniu strony odpowiada rzeczywistości. Warunkiem skuteczności zarzutu jest bowiem wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności należy wskazać kryteria oceny, które zostały przez sąd naruszone przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności lub mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając.

Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena ta nie narusza zasad swobodnej oceny dowodów i nie może zostać obalona, choćby w równym stopniu, na podstawie tego samego materiału dowodowego, dały się wysnuć inne wnioski. Tylko gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schemat logiki formalnej, albo wbrew doświadczeniu życiowemu, nie uwzględnia jednoznacznych, praktycznych związków przyczynowo–skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Najwyższego z 27 września 2002 roku, II CKN 817/00, niepubl.).

Wobec powyższego niewykazanie w apelacji na czym miałoby polegać naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów przez Sąd Rejonowy, wyklucza możliwość uznania, że Sąd ten dopuścił się naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy zgodnie z dyrektywami wyznaczonymi tym przepisem ocenił i całościowo zanalizował zgromadzony materiał dowodowy. Lektura zarówno samych zarzutów, jak i uzasadnienia apelacji wskazuje, że rozważania pełnomocnika powodów zostały oparte na dowolnej polemice z ustaleniami Sądu pierwszej instancji. Apelujący ogranicza się do zakwestionowania tych ustaleń i zaprezentowania własnej, korzystnej dla siebie wersji stanu faktycznego. W apelacji nie wskazano natomiast jakich konkretnie uchybień dopuścił się Sąd Rejonowy przy ocenie poszczególnych dowodów oraz które kryteria oceny zostały przez sąd naruszone. Niespełnienie powyższych wymagań skutkowało tym, że zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie mogły odnieść zamierzonego skutku i prowadzić do podważania tak oceny dowodów przedstawionej przez Sąd pierwszej instancji, jak i poczynionych na tej podstawie ustaleń faktycznych.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że oceniając zgromadzone w sprawie dowody sąd pierwszej instancji stwierdza czy wynikające z nich okoliczności są przydatne dla stwierdzenia okoliczności podnoszonych przez powoda w ramach zakreślonej podstawy faktycznej żądania. W przypadku sformułowania roszczenia dotyczącego dyskryminacji płacowej powód zobowiązany jest do wskazania pracowników wykonujących jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości, których wynagrodzenie zostało ukształtowane w sposób bardziej korzystny, aniżeli wynagrodzenie powoda. Sąd nie ma zatem obowiązku badania sytuacji płacowej wszystkich pracowników zatrudnionych na analogicznych stanowiskach pracy. W niniejszej sprawie na wniosek powodów sformułowany w piśmie procesowym z 28 kwietnia 2016 r. (k. 164) pozwany złożył zestawienie dotyczące wszystkich pracowników zatrudnionych na takich samych stanowiskach (k. 172). Pełnomocnik powodów nie odniósł się jednak do tego dokumentu w żaden sposób i nie wskazał w stosunku do których pracowników powodowie zostali nierówno potraktowani w zakresie wynagrodzenia za pracę. Tym samym Sąd Rejonowy nie miał podstaw do porównywania sytuacji powodów do sytuacji innych pracowników, aniżeli wskazanych w pozwie M. S. (2) i J. G. (1). Innymi słowy Sąd Rejonowy prowadził postępowanie i dokonywał oceny dowodów zgodnie z wytyczonym przez powodów kierunkiem pozwalającym na przeprowadzenie analizy porównawczej. We wskazanym w apelacji zakresie nie można mu zarzucić naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

Nieistotna dla rozstrzygnięcia pozostawała okoliczność czy pozwana miała możliwość wcześniejszego rozpoczęcia wyrównywania płac ze względu na brak funduszy. Nawet w przypadku uznania, że posiadała wcześniej środki, aby wyrównać płace wszystkim pracownikom zatrudnionym na tożsamych stanowiskach, nie świadczy to o występowaniu czy to dyskryminacji płacowej, czy też „zwykłego” nierównego traktowania. Niezależnie więc od polemicznego charakteru tego zarzutu w apelacji nie wyjaśniono w jaki sposób zarzucane uchybienie miałoby wywrzeć wpływ na treść zaskarżonego wyroku.

