Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. w Gdyni

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko B. K.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powoda J. B. na rzecz pozwanej B. K. kwotę 3 617 zł. (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód J. B. w pozwie skierowanym przeciwko B. K. wniósł
o zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kwoty 12.000 zł z tytułu umowy najmu za okres od października 2016 do września 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od każdej z dat wymagalności poszczególnych kwot składowych roszczenia (12 x 1.000 zł) – począwszy od dnia 10 października 2016 r. do dnia zapłaty, a nadto kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż w dniu 1 października 2016 r. pozwana zawarła z nim umowę najmu lokalu położonego przy ul. (...) w G.. Wysokość czynszu strony ustaliły na kwotę 1.000 zł miesięcznie, jego płatność miała następować do 10 dnia każdego miesiąca do rąk powoda. Nadto powód wskazał, iż pozwana od dnia oddania lokalu do użytku do dnia wniesienia pozwu nie uiściła żadnej należności przysługującej powodowi. Powód nadmienił,
iż wezwał pozwaną do dobrowolnej spłaty zadłużenia, jednakże wezwanie to nie wywarło żadnego skutku.

/pozew – k. 3 – 7/

Pismem z dnia 8 grudnia 2017 r. powód wyjaśnił, iż domaga się odsetek od 11 dnia każdego z miesięcy objętych żądaniem pozwu.

/pismo z dn. 8.12.2017 r. – k. 18/

Nakazem zapłaty z dnia 20 grudnia 2017 r., wydany w postępowaniu upominawczym
w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 9151/17, referendarz Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

/nakaz zapłaty – k. 22/

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana B. K. wywiodła sprzeciw, którym zaskarżyła wydany nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa jako nieudowodnionego, nadto o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego – wg norm przepisanych. Pozwana wniosła również o zobowiązanie powoda do przedstawienia przed rozprawą oryginalnej i podpisanej przez obie strony umowy najmu, którą powód miał zawrzeć z pozwaną. W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała fakt istnienia pomiędzy stronami procesu umowy najmu. Pozwana wyjaśniła, iż przedmiotowy lokal zajmuje na podstawie nieodpłatnego prawa dożywotniego zamieszkiwania ustanowionego, na jej rzecz przez syna D. K. – na mocy oświadczenia złożonego w dniu 7 listopada 2008 r., na podstawie którego pozwanej zapewniono prawo do korzystania z pomieszczeń dotychczas zajmowanych i części działek na przedmiotowej nieruchomości.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 22-23v/

Postanowieniem z dnia 6 marca 2017 r. Referendarz Sądu Rejonowego w Gdyni na podstawie art. 505 § 3 k.p.c. stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty wydanego w dniu dnia
20 grudnia 2017 r. w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 9151/17.

/postanowienie z dn. 16.03.2018 r.- k. 35/

W piśmie procesowym z dnia 25 kwietnia 2018 r. powód wyjaśnił, że kierował do pozwanej wezwania do zawarcia umowy najmu, i przyjął, iż skoro pozwana nie ustosunkowała się do ich treści to umowa najmu została skutecznie zawarta. Nadto z ostrożności procesowej - w przypadku uznania przez Sąd, że umowa najmu nie została jednak zawarta – wniósł o dopuszczenie
i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, który oszacuje wysokość czynszu należnego powodowi za bezumowne korzystania przez powódkę z przedmiotowej nieruchomości.

/pismo procesowe powoda z dn. 25.04.2018 r.- k. 43/

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2018 r. wydanym na rozprawie Sąd na podstawie art. 505 ⁴ § 1 uznał zmianę powództwa za niedopuszczalną.

/ protokół rozpraw z dn. 14.06.2018 r. – k. 51-53/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 czerwca 2008 r. J. K. przed notariuszem A. M. w Z. (Rep. A 6321/2008) dokonał darowizny na rzecz syna D. K. swojego udziału we współwłasności nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi Księgę Wieczystą o nr (...), a następnie D. K. podarował nabyty powyżej udział we współwłasności nieruchomości żonie K. K..