Również zarzuty dotyczące kwalifikacji do dokonywania napraw posiadanych przez powodów oraz M. S. (2) i J. G. (1), specyfiki warsztatów przy ul. (...) i ul. (...), jedności obu warsztatów i braku zróżnicowania w obowiązkach polegają na dowolnej polemice z ustaleniami Sądu pierwszej instancji bez wykazania nieprawidłowości w ocenie dowodów dokonanej przez Sąd pierwszej instancji. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w apelacji nie odniesiono się w żaden sposób do zeznań przesłuchanych w sprawie świadków. Tymczasem z zeznań J. Ś. — przełożonego powodów, wynika, że natychmiastowe przesunięcie powodów na miejsce M. S. (2) i J. G. (1) wymagałoby dodatkowego przeszkolenia i kursów. Aby powodowie mogli zmienić stanowiska musieliby przejść przeszkolenie z silników wysokoprężnych, obsług nowych systemów elektronicznych i silników. Świadek wskazał ponadto, że przed połączeniem, w warsztacie przy ul. (...) ze względu na jego specyfikę garażowane były samochody kadry kierowniczej MON i ten warsztat głównie zajmował się naprawą tych samochodów. Natomiast warsztat przy ul. (...) zajmował się przede wszystkim naprawą samochodów ciężarowych, mikrobusów, autokarów i częścią samochodów osobowych, których naprawy nie były realizowane przez warsztat przy ul. (...). Dopiero w 2014 roku zakres działań uległ zmianie i płace były sukcesywnie wyrównywane (zeznania J. Ś. — k. 589v-590, nagranie obrazu i dźwięku — k. 593, od 00:06:42). Świadek A. R. zeznał z kolei, że staż pracy, doświadczenie, predyspozycje indywidualne M. S. (2) są odmienne od tychże cech powodów. Obecnie powodowie S. Ś. i H. B. wykonują podobne czynności, lecz M. S. (2) wykonuje tę pracę szybciej, sprawniej, dokładniej i w sposób najbardziej rzetelny. Świadek wskazał również, że na początku powstania pozwanej samochody o statucie VIP były serwisowane niemal wyłącznie przez warsztat przy ul. (...). Wynikało to z obsługi Pułku samochodowego stacjonującego w tej samej lokalizacji. Na przełomie lat 2014/2015 przy reorganizacji warsztat przy ul. (...) zaczął naprawiać częściej pojazdy o statusie VIP i pod koniec 2015 r. wynagrodzenia zostały w miarę możliwości wyrównane (zeznania A. R. — k. 590-590v, nagranie obrazu i dźwięku — k. 593, od 00:28:04). Ustalenia Sądu pierwszej instancji znajdują zatem potwierdzenie w materiale dowodowym, zaś apelujący nie podważył prawidłowości dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny wspomnianych dowodów.

Niezrozumiały jest zarzut ustalenia przez Sąd pierwszej instancji, że powodowie nie otrzymywali premii za sumienną pracę oraz realizację dodatkowych obowiązków, skoro fakt otrzymywania przez powodów premii dodatkowych znajduje odzwierciedlenie w ustalonym przez ten Sąd stanie faktycznym. Sąd Rejonowy zaznaczył, że M. S. (2) i J. G. (1) otrzymywali tego rodzaju premie częściej.

Wszystkie zarzuty naruszenia prawa procesowego okazały się zatem nie mieć uzasadnionych podstaw, w konsekwencji czego nie mogły prowadzić do zakwestionowania ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy.

Przechodząc do zarzutów naruszenia prawa materialnego należy zauważyć, że powodowie formułowali swoje roszczenia odszkodowawcze w oparciu o przepisy rozdziału IIA Kodeksu pracy dotyczące zasady równego traktowania (niedyskryminacji) w zatrudnieniu.

W wyroku z 9 czerwca 2016 r. (III PK 116/15, LEX nr 2057629) Sąd Najwyższy stwierdził, że jeśli pracownik zarzuca pracodawcy naruszenie przepisów dotyczących zakazu dyskryminacji i domaga się zastosowania przepisów o równym traktowaniu w zatrudnieniu, to powinien wskazać przyczynę, ze względu na którą dopuszczono się wobec niego aktu dyskryminacji oraz okoliczności dowodzące nierównego traktowania z tej przyczyny. W sporach, w których pracownik wywodzi swoje roszczenia z naruszenia wobec niego zakazu dyskryminacji, powinien przedstawić przed sądem fakty, z których można wyprowadzić domniemanie bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji, a wówczas na pracodawcę przechodzi ciężar dowodu, że przy różnicowaniu sytuacji pracowników kierował się obiektywnymi przesłankami. Oznacza to, że na powodzie wywodzącym swoje roszczenia z przepisów zakazujących dyskryminacji w zatrudnieniu ciąży obowiązek przytoczenia takich okoliczności faktycznych, które uprawdopodobnią nie tylko, że jest wynagradzany mniej korzystnie od innej osoby (innych osób), ale i że to zróżnicowanie było spowodowane zakazaną przez prawo przyczyną. Dopiero w razie uprawdopodobnienia tych okoliczności, strona pozwana musiałaby wykazać, że różnicując sytuację zarobkową powoda i innych pracowników, kierowała się racjonalnymi i sprawiedliwymi kryteriami owej dyferencjacji (art. 18 ^3b § 1 in fine k.p.).

Sąd Najwyższy wskazał również, że powód, który twierdzi, iż naruszono wobec niego zasadę wynikającą z art. 18 ^3c § 1 k.p. w związku z art. 18 ^3b § 1 pkt 2 k.p. (z przyczyn uznanych za dyskryminujące), powinien wytyczyć kierunek pozwalający na przeprowadzenie analizy porównawczej przez wskazanie pracowników, który są wyżej wynagradzani, mimo że wykonują porównywalną do niego pracę. Wówczas na pracodawcę przechodzi ciężar wykazania, że przy ustalaniu wynagrodzeń kierował się obiektywnymi powodami (art. 18 ^3b § 1 in fine k.p.), bowiem np. wskazani pracownicy nie wykonują porównywalnej do powoda pracy.

Powodowie jako przyczynę dyskryminacji wskazali wcześniejsze miejsce zatrudnienia, podnosząc, że pracownicy, którzy uprzednio byli zatrudnieni w (...)Pułku Samochodowym uzyskują wyższe wynagrodzenie.

Podkreślić jednak należy, że kryteria dyskryminacyjne o których mowa w Kodeksie pracy to różnicowanie ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy. Zatrudnienie powodów pierwotnie w 12. Rejonowych Warsztatach Technicznych W. nie może stanowić kryterium dyskryminacyjnego, gdyż okoliczność ta jest ściśle związana z zatrudnieniem, a nie z cechami osobowymi powodów jako pracowników, co do których katalog tych kryteriów dyskryminacyjnych jest otwarty. Otwarty katalog kryteriów dyskryminacyjnych (dotyczących cech osobowości pracownika) pozwala na jego uzupełnienie o inne cechy (właściwości) osobiste o społecznie doniosłym znaczeniu. Z tego względu w judykaturze Sądu Najwyższego aktualnie przeważa pogląd, że zasada niedyskryminacji jest kwalifikowaną postacią nierównego traktowania pracowników i oznacza nieusprawiedliwione obiektywnymi powodami gorsze traktowanie pracownika ze względu na niezwiązane z wykonywaną pracą cechy lub właściwości, dotyczące go osobiście i istotne ze społecznego punktu widzenia, a przykładowo wymienione w art. 18 ^3a § 1 k.p., bądź ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy. Nie stanowi natomiast dyskryminacji nierówność niepodyktowana przyczynami uznanymi za dyskryminujące, nawet jeżeli pracodawcy można przypisać naruszenie określonej w art. 11 ² k.p. zasady równych praw pracowników.

Powodowie nie uprawdopodobnili więc, że doszło do wystąpienia w stosunku do nich kryterium dyskryminacyjnego, zaś miejsce zatrudnienia nie jest wymienione w ramach zamkniętego katalogu kryteriów dotyczących zatrudnienia z art. 18 ^3a k.p. Jak już wskazano dopiero w razie uprawdopodobnienia tych okoliczności, strona pozwana musiałaby wykazać, że różnicując sytuację zarobkową powodów i innych pracowników, kierowała się racjonalnymi i sprawiedliwymi kryteriami owej dyferencjacji (art. 18 ^3b § 1 in fine k.p.). Tym samym błędne jest stanowisko apelującego, zgodnie z którym w sprawie doszło do odwrócenia ciężaru dowodu, o którym mowa w powyższym przepisie.