W dniu 7 listopada 2008 r. B. K. darowała synowi D. K. do jego majątku osobistego udział wynoszący ½ części we współwłasności nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi Księgę Wieczystą o nr (...).

/niesporne, vide – kopia wypisu aktu notarialnego z dn. 07.11.2008 r. rep. A. nr 10892/2008 - k.24-25v/

D. K. złożył oświadczenie woli, w treści którego wyraził zgodę na nieodpłatne dożywotnie zamieszkiwanie przez swą matkę B. K.
w nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), stanowiącej działki nr: (...), plac zabudowany, obszaru 280 m ² i nr 669/4 plac zabudowany, obszaru 356 m ², zabudowanych domem mieszkalnym – na dotychczasowych zasadach i korzystanie z pomieszczeń dotychczas zajmowanych i części działek.

/niesporne, vide – oświadczenie D. K. z podpisem notarialnie poświadczonym – rep. A nr 10900/2008 z dn. 7.11.2008 r./

K. K. na przełomie lat 2008-2009 r. dokonała darowizny na rzecz swoich rodziców – J. B. i E. B., przysługującego jej prawa własności nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), w ten sposób, że na rzecz swego ojca – J. B. do jego majątku osobistego darowała udział w ww. prawie w wysokości ¾, zaś na rzecz matki E. B. do jej majątku osobistego darowała udział w wysokości ¼.

/niesporne, vide – oświadczenie J. B. złożone na rozprawie w dn. 14.06.2018 r. – k. 51/

J. B., E. B. i B. K. od 2008 r. wspólnie zamieszkują przedmiotową nieruchomość. B. K. zamieszkuje w samodzielnym lokalu znajdującym się w budynku jednorodzinnym, J. B. i E. B. zajmują pozostałą część nieruchomości.

/niesporne – vide - oświadczenie J. B. złożone na rozprawie w dn. 14.06.2018 r. - k. 51-52/

Pismami z dnia 14 września 2016 r. i dnia 6 października 2016 r. B. K. działając przez swego pełnomocnika – r. pr. D. S., wzywała J. B. do zaprzestania naruszania przysługującego jej nieodpłatnego prawa dożywotniego zamieszkiwania na nieruchomości położonej w G. przy ul. (...).

/niesporne – vide – wezwanie z dn. 14.09.2016 r. wraz z dowodem nadania – k. 27-28; ostateczne przedsądowe wezwanie do zaprzestania naruszania prawa dożywotniego zamieszkiwania – wraz z dowodem nadania k. 29-30/

Pismem z dnia 30 września 2016 r. J. B., przesyłając B. K. projekt umowy najmu datowanej na dzień 1 października 2016 r. i podpisany przez J. B.
i E. B. określonych „wynajmującymi”, wzywając ją do zawarcia przedmiotowej umowy poprzez jej podpisanie i odesłanie. J. B. w treści ww. wezwania wskazał, że
w przypadku odmowy podpisania umowy i jej przestrzegania będzie naliczał odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

/niesporne – wezwanie z dn. 30.09.2016 r. – k. 46, projekt umowy najmu z dn. 1.10.2016 r. – k. 8-9/

B. K. nie podpisała i nie odesłała otrzymanego od J. B. projektu umowy najmu z dnia 1 października 2016 r.

/niesporne, vide – oświadczenie J. B. zawarte w piśmie procesowym z dn. 25.04.2018 r.- k. 43/

Pismami z dnia 11 sierpnia 2017 r. J. B. wezwał w sposób ostateczny B. K. do zapłaty kwoty 11.000 zł w terminie 14-dni od dnia doręczenia wezwania, wskazując, iż ww. należność wynika z § 3 umowy najmu lokalu z dnia 1 października 2016 r. i obejmuje okres 11 miesięcy (11 msc. x 1.000 zł).