Jak podnosi się jednak w orzecznictwie uznanie, że powód nie jest dyskryminowany z przyczyn określonych w art. 18 ^{( 3a)} § 1 k.p., a tylko doszło do zwykłego nierównego traktowania, nie oznacza bezzasadności powództwa i nie jest wystarczającego do jego oddalenia. Podstawą roszczeń może być w takim przypadku art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Obowiązek równego traktowania pracowników, którzy jednakowo wypełniają takie same obowiązki jest obowiązkiem pracodawcy wynikającym ze stosunku pracy. Jego naruszenie może więc powodować odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy na ogólnych zasadach odpowiedzialności kontraktowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2016 r., II PK 303/14, MoPr 2017 nr 3, str. 114).

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że wyrażona w art. 11 ³ k.p. i rozwinięta w art. 18 ^3a i nast. k.p. zasada niedyskryminacji (równego traktowania w zatrudnieniu) nie jest tożsama z określoną w art. 11 ² k.p. zasadą równych praw (równego traktowania) pracowników jednakowo wypełniających takie same obowiązki. Przyjmuje się, że te dwie zasady, aczkolwiek pozostają ze sobą w ścisłym związku, to niewątpliwie są odrębnymi zasadami, a ich naruszenie przez pracodawcę rodzi różne konsekwencje.

Sąd Najwyższy wyjaśnił, że art. 11 ² k.p. wyraża zasadę równych praw pracowników z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków, w tym prawa do równej płacy za równą pracę, ze szczególnym podkreśleniem równych praw pracowników bez względu na płeć. Do kategorii podmiotów objętych tym przepisem należą więc pracownicy charakteryzujący się wspólną cechą istotną (relewantną), jaką jest jednakowe pełnienie takich samych obowiązków. Wynika z tego, po pierwsze - że dopuszczalne jest różnicowanie praw pracowników, którzy bądź pełnią inne obowiązki, bądź takie same, ale niejednakowo oraz po drugie - iż sytuacja prawna pracowników może być różnicowana ze względu na odmienności wynikające z ich cech osobistych (predyspozycji) i różnic w wykonywaniu pracy (dyferencjacja). Z zasadą tą nie jest tożsama zasada niedyskryminacji określona w art. 11 ³ k.p. Zgodnie z tym przepisem, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna. W rozumieniu tego przepisu dyskryminacją nie jest więc każde nierówne traktowanie danej osoby lub grupy w porównaniu z innymi, ale takie, które występuje ze względu na ich „inność” (odrębność, odmienność) i nie jest uzasadnione z punktu widzenia sprawiedliwości opartej na równym traktowaniu wszystkich, którzy znajdują się w takiej samej sytuacji faktycznej lub prawnej.

Należy przy tym podkreślić, iż przyjęcie, że w ramach wskazanej przez powodów podstawy faktycznej zastosowanie mogą znajdować jedynie ogólne zasady odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) oznacza, że w sprawie obowiązuje ogólna reguła rozkładu ciężaru dowodu wynikająca z art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Tym samym to powodowie powinni wykazać wszystkie przesłanki odpowiedzialności pracodawcy. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala jednak na stwierdzenie, że dyferencjacja ich praw nosiła znamiona bezprawności.

W wyroku z 29 listopada 2012 r. (II PK 112/12; M.P.Pr. 2013, nr 4 s. 197-199) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że prace tożsame pod względem rodzaju i kwalifikacji wymaganych do ich wykonywania na tych samych stanowiskach pracy funkcjonujących u danego pracodawcy mogą różnić się co do ilości i jakości, a wówczas nie są pracami jednakowymi w rozumieniu art. 18 ^{( 3c)} § 1 k.p., ilość i jakość świadczonej pracy są w świetle art. 78 § 1 k.p. podstawowymi kryteriami oceny pracy na potrzeby ustalania wysokości wynagrodzenia. Sąd Najwyższy podkreślił również, że chodzi o faktyczny rozmiar wykonywanych przez pracownika obowiązków, który może się różnić od pierwotnie zakładanego, stanowiącego podstawę ustalenia wynagrodzenia przy nawiązaniu stosunku pracy (podstawę negocjacji). Inaczej rzecz ujmując, tylko faktyczna (a nie nietrafnie przewidywana w momencie zawarcia umowy o pracę) mniejsza ilość umówionej pracy prowadząca do zróżnicowania wynagrodzenia pracownika w stosunku do innych pracowników zajmujących takie samo stanowisko, ale obciążonych obowiązkami w większym zakresie, stanowi usprawiedliwione kryterium dyferencjacji.