/niesporne, vide – k. pisma z dnia 11.08.2017 r. /

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony procesu w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, nadto nie budzą one wątpliwości Sądu, co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Nadto Sąd miał na względzie oświadczenia stron złożone na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r., uznając je za wiarygodne i logiczne.

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż roszczenie powoda zgłoszone w pozwie oparte było na podstawie art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Powód domagał się kwoty 12.000 zł tytułem czynszu najmu lokalu mieszkalnego nr
10 znajdującego się w nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) zajmowanego przez pozwaną. Na ww. kwotę składa się należność z tytułu najmu ww. lokalu za okres od
1 października 2016 roku do dnia września 2017 roku w wysokości 1.000 zł miesięcznie oraz odsetki ustawowe za opóźnienie liczone za każdy miesiąc od kwoty 1.000 zł w okresie od dnia
1 października 2016 roku do dnia 10 września 2017 roku.

Bezspornym ostatecznie w sprawie był fakt, że wobec nie podpisania przez pozwaną B. K., przesłanego jej przez powoda projektu umowy najmu lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) w G. – nie doszło pomiędzy stronami niniejszego procesu do zawarcia umowy najmu wskazanego w pozwie lokalu mieszkalnego.

Umowa zatem nie została zawarta ani przez jej podpisanie tj. złożenie pisemnych oświadczeń woli, ani też nie doszło do jej zawarcia w sposób dorozumiany (art. 60 k.c.), gdyż pozwana konsekwentnie nie wyrażała zgody na zapłatę czynszu, wskazując, iż przysługuje jej prawo do nieodpłatnego dożywotniego zamieszkiwania w lokalu.

W ocenie Sądu, powód po myśli art. 6 k.c. nie wykazał w żaden sposób w niniejszym procesie, iż pomiędzy nim, a pozwaną została skutecznie zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego wskazanego w pozwie. Nadto powód ostatecznie przyznał, że do zawarcia tejże umowy nie doszło (oświadczenie powoda zawarte w piśmie procesowym z dnia 25 kwietnia 2018 r. – vide k. 43).

Po stronie powoda zatem nie powstało roszczenie jakiego powód dochodził pozwem
w niniejszej sprawie, gdyż nie doszło do zawarcia przez strony umowy wskazanej w pozwie.

Wprawdzie w treści pisma procesowego z dnia 25 kwietnia 2018 r. powód, wskazując, iż w przypadku uznania przez Sąd, że umowa najmu nie została zawarta – oświadczył, iż domaga się zapłaty za bezumowne korzystanie ze wskazanego w pozwie lokalu, jednakże wobec treści przepisu art. 505 ⁴ k.p.c. taka zmiana powództwa w niniejszym postępowaniu uproszczonym była niedopuszczalna. Nadto brak było podstaw do rozpoznania sprawy z pominięciem przepisów
o postępowaniu uproszczonym, gdyż sprawa nie była zawiłą ani też jej rozstrzygniecie nie wymagało wiadomości specjalnych (art. 505 ⁴ k.p.c.) .

Wobec zatem bezspornej ostatecznie okoliczności, że do zawarcia umowy na jaką powód powoływał się w pozwie nie doszło pomiędzy stronami, Sąd na podstawie art. 6 k.c. w zw. z art. 659 k.c. oddalił powództwo jako nieuzasadnione w całości, gdyż skoro umowa na jaką powoływał się powód nie została zawarta, to roszczenie dochodzone pozwem w niniejszej sprawie nie powstało w ogóle po stronie powoda, a zatem powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. i 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804; zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 1667), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, zasadzając w pkt. II sentencji od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanej i kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

Zarządzenia:

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis uzasadnienia doręczyć powodowi J. B. – o możliwości, sposobie i trybie wniesienia apelacji,

3.  przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.