Podobne stanowisko Sąd Najwyższy zajął w przytoczonym już wyroku z 9 czerwca 2016 r. (III PK 116/15) wskazując, że prace jednakowe to prace takie same pod względem rodzaju, kwalifikacji koniecznych do ich wykonywania, warunków, w jakich są świadczone, a także - ilości i jakości. Oceniając prawo pracowników do wynagrodzenia za pracę jednakową, konieczne jest uwzględnienie jakości i rezultatów świadczonej pracy.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowego porównania jakości i rezultatów pracy świadczonej przez powodów oraz pracowników w stosunku, do których powodowie się porównywali. Należy zauważyć, że choć powodowie i porównywani pracownicy mieli podobny staż pracy, a także kwalifikacje, to wykonywana przez nich faktycznie praca nie była jednakowa co do ilości i jakości. Nie bez znaczenia jest to, że wynagrodzenie powodów zostało ukształtowane historycznie. Mianowicie powodowie zostali przejęci przez pozwaną z innej jednostki, w której wynagrodzenia były niższe, aniżeli w pozwanej Jednostce Wojskowej. Różny był także katalog aut naprawianych w obu warsztatach. W warsztacie przy ul. (...), w którym pracowali M. S. (2) i J. G. (1) początkowo głównie naprawiane były samochody osobowe, z kolei w warsztat przy ul. (...) przede wszystkim specjalizował się w sprzęcie ciężkim oraz diagnostyce. Istotne jest również to, że początkowo samochody o statusie VIP naprawiane były głownie w warsztacie przy ul. (...). Pojazdy te należało naprawiać szybciej niż naprawy pozostałych pojazdów, a ponadto wymagało to dużej wiedzy i odporności na stres. Jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy powodowie, poza H. B., nie zajmowali się naprawą pojazdów przeznaczonych dla najważniejszych osób z resortu obrony i wojska. Pomimo, że H. B. dokonywał takich napraw, to praca M. S. (2) była wyżej oceniana przez przełożonych. Nie można również tracić z pola widzenia faktu, że M. S. (2) pełni dodatkowo funkcję brygadzisty. Na przełomie 2014 i 2015 roku przeprowadzono reorganizację warsztatów i zakresów ich zadań, w wyniku czego samochody o statusie VIP obecnie naprawiane są także w warsztacie przy ul. (...). Jednocześnie od połowy 2015 r. płace były sukcesywnie wyrównywane.

Tym samym pozwany w toku postępowania przed pierwszą instancją wykazał w sposób niebudzący wątpliwości, że powodowie i wskazani przez nich pracownicy nie pełnili jednakowo takich samych obowiązków (11 ² k.p.). Powodowie i porównywani pracownicy nie wykonywali również pracy o jednakowej wartości (art. art. 18 ^3c § 1 k.p.). Rożny był zakres wykonywanych przez nich napraw, jak również jakość świadczonej pracy. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, aby dyferencjacja płacy powodów i porównywanych pracowników była nieuzasadniona, a co za tym idzie ukształtowanie przez pracodawcę wynagrodzeń powodów na niższym poziomie nie nosiło znamion bezprawności.

Niewskazanie przez powodów kryterium dyskryminacyjnego, a także niewykazanie przesłanek odpowiedzialności kontraktowej pracodawcy, powoduje, że ich roszczenia trafnie ocenione zostały przez Sąd Rejonowy jako bezzasadne.

Z tych też względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu (art. 98 k.p.c.) oraz zasadą rozstrzygania o kosztach w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Powodowie przegrali postępowanie apelacyjne w całości. Należy zwrócić uwagę na fakt, że po stronie powodów zachodzi współuczestnictwo formalne (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.). W takiej sytuacji co do zasady pozwanemu należy się zwrot kosztów procesu obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika ustalone odrębnie w stosunku do każdego współuczestnika. Sąd powinien jednak obniżyć to wynagrodzenie, jeżeli przemawia za tym nakład pracy pełnomocnika, podjęte przez niego czynności oraz charakter sprawy (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 8 października 2015 r., II CZP 58/15, MoP 2015 nr 21, str. 1123). Biorąc zatem pod uwagę to, że powodowie wnieśli jedną apelację, zaś pełnomocnik pozwanego jedną odpowiedź na apelację, jego nakład pracy uzasadniał zasądzenie tylko jednej opłaty. Opłata za czynności radcy prawnego w stosunku do każdego z powodów wynosiła 1350 złotych (§ 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych — Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.). W związku z powyższym Sąd Okręgowy zasądził od każdego z powodów równą część tej opłaty.